ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 287 สกายซิตี้

เมื่อทานมื้อเที่ยงที่ฟาร์มปลาเรียบร้อยแล้ว โอเมอร์ก็เชิญให้ฉินสือโอวตามเขาไปยังที่ตั้งของบริษัทสกายซิตี้เพื่อสำรวจดูเครื่องบิน
ฉินสือโอวอยากพาวินนี่ไปด้วย ยังไงเธอก็เป็นพนักงานแอร์โฮสเตสระดับอาวุโส น่าจะเข้าใจเรื่องเกี่ยวกับเครื่องบินอยู่มาก
เขาโทรศัพท์ไปหาเธอ วินนี่บอกว่าตอนนี้เธอกำลังพาสาวๆ ไปเที่ยวที่อุทยานแห่งชาติกรอสมอร์น จึงไม่ได้ไปดูเครื่องบินด้วย เธอรู้จักแต่เครื่องบินโดยสารเท่านั้น ฉินสือโอวอยากจะซื้อเครื่องบินโดยสารแต่ว่าเขาได้เลือกชนิดของเครื่องบินเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ครั้งนี้เขาจะไปเลือกเฮลิคอปเตอร์ เธอเลยช่วยอะไรเขาไม่ได้
เมื่อเป็นเช่นนี้ ฉินสือโอวจึงพาเออร์บักกับหู่จือและเป้าจือขึ้นเครื่องบินไปด้วยกัน จากนั้นก็บินตรงไปยังมอนทรีออล
นี่คือข้อดีของการมีเครื่องบินส่วนตัว มีอิสระ เจ้าของสั่งอะไรก็ได้อย่างนั้น การบินพลเรือนไม่สามารถนำสัตว์เลี้ยงขึ้นไปด้วยได้ แต่เมื่อเป็นเครื่องบินส่วนตัวเรื่องนี้ก็ไม่เป็นปัญหาแล้ว
โอเมอร์ช่วยปรับระดับเบาะนั่งให้กับหู่จือและเป้าจือ เพื่อให้พวกมันได้นอนหมอบอย่างสบายๆ อยู่ด้านบน จากนั้นก็เสิร์ฟขนมและนมวัวให้กับพวกมัน การบริการระดับนั้น ทำเอาเจ้าของอย่างฉินสือโอวรู้สึกกระดากอาย
มอนทรีออลเป็นเมืองที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของควิเบก เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในรัฐควิเบก เป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสองของแคนาดาและเป็นเมืองใหญ่อันดับที่สิบห้าของทวีปอเมริกาเหนือ อยู่ห่างจากนครเซนต์จอห์นไม่ไกล เพียงเจ็ดร้อยกิโลเมตรเท่านั้น
เมืองนี้เคยเป็นเมืองหลวงทางเศรษฐกิจของแคนาดา เป็นเมืองที่มีจำนวนประชากรและการพัฒนาทางเศรษฐกิจที่มากที่สุด ถึงแม้ว่าตอนนี้จะสูญเสียตำแหน่งสำคัญทางเศรษฐกิจไปแล้ว แต่ก็ยังเป็นหนึ่งในศูนย์กลางทางเศรษฐกิจที่สำคัญที่สุดแห่งหนึ่งในแคนาดา อุตสาหกรรมการบิน การเงิน การออกแบบ อุตสาหกรรมภาพยนตร์และอุตสาหกรรมอื่นๆ มีความเจริญเป็นอย่างจริง มีบริษัทใหญ่เป็นจำนวนมาก เมื่อเข้ามายังใจกลางเมืองก็จะสามารถมองเห็นจุดนี้ได้ จากความพลุกพล่านวุ่นวายอย่างเมืองที่พัฒนาแล้ว
