ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1604 คดีที่แปลกประหลาด

หลังจากนั้นอีกหลายวัน ฉินสือโอวได้ทำการค้นหาเรือซานโฮเซต่อไปอย่างไม่ลดละ เพราะอย่างไรเสียหากเทียบกับเรือที่ไม่รู้มูลค่าที่แน่ชัดอย่างเรือโจรสลัดแล้ว เรือซานโฮเซมีมูลค่ามากกว่ามาก ก่อนหน้านี้ที่เขาพูดกับเบลคว่ามีมูลค่ากว่าหมื่นล้านเหรียญนั้นไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลย
น่าเสียดาย เขาลงแรงไปไม่น้อยก็จริง แต่กลับได้อะไรกลับมาไม่ค่อยมาก สุดท้ายก็ยังไม่เจอแม้แต่เงาของเรือซานโฮเซเลย แต่ทว่าตรงบริเวณรอบนอกของร่องลึกเคย์แมน เขากลับได้เจอเข้ากับเหตุการณ์ประหลาดใต้ทะเล เริ่มจากมีของเหลวสีขาวปรากฏออกมาให้เห็นเป็นพักๆ จากนั้นให้ของเหลวนั้นเป็นจุดศูนย์กลาง ก้นทะเลที่มีพื้นผิวขรุขระรอบๆ นั้นก็เต็มไปด้วยกองหิมะ มองดูแล้วราวกับเป็นภาพทิวทัศน์ของหิมะปกคลุมที่สวยงาม ทั้งสะอาดและบริสุทธิ์!
โลกใต้ทะเลของทะเลแถบนี้ไม่ใหญ่ มีพื้นที่เพียงแค่สี่ห้าร้อยตารางกิโลเมตรเท่านั้น ที่นี่ ไม่ว่าจะเป็นเนินเขาหรือร่องลึกใต้ทะเล ก็ล้วนขาวโพลนไปหมด เหมือนกับภาพเมืองบ้านเกิดของเขาที่ถูกหิมะปกคลุมอยู่อย่างไรอย่างนั้น
ฉินสือโอวมองเห็นแวบแรกแล้วก็ตกใจเป็นอย่างมาก แน่นอนว่าใต้ทะเลไม่มีหิมะแน่นอน แต่ว่าภาพทิวทัศน์ของที่นี่นั้นช่างเหมือนกับภาพที่หิมะปกคลุมไปทั่วผืนดินจริงๆ หลังจากนั้นเขาจึงใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนเข้าไปใกล้ๆ ก็พบว่านี่ไม่ใช่หิมะ ใต้ทะเลที่ปกคลุมไปด้วยสีขาวโพลนนี้ ถูกปกคลุมไปด้วยแบคทีเรีย!
ด้วยความแปลกใจเขาเข้าไปหาข้อมูลในอินเทอร์เน็ตแล้วจึงได้รู้ว่า ของเหลวร้อนได้ปล่อยแร่ธาตุจำนวนหนึ่งออกมา แร่ธาตุในของเหลวพอไหลเข้าไปสู่น้ำทะเลรอบๆ เจอเข้ากับความเย็นแล้วก็จะร่วงตกลงไปสู่ก้นทะเล แบคทีเรียสีขาวที่มีความสามารถในการขยายพันธุ์ได้ดีสามารถใช้แร่ธาตุนี้เป็นอาหาร แล้วทำขยายพันธุ์ออกมาเป็นจำนวนมาก จึงก่อเกิดเป็นชั้นแบคทีเรียสีขาวโพลนเช่นนี้ออกมา
หลังจากค้นหามาหลายวันก็ยังไม่พบอะไร ความกระตือรือร้นของฉินสือโอวก็ค่อยๆ หมดไปด้วย อย่างไรเสียงานแบบนี้ก็เร่งรัดไม่ได้อยู่แล้ว แม้ว่าเขาจะหาเรือซานโฮเซเจอตอนนี้เลย ก็ไม่สามารถงมขึ้นมาได้ทันทีอยู่ดี ทะเลแคริบเบียนไม่ใช่ทะเลหลวง อยู่ไกลจากทั้งอเมริกาและแคนาดาเป็นอย่างมาก หากจะทำการงมจะต้องลงแรงอย่างมาก จำเป็นต้องใช้เส้นสายหลายทาง ผ่านกระบวนการต่างๆ อีกมากมาย
