ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 633 ความเก่งกาจของเบิร์ด

ขับรถมุ่งตรงไปบนถนน เหมาเหว่ยหลงก็เปิดหน้าต่างรถรับลม เขาไม่มีอะไรทำเลยสังเกตดูโมเดลรถยนต์ที่แล่นผ่านมาผ่านไป ต่อจากนั้นก็พูดขึ้นมา “พี่ชายพวกนี้ก็นับว่าเป็นนักเล่นรถมือโปรอยู่เหมือนกันนะ มีรถหลายรุ่นเลยที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน มีรถตั้งหลายคันที่ไม่ได้เข้าตลาดรถจีน แต่รถรุ่นเก่าก็มีอยู่เยอะเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าระดับการควบคุมดูแลรถยนต์ของแคนาดาเคร่งครัดมากๆ หรอกเหรอ? ฉันเห็นว่ามีรถจำนวนไม่น้อยเลยที่ควรจะเอาไปกำจัดทิ้งแล้ว”
ฉินสือโอวก็พูดกับเขายิ้มๆ “ใช่ ที่นี่มีรถเก่าเยอะกว่าที่จีน ระดับการควบคุมดูแลรถยนต์ของแคนาดาก็เข้มงวดมาก แต่การตรวจเช็กรถของพวกเขาค่อนข้างผ่อนปรนน่ะ ขอแค่สามารถผ่านการตรวจเช็กรถยนต์ไปได้ก็เอาไปวิ่งบนถนนได้แล้ว แน่นอนว่าเพื่อความปลอดภัย จำนวนครั้งของการตรวจเช็กรถรุ่นเก่าก็มีมากกว่ารถทั่วไป”
โอวหยางไห่พยักหน้ารับแล้วกล่าวเสริม “ที่จริงอเมริกาก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน โดยเฉพาะเขตมอนตานา พื้นที่กว้างใหญ่เกินไป ถ้าไม่มีรถก็ไปไหนไม่ได้ แล้วนายก็อย่าคิดว่าคนอเมริกากับคนแคนาดาจะมีเงินกันทุกคน คนจนครอบครองอัตราส่วนสูงยิ่งกว่า แถมยังจนมากจนขัดสน พวกเขาเลยทำได้แค่ขับรถบุโรทั่งที่ใกล้จะถูกกำจัดทิ้ง”
“เมื่อก่อนผมก็เคยขับรถแบบนั้น ขนาดล้อรถทั้งสี่ข้างก็แตกต่างกันทั้งสี่ล้อ” เบิร์ดพูดแทรกขึ้นมา
ก่อนหน้านี้พวกฉินสือโอวคุยกันเป็นภาษาอังกฤษ มันเป็นมารยาทอย่างหนึ่งในสถานการณ์ที่มีชาวต่างชาติอยู่ด้วย พวกเขาต้องพยายามอย่าใช้ภาษาที่คนอื่นฟังไม่เข้าใจอย่างเต็มที่
เหมาเหว่ยหลงยักไหล่น้อยๆ เขายกนิ้วโป้งให้เบิร์ดแล้วทำท่าทาง ‘นายยอดเยี่ยมมาก’ ให้
นอกจากนี้การขับรถในแคนาดาก็ยังมีจุดที่แตกต่างกับจีนมากๆ อยู่หนึ่งอย่าง ที่จีนขับรถตอนกลางวันจะไม่เปิดไฟ ตอนกลางคืนก็จะพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่เปิดไฟสูง
แต่ที่แคนาดาไม่ใช่แบบนั้น เนื่องจากอากาศที่มีหิมะและหมอกลงหนาตลอดทั้งปี การขับขี่รถยนต์ของที่นี่จึงมีอันตรายที่เร้นอยู่มาก ดังนั้นกรมการขนส่งทางบกของที่นี่จึงเจาะจงประกาศกฎหมายพิเศษออกมา กำหนดให้รถยนต์ที่ขับขี่อยู่บนทางหลวงต้องเปิดไฟสูงไว้เพื่อเพิ่มความปลอดภัยในการขับขี่
การเปิดไฟที่ว่านี้ไม่ได้แบ่งเป็นกลางวันกลางคืน ถึงยังไงราคาพลังงานไฟฟ้ากับค่าน้ำมันของแคนาดาก็มีราคาถูกอยู่แล้ว