หลังจากมาถึงมอนทรีออล โอเมอร์ก็จัดการที่พักในโรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่ง ที่อยู่ติดกับแม่น้ำลาชินให้กับฉินสือโอว เมื่อเปิดหน้าต่างออกไปก็จะพบกับทิวทัศน์สวยงามของแม่น้ำที่ใสสะอาด ชวนให้ผู้ที่ได้พบเห็นรู้สึกผ่อนคลาย
โอเมอร์ถามฉินสือโอวว่าเขาต้องการพักผ่อนหรือไม่ เมื่อได้รับคำปฏิเสธเขาจึงพาคนทั้งคู่และสุนัขอีกสองตัวไปยังสำนักงานใหญ่ของสกายซิตี้
การซื้อเครื่องบินไม่เหมือนกับการซื้อรถยนต์ ที่จะสามารถจอดเรียงกันให้รับชมได้ เครื่องบินมีขนาดใหญ่และกินพื้นที่มากเกินไป อีกทั้งหน่วยของราคาสินค้าก็มีมูลค่าสูง สกายซิตี้มีลานจอดเครื่องบินเป็นของตัวเอง ทว่าก็ยังไม่พอให้เครื่องบินโดยสารยี่สิบลำและเฮลิคอปเตอร์สี่สิบกว่าลำจอด
ความจริงแล้วเครื่องบินส่วนใหญ่ ล้วนแต่เป็นของที่ลูกค้าทำการสั่งซื้อเรียบร้อยแล้ว พวกเขาถึงจะสั่งโรงงานให้ผลิตขึ้นมาทีหลัง
ฉินสือโอวมาที่สกายซิตี้ ก็เพราะพวกเขามีเครื่องบินแทรกเตอร์ AT-802C ลำจริงที่กำลังจัดแสดงอยู่พอดี นอกจากนี้ยังมีเฮลิคอปเตอร์อยู่เป็นจำนวนมาก ฉินสือโอวจึงสามารถมาดูยังสถานที่จริงได้
หลังจากมาถึงลานจอดเครื่องบิน โอเมอร์ ก็พาฉินสือโอวขึ้นไปยังเครื่องบิน AT-802C เลยทันที ราคาเครื่องเปล่าของเครื่องบินรุ่นนี้อยู่ที่ หกแสนสี่หมื่นดอลลาร์ และสามารถปรับแต่งได้อีก ระหว่างทางเขาก็ช่วยแนะนำให้ฉินสือโอวฟังว่า “บริษัทรีเคลม เจนเนอรัล มอเตอร์ส แอร์ไลน์จากประเทศจีนก็เพิ่งซื้อเครื่องบินชนิดนี้ไปหกลำ เป็นรุ่น AT-802F เพื่อใช้ในการดับไฟป่าเป็นสำคัญ ทั้งหมดรวมเป็นมูลค่าสี่ล้านแปดแสนดอลลาร์สหรัฐ”
ฉินสือโอวเดาะลิ้นแล้วถามเขาด้วยความสงสัยว่า “เพราะปรับแต่งให้เป็นเครื่องบินดับเพลิง ราคาเลยเพิ่มขึ้นมากขนาดนี้ใช่ไหมครับ?”
