ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 588 เลียนแบบเสียงหมาเห่า

ฉินสือโอวเอาอุปกรณ์ขั้นเทพชิ้นใหม่กลับฟาร์มปลาอย่างมีความสุข เหมาเหว่ยหลงมองสกีบอร์ดไฟฟ้าอันนั้นก็รู้สึกว่าแปลกใหม่คุยกับเขาระหว่างทาง “ไอ้เพื่อนรัก พวกเราเป็นเพื่อนกันมาเป็นสิบปีแล้วใช่ไหม?”
“ใช่ก็ใช่ แต่ฉันไม่ให้แกยืมสกีบอร์ดอันนี้หรอก” ฉินสือโอวหมุนพวงมาลัยพลางพูดอย่างพอใจทำลายฝันเขาจนสลาย
เหมาเหว่ยหลงหัวเราะเจื่อน “ใครจะยืมสกีบอร์ดของแกล่ะ?”
“ขอเพียงไม่ยืมสกีบอร์ดของฉันก็พอ ว่ามาสิเพื่อน แกจะเอาอะไร? ยืมเงินฉัน? ล้านหนึ่งพอไหม? ไม่พอก็ห้าล้าน”ฉินสือโอวจงใจทำเป็นพูดอย่างใจป้ำ
ในที่สุดเหมาเหว่ยหลงก็โกรธ “ไปให้พ้น! ใครจะยืมเงินแก? ก็ได้ พูดจริงๆ ฉันอยากเล่นสกีบอร์ดของแก!”
ฉินสือโอวขับรถเข้าฟาร์มปลาจอดรถพลางพูด “ฉันไม่ได้ไม่อยากให้แกยืม พูดจริงๆ นะโคโกโร่ ไม่แน่ว่าใจแกจะขี่เจ้าเครื่องสังหารนี่ได้หรือเปล่า ไม่อย่างนั้นพวกเราค่อยเป็นค่อยไปเถอะ แกโต้คลื่นไปก่อน อย่างไรเสียแกก็ซื้อกระดานโต้คลื่นมาแล้ว ถูกไหม?”
เหมาเหว่ยหลงอุ้มกระดานโต้คลื่นเดินไปชายหาดพลางพูด “แล้วยังไงต่อ?”
“แล้วแกก็ต้องโต้คลื่นให้ดี แล้วฉันก็จะให้แกเล่นสกีบอร์ดไฟฟ้าของฉัน”
“พูดแล้วห้ามกลับคำนะ!”
“ไอ้งั่ง!”
การโต้คลื่นต้องใช้แรงภายนอกช่วยเช่นใช้เจ็ตสกีลาก ฉินสือโอวขับเทพเจ้าสายฟ้าสีดำมาให้เหมาเหว่ยหลงจับที่จับด้านหลังไว้แล้วพาเขาลงทะเลไป
เหมาเหว่ยหลงรู้จักสันดานของฉินสือโอวดีเหลือเกินเขาพูดพลางหัวเราะอย่างเยือกเย็น “แกคิดว่าฉันโง่เหรอ?ไม่ได้ถ้าแกขับเจสกีฉันว่ายน้ำไปเองดีกว่า เบริ์ดอยู่ที่นี่ฉันจะให้เบิร์ดพาฉันไป”
ฉินสือโอวมองเบิร์ดเจ้านี่ไม่เป็นสับปะรดเลยแม้ว่าตัวเองจะสั่งให้เขาแล้วเหมาเหว่ยหลงเขาก็อาจจะไม่ทำ เช่นนี้เขาเลยได้แค่ขับเจสกีเข้าเขตน้ำลึกไปด้วยความโกรธ
เหมาเหว่ยหลงหัวเราะชอบใจชี้ไปที่ด้านหลังของฉินสือโอวแล้วพูดกับเบิร์ด “บอสของพวกนายนี่เหมือนเด็กดื้อเลยนะตั้งแต่ช่วงมหาวิทยาลัยเขาก็อยากแข่งกับฉัน แข่งโต้วตี้จู่ [1] การสอบ เล่นเกมเขาก็อยากชนะฉัน แต่เขาน่ะโง่เกินไป อยากจะชนะฉันก็เป็นแค่ฝัน”
เบิร์ดมองเหมาเหว่ยหลงแล้วพูดอย่างสุขุม “ตามที่ผมรู้ บอสเขาไม่ใช่คนที่จัดการได้ง่ายๆ”
