ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 952 องค์ชายน้อยที่ยอมแพ้

ดูเหมือนว่าเคอร์จะรู้สึกว่าฉินสือโอวเป็นคนที่ใช้ได้คนหนึ่งจริงๆ ตอนพลบค่ำเมื่ออากาศเย็นลงแล้ว พวกเขาก็นั่งรถไฟฟ้าไปที่สนามกอล์ฟ ฉินสือโอวเพิ่งรู้ตอนนี้นี่เองว่าคนที่มาร่วมตีกอล์ฟในครั้งนี้นั้นมีแต่คนใหญ่คนโตทั้งนั้น
โมล อังเดร คาลันโป กับซิต คนที่เป็นคนสนิทของเคอร์ต่างก็มาแล้ว ยังมีพวกที่อายุห้าหกสิบปีด้วย ตอนที่เคอร์แนะนำพวกเขาให้ฉินสือโอวรู้จัก ก็พบว่าทุกคนไม่เป็นซีอีโอก็เป็นประธานบริษัททั้งนั้น แม้แต่ซีอีโอของบริษัทเอ็กซ์เพรส เคนเนดีเองก็มาด้วย
พอเห็นเหล่าคนใหญ่คนโตพวกนี้อยู่กันพร้อมหน้าแล้ว ฉินสือโอวจึงมีทีท่านอบน้อมกว่าเดิม เขาคอยยืนอยู่ข้างหลังพี่ใหญ่พวกนี้อย่างเงียบๆ ตั้งหน้าตั้งตาฟังพวกเขาคุยกันถึงประสบการณ์ที่ผ่านมา สิ่งที่เขาต้องทำก็คือพยักหน้าหรือหัวเราะเท่านั้น
ดีที่ว่าไม่นานเขาก็ไม่เหงาแล้ว เพราะฮามานแดนที่สวมชุดตีกอล์ฟพร้อมเสื้อกั๊กนั่งรถมาถึงแล้ว หลังจากเดินลงจากรถแล้วถอดแว่นตาด้วยท่าทางเท่ๆแล้ว เขาก็เริ่มทักทายพวกพี่ใหญ่ทั้งหลายทันที
มองดูการแต่งตัวของฮามานแดนแล้ว ฉินสือโอวทำได้แต่ยกนิ้วให้ องค์ชายน้อยคนนี้ชอบวางมาดเท่จริงๆ นั่นแหละ อากาศแบบนี้ยังจะใส่เสื้อกั๊กได้อีกเหรอ? แม้ว่าจะเป็นยามเย็นแล้ว แต่อากาศข้างนอกก็ยังสูงอย่างน้อยยี่สิบแปดองศาเลยนะ อากาศแบบนี้ยังจะใส่เสื้อกั๊กได้อย่างไร?!
แต่ว่าฮามานแดนมีรูปร่างที่สูงและสันทัด พอใส่เสื้อกั๊กแล้วก็ดูหล่อเหลาจริงๆ นั่นแหละ นอกจากนี้ฉินสือโอวกล้าพนันเลยว่าก่อนออกมาเขาต้องแต่งหน้ามาแล้วด้วยแน่ เหตุผลที่มาช้าก็คงเพราะมัวแต่แต่งหน้านี่แหละ
เคนเนดีเองก็ดูเหมือนจะคิดแบบนี้เหมือนกัน จึงยกเรื่องนี้มาพูดหยอกเขา ถามเขาว่าเพราะมัวแต่แต่งหน้าเลยมาช้าใช่หรือเปล่า ฮามานแดนไม่ยอมรับ เขายืนยันว่า “ไม่ครับ ผมแค่โกนหนวดนิดหน่อยเท่านั้น”
เกมตีกอล์ฟเป็นกีฬาที่ถือเรื่องการมาสายมากที่สุดในกีฬาทั้งหมด หากว่ามาสายในการแข่งขันกับเพื่อน จะต้องถูกจัดให้เป็นเพื่อนตีกอล์ฟที่ไม่น่าต้อนรับเป็นที่สุดแน่นอน และหากว่ามาสายในการแข่งขันอย่างทางการแล้วล่ะก็ มาสายน้อยถูกลงโทษ แต่หากมาสายมากก็สามารถถูกตัดสิทธิ์ออกจากการแข่งขันได้เลย
ดังนั้น ถ้าพวกพี่ใหญ่พวกนี้ยังไว้หน้าฮามานแดนอีกก็แปลกแล้ว
เมื่อได้ฟังคำอธิบายของเขาแล้ว พวกพี่ใหญ่ก็หัวเราะออกมาเพื่อข้ามบทสนทนา แต่หลังจากนั้นก็ไม่มีใครสนใจเขาอีกเลย ฮามานแดนที่รู้ว่าเขาทำตัวเอง จึงเต็มใจเดินตามอยู่หลังสุด
ฉินสือโอวส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับฮามานแดน แต่ความจริงในใจเขานั้นกลับกำลังรู้สึกสะใจอยู่ นายเป็นเชื้อพระวงศ์จากตะวันออกกลางแล้วอย่างไร สุดท้ายก็ต้องมายืนกับเขาอยู่ดี?
