ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 812 ของขวัญจากวาฬหลังค่อม

พ่อฉินที่กำลังเป็นห่วงอยู่นั้น ฉินสือโอวโผล่ทะลุขึ้นมาจากน้ำอย่างรวดเร็วพร้อมกับมีหัวโตๆ ของวาฬหลังค่อมอยู่ข้างๆ เขาจึงเอามือลูบลงที่ผิวใต้ตาของมัน
วาฬหลังค่อมส่งเสียงร้องดังขึ้นมาอย่างมีความสุข หัวของมันโผล่ขึ้นมาจากน้ำและมีกระแสน้ำพ่นออกมาจากรูจมูกของมันเหมือนกับน้ำพุ และในขณะเดียวกันก็ส่งเสียงดังออกมาคล้ายกับเสียงของเครื่องยนต์ไอน้ำ
ในความเป็นจริง กระแสน้ำนี้ไม่ได้ถูกพ่นออกมาจากวาฬหลังค่อม ฉินสือโอวที่อยู่ติดกับมัน ได้สังเกตดูอย่างละเอียดจึงพบว่าสิ่งที่วาฬหลังค่อมพ่นออกมาคือไอน้ำร้อนจัด เพียงแค่มีกระแสอากาศปริมาณมาก ก็จะทำให้น้ำทะเลโดยรอบกวาดออกไปยังพื้นผิวทะเล มองดูแล้วจะให้ความรู้สึกว่ามันเหมือนกับน้ำพุ
หลังจากดูดซับพลังโพไซดอนไปแล้ว วาฬตัวใหญ่จึงมีความสุขขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด มันสะบัดหางอย่างตื่นเต้น จนทำให้เห็นครีบอกยาวทั้งสองข้างบนตัวมัน
ครีบอกของมันมีลักษณะแคบบางและยาว โดยมีความยาวประมาณห้าเมตรกว่า ส่วนปลายยังมีรอยฟันเลื่อยบวมนูนขึ้นมาอย่างผิดปกติ และตามหลังก็มีรอยหยักที่มีรูปร่างเหมือนกับระลอกคลื่น ซึ่งดูแล้วก็คล้ายกันกับปีกนก ดังนั้นวาฬชนิดนี้จึงถูกเรียกว่า “วาฬครีบยาว” และ “วาฬปีกใหญ่”
ครีบอกของวาฬหลังค่อมมีพลังมาก เมื่อพวกมันสะบัดเหนือผิวน้ำจะสามารถทำให้ทั้งตัวของมันกระโดดพ้นมหาสมุทรได้ พวกมันสามารถกระโดดได้สูงกว่าหกเมตรและมีลักษณะท่าทางที่ห้าวหาญมาก
เพียงแค่วาฬหลังค่อมมีความสุข ครีบอกของมันก็จะคลี่ออกเพื่อทำการเตรียมจะกระโดดขึ้น และตอนนี้ฉินสือโอวก็เริ่มกลัวขึ้นมาจึงตีผิวของมันเบาๆ เพื่อให้มันสงบลง
วาฬหลังค่อมตัวนี้กระโดดได้อย่างทรงพลังมาก ถ้าฉินสือโอวและชาร์คโชคไม่ดีไปชนกับมันเข้า ก็อาจจะถูกตีจนเป็นลมไปแล้วก็ได้ ซึ่งมันอันตรายมาก
วาฬหลังค่อมเป็นสัตว์สังคม มีนิสัยอ่อนโยนและน่ารักมาก ระหว่างการเติบโตเต็มวัยของพวกมันมักจะสัมผัสกันเพื่อแสดงความรู้สึก ดังนั้นฉินสือโอวจึงตีที่หัวมันเบาๆ แบบนั้น จะทำให้มันได้รู้สึกถึงความเป็นมิตรและจะไม่กระโดดขึ้น มันส่ายหัวซ้ายขวาไปมาอย่างไร้เดียงสาเพื่อถูกับฉินสือโอวและชาร์ค
