ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1588 การเดิมพัน

การหว่านเมล็ดสาหร่ายเป็นอะไรที่น่าเบื่อที่สุด งานนี้เป็นงานที่ใช้เครื่องจักรทั้งหมด เหล่าชาวประมงไม่จำเป็นต้องคิดมากเลย เพียงแค่ทำตามคำสั่งของฉินสือโอว เมื่อเครื่องมันหว่านไปที่ไหนก็แค่จอดเรือที่นั่น ไม่ต้องหันเรือไปมา ฉินสือโอวคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนแล้ว
พื้นที่ฟาร์มปลากว้างหลายร้อยกิโลเมตร คราวนี้เขาจะปลูกสาหร่ายทะเลทั้งหมด ราวกับการทำสนามทดสอบสาหร่าย จึงปลูกสาหร่ายแต่ละชนิดในพื้นที่ที่ต่างกัน
การหว่านเมล็ดในพื้นที่ฟาร์มปลาที่มีขนาดใหญ่แบบนี้จำเป็นต้องใช้เวลาสองวัน เมื่อทำงานในวันแรกเสร็จ ชาร์คก็พูดขึ้นด้วยอารมณ์เหนื่อยว่า “บอส ผมรู้สึกว่าในคอและปอดของผมกำลังมีสาหร่ายเติบโตอยู่ ผมจะทำอย่างไรดีล่ะ?”
การที่เขาล้อเล่นแบบนี้ ก็เพราะว่าพวกเขาใช้เรือประมงในการหว่านเมล็ด บางครั้งเมื่อลมพัดมา เมล็ดและสปอร์ก็จะปลิวไปทั่วทะเล และอาจจะเข้าไปในจมูกและคอของพวกเขาในตอนที่พวกเขาหายใจก็ได้
ฉินสือโอวหัวเราะออกมาเสียงดัง “กลับไปล้างด้วยเบียร์กันสักหน่อยไหมล่ะ?”
ชาร์คและคนอื่นๆ ยิ้มออกมาอย่างพอใจ “แน่นอนว่ามันเป็นสิ่งที่ดีที่สุด เบียร์สามารถฆ่าเมล็ดและสปอร์ของสาหร่ายทะเลได้แน่นอน”
เมื่อตอนที่ซ่อมท่าเรือของฟาร์มปลาแห่งที่สองเสร็จ ฉินสือโอวก็อยากที่จะซ่อมวิลล่าและอาคารต่างๆ ที่อยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน ฟาร์มปลาที่นี่ทรุดโทรมเป็นอย่างมาก แต่สภาพที่อยู่อาศัยทรุดโทรมกว่าสภาพการประมงเสียอีก
เฟอร์นิเจอร์ดั้งเดิมของที่นี่บางอย่างยังพอใช้ได้อยู่ แต่สุดท้ายแล้วเหล่าพี่น้องของเจ้าของฟาร์มปลาก็ขนย้ายพวกมันออกไปจนหมด ทำให้บ้านดูทรุดโทรมเข้าไปอีก ดังนั้น ฉินสือโอวจึงคิดว่า เขาจะทุบบ้านทั้งหมดแล้วสร้างขึ้นมาใหม่
คนหรือจะสู้พระเจ้า ฉินสือโอววางแผนมาอย่างดี ว่าจะสร้างสวนดอกไม้ที่ฟาร์มปลา บริษัทก่อสร้างวิลได้ผลักดันให้เขาทุบตึกและสร้างอาคารใหม่นั้น ได้ถอนตัวไปสร้างสวนก่อน ดังนั้นที่นี่จึงไม่มีพื้นที่ให้ได้อยู่อาศัย
งานประเภทนี้ยังต้องวุ่นวายอีกนาน อย่างน้อยก็อีกหนึ่งวัน ดังนั้นพวกเขาต้องพักอยู่ที่นี่อย่างน้อยสองคืน ฉินสือโอวเลยเตรียมที่พักไว้เรียบร้อยแล้ว
เรือประมงมีทั้งอาหาร เบียร์และไอซ์ไวน์ครบครัน พวกชาวประมงช่วยกันเตรียมอาหาร ส่วนฉินสือโอวไปยังโกดัง และห้องเก็บของเพื่อดูพื้นที่รอบๆ และหาที่พักผ่อน
การวางแผนของเขายังมีช่องโหว่อยู่ หากเขาคิดเร็วสักนิดว่าอยากจะปลูกสาหร่าย เขาจะได้ให้บริษัทก่อสร้างวิลสร้างบ้านให้บริเวณท่าเรือที่กำลังซ่อมแซมก่อนสักหลังหนึ่ง ต่อให้สุดท้ายแล้วต้องทุบทิ้งเพื่อไปสร้างสวนใหม่ก็เถอะ
หลังจากเดินดูรอบๆ ฉินสือโอวก็รู้สึกหดหู่ ที่นี่สกปรกและทรุดโทรมเกินไป ไม่มีทางที่จะให้คนมาอาศัยอยู่ได้ แม้ว่าจะเป็นโกดัง แต่ก็ยังต้องทำความสะอาดยกใหญ่อยู่ดี