ฮามานแดนฝืนยิ้มกลับไปให้เขาทีหนึ่ง จัดแต่งทรงผม แล้วก็วางมาดผู้ดีตามเดิม ฉินสือโอวส่ายหัวในใจ เขาเพิ่งจะเห็นข้อดีของเจ้าชายแฮร์รี่ก็ตอนนี้นี่เอง
สำหรับมืออาชีพในวงการธุรกิจแล้ว สนามกอล์ฟก็คือสถานที่ที่ทุกคนมาสานสัมพันธ์กันนั่นเอง ดังนั้นเมื่อก้าวเข้ามาในเวทีนี้แล้ว ทุกคนก็จะเริ่มคุยเล่นกัน จากนั้นค่อยหยิบไม้ตีเพื่อเตรียมจะหวดสวิงกัน
ด้านหลังของรีสอร์ตแบ่งพื้นที่ออกมาผืนหนึ่งเพื่อสร้างเป็นสนามกอล์ฟโดยเฉพาะ พื้นที่มีขนาดกว้างขวาง เลย์เอาท์เป็นเนินลอนคลื่น มีขนาดพื้นที่ประมาณหนึ่งแสนตารางเมตร เส้นทางตีลูกมีระดับต่างกันอยู่ที่ประมาณสิบกว่าเมตร มองดูแล้วดูดีมีระดับมาก
ฉินสือโอวไม่รู้อะไรเกี่ยวกับกอล์ฟเลย ก่อนจะมาเขาได้หาข้อมูลเกี่ยวกับการแข่งนี้มานิดหน่อยเท่านั้น เคอร์ก็ออกปากแล้ว ว่าจะพาเขาไปแนะนำให้รู้จักกับคนใหญ่คนโตในวงการธุรกิจของอเมริกาเหนือ ให้พวกเขาคุ้นหน้าคุ้นตาเท่านั้น จะไม่ชวนเขามาร่วมแข่งด้วยกันหรอก ดังนั้นเขาจึงแค่ยืนมองอยู่ข้างๆ
องค์ชายน้อยยืนอยู่บนสนามหญ้าทำท่ายืดเส้นไปสองสามที แล้วก็เอาไม้ตีออกจากรถกอล์ฟ เมื่อเห็นฉินสือโอวยืนเบื่ออยู่ข้างๆ ถึงถามว่า “ไม้กอล์ฟของคุณล่ะ?”
ฉินสือโอวยื่นมือไปหยิบไม้ออกมาจากถุงกอล์ฟที่แคดดี้เตรียมมาอันหนึ่ง แล้วพูดว่า “ที่นี่ก็มีไม่ใช่เหรอครับ?”
องค์ชายน้อยมองไปที่เขา ท่าทีเหมือนอยากพูดอะไรแต่ก็ไม่ได้พูดออกมา ท่าทางเขาดูเหมือนดูถูกนิดๆ ด้วย สุดท้ายเขาก็ทนไม่ไหว จึงยื่นไม้ของตัวเองให้เขา แล้วพูดว่า “หากว่าคุณอยากจะเล่นกีฬานี้ได้ดี งั้นผมแนะนำว่าคุณควรสั่งทำไม้กอล์ฟส่วนตัวชุดหนึ่งนะ ดูของผมสิ เป็นอย่างไรบ้าง? ราคาหนึ่งแสนสองหมื่นดอลลาร์สหรัฐ!”
