ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 685 เรือกำปั่นรุ่น 2.0

คลื่นซัดสาด ลมทะเลพัดผ่าน
ฉินสือโอวนั่งแอบกังวลใจอยู่บนชายหาด บ้าจริง นี่มันไฟไหม้ประตูเมืองลามไปถึงคูปลาในเมือง[1]ชัดๆ ตัวเขาที่กำลังไปได้ดีกับวินนี่แต่ละวันผ่านไปอย่างเป็นสุข ตอนนี้กลับต้องมาทุกข์ใจกับปัญหาความรักของบิลลี่กับโหวจื่อเซวียนอีก ยุ่งยากจริง
หู่จือเป้าจือเห็นเขาเศร้า จึงปีนขึ้นไปบนตัวเขาแล้วยื่นลิ้นจะเลียหน้าผาก ส่วนเป้าจือร้องหงิงหงิงอยู่ด้านหลัง ดึงเสื้อฉินสือโอวเบาๆ บอกให้เขามาเล่นด้วยกัน
ฉินสือโอวไม่มีอารมณ์ เขาลูบหัวทั้งสองตัวให้พวกมันไปเล่นเองก่อน เขาต้องคิดอะไรบางอย่างก่อน
จงเข้าใจในสถานการณ์และเข้าใจในตัวเองให้ดี ฉินสือโอวพิจารณาถึงสิ่งที่ตัวเองได้ประสบผ่านมา ถ้าต้องทำเงินก็แค่ใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนเงินก็มาถึงมือแล้ว เขาคิดอยากจะหาเงินยังไงก็ทำได้หมด แต่พอเป็นเรื่องปัญหาความสัมพันธ์ เขากลับทำไม่ได้
ถึงจะน่าเศร้า แต่พอมองความกว้างใหญ่ของท้องทะเลแล้ว จิตใจของฉินสือโอวก็ค่อยๆ เปิดออก พ่อเสีย แม่แต่งงานใหม่…เอ๊ะ ไม่ถูกสิ ต้องเป็นต่อให้ฝนจะตกแม่ก็ยังอยากแต่งงานใหม่ต่างหาก อะไรจะเกิดก็เกิด เขาเป็นกลางคอยไกล่เกลี่ยระหว่างบิลลี่กับโหวจื่อเซวียนดีกว่า ขอแค่สองคนนั้นไม่ตีกันก็พอ
พอคิดได้ดังนั้น อารมณ์ฉินสือโอวก็ดีขึ้นเยอะ
หู่จือเป้าจือที่คอยประกบเขาซ้ายขวาอย่างกังวล พอเห็นรอยยิ้มปรากฏบนหน้าเขาก็กระโดดผลุงดีใจ หมุนตัวหันก้นใส่ฉินสือโอว แกล้งตะกุยอุ้งเท้าจนทรายกระเด็นใส่เขา
ฉินสือโอวยื่นมือไปผลักหู่จือจนมันล้มทิ่มบนทราย เป้าจือกระโดดโลดเต้นไปมาก่อนใช้ไหล่กระแทกหลังฉินสือโอว ทำเขาล้มหน้าทิ่ม หู่จือฉวยโอกาสลุกขึ้นแล้วกระแทกฉินสือโอวเล่นกับเป้าจือ
เล่นกันวุ่นวายพักหนึ่ง โทรศัพท์ฉินสือโอวก็ดังขึ้น เขาเห็นว่าเป็นเซี่ยงเฮ่าโทรมาจึงรับสาย