เครื่องบิน AT-802F เฉลี่ยแล้วอยู่ที่ลำละแปดแสนดอลลาร์สหรัฐ นั่นก็ใกล้เคียงกับหนึ่งล้านดอลลาร์แคนาดาแล้ว ราคาเท่านี้จะเรียกว่าไม่แพงไม่ได้เลย
โอเมอร์ยิ้ม แล้วตอบกับเขาว่า  “ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ ราคาเครื่องบิน AT-802F ที่ปรับแต่งแล้วในแคนาดามีราคาแค่หกแสนแปดหมื่นเท่านั้น เพียงแต่ว่าในการขายให้ประเทศของคุณมีภาษีศุลกากรค่อนข้างสูง ดังนั้นจึงทำให้ราคาเพิ่มขึ้นขนาดนี้”
ได้ยินโอเมอร์พูดเช่นนี้ ฉินสือโอวก็เข้าใจได้ เพื่อคุ้มครองสิทธิ์ในการครอบครองทรัพย์สิน ประเทศจีนจึงปรับภาษีศุลกากรของรถยนต์ เครื่องบิน เรือยอชต์และสินค้ามูลค่าสูงชนิด ต่างๆ ให้เพิ่มสูงขึ้น ข้อนี้ก็สามารถสังเกตได้จากการซื้อรถยนต์นำเข้าเช่นกัน
เมื่อเข้ามาในลานจอดเครื่องบิน สิ่งที่ฉินสือโอวมองเห็นก็คือเครื่องบินที่ทรงพลังหลายๆ ลำ โอเมอร์แนะนำให้เขาฟังว่า “เครื่องบินพวกนี้ส่วนใหญ่ถูกลูกค้าสั่งจองไว้ล่วงหน้าแล้ว ไม่อย่างนั้นพวกเราคงไม่กล้าจอดพวกมันไว้ข้างนอก เครื่องบินมีค่าใช้จ่ายในการบำรุงรักษาที่สูงมากครับ โดยทั่วไปแล้วสามารถคำนวณได้จาก 1% ของมูลค่าเครื่องบินในทุกๆ วัน”
เครื่องบิน AT-802C ดูสะดุดตาเป็นอย่างมาก ฉินสือโอวมองเห็นมันได้แม้จะอยู่ไกลขนาดนี้ รูปลักษณ์ภายนอกของมันคือเครื่องบินสีเหลืองขนาดกลางที่พบเห็นได้ไม่บ่อยนัก มีขนาดใกล้เคียงกับเครื่องบิน P-750 มีความสูงสี่เมตร ความยาวราวๆ สิบกว่าเมตร ขนาดของปีกก็มีความกว้างยิ่งกว่า ซึ่งกว้างราวๆ ยี่สิบเมตรเลยทีเดียว
เมื่อเข้ามาถึงด้านหน้าของ เครื่องบิน AT-802C โอเมอร์ก็เชิญให้เขาขึ้นไปสำรวจดู จากนั้นจึงแนะนำข้อมูลที่เกี่ยวข้องให้เขาฟัง ใช้เครื่องยนต์เทอร์โบพร๊อปแพรทท์แอนด์วิทนีย์ PT6A-67F มีพลังเต็มพิกัด 1,350 แรงม้า มีระดับความเร็วในการบินลาดตระเวนมากถึง 356 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เติมเชื้อเพลิงเต็มถังหนึ่งครั้งสามารถบินได้ไกลถึง 1289 กิโลเมตร สามารถไต่ระดับความสูงได้ถึง 7620 เมตรโดยประมาณ
ในด้านมาตรฐานขององค์ประกอบโดยรวม เครื่องบิน AT-802C ใช้คอนเวนชันแนล แลนดิ้งเกียร์ มีล้อหลักอยู่สองล้อ และล้อหางอีกหนึ่งล้อ เครื่องบินติดตั้งทุ่นลอยน้ำ Wipaire-10000 จำนวนสองทุ่น ทำให้มันสามารถแลนดิ้งลงบนทางที่ไม่ใช่รันเวย์หลักหรือแม้กระทั่งร่อนลงบนผิวน้ำ