ฉินสือโอวชื่นชมก้านเหล็กของไม้กอล์ฟทีหนึ่ง แล้วพูดว่า “เป็นไม้ที่ไม่เลวเลยนะครับ แต่ผมว่าถ้าคุณได้รู้จักกับพ่อบุญธรรมผมมาก่อนก็คงดีนะครับ เขาชื่อว่าเออร์บัก เป็นคนที่มีชื่อเสียงมากในแคนาดา”
“เป็นนักประดิษฐ์ไม้กอล์ฟชื่อดังหรือครับ?” องค์ชายน้อยถามออกไปอย่างแปลกใจ
ฉินสือโอวส่ายหัว แล้วพูดว่า “ไม่ครับ เขาเป็นทนายความที่เชี่ยวชาญเรื่องการดำเนินคดีการหลอกลวงผู้บริโภค ที่มีชื่อเสียงมากในวงการทนายครับ”
องค์ชายน้อยมองเขาด้วยความอึ้ง สุดท้ายก็ดึงไม้กลับไปด้วยสีหน้าเย็นชา ท่าทางไม่สบอารมณ์อย่างมาก
หลังพูดเล่นออกไปแล้ว ฉินสือโอวรู้สึกว่าองค์ชายน้อยเป็นมุสลิม อาจจะไม่เข้าใจความคิดของตัวเอง จึงอยากหาโอกาสสานสัมพันธ์ และโอกาสที่ดีที่สุดก็คือเล่นกอล์ฟด้วยกันนั่นเอง
แต่ใครจะรู้ หลังจากเขาเข้าไปเสนอเรื่องนี้แล้ว ฮามานแดนกลับถามออกมาอย่างสงสัยว่า “คุณแน่ใจว่าจะมาเล่นกับผมเหรอ? คุณรู้จักดีพี เวิลด์ ทัวร์ แชมเปียนชิพใช่ไหมครับ? ในการแข่งขัน สปอร์ต 360 ของตะวันออกกลางที่เพิ่งจบไปนั้น ผมได้ที่ห้านะ”
ฉินสือโอวที่กำลังรู้สึกทุกข์ใจอยู่นั้นหัวเราะออกมาทันที ให้ตายเถอะองค์ชายน้อยคนนี้ช่างหยิ่งยโสเกินไปเสียแล้ว เป็นแบบนี้จะทำให้เขาอยู่ในสังคมได้ลำบาก ตัวเขาเองคงต้องสอนวิธีการอยู่ร่วมกับคนอื่นให้เขาเสียหน่อยแล้ว ไม่อย่างนั้นอีกหน่อยจะต้องเสียเปรียบในสังคมแน่
เมื่อคิดได้แบบนี้ เขาจึงพูดออกไปว่า “งั้นก็ดีเลยครับ พวกเรามาลองประมือกันหน่อยดีกว่า ปีที่แล้วผมเคยไปเล่นกับไทเกอร์ วูดส์มา ผมแพ้ให้เขาไปสองแต้มเท่านั้น”
ฮามานแดนได้ยินอย่างนี้แล้วก็ตาโตขึ้นมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความแปลกใจแล้วพูดว่า “คุณแพ้ให้ไทเกอร์ไปแค่สองแต้มเองเหรอครับ? โอ้ท่านอัลเลาะห์ ผมไม่เชื่อ! ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง คุณคงชื่อดังก้องโลกไปแล้ว!”
พี่เสือไทเกอร์ วูดส์ นักกอล์ฟชื่อดังของอเมริกา ในปี 2009 ก็ได้มีชื่ออยู่ในระดับแนวหน้าของวงการกอล์ฟแล้ว แถมยังถูกยกให้เป็นหนึ่งในนักกอล์ฟที่ประสบความสำเร็จที่สุดในประวัติศาสตร์ด้วย เป็นสุดยอดนักกีฬาที่มีค่าตัวสูงกว่าพันล้านเป็นคนแรกเลย
ฉินสือโอวพูดว่า “เรื่องนี้ไม่คู่ควรที่จะทำให้มีชื่อเสียงหรอกครับ? ผมไม่จำเป็นต้องหาเงินจากการเป็นนักกีฬาสักหน่อย อีกอย่าง ผมกับพี่เสือตีกอล์ฟกันเป็นส่วนตัว พวกเราตีกันเล่นๆ เท่านั้น ไม่นับหรอกครับ”
ฮามานแดนเงียบไปสักพัก แล้วถามว่า “พี่เสือได้ไปกี่แต้มครับ?”
ฉินสือโอวขมวดคิ้วทำทีหวนนึกแล้วพูดว่า “70 แต้มครับ เป็นคะแนนที่ไม่เลวเลยทีเดียว ใช่ไหมครับ?”
“คุณทำได้ 72 แต้มเหรอครับ?” ฮามานแดนใช้สายตาที่สงสัยและอึ้งมองไปที่เขา
ฉินสือโอวยักไหล่ แล้วพูดว่า “คุณต้องรู้ก่อนนะ วันนั้นฟอร์มผมค่อนข้างดี เลยตีได้ 270 แต้ม”
“เท่าไรนะครับ?”