ช่วงปลายเดือนพฤษภาคม มีคนโผล่มาหาฉินสือโอวโดยไม่ได้นัด พอเขาไปรับแขกแล้วจึงรู้ว่า เป็นพี่น้องมินสกี้ที่ขายฟาร์มปลาโกลเด้นเบย์ให้เขานั่นเอง
คนที่เป็นคนน้องพอเห็นฉินสือโอวแล้วก็ยิ้มและพูดว่า “สวัสดีครับ ฉิน ไม่เจอกันสักพักแล้วนะครับ การมาหาในครั้งนี้ค่อนข้างเสียมารยาท หวังว่าคุณจะไม่ถือสานะครับ”
ฉินสือโอวเชิญให้พวกเขานั่ง พูดว่า “ไม่เป็นไรครับ ทั้งสองคน ไม่ทราบว่ามาหาผมมีธุระอะไรครับ?”
มินสกี้คนน้องพูดว่า “พวกผมไม่อยากพูดอ้อมๆ คุณฉินครับ ก่อนหน้านี้พวกเราได้ทิ้งของไว้ที่ฟาร์มปลาจำนวนหนึ่ง ตามหนังสือสัญญาแล้ว ของพวกนั้นยังถือว่าเป็นของพวกผมอยู่ ใช่ไหมครับ?”
“ของอะไรครับ?” ฉินสือโอวถามกลับไปพลัน แต่แล้วก็เข้าใจความหมายของเจ้าหมอนี่ทันที สิ่งที่เขาพูดน่าจะเป็นไม้พาโลซานโต จากนิสัยถ้าไม่ได้ผลประโยชน์จะไม่ตื่นเช้ามาฉี่ของสองพี่น้องนี้แล้ว หากว่าไม่ใช่เพราะมีของที่ทำให้พวกเขารู้สึกใจเต้นรัวอยู่แล้วล่ะก็ พวกเขาก็คงไม่ยอมเสียเงินค่าตั๋วเครื่องบินมาหาเขาถึงที่นี่หรอก
จริงตามนั้น มินสกี้คนน้องถูฝ่ามือไปมา ยิ้มฮี่ๆ แล้วพูดว่า “ก่อนหน้านี้พวกเราได้ทิ้งไม้ท่อนหนึ่งไว้ในโกดัง นั่นเป็นไม้ที่มีมูลค่ามากเลย ตอนนั้นไม่ได้เอาไปด้วย ตอนนี้อยากจะเอากลับไปแล้ว น่าจะไม่มีปัญหาใช่ไหมครับ?”
ฟังมาถึงตรงนี้แล้ว ในใจของฉินสือโอวก็รู้สึกแย่อย่างมากกับสองคนนี้ทันที นี่เป็นผีดูดเลือดที่หมดคำจะบรรยายแล้วจริงๆ สองคนนี้ไร้ยางอายได้ถึงขั้นนี้ พูดได้แค่เพียงว่าโลกนี้มีคนหน้าไม่อายเยี่ยงนี้อยู่ด้วยเหรอนี่
เก็บความรู้สึกสะอิดสะเอียนไว้ ฉินสือโอวพูดเสียงเรียบว่า “ไม้อะไร? ตามหนังสือสัญญาแล้วพวกคุณสามารถไปเอากลับได้ ดังนั้นพวกคุณไปลากเอาเองได้เลย ไปดีไม่ส่งครับ”
การทำงานของสองพี่น้องมินสกี้สามารถพูดได้ว่าไม่ขาดตกบกพร่อง ตอนที่พวกเขาขายฟาร์มปลาโกลเด้นเบย์นั้น ก็ได้บอกไว้อย่างชัดเจนแล้วว่า ให้ทะเลบางส่วนของฟาร์มปลากับสิ่งก่อสร้างบนผืนดินกับฉินสือโอวเท่านั้น เฟอร์นิเจอร์ในบ้าน และเครื่องจักรต่างๆ ยังคงเป็นของพวกเขาอยู่
มินสกี้คนน้องไม่ได้รู้สึกอับอายกับการกระทำของพวกเขาสองพี่น้องเลย พวกเขารู้สึกเพียงแต่เสียดาย ทำไมก่อนหน้านี้ถึงไม่ได้เห็นไม้พาโลซานโตที่อยู่ในโกดัง?