สำหรับฉินสือโอวแล้วข้อนี้สำคัญมาก เนื่องจากเขาไม่มีสนามบิน ถ้าหากเครื่องบิน AT-802C สามารถร่อนลงบนผิวทะเลได้ เมื่อเป็นอย่างนี้พอถึงเวลาก็แค่สร้างรันเวย์หนึ่งเส้นไว้บนทะเลก็พอแล้ว
เรื่องนี้ต้องขอบคุณความตั้งใจเดิมของการออกแบบเครื่องบิน AT-802C เดิมทีมันถูกออกแบบมาเพื่อการดับไฟป่า ดังนั้นเพื่อที่จะสามารถรับน้ำได้เร็วกว่าเดิม จึงจำเป็นที่เครื่องบินจะต้องร่อนลงบนพื้นผิวแม่น้ำได้โดยตรง ข้อนี้จึงทำให้เกิดความสะดวกสบายแก่ฉินสือโอวในตอนนี้
เมื่อได้สัมผัสถึงพละกำลังอันยิ่งใหญ่ของเครื่องบินแทรกเตอร์แล้ว ฉินสือโอวก็ตัดสินใจซื้อเครื่องบินลำนี้ แต่ว่าต้องปรับแต่งให้กลายเป็นเครื่องบินที่ใช้ในการพ่นผลิตภัณฑ์เคมีทางการเกษตรและพันธุ์ปลา ซึ่งต้องเพิ่มเงินอีกสี่หมื่นดอลลาร์สหรัฐ
นอกจากนี้ โอเมอร์ยังได้ช่วยฉินสือโอวปรับแต่งของอีกหนึ่งสิ่ง อย่าง ’เอาใจใส่’ นั่นก็คือการติดตั้งปืนกล “ขอเพียงแค่คุณหาทางซื้อปืน M-60 หรือ ปืน M249 สำหรับพลเรือนมาสักกระบอก ก็จะสามารถแขวนปืนกลได้แล้วครับ”
“สามารถติดตั้งรังจรวดติดดาวเทียมหรือไม่ก็ขีปนาวุธได้ไหมครับ?”
“สามารถทำได้ครับ แต่ว่าพวกเราไม่สามารถรับทำงานนี้ได้ นอกจากนี้ผมก็คิดว่าคุณคงไม่ติดตั้งติดตั้งจรวดกับขีปนาวุธ”
“ผมแค่ล้อเล่นน่ะครับ ฮ่าๆ แต่จะดีที่สุดถ้าติดตั้งเรดาร์ตรวจจับรังสีอินฟราเรดให้ด้วย คุณคงรู้ใช่ไหม คือผมต้องออกลาดตระเวนฟาร์มปลาของผมทุกวันน่ะ พื้นที่ของมหาสมุทรกว้างใหญ่เกินไป อาศัยแค่ดวงตาคงไม่ได้
“ไม่มีปัญหาครับ เพิ่มเงินอีกสองหมื่นแปดพันดอลลาร์ ก็จะได้เรดาห์ตรวจจับรังสีอินฟราเรดอัตโนมัติ SS-PD2 ที่ผลิตโดยบริษัทโบอิ้ง ที่สามารถทำงานได้ยี่สิบสี่ชั่วโมง”
การซื้อเครื่องบินสำหรับการเกษตรเป็นไปอย่างเรียบง่าย เนื่องจากเขาเลือกรูปแบบของเครื่องบินมาล่วงหน้า ต่อมาจึงเป็นการเลือกซื้อเฮลิคอปเตอร์ลาดตระเวน
ถึงแม้ฉินสือโอวจะพูดว่าต้องการติดตั้งเรดาร์ให้เครื่องบิน AT-802C เพื่อการลาดตระเวนดูฟาร์มปลา แต่ความจริงโดยทั่วไปแล้วเขาคงไม่ขับเครื่องบินประเภทนี้ ตัวเครื่องของเครื่องบินลำนี้มีน้ำหนักเกือบถึงสามตัน เป็นตัวการเผาผลาญน้ำมันโดยแท้ เขาต้องการเครื่องบินลำเล็กที่มีน้ำหนักเบาและมีความรวดเร็ว
