ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 889 บูลน้อย

สามล้าน ในที่สุดพวกอิตาลีก็ยอมประนีประนอม แล้วขายเรือลำนี้ให้กับฉินสือโอว
ถึงแม้ว่าตอนนี้แฮร์ริสันจะรู้สึกกลัวฉินสือโอว แต่เมื่อคุยเรื่องธุรกิจเขาก็ไม่ยอมถอยแม้แต่ก้าวเดียวเหมือนกัน เขายอมให้ฉินสือโอวแจ้งตำรวจให้มาจับพวกเขาไปสอบสวน แต่จะไม่ยอมขายเรือใหญ่ยูเครนลำนี้ในราคาต่ำเด็ดขาด
ที่เขายอมตกลงขายในราคาสามล้าน เป็นเพราะฉินสือโอวไม่ยินดีที่จะซื้อเครื่องยนต์กับอุปกรณ์จับปลาในห้องบังคับการเรือมา รวมถึงหางเสือระบบอัตโนมัติกับจีพีเอสและอุปกรณ์การสื่อสารผ่านทางดาวเทียมด้วย เขารับปากว่าจะคืนให้พวกอิตาลีทั้งหมด
เขาเชื่อว่าต่อให้พวกอิตาลีใช้ของพวกนี้ ก็ยังเอาไปหลอกขายได้หลายแสนอยู่ดี
หลังจากซื้อเรือแล้ว ฉินสือโอวก็ติดต่อไปยังทางด้านอุตสาหกรรมต่อเรือโพไซดอน ให้พวกเขารับหน้าที่ติดตั้งชุดเครื่องยนต์ครบวงจร หางเสือ อุปกรณ์ติดต่อสื่อสารที่ทันสมัยและวงจรทำความเย็น นอกจากนี้ต้องปรับปรุงห้องโดยสารของลูกเรือ ห้องกิจกรรม ห้องทานอาหารและห้องเคบินต่างๆ ของเรืออีกด้วย
เขาจะเปลี่ยนเรือลำนี้ให้กลายเป็นเรือประมงที่มีความหรูหรา
นอกจากลำเรือกับตัวถังน้ำมันของเรือ ก็แทบจะต้องเปลี่ยนใหม่ทั้งหมด อีกทั้งค่าใช้จ่ายในส่วนนี้ ทางด้านโพไซดอนได้ประมาณการค่าใช้จ่ายขั้นต้นไว้คร่าวๆ ว่า จะต้องใช้เงินสองล้านถึงสามล้าน!
แต่เวลาที่ได้จะเร็วกว่า มากที่สุดก็แค่สองเดือนครึ่ง พอดีกับที่ฉินสือโอวจะกลับจีนไปฉลองปีใหม่พอกลับมาถึงก็สามารถมารับเรือได้เลย
เมื่อมองแบบนี้แล้ว ฉินสือโอวก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้โดนหลอกอย่างเดียว แต่ยังได้รับผลสำเร็จมาด้วย ในที่สุดเขาก็มีเรือประมงจับปลาน้ำลึกลำแรกแล้ว นี่เป็นเรือใหญ่ขนาดแปดสิบกว่าเมตร ที่เป็นป้อมปราการเคลื่อนที่ในมหาสมุทรของเขา!