วาฬหลังค่อมตัวนี้ถูกปลาแฮร์ริ่งที่ถูกถ่ายทอดพลังโพไซดอนดึงดูดมา และหลังจากที่มันถูกับฉินสือโอวและชาร์คแล้ว มันก็อ้าปากกว้างเพื่อเตรียมกินเหยื่อ
ท่าทางการกินเหยื่อของวาฬหลังค่อมจะรุนแรงมาก ปากของพวกมันมีโครงสร้างที่พิเศษ เพดานปากด้านล่างมีเอ็นที่ยืดหยุ่นเชื่อมต่อกับขากรรไกรด้านบน ดังนั้นเมื่อถึงเวลากินเหยื่อใต้เพดานจะสามารถหลุดออกมาได้ชั่วคราว และจะเกิดเป็นมุมที่เหมือนกับมุมฉาก
หลังจากอ้าปากกว้าง วาฬหลังค่อมจะขยายเพดานปากด้านล่างให้กว้างและเอียงตัวเพื่อหันไปทางชิ้นปลา จากนั้นจะปิดปาก รอยย่นใต้เพดานปากด้านล่างจะขยายและกลืนชิ้นปลาลงไปพร้อมกับน้ำทะเล
จากนั้นน้ำทะเลจะถูกกรองออกมาจากด้านหลัง เหลือเพียงชิ้นปลาไว้ในปาก เมื่อวาฬหลังค่อมกินอาหารจนพอใจแล้ว ก็จะปล่อยให้ฉินสือโอวค่อยๆ ปีนขึ้นหลังที่มีผิวขรุขระของมัน
วาฬหลังค่อมเป็นปลาที่เหมาะกับการเป็นเก้าอี้นั่งที่สุด ประการแรกคือการเคลื่อนไหวของพวกมันจะช้า ประการที่สองพวกมันมีนิสัยอ่อนโยนและที่สำคัญที่สุดคือพวกมันจะมีรอยแผลขรุขระจำนวนมากบนผิวหนัง ซึ่งสามารถทำให้คนยืมแรงได้
เพราะวาฬหลังค่อมเป็นอาหารของฉลามจำนวนมาก เมื่อต่อสู้กับสัตว์ที่เป็นนักล่า พวกมันจะกังวลแล้วใช้หัวไปชนกับคู่ต่อสู้ และด้วยเหตุการณ์แบบนี้มักจะเกิดขึ้น จึงทำให้มันผิวหนังของมันเกิดเป็นรอย จากนั้นบาดแผลก็จะนูนขึ้นมารวมกันและกลายเป็นแผลเป็นขรุขระ
หลังจากปีนขึ้นไปบนตัวของวาฬหลังค่อมแล้ว ฉินสือโอวจึงใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนควบคุมมันและทำให้มันสงบลง จากนั้นก็ควบคุมมันให้เข้าใกล้กับเรือยอชต์ แล้วส่งสัญญาณให้พ่อกระโดดลงมาก่อน
พ่อฉินถามอย่างลังเลว่า “จะไหวเหรอ? ฉันเห็นปากมันใหญ่ขนาดนั้น คงจะไม่ได้มีความสุขอยู่หรอก ที่มันอ้าเพราะจะกินฉันต่างหาก!”
ฉินสือโอวหัวเราะชอบใจแล้วพูดว่า “จะเป็นไปได้อย่างไร? วาฬหลังค่อมกินปลาตัวใหญ่ไม่ได้ เพราะลำคอมันเล็กมาก จึงกินได้แค่ปลาตัวเล็ก อย่าว่าแต่คนเลย ปลาค็อดที่ตัวใหญ่ขึ้นมาหน่อยมันก็กินไม่ได้แล้ว!”
