ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 576 น้ำลง

เหมาเหว่ยหลงน้ำเสียงอ่อนลงฉินสือโอวท่าทางชะงัก
“น้ำเน่าใช่ไหมล่ะ?” เหมาเหว่ยหลงถามอีก
ฉินสือโอวมองเขา จับกระป๋องเบียร์ขึ้นมาก็ไม่มีเหลือแล้วเลยตะโกนเรียกนีลเซ็นให้เขาเอามาอีกโหลหนึ่ง พอเปิดกระป๋องก็กระดกเข้าไปหลายอึก
เขาไม่รู้ว่าควรพูดอะไร เดิมทีรู้ว่าเหมาเหว่ยหลงถูกที่บ้านเจ้ากี้เจ้าการอยู่ระยะหนึ่งเขายังรู้สึกว่าตระกูลเหมาไม่ค่อยมีเหตุผล
ใช่ สำหรับทายาทของวงศ์ตระกูลแล้วการรักผู้หญิงที่มีลูกแล้วนั้นไม่เหมาะสม แต่เขารู้สึกว่าวิธีการที่คุณพ่อเหมาและคุณแม่เหมาใช้มันรุนแรงไปหน่อย วัยรุ่นหลงรักผู้หญิงก็เป็นเรื่องที่เห็นได้บ่อยๆ ไม่ใช่เหรอ?
แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าคุณพ่อคุณแม่เหมาทำถูกต้อง ถ้าเป็นเขาเองการที่ลูกชายกล้าคิดจะไปสู่ขอผู้หญิงที่เป็นแม่เล้าในไนต์คลับนั้นไม่ได้อย่างเด็ดขาด! หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ได้!
ดูท่าทีของฉินสือโอวแล้วเหมาเหว่ยหลงก็เข้าใจความหมายของเขา ยิ้มพลางพูด “ดูแล้วฉันก็คงอยู่ที่นี่กับแกไม่นาน”
ฉินสือโอวลืมตามองเขาแล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ดูท่าทางของแกแล้วเหมือนกับว่าฉันทอดทิ้งแก แกอยากจะอยู่นานแค่ไหนก็อยู่นานเท่านั้น ที่สำคัญคือโคโกโร่ แกทำอะไรวางใจไม่ได้ขนาดนี้ จริงๆ เลย!บัดซบ ฉันไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงดีแต่แกน่าจะรู้ความหมายของฉัน หลิวซูเหยียนนั่น ใช่ไหม? แกเข้าใจหรือเปล่า?”
บัวไม่ให้ช้ำน้ำไม่ให้ขุ่น เขาไม่สามารถใช้คำพูดที่ชัดเจนเกินไปได้
“ใช่อะไร?” เหมาเหว่ยหลงมองเขา “แกไม่รู้จักเธอดี ฉันพูดจริงๆ ถ้าแกรู้จักเธอดีแกจะเข้าใจการเลือกของฉัน วินนี่คือผู้หญิงที่ดีที่สุดในสายตาของแก ในสายตาของฉันก็ซูเหยียนเป็นแบบนี้”
อันที่จริงฉินสือโอวก็ไม่รู้จักหลิวซูเหยียน ไม่รู้ว่าเธอเป็นคนอย่างไรแต่เขาไม่คิดว่าผู้หญิงที่เป็นแม่เล้าในไนต์คลับทำร้ายผู้หญิงจะเป็นผู้หญิงที่ดีได้!
แต่เขาก็ไม่อาจพูดออกไปโต้งๆ ได้ ยัยหนูน้อยเพิ่มคะแนนให้หลิวซูเหยียนไม่น้อย เขารู้สึกว่าผู้หญิงที่สามารถดูแลลูกสาวที่หูหนวกเป็นใบของตัวเองได้ดีขนาดนี้ก็ไม่น่าจะเลวร้ายไปสักเท่าไร
ย้อนแย้งอยู่มากฉินสือโอวจึงไม่พูดไปมั่วๆ เขาตบไหล่เหมาเหว่ยหลงพลางพูด “นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร เพื่อนรักฉันจะคอยสนับสนุนแก! ไม่ว่าแกจะทำอะไรฉันก็จะสนับสนุนแก!”
เหมาเหว่ยหลงยิ้มอย่างอบอุ่นพร้อมจับมือเขาแล้วพูด “มีคำพูดของแกก็พอแล้ว”
ฉินสือโอวพูด “นับอะไรกับคำพูดนี้ แกจำที่พวกเราสัญญากันไว้ตอนมหาลัยไม่ได้เหรอ?”
เหมาเหว่ยหลงเกาหัวยิกๆ ด้วยความสงสัยแล้วถามหยั่งเชิง “รวยแล้วอย่าลืมเพื่อน?”
“ไม่ใช่”
“ไอ้เวร!”