พวกเขาเพิ่งได้รู้ข่าวเกี่ยวกับไม้พาโลซานโตเมื่อไม่นานมานี้ หลังจากตระกูลไลบ์นิทซ์ครอบครองไม้พาโลซานโตนี้แล้ว ก็บริจาคให้กับโบสถ์ที่มีชื่อเสียงมากแห่งหนึ่งในลอนดอนประเทศอังกฤษ ตอนที่นักข่าวถามไถ่ถึงที่มาของไม้พาโลซานโต โลแกน ไลบ์นิทซ์ก็ใช้คำพูดของฉินสือโอว ที่ว่าได้มาจากเจ้าของฟาร์มปลาแห่งหนึ่ง เพราะเจ้าของฟาร์มปลาคนก่อนได้ทิ้งไม้พาโลซานโตไว้ที่ฟาร์มปลา
การพูดแบบนี้ที่จริงฟังไม่ขึ้นอย่างมาก แม้แต่ตัวฉินสือโอวเองก็ไม่เชื่อ โลแกนไม่ได้โง่ เขาก็ไม่เชื่อเช่นกัน แต่ดันมีคนเชื่อจนได้ นั่นก็คือพี่น้องมินสกี้นี่เอง แน่นอนว่าบางทีพวกเขาก็อาจจะไม่เชื่อเหมือนกัน มีอะไรอยู่ในฟาร์มปลาบ้างพวกเขาจะไม่รู้เลยเหรอ? แต่ในเมื่อข่าวลงไปแบบนี้ พวกเขาจึงคิดว่ามีช่องให้หาผลประโยชน์อยู่ จึงรีบมาหาฉินสือโอวเผื่อจะได้รับส่วนแบ่งบ้าง
ฉินสือโอวแบ่งให้พวกเขาสิแปลก มินสกี้คนน้องได้พูดต่ออีกว่า ไม้พาโลซานโตท่อนนั้นเป็นของที่พวกเขาทิ้งไว้ที่ฟาร์มปลา หวังว่าฉินสือโอวจะมอบรายได้จากการขายไม้พาโลซานโตให้กับพวกเขา หรืออย่างน้อยก็ให้พวกเขาส่วนหนึ่ง
เมื่อได้ยินคำพูดราวกับปล้นของพวกเขาสองพี่น้องแล้ว ท่านชายฉินก็หัวเราะขึ้นมา ถามพวกเขาด้วยรอยยิ้มว่า “แล้วพวกคุณคิดว่าผมต้องแบ่งให้พวกคุณเท่าไรจึงจะเหมาะสมล่ะ?”
มินสกี้คนน้องวางมาดอย่างคนมีความยุติธรรม พูดว่า “แม้ว่าไม้ท่อนนี้จะเป็นของพวกผม และตอนแรกพวกผมก็ไม่คิดที่จะขาย แต่ไม่เมื่อคุณขายมันไปแล้ว พวกผมจะถือว่าคุณมีส่วนในการออกแรงช่วย จึงยินดีที่จะแบ่งเงินให้หนึ่งส่วนครับ”
“หนึ่งส่วน? พวกคุณไม่รู้สึกว่ามากไปหน่อยเหรอครับ?” ฉินสือโอวหัวเราะความเสียดสีออกมา
หน้าของมินสกี้แดงขึ้นมา เขาฟังออกถึงความหมายที่ซ่อนอยู่ในคำพูดนั้น จึงกระแอมทีหนึ่ง พูดว่า “งั้นก็แบ่งให้คุณสองส่วน นี่ก็ถือว่ามากพอแล้วไม่ใช่เหรอครับ?”