เบิร์ดพูดออกมาว่า “ไม่เป็นไร บอส พวกเรากางเต็นท์นอนก็ได้ แค่นอนเต็นท์สองวันเอง”
คงจะมีเพียงทางนี้เท่านั้น ในตอนเย็นเหล่าชาวประมงจึงพากันนำสายดับเพลิงมาวางไว้ที่ชายหาด จากนั้นก็จุดไฟ จากนั้นก็พากันก่อไฟและดื่มเบียร์ล้อมรอบกองไฟ
ฉินสือโอวที่กำลังดื่มเบียร์อยู่พูดถึงที่พักขึ้นมา เขาพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดว่า “กลับไปฉันจะหาคนมาสร้างบ้านที่นี่ก่อนเลย เครื่องจักรที่อยู่ในโรงงานอาหารจะถูกย้ายมาที่นี่ มาสร้างสายการผลิตที่นี่ จะไม่มีที่อยู่ไม่ได้แล้ว”
ซีมอนสเตอร์พูดออกมาอย่างสบายใจว่า “เรื่องนี้ง่ายมาก บอส พรุ่งนี้ผมจะสั่งซื้อไม้ ท่อ และสายไฟมา พวกเราแค่หว่านเมล็ดเสร็จแล้วก็อยู่ที่นี่ สร้างเพียงอาคารเดียวก็พอแล้วมั้ง?”
เหล่าชาวประมงดื่มเบียร์จนเริ่มเมาแล้ว เมื่อได้ยินสิ่งที่ซีมอนสเตอร์พูดพวกเขาก็พากันตบอกและสัญญาออกมาว่า “ใช่แล้ว บอส ไม่ต้องนำทีมก่อสร้างมาหรอก รากฐานที่นี่ก็ดีแล้ว พวกเราสร้างกันเองได้”
ฉินสือโอวเคยสร้างบ้านหลังเล็กๆ มาก่อน สำหรับงานก่อสร้างเขาไม่ถือว่ายากเย็นอะไรเลย แต่ว่ามันเป็นเพียงการนำห้องมาประกอบกัน ซึ่งมันแตกต่างกับการก่อสร้างแบบจริงๆ จังๆ ในใจของเขาเกิดความรู้สึกไม่มั่นใจขึ้นมา จึงถามออกมาว่า “ฉันพึ่งพาพวกนายได้จริงเหรอ? ฉันไม่มั่นใจเลยแฮะ”
ซีมอนสเตอร์หัวเราะออกมาเสียงดัง “เรื่องนี้ให้พวกเราดูแลเถอะ บอส สิ่งที่คุณต้องทำคือการซื้อวัสดุ วางใจได้ครับ ใช้เวลามากสุดเพียงสัปดาห์เดียวเท่านั้น ผมก็สามารถสร้างอาคารเล็กๆ ให้คุณได้หนึ่งหลัง”
ฉินสือโอวอุทานออกมาด้วยความตกใจว่า “เร็วขนาดนั้นเลย?”
เขาเชื่อวาเหล่าชาวประมงสามารถสร้างอาคารเองได้ ที่แคนาดาและอเมริกานั้นเหมือนกัน บ้านส่วนใหญ่ทำจากไม้ และใช้บล็อกในการสร้างบ้าน ตราบใดที่มีแบบและผังงาน การสร้างก็ง่ายเสียยิ่งกว่าอะไร ง่ายกว่าในประเทศจีนมาก
เนื่องจากการจ้างแรงงานค่อนข้างแพง คนส่วนมากเลยสร้างบ้านด้วยตัวเอง แต่เขารู้สึกว่ามันไม่น่าจะเร็วขนาดนี้ สร้างบ้านเสร็จภายในสี่วันเนี่ยนะ? แล้วแบบนี้จะอยู่ได้จริงๆ ใช่ไหม?
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ซีมอนสเตอร์ก็รู้สึกเหมือนโดนดูถูก เขาวางขวดเบียร์กับพื้นแล้วพูดออกมาว่า “เพื่อนๆ หุบปากให้หมด บอส คิดว่าพวกเราจะไม่สามารถสร้างบ้านได้ภายในหนึ่งสัปดาห์ งั้นในหกวันนี้ พวกเราทำให้เขาเห็นถึงประสิทธิภาพของเรากันดีไหม?”
“โห่ๆ!” เหล่าชาวประมงโห่ร้องกันออกมา ขอเพียงแค่วัสดุอุปกรณ์ส่งมายังที่นี่ ภายในหกวันพวกเขาก็สามารถสร้างบ้านได้ไม่มีปัญหา
ฉินสือโอวรู้ว่าคนพวกนี้ดื่มมากเกินไป จึงไม่อยากที่จะปักใจเชื่อพวกเขาสักเท่าไร ปรากฏว่าท่าทีของเขานั้นแสดงออกมาอย่างชัดเจน ทำให้เหล่าชาวประมงมองออก และท้าพนันกับเขา
“บอส คุณดูถูกพวกเรา! คุณคิดว่าพวกเราโม้อย่างนั้นสินะ!”