พ่อฉินกระโดดลงมาด้วยความหวาดกลัวมาก ฉินสือโอวจึงลงไปรับเขามาไว้บนหลังของวาฬหลังค่อม นีลเซ็นที่อยู่บนเรือก็ติดตั้งกล้องและถ่ายรูปหลายสิบรูปให้พ่อฉิน
จากนั้นฉินสือโอวก็ส่งมาริโอ้และพ่อเหมาลงไปต่อ เพราะถึงอย่างไรวาฬหลังค่อมตัวนี้ก็ตัวใหญ่พอที่จะนั่งสามคนได้
หลังจากใช้เวลากันอย่างสนุกสนานแล้ว ฉินสือโอวจึงพาทั้งสามคนกลับขึ้นเรือตามลำดับ แล้วพูดว่า “กรมประมงของแคนาดามีกฎหมายกำหนดไว้ว่า เรือไม่สามารถเข้าใกล้วาฬหลังค่อมได้มากเกินไป และใกล้มากกว่าหนึ่งร้อยเมตรไม่ได้ เราชื่นชมกันสักพักได้ แต่ถ้าถูกตำรวจทางทะเลจับได้ก็จะลำบาก”
เขาเคยได้รับความเดือดร้อนจากตำรวจทางทะเลหัวดื้อ ถ้าสามารถปฏิบัติตามกฎข้อบังคับได้ก็จะไม่เป็นการฝ่าฝืนอย่างแน่นอน
พอพวกเขาพากันขึ้นเรือแล้ว นีลเซ็นก็ขับเรือออกห่างจากวาฬหลังค่อม ซึ่งถ้าอยู่ในระยะที่ใกล้กันเกิดไปก็จะทำให้เกิดการชนกันได้ง่าย
ตอนนี้วาฬหลังค่อมเป็นหนึ่งในวาฬประเภทที่ชนกับเรือได้ง่ายที่สุด ตามรายงานในวารสารการวิจัยและการควบคุมสัตว์จำพวกวาฬ กล่าวว่าการเกิดขึ้นของสถานการณ์นี้ไม่ใช่เพราะจำนวนของวาฬที่เพิ่มมากขึ้น แต่เนื่องจากเป็นเพราะการพัฒนาของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว
เรือที่ชนกับวาฬหลังค่อมส่วนใหญ่จะเป็นเรือดูวาฬเชิงพาณิชย์ ด้วยเหตุนี้แคนาดาจึงตั้งใจที่จะปรับปรุงแก้ไข “กฎแห่งท้องทะเล” โดยเรียกร้องให้เรือทุกลำต้องอยู่ห่างจากวาฬหลังค่อมอย่างน้อยหนึ่งร้อยหลา
หลังจากขึ้นเรือแล้ว ฉินสือโอวและชาร์คยังคงโยนชิ้นปลาลงไปในน้ำต่อ วาฬหลังค่อมที่ตามหลังมาต่างก็พากันกินพร้อมกับส่งเสียงร้องอย่างตื่นเต้น ฉินสือโอวและคนอื่นๆ ก็มองดูอย่างสนุกสนานและให้อาหารไปด้วย ในที่สุดคนที่ได้ขี่ไปเมื่อกี้ ก็จะต้องสนุกอยู่บ้างแหละ?
สนุกกันได้สักพัก พ่อฉินก็ยังไม่ได้พูดอะไร แต่หลังๆ ฉินสือโอวและชาร์คก็เริ่มโยนมากขึ้น ตะกร้าปลาเล็กหนึ่งตะกร้าจะโยนลงไปในน้ำให้หมดเลยจริงเหรอ แบบนี้จะไม่สิ้นเปลืองไปหน่อยเหรอไง
ฉินสือโอวแอบยิ้มแล้วพูดว่า “อาหารที่เราจะกินในตอนเที่ยง ก็ต้องพึ่งวาฬหลังค่อมพวกนี้แหละ เราเก็บเกี่ยวมาแล้วก็ต้องแจกจ่ายออกไปบ้าง ดังนั้นจึงถือว่าไม่เป็นการสิ้นเปลือง”
พ่อฉินและคนอื่นสงสัย หรือว่าตอนเที่ยงเราจะกินเนื้อวาฬหลังค่อม? ไม่อย่างนั้นจะพึ่งมันทำไม?