ฉินสือโอวเห็นสีหน้าที่เจ็บปวดของเขาแล้ว ในใจก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา พี่น้องคู่นี้ไม่เพียงแต่เป็นกร็องเด้ด์ (เออเฌนี กร็องเด้ด์ ตัวละครในนิยายที่ขึ้นชื่อเรื่องละโมบโลภมากเป็นที่สุด) เท่านั้น ยังอาศัยอยู่ในดินแดนแห่งอุดมคติยูโทเปียอีกด้วย พอรวมกันแล้วได้เป็นว่านี่น่ะเป็นคนบื้อที่โลภมากคู่หนึ่ง
เขาไม่มีอารมณ์มายืดเยื้อกับสองคนนี้ จึงปัดมือแล้วพูดว่า “เงินสักแดงหนึ่งก็ไม่ให้ เชิญพวกคุณกลับไปเถอะ”
เมื่อได้ยินคำนี้ มินสกี้คนพี่ก็ยืนขึ้นมาอย่างไม่พอใจ เขาหยิบหนังสือสัญญาออกมาจากกระเป๋าเอกสารที่พกติดตัวไว้ พูดว่า “คุณฉิน ไม่ว่าอะไรพวกเราก็จำเป็นต้องปฏิบัติตามสัญญาถึงจะถูก รู้ไว้ด้วยนะครับ หนังสือสัญญาของพวกเราน่ะถูกคุ้มครองโดยกฎหมายนะ ใช่ไหมครับ?”
ฉินสือโอวยักไหล่ พูดว่า “งั้นพวกคุณก็ไปฟ้องผมเลย พอละ พวกคุณออกไปเถอะ ผมยังมีธุระ ไม่ไปส่งแล้วกัน”
ที่ว่าให้ทั้งสองไปฟ้องตัวเองเขาพูดออกไปอย่างนั้นเอง นึกไม่ถึงว่าวันต่อไปจะมีเอกสารเรียกตัวจากศาลส่งมาจริงๆ เห็นได้ชัดว่าพี่น้องมินสกี้ได้จ้างทนายเพื่อฟ้องเขาข้อหาผิดสัญญา โดยทำการขายไม้ที่มีค่าของพวกเขาไป
ฉินสือโอวทั้งโกรธทั้งน่าขัน พี่น้องคู่นี้คือบื้อไปแล้วจริงๆ เหรอ? แต่ทว่าเขาก็รู้สึกไปต่อไม่ถูกเหมือนกัน นี่เป็นหมายฟ้องใบแรกที่เขาได้รับหลังจากที่มาเกาะแฟร์เวลแล้ว จึงรีบไปหาเออร์บัก เล่าเรื่องให้เขาฟังรอบหนึ่ง
เออร์บักคาบซิการ์พ่นควันออกมาวงหนึ่ง พูดว่า “เรื่องนี้ง่ายมากเลย เอาล่ะ ฉิน นายไม่ต้องมาสนใจแล้ว ไปยุ่งงานของนายต่อเถอะ ฉันจะช่วยนายจัดการเรื่องนี้เอง”
ฉินสือโอวถามว่า “จะจัดการอย่างไร?”
เออร์บักหัวเราะแล้วพูดว่า “มันง่ายมากเลยนี่ ตามสัญญาแล้ว ไม้ในฟาร์มปลาเป็นของพี่น้องมินสกี้จริง แต่ว่ามีใครสามารถยืนยันได้ล่ะว่าไม้พาโลซานโตนี้นายเอามาจากในฟาร์มปลานั้นน่ะ?”
…………………………………