โอเมอร์เข้าใจถึงความต้องการของฉินสือโอว เขาพูดขึ้นมาว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณก็ต้องซื้อเฮลิคอปเตอร์เครื่องยนต์เดี่ยว ไม่ต้องซื้อเฮลิคอปเตอร์หลายเครื่องยนต์ ราคาของทั้งคู่แตกต่างกันเป็นอย่างมากครับ”
เฮลิคอปเตอร์เครื่องยนต์เดี่ยวก็คือเฮลิคอปเตอร์ที่มีปีกหมุนหนึ่งอัน ส่วนเฮลิคอปเตอร์หลายเครื่องยนต์ก็จะมีใบหมุนมากกว่า ทั้งสองแบบมีความแตกต่างของราคาที่สูงมาก เฮลิคอปเตอร์เครื่องยนต์เดี่ยวล้วนแต่มีราคาต่ำกว่าหนึ่งล้านดอลลาร์แคนาดา อย่างเช่น H2S HelisportCH-7 และ AN-2 Enara เป็นต้น
เฮลิคอปเตอร์หลายเครื่องยนต์ มักจะมีราคาไม่ต่ำกว่าห้าล้านห้าแสนดอลลาร์แคนาดา แม้กระทั่งแบบที่ราคาสูงถึงสิบล้านก็มี ราคาเทียบเท่ากับเครื่องบินโดยสารเลยทีเดียว
โอเมอร์พาเขามาที่ด้านหน้าของเฮลิคอปเตอร์เครื่องยนต์เดี่ยวขนาดเล็กที่มีความละเอียดลำหนึ่ง พร้อมทั้งแนะนำให้เขาฟังว่า “เฮลิคอปเตอร์ซาฟารีมีฉายาว่าเด็กน้อยที่งดงาม เป็นเฮลิคอปเตอร์ที่พวกเราชาวแคนาดาทำการวิจัยและพัฒนาขึ้นเอง มีความกว้างเท่ากันกับเบล-47 มีความเร็วใกล้เคียงกัน และมีราคาอยู่ที่สองแสนดอลลาร์แคนาดาเท่านั้นครับ”
“แล้ว เบล-47 ล่ะครับ?” ฉินสือโอวถาม เฮลิคอปเตอร์รุ่นนี้เป็นที่สุดของความคลาสสิค เทียบได้กับความสุดยอดของปืน AK มันอยู่มาเจ็ดสิบปีแล้ว แถมยังขายดีมาโดยตลอด
………………………………………

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

ชีวิตบัดซบของ ‘ฉินสือโอว’ เริ่มต้นด้วยการถูกใส่ร้ายว่ายักยอกเงินและถูกให้ออกจากบริษัท หนำซ้ำยังต้องชดใช้จนไม่มีแม้แต่เงินจ่ายค่าเช่าห้อง แต่ไม่รู้ว่าโชคดีหรืออะไร เขาพบว่าคุณปู่รองได้ทิ้งพินัยกรรมมูลค่าหลายร้อยล้านไว้ให้ นั่นคือฟาร์มปลาที่แคนาดา แต่ที่นั่นกลับโกโรโกโสทรุดโทรม ปลาสักตัวก็แทบไม่มี นอกจากนั้นยังต้องเสียภาษีการยืนยันพินัยกรรมจำนวนมากอีก จากที่ตอนแรกเขากะจะขายฟาร์มแล้วหอบเงินกลับประเทศจีน กลับต้องฟื้นฟูกิจการฟาร์มปลาเพื่อหาเงินไปจ่ายค่าภาษี ไม่งั้นจะต้องยอมเสียฟาร์มให้ทางการไป ทว่าระหว่างที่สำรวจทะเลสาบในเกาะ เขาถูกปลาทำร้ายจนเลือดที่คางหยดลงไปบนจี้รูปหัวใจสีน้ำเงินที่มีชื่อว่า ‘หัวใจโพไซดอน’ ทำให้ตัวจี้หลอมเข้าไปในตัวเขา จากนั้นมา… จิตสำนึกของเขาก็สามารถสำรวจและควบคุมท้องน้ำรวมถึงทำการเยียวยาและรักษาสิ่งมีชีวิตในทะเลได้ และนี่ คือหนทางกอบกู้ฟาร์มมรดกของเขา!

Options

not work with dark mode
Reset