เมื่อจัดการเรื่องทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว เทศกาลคริสต์มาสก็กำลังจะมาถึง ฉินสือโอวกำลังเตรียมตัวจะจัดเทศกาลคริสต์มาสของปีนี้อย่างคึกคัก ปีที่แล้วไปฉลองที่บ้านของวินนี่ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจะได้ฉลองเทศกาลคริสต์มาสในพื้นที่ของตัวเอง
แต่ปรากฏว่า บูลก็มาหาเขา แล้วเกาหัวพูดกับเขาว่า “กัปตัน ผมจะขอลาหยุด ประมาณหนึ่งสัปดาห์ครับ”
ฉินสือโอวจึงถามเขาว่า “ไปทำอะไรเหรอ? ถ้าไม่ใช่เรื่องด่วน มาขอลาพักอีกทีตอนหลังเทศกาลคริสต์มาสจะดีที่สุด”
“ไม่ได้ครับ กัปตัน วันกำหนดคลอดของแอนนาอยู่ในช่วงเทศกาลคริสต์มาส!” บูลยิ้มอย่างซื่อๆ “ผมต้องอยู่กับเธอ เธอใกล้จะคลอดแล้วนะครับ”
ฉินสือโอวชะงักไปทันที เขาถามบูลด้วยความประหลาดใจว่า “แอนนา? แอนนาท้องเหรอ? โอ้ นายเคยบอกฉันแล้ว ฉันลืมเรื่องนี้ไปเลย! ฟัค ให้ตายเถอะความจำฉัน ฉันกลายเป็นตาแก่แล้ว ฉันอาจจะมีภาวะโรคสมองเสื่อมก็ได้! พระเจ้า บูล นายนี่มัน…”
จะโทษว่าเขาไม่สนใจเรื่องนี้ไม่ได้ บูลเคยเล่าให้เขาฟังคร่าวๆ แค่ครั้งเดียวเท่านั้น และปกติแอนนาจะไม่ได้มาที่ฟาร์มปลา บูลก็ไม่ได้อาศัยอยู่ที่ฟาร์มปลา พวกเขามีบ้านอยู่ในเขตพื้นที่อาศัยหนึ่งหลัง
ฉินสือโอวต้องยอมให้ลางานอย่างง่ายๆ อยู่แล้ว เขาบูลพักเป็นเวลาครึ่งเดือน ให้เขาอยู่บ้านกับลูกกับภรรยาดีๆ นี่เป็นลูกคนแรกของบูล อีกทั้งบูลก็อายุไม่น้อยแล้ว แก่กว่าเขาตั้งสองปีแน่ะ
หลังจากอนุมัติวันลาแล้ว ฉินสือโอวก็ถามเขาว่า “ติดต่อโรงพยาบาลไว้เรียบร้อยแล้วหรือยัง? เตรียมตัวทั้งหมดไว้ยังไงบ้าง? เพื่อน ฉันขอถามหน่อย ตอนนี้นายยังขาดอะไรอยู่ไหม? ถ้ามีความจำเป็นอะไรก็บอกฉัน ฉันจะพยายามช่วยอย่างเต็มที่”
วินนี่พูดกับเขาด้วยรอยยิ้มว่า “เรียบร้อยแล้วค่ะ ที่รัก บูลเตรียมทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว ฉันเคยไปตรวจที่นครเซนต์จอห์นพร้อมกันกับแอนนา เธอแข็งแรงดีมาก อีกไม่นานบูลก็จะมีเจ้าชายตัวน้อยน่ารักๆ แล้ว”
“ไม่หรอกครับ นายหญิง เขาไม่ใช่เจ้าชายน้อย เขาเป็นลูกวัวน้อยครับ” บูลพูดยิ้มๆ ด้วยความตื่นเต้นดีใจ “ผมร้อนใจอยากต้อนรับเขาไวๆ แล้ว พระเจ้า ผมนึกภาพไม่ออกเลย ชีวิตข้างหน้าจะต้องสวยงามมากจริงๆ”
ฉินสือโอวเข้าไปกอดกับบูล ออกแรงตีหลังเขาแล้วพูดด้วยเสียงหัวเราะว่า “ใช่แล้ว จะดีขึ้นไปเรื่อยๆ แน่นอนเพื่อน นายมีลูกชายแล้วคนหนึ่ง เป็นเรื่องที่น่ายินดีจริงๆ”
ตอนนี้เขาเข้าใจความรู้สึกของบูลได้เป็นอย่างดี เขากำลังจะกลายเป็นพ่อคนแล้ว สำหรับผู้ชายคนหนึ่ง ความรู้สึกนี้มันพิเศษมากจริงๆ และยังสุดยอดมากๆ ด้วย
วันกำหนดคลอดของแอนนาคือหนึ่งวันก่อนเทศกาลคริสต์มาส ฉินสือโอวใช้เรือแฟร์เวลพาเธอไปส่งที่นครเซนต์จอห์น ชาวประมงร่วมกันแสดงพลัง พวกเขาหลายคอยอยู่ข้างๆ บูล
แบล็คไนฟ์และคนอื่นๆ แสดงความรักใคร่ฉันมิตรของพวกเขาออกมา เหล่าทหารรับจ้างร่วมมือกันสร้างกระท่อมหลังเล็กขึ้นมาหนึ่งหลัง ฉินสือโอวเห็นพวกเขาทำกระท่อมที่เด็กๆ น่าจะชอบ ใจของเขาก็กระตุกขึ้นมา เขาเรียกทุกคนมาหาแล้วพูดว่า “เพื่อนๆ พวกนายดูสิ ฟาร์มปลาของพวกเรามีที่ว่างมากมายขนาดนี้ ทำไมพวกเราไม่สร้างสนามเด็กเล่นให้เด็กๆ สักแห่งกันล่ะ?”
