ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 281 แขกวีไอพีคนใหม่ของฟาร์มปลา

หอยงวงช้าง หรือหอยกูอี้ดั๊กแปซิฟิก เป็นอาหารทะเลชั้นสูงที่คนในเขตตะวันออกไกลรวมไปถึงคนจีนและคนญี่ปุ่นนิยมนำมาทำเป็นอาหาร
จากชื่อทางวิชาการของมันก็สามารถบอกให้รู้ได้ว่า ถิ่นกำเนิดเดิมของมันอยู่ในเขตมหาสมุทรแปซิฟิก มันมีต้นกำเนิดที่เฉพาะเจาะจงอยู่ในชายฝั่งแปซิฟิกเหนือของสหรัฐอเมริกาและแคนาดา
เมื่อก่อน ผู้ที่มีถิ่นที่อยู่อาศัยในทวีปอเมริกาเหนือกลับไม่กล้าที่จะกินหอยงวงช้าง ดังนั้นหอยงวงช้างจึงสามารถเจริญเติบโตได้อย่างดี ทว่าตั้งแต่ผู้อพยพชาวเอเชียเริ่มล่าหอยงวงช้างในทวีปอเมริกาเหนือ ก็ทำให้หอยงวงช้างในพื้นที่กลายเป็นสัตว์ที่เกือบจะสูญพันธุ์แล้ว
รัฐบาลของนิวฟันด์แลนด์ก็พบโอกาสทางธุรกิจจากจุดนี้เช่นกัน หลังจากการหดหายของทรัพยากรปลาค็อด นี่ก็เป็นหนึ่งในสายพันธุ์สัตว์เศรษฐกิจที่รัฐบาลนำมาใช้แก้ไขวิกฤตการณ์ของฟาร์มปลาในขณะนั้น
ไม่เหมือนกับปลาลิ้นหมาที่อ่อนแอ หอยงวงช้างสามารถมีชีวิตอยู่ในฟาร์มปลาของนิวฟันด์แลนด์ต่อไปได้ อีกสาเหตุก็มาจากการที่ทะเลที่นี่มีกระแสน้ำเย็นและกระแสไหลมารวมกัน ทำให้มีแหล่งอาหารอุดมสมบูรณ์ หอยงวงช้างจึงเติบโตได้ค่อนข้างดี
แต่เมื่อมาถึงช่วงเวลางมหอย ก็ปรากฏปัญหาหนึ่งขึ้น หอยงวงช้างในมหาสมุทรแปซิฟิกสามารถมีชีวิตอยู่ได้ในชายหาดน้ำตื้น อย่างเช่นน่านน้ำของอ่าวพิวเจ็ตซาวน์ในรัฐวอชิงตัน และเขตจับปลาของรัฐบริติชโคลัมเบีย
แต่เมื่อมาถึงมหาสมุทรแอตแลนติก พวกมันกลับปรับเปลี่ยนพฤติกรรม โดยการลงไปสู่ทะเลน้ำลึก แถมยังอาศัยอยู่ในพื้นทราย เมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้ค่าใช้จ่ายในการจับพวกมันขึ้นมามีราคาที่สูงขึ้นมาก ในการล่าหอยขึ้นมาจะต้องใช้เครื่องคอมเพรสเซอร์เพื่อเป่าเม็ดทรายออก อีกทั้งยังต้องส่งนักประดาน้ำลงไปเก็บพวกมันขึ้นมา และยังมีค่าแรงที่สูงมากอีกต่างหาก
รัฐบาลนิวฟันด์แลนด์ไม่ได้กลัวเรื่องค่าใช้จ่ายสำหรับแรงงานที่มีราคาสูง ขอแค่สามารถนำไปขายในเขตตะวันออกไกลในราคาสูงได้ นั่นก็นั่นว่าไม่เป็นปัญหาแล้วหรือเปล่า? ยังไงก็กำไรเห็นๆ