เซี่ยงเฮ่าเป็นนักธุรกิจที่ขายมิสไซล์ดับเพลิงให้ฉินสือโอว ตัวตนที่แท้จริงของเขาคือผู้จัดการบริษัทCASIC [2]ตอนที่ทำธุรกิจเขาตกลงกับฉินสือโอวว่าจะให้มิสไซล์ดับเพลิงกับเขา และคราวนี้เขาก็มาทำตามที่สัญญาไว้
เดิมทั้งสองฝ่ายนัดหมายกันว่าให้เซี่ยงเฮ่ากลับประเทศไปรับวิศวกรและนักวางแผนมาที่เซนต์จอห์นเพื่อช่วยเขาปรับมิสไซล์ดับเพลิง ซึ่งน่าจะใช้เวลาสิบวัน
ปรากฏว่าผ่านไปครึ่งเดือนจนฉินสือโอวคิดว่าเขากลับลำไม่ยอมแล้ว ไม่นึกว่าเขาจะเป็นตัวร้ายที่มีจิตใจดีเสียอย่างนั้น
เซี่ยงเฮ่าโทรหาฉินสือโอวทันทีที่ถึงโทรอนโตแล้วบอกว่า “หัวหน้าฉิน ผมจองตั๋วเครื่องบินไปเซนต์จอห์นของคุณเรียบร้อยแล้ว มีทั้งหมดห้าคน วิศวกรสองคน ช่างสองคน เป็นวิศวะฝีมือดีทั้งหมดจากประเทศเราครับ คุณเตรียมรถมิสไซล์ไว้ เดี๋ยวจะให้มาปรับแก้ตอนคุณมาถึงนะครับ”
ฉินสือโอวยิ้มตอบ “ยินดีต้อนรับครับ ถึงเซนต์จอห์นเมื่อไรโทรบอกผมนะครับ เดี๋ยวผมส่งคนไปรับ”
หลังคุยกันอีกเล็กน้อย สุดท้ายเซี่ยงเฮ่าก็พูดอย่างมีลับลมคมในว่า “นอกจากพาคนตามที่คุณบอกมาแล้ว ผมยังเอาของชิ้นหนึ่งมาอีก รับรองว่าคุณต้องสนใจแน่ครับ”
ฉินสือโอวสงสัย หมอนี่เอาอะไรมากัน? ศุลกากรแคนาดาเข้มงวดนะ ที่อนุญาตก็เป็นพวกของใช้ทั่วไป ตัวเขาจะสนใจอะไรล่ะ?
นีลเซ็นขับเรือหัวกว้างสไตล์ไครเมียไปรับคน เรือหัวกว้างนั่นเร็วมากไม่นานก็ขับไปถึงท่าเรือแล้ว
เพื่อแสดงการให้เกียรติ ฉินสือโอวจึงไปต้อนรับที่ท่าเรือ เซี่ยงเฮ่าผู้คุ้นเคยเดินนำมาหา ด้านหลังเป็นคนวัยกลางคนอายุราวสี่สิบกว่าอีกสี่คน
ฉินสือโอวทำการจัดหาที่พักให้พวกเขาก่อน เขารู้ว่าพนักงานรัฐวิสาหกิจนั้นจู้จี้เรื่องการเตรียมการต้อนรับมาก แต่ตอนนี้เป็นยุคเศรษฐกิจแห่งเงินทุน พวกพนักงานรัฐวิสาหกิจก็ต้องคอยดูสีหน้าลูกค้าตอนกินข้าวด้วย พวกเซี่ยงเฮ่าดื่มชาเริ่มเตรียมทำงาน
หน้าที่ทั่วไปไม่เกี่ยวกับเซี่ยงเฮ่า เขาแบ่งหน้าที่เสร็จก็ลากฉินสือโอวมาที่มุมหนึ่ง ยิ้มลึกลับแล้วพูดว่า “เพื่อน ผมมีของดีอยู่ในมือ คุณอยากดูไหม?”