คนที่จัดการได้ง่ายจะสามารถเอาฟาร์มปลาทั้งเกาะแฟร์เวลมาได้โดยไม่เสียเลือดเสียเนื้อ? คนที่จัดการได้ง่ายจะสามารถกดดันให้สองโรงงานอันธพาลล้มเลิกกิจการได้? คนที่จัดการได้ง่ายจะสามารถได้เปรียบในการจับปลาทั้งในชายหาดน้ำตื้นจอร์จและอ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์
เหมาเหว่ยหลงไม่รู้เรื่องพวกนี้ที่เขารู้จักคือเจ้าเด็กชนบทที่หัวอ่อนไร้เดียงสาคนนั้น
ฉินสือโอวชอบความรู้สึกของการขับเจสกีฉวัดเฉวียนไปในทะเลมาก เร่งความเร็วสูงที่สุดไม่ต้องกังวลเหตุร้ายอย่างรถคว่ำรถชนเพียงควบคุมที่จับเล็กๆ ก็สามารถตากลมโต้คลื่นได้ราวนกอินทรี
และบนหัวของเขาก็มีนกอินทรีอยู่สองตัวบุชและนิมิตส์โบยบินอยู่แนบผิวทะเลบางครั้งยังร้องขู่นกทะเลที่อยู่รอบๆ จนพวกมันบินแตกซ่านไปแล้วร้องแกว๊กแกว๊กอย่างดีใจ
ขับด้วยความเร็วมากกว่ารถสปอร์ทไปบนท้องทะเลสักครู่ฉินสือโอวเล่นจนสมใจไม่ได้ขับเจสกีมาทั้งฤดูหนาวตอนนี้ในที่สุดก็สามารถพุ่งทะยานไปบนท้องทะเลอีกครั้งความรู้สึกนั้นหยุดไม่ได้เหมือนกับการเคี้ยวสไตรด์[2]
แต่เมื่อเขาหันกลับมามองเห็นเหมาเหว่ยหลงจับเชือกเป้สามเหลี่ยมโต้คลื่นอยู่บนท้องทะเลก็หัวเราะพลางเลี้ยวรถมาดู ในขณะเดียวกันก็ใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนเรียกบีนมาจัดการเหมาเหว่ยหลง
เหมาเหว่ยหลงกำลังดื่มด่ำกับการตากลมโต้คลื่นรับสายลมโชยในใจของเขารู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาจนอดอ้าปากโห่ร้องออกมาไม่ได้ “อาอาอาอาอา… บ้าเอ้ย! ”
บีนมาอย่างมุทะลุกระโดดขึ้นมาจากตรงกลางสำเร็จอย่างสวยงามแล้วดึงเชือกจากเหมาเหว่ยหลงมาอย่างแรง
เหมาเหว่ยหลงตกใจจนตัวสั่น ขาทั้งสองข้ายืนบนสกีบอร์ดไฟฟ้าไม่อยู่แล้วไถลลงทะเลในชั่วพริบตาและสำลักน้ำไปอึกหนึ่ง
ฉินสือโอวขับเจสกีไปทันที วนสองรอบแล้วพูดพลางหัวเราะ “เสื้อไหมพรม แกเก่งมากไม่ใช่เหรอ? แกเป็นเทพของการโต้คลื่นไม่ใช่เหรอ? ท่าลูกหมาตกน้ำนี่ไม่เลวจริงๆ เก่งกว่าหู่จือและเป้าจือของฉันตั้งเยอะ”
เหมาเหว่ยหลงกอดกระดานโต้คลื่นของตัวเองลอยตามคลื่นมาถึงชายหาดเขามองฉินสือโอวแล้วพูดด้วยอารมณ์ที่ไม่ดี “ชอบใจอะไร?เมื่อครู่มีฉลามกระโดดออกมากะทันหันเกือบจะทำฉันตกใจจนตายแล้ว!”
ฉินสือโอวชูนิ้วกลางพลางพูด “สมกับที่เป็นนักการเมือง ความหน้าไม่อายของแกนี่ถึงขั้นสุดยอดแล้วนะ! เห็นฉันตาบอดเหรอ? เห็นชัดๆ ว่าเป็นโลมาปากขวดและก็ไม่กัดคนด้วย ตาขาวจริงๆ!”