ตั้งแต่แรกเริ่มฉินสือโอวก็รู้สึกค่อนข้างงงงวยเหมือนกันว่าทำไมตอนที่เขาขับรถคาดิลแลควัน พอหมุนกุญแจสตาร์ทเครื่องยนต์ไฟสูงถึงได้สว่างขึ้นมา? เขาถามชาร์คถึงได้รู้ว่านี่เป็นเพราะรถถูกปรับแต่งตั้งแต่ออกจากโรงงานแล้ว
นอกจากนี้แล้วที่แคนาดายังมีอีกหนึ่งสถานการณ์ก็คือไม่สามารถใช้รถยนต์มาพิจารณาความสูงต่ำของตำแหน่งและสถานะทางสังคมของเจ้าของรถได้
แน่นอนล่ะว่าข้อนี้ไม่ใช่เรื่องตายตัว ทั้งยังตรงกันข้ามกับเอเชียด้วย
ด้วยเหตุผลเรื่องภาษีศุลกากร คนที่ขับรถบีเอ็มดับเบิลยูกับเมอร์เซเดสเบนซ์ในเอเชียส่วนมากมักจะเป็นคนมีเงิน แต่ที่แคนาดา บีเอ็มดับเบิลยู เมอร์เซเดสเบนซ์ คาดิลแลคไปจนถึงแลนด์โรเวอร์ล้วนแต่มีรถรุ่นราคาถูกทั้งนั้น เพียงแต่ถ้ารถที่คุณขับคือพอร์ชหรือลัมโบร์กินีอะไรพวกนั้น ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนทุกคนก็จะรู้ว่าคุณน่ะเยี่ยมยอดมาก
ในแคนาดารถที่คนระดับชนชั้นกลางขึ้นไปขับกันส่วนใหญ่ก็จะเป็นรถที่ค่อนข้างเก่าและผุพัง เนื่องจากมีรถบางส่วนที่เป็นของตกทอดมาจากมือพ่อ มันก็เหมือนกับชื่อที่ถ่ายทอดกันมานั่นแหละ ผู้คนเอาใจใส่เรื่องนี้มาก พวกเขาจะรักษารถอย่างดี จากนั้นก็ซ่อมแซมตกแต่งแล้วใช้มันต่อไป
และอีกอย่างคือชาวแคนาดาให้ความสำคัญกับความเป็นส่วนตัวและความรู้สึกส่วนตัว พวกเขาจะไม่ใช้ชีวิตเพื่อสายตาของคนอื่น ข้อนี้สะท้อนให้เห็นได้จากรถยนต์ นั่นก็เพราะพวกเขาอาจจะคุ้นชินกับรถเก่าของพ่อหรืออาจจะถึงขั้นเป็นรถของปู่เลยไม่ได้สนใจรถใหม่พวกนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงพากันขับรถคันเก่าของที่บ้านต่อไป
ยิ่งขับออกมาชานเมือง การจราจรก็ยิ่งติดขัด พอถึงตรงบริเวณหัวโค้งของถนน รถแลนด์โรเวอร์ก็ถูกบังคับให้หยุดลง เหมาเหว่ยหลงจึงพูดด้วยรอยยิ้ม “ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนอยู่บ้านเกิดแล้ว ตั้งแต่จากปักกิ่งมาก็น้อยมากที่จะเจอรถติดจนน่าเวทนาขนาดนี้”
ฉินสือโอวก็รู้สึกแปลกใจเหมือนกัน เขาจึงยื่นหัวออกไปมองนอกหน้าต่างด้วยอยากรู้ว่ารถข้างหน้ายังติดอยู่อีกไกลแค่ไหน
ปรากฏว่ารถมอเตอร์ไซค์ตำรวจ RCMP ก็ขับเข้ามาพอดี ตำรวจจราจรที่ขี่อยู่ด้านบนเห็นฉินสือโอวยื่นหัวออกมาจากในรถจึงโบกมือเป็นสัญญาณให้รถหยุดจอดข้างทาง
พอหยุดลงตำรวจจราจรก็ขอให้เบิร์ดแสดงใบขับขี่อย่างที่ปฏิบัติเป็นประจำพร้อมบอกให้ฉินสือโอวอธิบายเหตุการณ์เมื่อสักครู่
อย่ามองว่าปกติเบิร์ดเป็นคนนิ่งๆ เงียบๆ สิบนาทีจะพูดไม่ถึงหนึ่งประโยค ในตอนนี้เขาแสดงทักษะฝีปากที่ทั้งรวดเร็วและดุดันออกมาอย่างคาดไม่ถึง “เพื่อน เมื่อกี้นายทำผิดนะรู้ไหม? นายทำให้พวกเราหยุดจอดข้างทาง? ที่จริงแล้วพวกเราติดอยู่ตรงนี้มาห้านาทีแล้ว นายเข้าใจไหม? ห้านาทีแล้ว! ขยับก็ไม่ขยับ พวกเราจอดรถอยู่ข้างทางตลอดเวลาอยู่แล้ว!”