นีลเซ็นพูดด้วยความรู้สึกตื่นเต้นว่า “บอสพูดถูก ใช่แล้ว พวกเราก็อาจจะมีลูก ถ้าฟาร์มปลามีสนามเด็กเล่นสักแห่ง มันจะเป็นเรื่องที่ดีขนาดไหน?”
“แล้วก็ยังมีสวนดอกไม้ด้วย” เออร์บักพูดด้วยอารมณ์คึกคัก “วินนี่รอสวนดอกไม้ของนายจนดอกไม้ของเธอแห้งเหี่ยวไปแล้ว!”
พอพูดถึงเรื่องนี้ฉินสือโอวก็รู้สึกละอายใจอยู่บ้างเหมือนกัน ตอนแรกฤดูใบไม้ผลิปีนี้เขาคิดว่าจะบุกเบิกที่ว่างเพื่อทำสวนดอกไม้สักแห่ง แต่เป็นเพราะไร่องุ่น เรื่องนี้เลยล่าช้าออกไป
ต่อให้เออร์บักไม่เตือน ฉินสือโอวก็จำได้ เขาจึงพูดไปว่า “สวนดอกไม้ต้องรอจนน้ำแข็งบนพื้นดินละลายหลังจากเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิก่อนครับ ผมจะสร้างสวนดอกไม้ขนาดใหญ่แน่นอน สร้างไว้ที่ฟาร์มปลาแกธเธอริงนั่นแหละครับ วางโครงการว่าจะทำให้ทุกส่วนของฟาร์มปลาแห่งนั้นกลายเป็นสวนดอกไม้ขนาดใหญ่”
“แต่ว่า” เขาเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “นี่จะไม่ขัดแย้งกันใช่ไหม? พวกเราก็สร้างมันให้เป็นสนามเด็กเล่นเล็กๆ ได้ด้วย”
แบล็คไนฟ์กับคนอื่นๆ คุ้นชินกับความลำบากของการทำงานพวกนี้ จึงพากันเตือนเขาว่า “นี่จะเป็นการก่อสร้างครั้งใหญ่เลยนะครับ”
ฉินสือโอวก็ยืนกรานว่า “แต่เพื่อเด็กๆ ทั้งหมดมันก็คุ้มค่า ไม่ใช่เหรอ?”