ทั้งสองทะเลาะกันไปจนกลับถึงสนามหญ้าของบ้าน เชอร์ลีย์เล่นกับตั๋วตั่วอย่างสนุกสนาน พาวลิสโอ้อวดซีบิสกิตของเขาแล้วอุ้มตั๋วตั่วหมุนรอบหนึ่งทำให้ใบหน้าน้อยๆ ของตั๋วตั่วยิ้มจนกลายเป็นดอกไม้เล็กๆ
คุณลุงฮิคสันตั้งใจเตรียมอาหารอย่างตั้งใจส่งมาให้ ออมเล็ต เห็ดโข่วหมออบเนย หอมหัวใหญ่ย่าง เบคอนม้วนเนื้อ มันฝรั่งอบชีส เห็ดโข่วหมอยัดไส้เนื้อ ปลาหมึกกรอบ บล็อคโคลีอบชีส ลูกชิ้นสวีเดน หอยนางรมย่าง… อาหารมื้อใหญ่นานาชนิด
การรับประทานอาหารร่วมกันของชาวประมงจะขาดเบียร์ไปไม่ได้ ฉินสือโอวดื่มไอซ์ไวน์อยู่ไม่เท่าไรก็ถูกพวกเขาชักนำให้เปลี่ยนไปเป็นเบียร์
เมื่อก่อนฉินสือโอวรู้สึกว่าเบียร์ไม่ได้อร่อยอะไรแต่ตอนนี้อยู่กับพวกชาวประมง บางครั้งคุยไปหัวเราะไปกระดกเบียร์ไปพลางจริงๆ แล้วก็สดชื่นดี
วินนี่อยู่กับหลิวซูเหยียนเดิมทีอยากจะช่วยแปลให้เธอผลสุดท้ายพบว่าภาษาอังกฤษของหลิวซูเหยียนไม่เลวเลย ขอแค่ไม่พูดเร็วเกินไปโดยพื้นฐานแล้วเธอก็สามารถตามทัน
ชาร์คกับอีวิลสันย่างหมูป่าอยู่ที่นั่น ย่างไปตะโกนว่าไม่ยุติธรรมไป “ทำไม ทำไมต้องเป็นฉันที่ทำหน้าที่เป็นพนักงานบริการทุกครั้งเลย? ไม่ เจ้านาย ฉันต้องการได้รับการปฏิบัติที่เป็นธรรม!”
ฉินสือโอวถือเบียร์มาวางไว้ตรงกลางโต๊ะขวดหนึ่งแล้วพูดกับผู้คน “โอเค ต่อไปนี้พวกเราจะเข้าสู่การเล่นรูเล็ตต์ ขวดเบียร์หมุนไปที่ใครคนนั้นก็ไปทำแทนชาร์ค มีปัญหาอะไรไหม?”
“ไม่มีปัญหา ก็เอาอย่างนี้แหละ!” คนทั้งกลุ่มหัวเราะกราวพลางพูด
พอฉินสือโอวออกแรงหมุนขวดเบียร์สีเขียวมรกตก็หมุนไปอย่างรวดเร็ว พวกชาวประมงจ้องปากขวดอย่างเอาเป็นเอาตาย ซีมอนส์เตอร์สูดหายใจลึก แผ่นอกที่แข็งแรงพองขึ้นมาราวกับลูกโป่ง
ขวดค่อยๆ หยุดหมุน พอปากขวดชี้ไปด้านหน้าซีมอนส์เตอร์ ซีมอนส์เตอร์ก็ขึ้ไปพร้อมถอนหายใจออกมาอย่างแรง…
“ปัดโธ่โว้ย! เล่นลูกไม้หน้าด้านๆ!” นีลเซ็นที่นั่งอยู่ด้านล่างซีมอนส์เตอร์พูดตะคอก
ซีมอนส์เตอร์ตักออมเล็ตเข้าปากแล้วพูดอย่างใจเย็น “นี่เรียกว่าการใช้ประโยชน์อย่างชอบธรรม เพื่อน นี่ไม่ใช่การเล่นลูกไม้!”
นีลเซ็นมองไปที่ฉินสือโอว ฉินสือโอวตบโต๊ะแล้วพูด “ฉันเป็นเจ้านาย ฉันพูดไปแล้ว ซีมอนส์เตอร์ นายไปแทนชาร์ค ต่อไปนอกจะฉันแล้วไม่อนุญาตให้ใครแตะรูเล็ตต์!”
นีลเซ็นและเบิร์ดแปะมือฉลอง ซีมอนส์เตอร์ไปแทนที่ชาร์คด้วยความโกรธ ชาร์คถือเนื้อย่างจานใหญ่กลับมา
ฉินสือโอวเลือกชิ้นที่นุ่มที่สุดให้ตั๋วตั่ว เกาคางยกหน้าหนูน้อยขึ้น
ตั๋วตั่วกินจนปากมันแผล่บมองแม่อย่างอายๆ กอดฉินสือโอวแล้วจุ๊บไปที่แก้มเขาอย่างแรง
เหมาเหว่ยหลงดึงฉินสือโอวกลับมาอย่างเกรี้ยวกราดแล้วพูดด้วยความหงุดหงิด “สาวน้อยของฉันถูกแกเอาเปรียบหมดแล้ว”
ฉินสือโอวโบกมืออย่างผ่าเผยพลางพูด “นี่จะนับเป็นเรื่องอะไร? ฉันกับวินนี่มีลูกด้วยกันแล้วจะให้ไปขอตั๋วตั่วของแก ดีไหมตั๋วตั่ว?”