“นายจะให้อธิบายเหรอ? จะให้อธิบายอะไร? ทำไมบอสของพวกเราถึงได้ยื่นหัวออกไปดูนอกหน้าต่าง? มันไม่ใช่เพราะความผิดพลาดในการทำงานของพวกนายหรอกเหรอ! ทำไมรถถึงได้ติดขนาดนี้? ภาษีของพวกเราล่ะ? เอาไว้สร้างถนนที่แคบขนาดนี้เพื่อมาตบตาพวกเราหรือไง?”
ตำรวจจราจรก็พูดกับเขาเสียงเข้ม “ขอโทษด้วยครับ มิสเตอร์ แต่นี่ไม่เกี่ยวกับพวกเรา ช่วงถนนข้างหน้าเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ขึ้น มีถนนครึ่งสายที่ถูกปิดไว้แล้ว…”
“นายมาอธิบายเรื่องพวกนี้ให้มันได้อะไร? ตำรวจจราจรแบบพวกนายทำอะไรกัน? หน้าที่ที่พวกนายต้องรับผิดชอบไม่ใช่การระบายทางหรอกเหรอ? หรือว่าเงินภาษีที่เราจ่ายเป็นเงินเดือนให้กับพวกนายก็เพื่อเชิญให้พวกนายมาสร้างความยุ่งยากให้เราแบบนี้?” เบิร์ดตัดจบคำพูดของตำรวจจราจรอย่างไม่มีเหตุผล ต่อจากนั้นก็มีเสียงตะโกนด้วยความโมโหดังขึ้นมา
ตอนแรกคนบนรถที่อยู่รอบๆ ก็พากันมองดูด้วยความคึกคักอยู่แล้ว แต่พวกเขาก็ถูกรถติดขวางไว้จนรู้สึกไม่พอใจมากๆ เช่นกันจึงพากันส่งเสียงโห่ร้องตามเบิร์ด คนบนรถบริเวณรอบๆ ต่างก็ส่งเสียงโวยวายออกมาพร้อมกัน
มีคนตะโกนขึ้นมาว่า “คุณมาอยู่ตรงนี้ทำไม? รีบไประบายรถบนถนนสิ หรือว่าคุณอยากจะให้พวกเราใช้วันหยุดของพวกเราไปบนถนนเส้นนี้กันล่ะ?”
คนที่กำลังเดินทางบนถนนเส้นนี้ถ้าไม่ได้ออกจากเมืองมาปิกนิกพักผ่อนช่วงวันหยุด ก็เป็นคนที่จะไปดูน้ำตก คนประเภทแรกทนกับชีวิตที่ต้องเผชิญกับรถติดอย่างแน่นขนัดในเมืองใหญ่มามากพอแล้ว ส่วนคนประเภทหลังก็อยากรีบไปชมวิว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่พอใจกับสภาพที่ต้องมาติดอยู่บนถนนแบบนี้มากๆ
ที่ฉินสือโอวยื่นหัวออกมาจากหน้าต่างไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ตำรวจจราจรคนนั้นชำเลืองตามองเบิร์ดแวบหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ซักถามอะไรต่อ จากนั้นเขาก็สตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์แล้วขับตรงไปข้างหน้าด้วยความเร่งรีบ
แค่ครู่เดียวขบวนรถก็เริ่มขับออกไปอีกครั้ง ถึงแม้ว่าจะช้าไปหน่อยก็ตาม
เมื่อผ่านเหตุการณ์นี้มา ทัศนคติของหมาเหว่ยหลงที่มีต่อเบิร์ดก็เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก เขายกนิ้วโป้งขึ้นมาพร้อมเอ่ยปากชม “จัดการได้สวยมาก พี่ชาย นายคือลูกผู้ชายตัวจริงเลย!”