เขาไม่ให้โอกาสเหมาเหว่ยหลงได้อธิบายก็เปลี่ยนไปขึ้นสกีบอร์ดไฟฟ้าเขาเหยียบบนคลื่นเตรียมตัวเริ่มอย่างองอาจ
ปีที่แล้วฉินสือโอวเล่นสกีบอร์ดไฟฟ้าอยู่ตลอดแต่เขาไม่ค่อยได้ออกแรงเท่าไรอย่างน้อยก็สู้วินนี่ไม่ได้ยิ่งไม่ต้องไปเทียบกับมืออาชีพอย่างนีลเซ็นและเบิร์ด
สาเหตุหลักๆ คือการรักษาสมดุลที่ขาทั้งสองข้างของเขานั้นไม่ค่อยดีแบบนี้ควบคุมการไหลบนคลื่นของสกีบอร์ดไฟฟ้าได้ยากง่ายที่จะตก
ครั้งนี้เขาไม่จำเป็นต้องออกแรงเองเพียงแค่ควบคุมสกีบอร์ดไฟฟ้าและองศาของคลื่นให้ดีส่วนเรื่องการเคลื่อนไปข้างหน้าปล่อยให้สกีบอร์ดไฟฟ้าจัดการเอง
ตอนนี่น้ำค่อยๆ เริ่มขึ้นขนาดฟองคลื่นกำลังพอเหมาะไม่มีคลื่นยักษ์กำลังฟองเคลื่อนแรงเพียงพอเป็นช่วงที่ยอดเยี่ยมสำหรับการเล่นสกีน้ำ
ฉินสือโอววางสกีบอร์ดไฟฟ้าบนผิวน้ำทะเลแล้วขึ้นไปนั่งคร่อมที่ด้านบนพอรู้สึกว่าสกีบอร์ดไฟฟ้ามั่งคงแล้วถึงยืนขึ้นอย่างระวัง
รีโมตถูกมัดอยู่ที่ข้อมือของเขา เขาปรับความเร็วแล้วเครื่องพ่นก็เริ่มพ่นน้ำเพื่อให้แรง สกีบอร์ดบินออกไปอย่างรวดเร็วแต่ท่านขุนนางใหญ่ฉินกลับยังอยู่ที่เดิม…
“ปัดโธ่!” ฉินสือโอวร่วงลงไปในน้ำแล้วรีบลดความเร็วของสกีบอร์ด บีนโผล่หัวดันกลับมาให้เขาแล้วว่ายอยู่รอบๆ ด้วยความดีใจ
ฉินสือโอวเช็ดน้ำออกแล้วยืนขึ้นไปบนสกีบอร์ดไฟฟ้าใหม่อย่างไม่ยอม จริงอยู่สกีบอร์ดไฟฟ้าสามารถให้แรงกับตัวเองได้แต่ถ้าต้องการเหยียบอยู่ด้านบนเล่นอย่างปลอดภัยก็ยังยากสกีบอร์ดเพิ่งจะเร่งความเร็วคลื่นลูกหนึ่งก็ซัดมาเขาร่วงลงน้ำไปอีกครั้ง…
ครั้งนี้วนมาเป็นเหมาเหว่ยหลงที่หัวเราะ ฉินสือโอวตะเกียกตะกายขึ้นชายหาดด้วยใบหน้ามอมแมม เหมาเหว่ยหลงชูนิ้วกลางให้เขา “ที่แท้แกมันก็มือใหม่ ทำเป็นเก่งสิ ทำเป็นเก่งต่อไป”
ฉินสือโอวโยนสกีบอร์ดไฟฟ้าลงบนผิวน้ำทะเลเขาหันมองเหมาเหว่ยหลงแล้วพูด “แกเชื่อไหมว่าครั้งนี้ฉันจะสามารถเล่นได้?”
เหมาเหว่ยหลงหัวเราะอย่างเยือกเย็น “ฉันเชื่อ ฉันเชื่ออยู่แล้ว ถ้าฉันบอกว่าไม่เชื่อก็เป็นการไม่รักษาหน้าแกเกินไปแล้วล่ะ”
ฉินสือโอวพาลโกรธ “พนันกัน ครั้งนี้ถ้าฉันยืนอยู่บนบอร์ดได้ไม่เกินห้านาที บอร์ดนี่ฉันให้แก เป็นไง?”
“ตกลง!”
“ถ้าฉันยืนอยู่ได้ห้านาทีล่ะ?”
“ฉันเลียนแบบหมาเห่า โอเคไหม?”
เหมาเหว่ยหลงมั่นใจเต็มที่การเคลื่อนไหวของเจ้าตัวแสบฉินสือโอวเมื่อครู่แข็งทื่อมากไม่ใช่การแสดงแน่นอน เจ้านี่เป็นมือใหม่ในการเล่นสกีเขามั่นใจในจุดนี้
ฉินสือโอวหัวเราะเขาถือโอกาสตอนที่แรงคลื่นอ่อนวางสกีบอร์ดไฟฟ้าขึ้นไปนั่งด้านบนแล้วยืนขึ้นอย่างระมัดระวังจากนั้นเร่งความเร็วไปตามคลื่นข้างหน้าที่ใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนควบคุมให้ราบเรียบเหมือนเล่นฮอทวีลอยู่บนพื้น
เขามีประสบการณ์ในการเล่นฮอทวีล[3]โชกโชน
“มา เห่าสักสองทีสิ!” ฉินสือโอวหัวเราะฮ่าฮ่า
………………………………………………….
[1] โต้วตี้จู่ เกมไพ่ของจีน
[2] สไตร์ด หมากฝรั่งยี่ห้อหนึ่ง
[3] ฮอทวีล รถของเล่น