ได้ยินเซี่ยงเฮ่าพูดดังนั้น ฉินสือโอวมองเสื้อกับสีหน้าของเขาก็อดนึกถึงลุงที่ยืนขายหนังโป๊สมัยมหาวิทยาลัยไม่ได้ เอาเถอะ แต่มันก็เหมือนจริงๆ
แน่นอนว่าเซี่ยงเฮ่าไม่ใช่ลุงขายหนังโป๊ เขาเป็นผู้จัดการบริษัทวิทยาศาสตร์และอุตสาหกรรมการบินและอวกาศของจีน ถ้าเขาบอกว่าของดีมันก็คงเป็นดีจริงๆ นั่นแหละ
ไม่รอให้ฉินสือโอวตอบ เซี่ยงเฮ่าก็เปิดถุงหยิบโมเดลรถคันเล็กชิ้นหนึ่งและหนังสือคู่มือเล่มหนึ่งให้ฉินสือโอวดู
รถโมเดลคันนี้เป็นรถยิงจรวด ทั้งคันทาสีเขียว ตัวรถติดตั้งท่อยิงจรวด เป็นงานฝีมือที่ละเอียดมาก ของดีจริงๆ
“นี่คือรถดับเพลิงขั้นสูงแบบพิเศษที่ทางวิทยาศาสตร์และอุตสาหกรรมการบินแห่งที่สองของประเทศเราเพิ่งพัฒนา อย่างที่คุณเห็น รถคันนี้ติดตั้งจรวดสำหรับดับเพลิงไว้ สุดยอดเลยใช่ไหมล่ะ” เซี่ยงเฮ่าเอ่ยอย่างเริงร่า
ฉินสือโอวมองรถคันเล็กแล้วดูหนังสือคู่มือ จริงอย่างที่เซี่ยงเฮ่าพูด รถแบบพิเศษนี้สุดยอดดังว่า
รถดับเพลิงแบบพิเศษคันนี้ใช้วิธีควบคุมจรวดดับเพลิงแบบระยะสั้น ลำกล้อง 173 MM รถคันหนึ่งบรรจุกระสุน 12 นัดต่อหนึ่งชุด ซึ่งจะมีคันละสองชุด ระบบตั้งเวลายิง 3 นาที ช่วงความสูงทั่วไปอยู่ที่ 100-300 เมตร ภายในกระสุนบรรจุสารเคมีดับเพลิงคุณภาพสูง วิถีกระสุนอยู่ที่ระยะห้าร้อยเมตร
หลังได้อ่านคำแนะนำฉินสือโอวก็แทบหุบยิ้มไม่อยู่ เขามองเซี่ยงเฮ่าพลางกล่าวว่า “ประเทศเราวางแผนจะทำอะไรกันแน่เนี่ย? ถังดับเพลิง มิสไซล์ดับเพลิง ตอนนี้ก็มารถยิงจรวดดับเพลิงอีก แค่ส่งอาวุธขายต่างประเทศก็น่าจะเพียงพอแล้วนี่ ทำไมถึงต้องสิ้นเปลืองขนาดนี้อีก?”
แม้ของพวกนี้จะใช้ชื่อว่าเป็นอุปกรณ์ดับเพลิงทั่วไป แต่ฉินสือโอวไม่ได้โง่ แค่มองก็รู้แล้วว่าประเทศตัวเองกำลังวางแผนขายอาวุธสงครามภายใต้ชื่ออุปกรณ์ใช้สอยทั่วไปอยู่
ไม่ว่าจะถังดับเพลิงหรือมิสไซล์ดับเพลิง ถ้าส่งมาปรับเปลี่ยนโดยเฉพาะ จากของใช้ทั่วไปก็จะกลายเป็นอาวุธได้ทันที
เซี่ยงเฮ่าหัวเราะแห้งๆ ก่อนตอบว่า “อาวุธสงครามนำเข้ามาในตลาดพลเรือนไม่ได้หรอกครับ ด้วยความสัตย์จริงนะเพื่อนฉิน พวกเราเองก็เป็นเพื่อนร่วมชาติกัน ไม่มีอะไรต้องปิดบังทั้งนั้น อย่างที่คุณรู้ตอนอยู่ต่างประเทศว่าจีนนั้นประสบปัญหาการโดนคว่ำบาตรสินค้าขนาดไหน ของหลายอย่างที่เราส่งออกไม่ได้แล้ว ได้แต่กล้ำกลืนขายแค่ในประเทศเท่านั้น”
ก็จริง ฉินสือโอวรู้ว่ามาตรการเศรษฐกิจของอเมริกาเข้มงวดกับจีนแค่ไหน พอเกิดอะไรขึ้นก็จะใช้การทุ่มตลาด[3]กับผูกขาดประจำ แคนาดาเป็นประเทศพี่น้องของอเมริกา ย่อมใช้นโยบายเดียวกัน
เซี่ยงเฮ่าอธิบายต่อว่า เพราะสนธิสัญญาบางอย่างระหว่างประเทศ อาวุธหลายอย่างของจีนจึงไม่สามารถส่งออกได้
เมื่อเป็นเช่นนี้ตามกฎหมายการตลาดแล้ว ถ้าอเมริกาและยุโรปครองตลาดทั่วโลกได้ ก็จะไม่มีทางรอดสำหรับสินค้าจีนในอนาคต ทุกคนต่างรู้ดีว่าหากคุ้นเคยกับสินค้าจากอเมริกากับยุโรปแล้ว ใครจะไปแทนที่สินค้าเป็นสินค้าจีนได้ง่ายๆ กัน? ไม่ใช่ว่าไม่อยากเปลี่ยน แต่เราทำไม่ได้ถ้าไม่มีเครื่องมือต่างหาก!