เขามองไปที่ตั๋วตั่ว ตั๋วตั่วไม่ได้ยินเสียงของเขาหลิวซูเหยียนยิ้มพลางใช้ภาษามือแปลให้ หลังจากเข้าใจความหมายแล้วหนูน้อยก็ไปหลบอยู่หลังหลิวซูเหยียนหน้าน้อยๆ แดงจนไม่กล้าโผล่หน้าออกมา
วินนี่ยิ้มมองฉินสือโอวแล้วถาม “อย่างนั้นพวกเราจะมีลูกกันเมื่อไร?”
ฉินสือโอวมองเบียร์ในมือ ยื่นให้เหมาเหว่ยหลงแล้วพูดอย่างแน่วแน่ “เลิกเหล้า! เตรียมมีลูกตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป!”
“แต่จุ๊บลูกสะใภ้ของตัวเองก็ดูไม่ค่อยจะดีหรือเปล่า?” เออร์บักยักไหล่ถาม
เบิร์ดพูดแทรก “ผมเพิ่งจะเรียนมาคำหนึ่ง เป็นชู้!”
พวกชาวต่างชาติแปลกใจ ทางฉินสือโอวกระอักกระอ่วนเป็นที่สุดรีบโบกไม้โบกมืออธิบาย “ฉันไม่ใช่คนอย่างนี้ ไม่ใช่คนอย่างนี้นะ!”
“คำนี้แปลว่าอะไร ทำไมคุณถึงกลัวขนาดนี้?” นีลเซ็นถามอย่างประหลาดใจ
ฉินสือโอวเงยหน้าขึ้น ชี้ไปที่พระจันทร์ดวงกลมที่สว่างอยู่กลางท้องฟ้าแล้วพูด “โอ้โห พระจันทร์กลมดีจัง!”
พระจันทร์ที่ขึ้นอยู่กลางฟ้าเหมือนกับจานกลมๆ ใบใหญ่จริงๆ ท้องฟ้ามีแสงดาวสลัวๆ สีของดวงจันทร์เด่นชัด พระจันทร์สีขาวนวลดูแล้วสวยงามเป็นพิเศษ
แลนซ์คายม้วนยาสูบออกแล้วพูด “โอ้ว พวกเราควรดูพยากรณ์อากาศกันหน่อย ฉันว่าพรุ่งนี้จะมีน้ำลงและน้ำขึ้นครั้งใหญ่ที่สุดในฤดูใบไม้ผลิ อย่างนั้นอีกสักครู่ทานข้าวกันเสร็จตาข่ายปลาและเรือเล็กของพวกเราที่ชายฝั่งก็จะเปิดออก”
เชอร์ลีย์พูดอย่างดีใจ “ใช่ค่ะ คุณลุงแลนซ์ คุณครูบอกว่าพรุ่งนี้จะเริ่มมีน้ำลงครั้งที่ใหญ่ที่สุดในรอบสิบปี พวกเราไม่ไปเรียนแต่ไปดูน้ำลงกันค่ะ”
เดิมทีฉินสือโอวแค่อยากจะเบี่ยงเบนความสนใจเท่านั้น ผลสุดท้ายทำให้แลนซ์และเชอร์ลีย์พูดเรื่องนี้หัวข้อสนทนาของทุกคนเลยกลายเป็นเรื่องน้ำขึ้นน้ำลงในทันที
การเปลี่ยนแปลงของกระแสน้ำเป็นเรื่องธรรมดามากในเวลาปกติก็มี ฉินสือโอวไม่ได้ใส่ใจอะไรเพราะเคยเจอแต่น้ำลง
ดูจากวันนี้แล้วเมื่อได้รับอิทธิพลจากการโคจรรอบตัวเองของโลกและการโคจรรอบโลกของดวงจันทร์กระแสน้ำจะไหลจากทิศตะวันออกไปทิศตะวันตกตามการเคลื่อนที่ของดวงอาทิตย์ การเกิดน้ำขึ้นน้ำลงหนึ่งครั้งกินเวลาไปครึ่งวันฉินสือโอวสามารถเห็นน้ำทะเลขึ้นลงสองครั้งเป็นกิจวัตรได้ทุกวัน ดังคำที่ว่าไว้ “กระแสน้ำตอนเช้าเพิ่งจะลงกระแสน้ำตอนกลางคืนก้มา เดือนหนึ่งไหลหกสิบรอบ” ตอนนี้เขาเข้าใจสุภาษิตประโยคนี้ของไป๋จวีอี้[1]อย่างถ่องแท้
ดังนั้นเขาจึงไม่เข้าใจว่าน้ำขึ้นน้ำลงในวันพรุ่งนี้มีอะไรให้พวกชาวประมงพูดกัน
…………………………
[1] ไป๋จวีอี้ เป็นกวีจีนเลื่องชื่อท่านหนึ่งในยุคราชวงศ์ถัง