แต่แล้วก็เกิดเรื่องแหกตาขึ้น ในปี 1996 กรมการประมงของจีนก็ได้นำเข้าหอยทะเลชนิดนี้ แล้วเริ่มทำการผสมเทียม
อีกทั้งทางตอนบนของจีนยังมีเขตทะเลที่เหมาะสำหรับการเจริญเติบโตของพวกมัน เมื่อเป็นเช่นนี้สิ่งที่ต้องทำก็มีแค่การนำเข้าพันธุ์หอย และดำเนินการเพาะลูกพันธุ์ แล้วก็ใช้วิธีการกระตุ้นด้วยการเพิ่มอุณหภูมิ อัตราการฟักตัวของลูกพันธุ์หอยก็จะอยู่ที่ 80-90% จากนั้นก็นำลงไปเลี้ยงในฟาร์มปลา และรอจนถึงช่วงเวลาจับขึ้นมาก็พอแล้ว
ส่วนค่าแรงในการจับขึ้นมาน่ะเหรอ? ฮ่า ขอโทษด้วยนะพี่น้องชาวแคนาดาทั้งหลาย ประเทศจีนของเรามีของแพงทุกอย่างยกเว้นค่าแรงที่มีราคาถูกจ้ะ แถมหอยงวงช้างก็ยังเป็นเหมือนกับพี่น้องของค่ายสังคมนิยมอีกต่างหาก พอพวกมันมาถึงแนวน่านน้ำของจีน พวกมันก็ไม่ได้ลงไปในอยู่เขตน้ำลึกแล้ว…
ในตอนนั้นรัฐบาลนิวฟันด์แลนด์ก็จ้องมองมาด้วยความโกรธแค้น พวกเขาควรจะเลี้ยงหอยงวงช้างพวกนี้ต่อไปดีไหมนะ? ถ้าไม่เลี้ยง เห็นๆ กันอยู่ว่าความจริงแล้วเจ้าพวกนี้ชื่นชอบที่จะเติบโตในฟาร์มปลาของนิวฟันด์แลนด์ แต่ถ้าเลี้ยง ก็จะเอาอะไรไปสู้กับสินค้าของจีนกันล่ะ? ค่าแรงของฝ่ายตรงข้ามก็มีราคาถูกแถมยังไม่ต้องจ่ายค่าขนส่งอีกต่างหาก ถ้าแข่งกันเรื่องราคาก็สามารถทำให้นิวฟันด์แลนด์กระอักเลือดได้เลย
ต่อมาหอยงวงช้างจึงกลายเป็นสิ่งของไร้ค่าในนิวฟันด์แลนด์ กินก็ไม่ได้จะทิ้งก็เสียดาย รัฐบาลจึงไม่คิดจะสนใจแล้ว ถ้าฟาร์มปลาไหนอยากจะจับขึ้นมา ก็จัดหีบห่อทำเป็นวัตถุดิบชั้นสูงส่งไปขายที่ตะวันออกไกลซะ แต่ถ้าจะไม่จับขึ้นมาก็แค่ปล่อยมันไว้อย่างนั้น
นี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ฟาร์มปลาต้าฉินมีหอยงวงช้างอยู่ในทะเล ฉินสือโอววนไปรอบๆ ก็พบว่ามีหอยพวกนี้อยู่เป็นจำนวนไม่น้อยเลย มีตั้งแต่บริเวณริมทะเลไปจนถึงเขตทะเลน้ำลึก บริเวณริมทะเลจะที่อยู่เป็นลูกของหอยงวงช้าง ส่วนในบริเวณน้ำลึกก็จะเป็นหอยงวงช้างที่โตเต็มวัยแล้ว
หอยงวงช้างโตเต็มวัยมีขนาดที่ใหญ่มาก เปลือกของหอยมีระดับความยาวมากถึงสี่สิบเซนติเมตร และมีน้ำหนักมากเกือบถึงสิบกิโล!