“พวกเราไม่เคยพูดโม้! บอส มา มาพนันกันเถอะ พวกเราขอพนันว่าพวกเราสามารถสร้างบ้านภายในหกวันได้อย่างไม่มีปัญหา!”
“ใช่แล้ว บอสกล้าพนันกับพวกเราไหม? คุณคิดว่าพวกเราทำไม่ได้อย่างนั้นเหรอ? งั้นคุณก็คิดผิดแล้วล่ะ พวกเราไม่มีปัญหาเลยสักนิด!”
ฉินสือโอวถูกบังคับให้พนันด้วย เขาวางขวดแล้วตะโกนออกมาว่า “พนันก็พนัน ถ้าหากว่าพวกนายสร้างบ้านได้ภายในหกวัน ฉันจะขึ้นเงินเดือนให้พวกนายสิบเปอร์เซ็นต์!”
“ได้ ตกลง!” เมื่อซีมอนสเตอร์ตะโกนออกมา
ชาวประมงคนอื่นๆ ก็ร้องขึ้นมาตามเขา บลูพูดออกมาอย่างพอใจว่า “บอส คุณเตรียมขึ้นเงินเดือนให้พวกเราได้เลย หกวันเท่านั้น พวกเรามีกันทั้งหมดสามสิบสองคน ไม่มีปัญหาเลยแม้แต่นิดเดียว!”
คืนนั้นพวกเขานอนกันในเต็นท์ หลังจากที่ตื่นขึ้นมาในเช้าวันถัดไป ซีมอนสเตอร์ก็นำบลูไปยังเมืองแมรี่วิลที่อยู่ข้างๆ พวกเขาไปซื้อของที่จำเป็นสำหรับการก่อสร้าง
เมื่อเห็นว่าชาวประมงมั่นใจอย่างมากว่าเขาจะขึ้นเงินเดือนให้ เขาก็รู้สึกไม่มั่นใจขึ้นมา เขาโทรหาวิล แล้วถามออกมาว่า “เพื่อนยาก ฉันขอถามนายในฐานะที่นายอยู่วงการนี้ ถ้าหากว่าฉันให้นายสร้างอาคารสามชั้นให้ฉัน นายใช้เวลาเท่าไร?”
วิลตอบกลับว่า “ถ้าหากว่าเริ่มสร้างตั้งแต่พื้นที่รกร้าง อย่างมากก็ประมาณสี่สิบถึงสี่สิบห้าวัน”
“แล้วถ้ามีฐานอยู่แล้วล่ะ เป็นฟาร์มปลาที่นายพึ่งมาทำท่าเรือให้ใหม่น่ะ พวกนายทำลายตึกเล็กๆ ไปหมดแล้วนี่? สร้างขึ้นใหม่ที่นั่นน่ะ”
“งั้นก็ใช้เวลาประมาณสิบสองถึงสิบห้าวันก็พอ” วิลตอบ
เมื่อได้ยินดังนั้น ฉินสือโอวก็ยิ้มออกมา วิลเป็นหัวหน้าทีมก่อสร้าง เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญในเรื่องนี้ เขาไม่เชื่อว่าชาวประมงจะทำงานได้ดีกว่าทีมก่อสร้าง
แต่ว่าเขาก็ยังคงสงสัยอยู่ จึงถามออกมาว่า “การสร้างฐานใช้เวลานานขนาดนั้นเลยเหรอ?”
วิลตอบว่า “ใช่ ค่อนข้างเสียเวลามากเลย ฐานเป็นรากของบ้าน ของเพียงฐานที่มีอยู่สมบูรณ์ การสร้างบ้านก็เป็นเพียงนำอิฐมาเรียงต่อๆ กันเท่านั้น”
เมื่อได้รับคำอธิบายแล้ว เขาก็สงสัยว่าทำไมฉินสือโอวถึงถามเขาแบบนี้ ฉินสือโอวจึงเล่าเรื่องการพนันเมื่อคืนให้วิลฟัง เมื่อวิลได้ฟังก็นิ่งไปครู่หนึ่งแล้วพูดออกมาว่า “งั้นนายก็น่าสมเพชแล้วล่ะ ฉิน นายคงต้องขึ้นเงินเดือนให้พวกนั้นสิบเปอร์เซ็นต์แล้วล่ะ”
เมื่อได้ยินดังนั้น ฉินสือโอวก็อุทานออกมาว่า “นายไม่ได้บอกหรอกว่า แม้แต่มืออาชีพก็ยังต้องใช้เวลาในการสร้างสิบสองถึงสิบห้าวันน่ะ หา?”
…………………………….