ทุกๆ คนพากันพยักหน้า เมื่อเจ้านายออกคำสั่งแล้ว พวกเขาแค่ทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายมาก็พอ
วันที่ 22 ฉินสือโอวให้เหล่าทหารรับจ้างหยุดพัก ครอบครัวของพวกเขาอยู่ที่อเมริกากันทั้งนั้น จะได้ให้พวกเขากลับไปอยู่กับครอบครัว อีกทั้งยังให้เงินเดือนล่วงหน้าสองเดือนไว้กับพวกเขาอีกด้วย พวกนายทหารจะได้รับประกันได้ว่าตัวเองมีเงินมีทองอย่างมั่งคั่ง
แบล็คไนฟ์บอกว่าพวกเขาควรจะแบ่งกันกลับเป็นกลุ่มถึงจะดีที่สุด ป้องกันไว้เผื่อจะเกิดปัญหาอะไรขึ้น
ฉินสือโอวโบกมือปัด บอกกับพวกเขาว่า “ไม่จำเป็นหรอก เพื่อน ช่วงเทศกาลคริสต์มาส กระทั่งซานต้ายังเลือกที่จะฉลองเทศกาล ใครจะมาสร้างความวุ่นวายให้ฟาร์มปลาของพวกเราในเวลานี้กัน? ที่จริงพวกเราก็ไม่ได้สร้างความไม่พอใจให้ใครมากมายขนาดนั้น ใช่ไหมล่ะ?”
บีบีซวงก็คิดว่าพวกเขาควรจะผลัดกันกลับเป็นกลุ่มจะดีกว่า “ในความเป็นจริงนะครับบอส เมื่อก่อนตอนที่พวกเราเป็นทหารหรือทหารรับจ้าง แต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยมีโอกาสฉลองวันคริสต์มาสกับที่บ้านมาก่อน ครอบครัวของพวกเราก็ชินแล้ว พวกเราวิดีโอคอลหาพวกเธอก็พอแล้ว”
ฉินสือโอวตบแขนของพวกนายทหารพร้อมกับพูดว่า “เอาล่ะๆ ฟังฉันนะ ตอนนี้พวกนายไม่ใช่ทหารแล้ว กลับบ้านไปดื่มด่ำกับช่วงเวลาแห่งความสุขของพวกนายเถอะ!”
เขาพอใจกับนายทหารทั้งห้าคนเป็นอย่างมาก เบิร์ดพูดถูกแล้ว แต่อาจจะเป็นเพราะอายุกับพรสวรรค์ พวกเขาถึงไม่ได้เป็นนายทหารระดับสูงที่ต่อสู้อยู่ในสนามรบอีกต่อไป ทว่า วันเวลาสอนให้พวกเขารู้จักกับภาระหน้าที่ ความซื่อสัตย์ที่พวกเขามีต่อฟาร์มปลาและการทำงานถึงจะเป็นสิ่งที่ฉินสือโอวต้องการ
ในความเป็นจริงแล้ว ฟาร์มปลาไม่ได้มีปัญหาเรื่องความปลอดภัยหรืออันตรายอะไร พวกชาวประมงอาศัยอยู่ที่อพาร์ตเมนต์ชาวประมงกันแทบจะทุกคน พวกเขาอยู่ที่ฟาร์มปลาเพื่อฉลองวันคริสต์มาส นอกจากนี้เบิร์ดกับนีลเซ็นก็ไม่กลับบ้าน เบิร์ดไม่มีครอบครัวเหลืออยู่แล้ว ส่วนนีลเซ็นก็มักจะกลับบ้านเป็นปกติอยู่แล้ว
คืนวันที่ 24 คือคืนวันคริสต์มาสอีฟ ไฟทุกดวงในฟาร์มปลาได้เปิดขึ้น ส่องแสงจนฟาร์มปลาขนาดใหญ่สว่างราวกับเวลากลางวัน
ท้องฟ้าด้านนอกมีดอกไม้ไฟสีสันสวยสดส่องสว่างขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ฉินสือโอวพาเชอร์ลี่ย์และเด็กๆ ที่เหลือมาจุดดอกไม้ไฟเล่นที่สนามหญ้า ขณะที่กำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน ก็มีสายโทรศัพท์โทรเข้ามา พอเห็นว่าเป็นบูล เขาก็รีบกดรับสายโทรศัพท์ทันที
“กัปตัน พระเจ้าคุ้มครอง ปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูกครับ! เป็นลูกวัวที่ทั้งซนทั้งแข็งแรง เป็นเด็กที่น่ารักจริงๆ! ฟาร์มปลาของพวกเราได้เด็กผู้ชายเพิ่มมาอีกแล้วครับ!”
…………………………………………………….