ในเขตน้ำลึกฉินสือโอวเห็นหอยตัวใหญ่พวกนี้อยู่เป็นจำนวนมาก แน่นอนว่านี่เป็นเรื่องปกติ ยังไงหอยงวงช้างก็เป็นผู้เฒ่าที่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ถึงหนึ่งร้อยห้าสิบปี
เป็นธรรมดาที่ หอยงวงช้างส่วนมากจะมีน้ำหนักราวๆ หนึ่งกิโลกรัม หอยที่มีขนาดใหญ่ประมาณนี้ก็เป็นขนาดที่อร่อยและเป็นช่วงที่มีเนื้อนุ่มที่สุด ฉินสือโอวส่งกลุ่มกรรมกรที่ทำงานหนักอย่างหมึกกล้วยออกไปจับพวกมันมาไว้ที่บนชายหาดได้ประมาณสิบกว่าตัว จากนั้นเขาก็ค่อยไปเก็บมาทำอาหารเย็น
การค้นพบหอยงวงช้างพวกนี้นับเป็นโชคลาภที่ได้มาอย่างไม่คาดคิด นี่เป็นลาภลอยขนานแท้ สำหรับรัฐบาลนิวฟันด์แลนด์ หอยงวงช้างพวกนี้เป็นสิ่งของไร้ค่า แต่สำหรับฉินสือโอวแล้ว พวกมันเป็นเหมือนกับสมบัติของเขา
หอยงวงช้างมีราคาสูง เนื่องจากถิ่นกำเนิดในนิวฟันด์แลนด์มีมลพิษน้อย ทั้งยังเกิดและมีถิ่นที่อยู่ในธรรมชาติ ราคาจึงยิ่งแพง ถ้าพูดถึงแค่ราคาของเนื้อ ก็ยังแพงยิ่งกว่าปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือเสียอีก
เมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้าถึงช่วงเวลาที่สามารถจับขึ้นมาได้แล้ว หอยงวงช้างในฟาร์มปลาต้าฉินพวกนี้ ก็จะยิ่งเพิ่มพูนรายได้ให้กับเขา
รัฐบาลนิวฟันด์แลนด์อาจจะต้องปวดหัวกับปัญหาเรื่องการงมหอยขึ้นมา แต่มันกลับง่ายดายสำหรับเขา แค่ให้กรรมกรหมึกกล้วยออกปฏิบัติการก็เรียบร้อยแล้ว จะให้งมขึ้นมาห้าพันกิโลกรัมต่อวันก็ไม่มีปัญหา
พออารมณ์ดีแล้ว ฉินสือโอวก็เริ่มส่งพลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอนให้กับเหล่าหอยงวงช้าง หอยตัวใหญ่พวกนี้เป็นหอยเลี้ยง ยังไงก็ต้องอาศัยเรื่องการแพร่พันธุ์จากพวกมัน
นอกจากลาภลอยอย่างหอยงวงช้างแล้ว การเปลี่ยนแปลงด้านอื่นๆ ของฟาร์มปลาก็มีไม่มากนัก มีก็เพียงแต่พวกปลาที่โตขึ้นกว่าเดิม คาดว่าฤดูใบไม้ผลิก็สามารถขายปลาค็อดได้แล้ว
หอยนางรมลอยสามารถอยู่อาศัยในเขตปะการังได้อย่างดี ฉินสือโอวลองดูไปเรื่อยๆ ในหอยตัวใหญ่พวกนี้ต่างก็มีไข่มุกดำเม็ดกลมๆ อยู่ข้างในทั้งนั้น ในสายตาของเขา นี่ไม่ใช่แค่ไข่มุกสีดำ แต่เป็นไข่มุกทองคำที่ส่องประกายวิบวับ