ด้วยเหตุนี้ทางประเทศจีนจึงใช้วิธีม้ามืด พวกเราจะไม่ส่งออกอาวุธสงครามแต่จะส่งออกของใช้พลเรือนที่ราคาถูกและดีแทน จากนั้นรอจนสนธิสัญญาถูกยกเลิกในอนาคต ด้วยการปูทางจากสินค้ากึ่งทหารกึ่งพลเรือนนี้ ทำให้สามารถนำอาวุธสงครามไปขายในตลาดได้นั่นเอง
หลังได้ฟังคำอธิบายฉินสือโอวก็กระจ่าง
เขาสนใจพาหนะแบบพิเศษพวกนี้อยู่แล้ว เพราะจำเป็นต้องใช้ในการป้องกันฟาร์มปลา ปืนฉีดน้ำไอพ่นรับผิดชอบการปะทะระยะใกล้ มิสไซล์ดับเพลิงดัดแปลงสามารถรับมือศัตรูระยะไกลได้ แต่ยังขาดอาวุธระยะกลางอยู่ซึ่งรถยิงจรวดดับเพลิงจะมาช่วยอุดช่องว่างนั้นได้
ถ้าเอามิสไซล์กับจรวดดับเพลิงมารวมกับเรือกำปั่นก็จะอัปเกรดเป็นเรือกำปั่น 2 .0 พลังมันต้องสุดยอดแน่ๆ
………………………………………………
[1] เหตุขัดแย้งที่ส่งผลถึงคนที่ไม่เกี่ยวข้อง
[2] China Aerospace Science and Industry Corporation บริษัทวิทยาศาสตร์และอุตสาหกรรมการบินและอวกาศของจีน
[3] การกำหนดราคาเพื่อกำจัดคู่แข่ง

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

ชีวิตบัดซบของ ‘ฉินสือโอว’ เริ่มต้นด้วยการถูกใส่ร้ายว่ายักยอกเงินและถูกให้ออกจากบริษัท หนำซ้ำยังต้องชดใช้จนไม่มีแม้แต่เงินจ่ายค่าเช่าห้อง แต่ไม่รู้ว่าโชคดีหรืออะไร เขาพบว่าคุณปู่รองได้ทิ้งพินัยกรรมมูลค่าหลายร้อยล้านไว้ให้ นั่นคือฟาร์มปลาที่แคนาดา แต่ที่นั่นกลับโกโรโกโสทรุดโทรม ปลาสักตัวก็แทบไม่มี นอกจากนั้นยังต้องเสียภาษีการยืนยันพินัยกรรมจำนวนมากอีก จากที่ตอนแรกเขากะจะขายฟาร์มแล้วหอบเงินกลับประเทศจีน กลับต้องฟื้นฟูกิจการฟาร์มปลาเพื่อหาเงินไปจ่ายค่าภาษี ไม่งั้นจะต้องยอมเสียฟาร์มให้ทางการไป ทว่าระหว่างที่สำรวจทะเลสาบในเกาะ เขาถูกปลาทำร้ายจนเลือดที่คางหยดลงไปบนจี้รูปหัวใจสีน้ำเงินที่มีชื่อว่า ‘หัวใจโพไซดอน’ ทำให้ตัวจี้หลอมเข้าไปในตัวเขา จากนั้นมา… จิตสำนึกของเขาก็สามารถสำรวจและควบคุมท้องน้ำรวมถึงทำการเยียวยาและรักษาสิ่งมีชีวิตในทะเลได้ และนี่ คือหนทางกอบกู้ฟาร์มมรดกของเขา!

Options

not work with dark mode
Reset