คำตอบปรากฏออกมาอย่างรวดเร็ว ด้วยเสียงที่มีความสุขของวาฬหลังค่อมนี้ ทำให้มีวาฬหลังค่อมจำนวนมากลอยโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ เพื่ออ้าปากกว้างและเริ่มกินเหยื่อ
“วาฬหลังค่อมเป็นปลาที่อยู่รวมกันเป็นฝูง แต่เมื่อไรที่ปริมาณอาหารมีน้อยมาก พวกมันมักจะไปหาอาหารด้วยตัวมันเองตัวเดียวหรือไม่ก็จะรวมตัวกันสองถึงสามตัวไปหาอาหาร แต่เมื่อไรที่อาหารมีปริมาณมาก พวกมันจะเรียกเพื่อนฝูงมารวมกันเป็นกลุ่มเล็กๆ” ฉินสือโอวอธิบายให้พ่อและคนอื่นๆ ฟัง
จากนั้นจึงนับวาฬหลังค่อมที่เข้ามา ซึ่งมีทั้งหมดสี่ตัว ชาร์คปล่อยเรือคายัก ซึ่งบนเรือมีกล่องเก็บอุณหภูมิขนาดใหญ่สองกล่องวางเรียงกัน ซึ่งในกล่องนั้นเต็มไปด้วยน้ำแข็งและน้ำทะเล
ทั้งสองขับเรือเข้าไปใกล้ๆ วาฬหลังค่อมตัวใหญ่ตัวหนึ่ง จากนั้นก็กระโดดลงไปในน้ำเพื่อทำให้วาฬสงบลงและจึงเริ่มได้รับของขวัญจากร่างกายส่วนล่างและครีบอกของมัน
นอกเหนือจากมนุษย์ที่ต้องการนำวาฬหลังค่อมมาเป็นเก้าอี้นั่งแล้ว ก็ยังมีพวกปรสิตในมหาสมุทรอีก เช่น เพรียง เหาฉลาม หอยสังข์ ปลาแลมป์เพรย์และอื่นๆ เมื่อพวกมันเจอกับวาฬหลังค่อมแล้วก็จะเกาะติดกับวาฬเข้าไปด้วย จากนั้นพวกมันก็จะเที่ยวเตร่ในมหาสมุทรได้อย่างอิสระ
นอกจากการเพาะพันธุ์ปลาชนิดนี้ในฟาร์มแล้ว ปลาทะเลส่วนใหญ่ยังมีการเดินทางท่องเที่ยวเพื่อความอยู่รอดในการแสวงหาอาหารและกระแสน้ำในมหาสมุทร ดังนั้นจึงมีโอกาสได้โดยสารรถฟรีๆ และพวกมันก็จะไม่ปล่อยไปง่ายๆ
ฉินสือโอวและชาร์คจึงเก็บปลาและหอยเหล่านี้จากตัววาฬหลังค่อม บนตัวของวาฬขนาดใหญ่หนึ่งตัวสามารถเก็บสิ่งที่เกาะบนตัวมันได้ถึงครึ่งตัน แต่ทุกอย่างที่เก็บมานั้นไม่สามารถกินได้ทั้งหมด ดังนั้นจึงต้องรวมวาฬให้ได้เพิ่มอีกสักสองสามตัว เพื่อเลือกเอาเหาฉลามตัวอ้วนใหญ่และหอยสังข์อื่นๆ ที่อยู่ข้างใต้นั้น
หลังจากวาฬหลังค่อมสงบลงแล้วมันจะน่ารักมาก พวกมันค่อยๆ ลอยลงไปในน้ำเพื่อให้คนกำจัดสิ่งสกปรกออกจากตัวให้ จริงๆ แล้วพวกมันไม่ชอบเอาตัวภาระจำนวนมากเดินทางไปท่องเที่ยวด้วย เพราะมันกินพลังงานมาก
แต่พวกมันก็ไม่มีวิธีกำจัดสิ่งสกปรกเหล่านี้ออกไปได้ ถ้ามีปลามาหาอาหารบนตัวพวกมัน พวกมันก็มักจะยินดีมาก และต่อให้เป็นคนพวกมันก็จะไม่ปฏิเสธ
วาฬหลังค่อมเป็นสัตว์ทะเลที่ฉลาดมาก มันมีไอคิวเทียบเท่าถึงเด็กอายุสิบขวบ ซึ่งรองลงมาจากวาฬเพชฌฆาตและปลาโลมา
……………………………………………………