มองเห็นหอยนางรมลอย ฉินสือโอวก็อดที่จะนึกถึงหอยเชลล์ยักษ์ในชายหาดน้ำตื้นจอร์จไม่ได้ รสชาติของหอยนั่นไม่เลวเลยจริงๆ ถ้ามีโอกาสเขาจะลองดูว่าสามารถนำมาเลี้ยงได้หรือไม่
เพรียงตีนเต่าที่เกาะอยู่บนปะการังก็เติบโตได้ดีเลยทีเดียว พวกมันมีอาหารอยู่อย่างเต็มอิ่ม ฉินสือโอวจะรอจนกว่าจะถึงตอนที่พวกมันแพร่พันธุ์ จากนั้นเขาจะเอาพวกมันมาไว้ที่ท่าเรือด้วย
สำหรับฉลาม วาฬ และเรือแล้ว เพรียงตีนเต่าอาจจะเป็นปรสิต แต่สำหรับท่าเรือแล้ว สิ่งมีชีวิตพวกนี้เป็นเหมือนกับชุดป้องกัน พวกมันสามารถช่วยป้องกันการโจมตีของคลื่นทะเลได้ นอกจากนี้ ถ้าพวกมันโตอยู่บนท่าเรือ ก็จะยิ่งเด็ดออกได้ง่ายกว่าเดิม
ปลาในดงสาหร่ายยักษ์ทางฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะแฟร์เวลก็เพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมาก ฉินสือโอวรู้สึกประหลาดใจ ที่นี่เป็นอาณาเขตของงูเหลือมทะเล ทำไมปลาพวกนี้ถึงได้กล้ามาอาศัยอยู่ที่นี่?
ปลาแสงอาทิตย์จึงช่วยเฉลยคำตอบให้กับเขา ถิ่นที่อยู่อาศัยของปลาพวกนี้มีจุดเด่นที่เหมือนกัน คือบริเวณรอบๆ ปลาแสงอาทิตย์
ฉินสือโอวเข้าไปใกล้กับปลาแสงอาทิตย์ เขาสามารถสัมผัสได้ถึง รูปลักษณ์ภายนอกที่อัปลักษณ์ของสิ่งมีชีวิตพวกนี้ผ่านจิตสำนึกแห่งโพไซดอน พวกมันสามารถขับสารคัดหลั่งชนิดหนึ่งออกมาได้
หลังจากสารคัดหลั่งพวกนี้ถูกขับออกมาจากปลาแสงอาทิตย์แล้วพวกมันจะยังไม่ตาย พวกมันยังสามารถมีชีวิตอยู่ในน้ำต่อไปได้อีกระยะหนึ่ง เมื่อปลาตัวอื่นกินสารคัดหลั่งพวกนี้เข้าไป จะช่วยรักษาอาการบาดเจ็บได้
แม้กระทั่งงูเหลือมทะเลก็ยังว่ายไปยังอาณาเขตของปลาแสงอาทิตย์ตั้งสองรอบ ไม่ใช่เพื่อล่าอาหารหรือเพื่อตรวจตรา แต่พวกมันมาเพื่อกลืนกินสารคัดหลั่งพวกนี้ต่างหากล่ะ ปลาแสงอาทิตย์เองก็ต้อนรับงูเหลือมทะเลด้วยความยินดีเช่นกัน ตอนที่พบกับงูเหลือมทะเล พวกมันถึงกับเข้าไปอยู่กับงูเหลือมทะเลเป็นระยะเวลาหนึ่งเลยด้วยซ้ำ
นี่สามารถเข้าใจได้อย่างง่ายดาย ปลาแสงอาทิตย์ทั้งงุ่มง่ามและยังว่ายน้ำไม่เก่ง จึงมักจะถูกปลาและสัตว์ร้ายชนิดอื่นๆ ในทะเลกินเป็นอาหาร ถึงแม้ว่างูเหลือมทะเลจะมีขนาดใหญ่ ทว่าการกินอาหารของพวกมันไม่เป็นภัยต่อปลาแสงอาทิตย์แน่นอน ต่อให้งูเหลือมทะเลสามารถอ้าปากได้กว้างกว่านี้ ก็ไม่สามารถกลืนปลาแสงอาทิตย์เข้าไปได้ทั้งตัว