เบิร์ดหัวเราะแล้วบอกกับเขา “จริงๆ มันเป็นความผิดพลาดในการทำงานของพวกเขาอยู่แล้ว ผมไม่ได้ทำอะไรเลย ที่จริงแล้วหน้าที่ความรับผิดชอบของผมไม่ใช่การใช้คำพูด แต่เป็นการลงมือทำต่างหาก ถ้าเมื่อกี้เขาทำอะไรบอส แบบนั้นผมถึงจะได้โอกาสลงมือเอง”
เหมาเหว่ยหลงรู้สึกอิจฉาฉินสือโอวที่มีลูกน้องใต้บังคับบัญชาอย่างเบิร์ดเป็นอย่างยิ่ง ต่อจากนั้นเขาก็พูดพึมพำว่าตอนที่เขาเปิดฟาร์มแล้ว เขาจะจ้างผู้ช่วยฝีมือยอดเยี่ยมแบบนี้แล้วให้เงินเดือนสูงๆ เหมือนกัน
ถึงอย่างไรถนนบนชานเมืองก็โล่งอยู่แล้ว หลังจากหลุดออกมาจากช่วงถนนที่เกิดอุบัติเหตุ รถแลนด์โรเวอร์ก็เพิ่มความเร็วขึ้นทันทีแล้ววิ่งทะยานไปสู่น้ำตกไนแอการา
ระหว่างทางพวกเขาขับรถผ่านโรงงานสีดำแห่งใหญ่ที่ตั้งสูงตระหง่าน ปล่องระบายควันเหมือนแขนยักษ์ตั้งตรงอยู่บนพื้น มีรถบรรทุกเทท้ายที่บรรทุกแร่เหล็กไว้หลายคันวิ่งผ่านไปผ่านมาอยู่บริเวณรอบๆ ที่นี่คือแหล่งถลุงเหล็กของแฮมิลตันนั่นเอง
ฉินสือโอวลองมองดูอย่างละเอียด ถึงโรงงานถลุงเหล็กจะมีปล่องไฟอยู่เป็นจำนวนมาก ทว่ามันกลับไม่มีกลุ่มควันหนาสีดำลอยออกมาเลย เห็นได้ชัดว่าแฮมิลตันกำหนดมาตรฐานการปล่อยอากาศเสียจากโรงงานไว้สูงมาก ปล่องควันพวกนี้ล้วนติดตั้งอุปกรณ์บำบัดก๊าซไอเสียไว้แล้ว
โอวหยางไห่ก็พูดอย่างทอดถอนใจขึ้นมาอีกครั้ง “แคนาดามีพื้นที่กว้างใหญ่ขนาดนี้ ประชากรก็เบาบางขนาดนี้ แต่พวกเขาก็ยังให้ความสำคัญกับการรักษาสิ่งแวดล้อม ฉันหวังจริงๆ ว่าประเทศของเราจะก้าวรับการพัฒนาขึ้นไปอีกขั้น เพื่อที่ต่อไปลูกหลานของเราจะได้มีสายน้ำเขียวใสกับภูเขาเขียวขจีไว้ให้ดู”
ฉินสือโอวเการิมฝีปากล่างอย่างไม่มีอะไรจะพูด ข้อนี้เขาไม่เห็นด้วยกับโอวหยางไห่เท่าไรนัก เป็นเพราะจีนไม่ได้มีพื้นที่กว้างใหญ่เท่าแคนาดา แถมยังมีประชากรมากกว่าแคนาดาอีกหลายเท่า ดังนั้นหากจะเลี้ยงดูประชากรที่มีจำนวนประชากรมากขนาดนี้ให้ได้รับคุณภาพชีวิตระดับสูง ก็จำเป็นต้องพัฒนาเศรษฐกิจด้วยความเร็วสูงเช่นกัน
หากแต่ยังมีจุดหนึ่งที่ฉินสือโอวเห็นด้วยกับเขา เพื่อที่จะสร้างเศรษฐกิจ ประเทศจีนได้ทุ่มเทสิ่งแวดล้อมไปค่อนข้างมากจริงๆ!
…………………………………………………