เมื่อเป็นเช่นนี้ งูเหลือมทะเลจึงกลายมาเป็นบอดี้การ์ดของปลาแสงอาทิตย์ ทั้งสองฝั่งต่างก็มีความสัมพันธ์แบบพึ่งพากันและกัน ปลาแสงอาทิตย์ช่วยรักษาอาการบาดเจ็บให้งูเหลือมทะเล ส่วนงูเหลือมทะเลก็ช่วยอำนวยความปลอดภัยให้ปลาแสงอาทิตย์
เมื่อมีฝูงปลาแสงอาทิตย์ ดงสาหร่ายยักษ์ก็กลายมาเป็นถิ่นที่อยู่อาศัยที่สำคัญอีกแห่งหนึ่งของพันธุ์ปลาทั้งหลาย ปลากุเราสี่หนวด ปลากะพงทะเล ปลาจะละเม็ดขาว ปลาแดงนิวฟันด์แลนด์ ปลาแมคเคอเรล ปลาทะเลตัวแบนแอตแลนติก ปลาแฟงค์ทูธ ปลาขี้ตังเบ็ด ปลาแซลมอนโคโฮและปลาชนิดอื่นๆ ล้วนแต่สามารถเห็นร่องรอยของปลาพวกนี้ได้ที่นี่ทั้งสิ้น
เมื่อออกมาจากดงสาหร่ายยักษ์แล้ว ฉินสือโอวก็ลองไปดูแถวบริเวณเขตทะเลน้ำลึก เมื่อก่อนที่นี่เป็นอาณาเขตของฉลามขาว ตอนนี้ กลับมีปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือเพิ่มขึ้นมาอีกห้าร้อยหกร้อยตัวรวมกันเป็นฝูงปลาขนาดยักษ์
เหล่าปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนืออาศัยอยู่ที่นี่อย่างมีความสุข อาหารการกินอุดมสมบูรณ์ ศัตรูทางธรรมชาติน้อย ภายใต้การนำของปลามาร์ลินตัวใหญ่ พวกมันสามารถว่ายน้ำไปมาได้อย่างสบายใจ ไม่ต้องคอยว่ายน้ำหลบศัตรูนักล่าเหมือนตอนที่อยู่ในชายหาดน้ำตื้นจอร์จ
ราคาของปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือมีความเกี่ยวข้องกับคุณภาพเนื้อของมัน เนื้อยิ่งหนาอวบ รสชาติก็ยิ่งดี ราคาก็ยิ่งสูง และยิ่งพวกมันว่ายน้ำช้าเท่าไร ก็ยิ่งสะสมไขมันได้มากขึ้นเท่านั้น นี่คล้ายกับหลักการการเลี้ยงหมูเลยทีเดียว
ระดับความเร็วการตรวจตราของจิตสำนึกแห่งโพไซดอนก็เพิ่มเร็วขึ้น วนรอบฟาร์มปลาได้ประมาณครึ่งรอบ ฉินสือโอวถึงได้ดึงเอาจิตสำนึกแห่งโพไซดอนกลับคืน
ที่ฟาร์มปลาไม่มีวิกฤตการณ์อะไร อีกทั้งยังสร้างความประหลาดใจให้กับเขาหลายเรื่อง แต่แน่นอนว่าตอนนี้เขาก็ตกอยู่ในภาวะวิกฤต และต้องรีบแก้ไขวิกฤตการณ์พวกนี้ ซึ่งก็คืออำนาจของความเป็นเจ้าของของฟาร์มปลาในฝั่งตะวันตกบนเกาะแฟร์เวล
……………………….