“270 แต้ม มากกว่า 70 ไปสองแต้ม ไม่ใช่เหรอครับ?” ฉินสือโอวพูดอย่างจริงจัง
แน่นอนว่าฮามานแดนรู้ว่าตัวเองถูกแกล้งเสียแล้ว เขายื่นมือออกไปอย่างโกรธเคืองอยากจะชี้หน้าฉินสือโอว แต่รู้สึกว่าท่าทางแบบนั้นดูไม่มีการศึกษามาก จึงได้แค่กลอกตาทีหนึ่ง แล้ววิ่งไปตีคนเดียวแทน
ฉินสือโอวหัวเราะเหอๆ ออกมา องค์ชายคนนี้อายุมากกว่าเขาสี่ห้าปีก็จริง แต่ในบางมุมนั้นยังไร้เดียงสามาก ใช้แค่ลูกไม้ตื้นๆ ก็แกล้งเขาได้แล้ว
การตีกอล์ฟคนเดียวนั้นเป็นเรื่องน่าเบื่อมาก ฮามานแดนตีอยู่สักพัก ท่าหวดสวิงของเขาสวยมากจริงๆ ทำเอาแคดดี้ที่อยู่ข้างๆ ถึงขั้นอดที่จะปรบมือให้เขาไม่ได้ แต่การเป็นที่ยอมรับแค่นี้ไม่เพียงพอสำหรับเขา เขาต้องการได้รับการยอมรับจากคนระดับเดียวกันมากกว่า
แต่พวกพี่ใหญ่กำลังคุยเล่นกันอย่างมีความสุขอยู่ ไม่ได้สังเกตเห็นเขาเลย กลับเป็นเขาที่สังเกตเห็นว่าฉินสือโอวกำลังมองดูเขาเล่นอยู่ จึงทำทีไม่สนใจแล้วเดินเข้าไปหาพร้อมพูดว่า “ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้เล่น เลยยังไม่ค่อยชินมือเท่าไร ลูกที่ผมตีเมื่อกี้เป็นอย่างไรบ้างครับ?”
ฉินสือโอวไม่อยากหาเรื่องเขา พูดหยอกได้ก็จริง แต่ตอนที่ควรจะให้เกียรติก็ยังคงต้องพูดดีด้วย จึงพยักหน้าแล้วพูดว่า “ตีได้สวยมากครับ ตอนผมดูวู้ดส์เล่นนั้น ท่าของเขาก็ไม่ได้ดูดีเท่าคุณนะครับ”
ฮามานแดนมองฉินสือโอวด้วยท่าทางระแวง แล้วพูดว่า “คุณเคยตีกอล์ฟกับพี่เสือจริงเหรอ? ไม่เอาน่า เพื่อน อาฟิฟบอกว่าคุณเป็นคนที่ซื่อสัตย์มาก อย่ามัวแต่ล้อผมเล่นเลย”
ฉินสือโอวพูดว่า “ผมไม่ได้พูดเล่นครับ แน่นอนว่าผมเคยตีกอล์ฟกับพี่เสือมาก่อน”
ฮามานแดนเริ่มโกรธขึ้นมานิดหน่อย แล้วพูดว่า “ก็คุณบอกว่าท่าของผมสวยกว่าของเขาไง? พูดดีเพื่อยอผมเหรอ?”
ฉินสือโอวปัดมือแล้วพูดว่า “แต่ผมเคยเห็นพี่เสือตีกอล์ฟจากในทีวีนี่ครับ”
ฮามานแดนมองฉินสือโอวอย่างงุนงง หันหัวไปมองสนามหญ้าที่เขียวขจี แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบว่า “คุณชนะแล้วล่ะ พี่น้องจากเมืองจีนของผม”
พอดีกับที่ซิตกำลังเดินผ่านไป เขาเป็นซีอีโอของบริษัทให้คำปรึกษาด้านการเงินของ Onex ปกติมักจะมาตีกอล์ฟกับเพื่อนร่วมธุรกิจ เป็นมือดีในด้านนี้ เขารู้ว่าฮามานแดนมีฝีมือแค่ไหน
ดังนั้นเมื่อได้ยินฮามานแดนพูดประโยคนี้ เขาจึงถามออกมาด้วยความสงสัยว่า “ฉิน ผมไม่รู้มาก่อนเลย คุณเป็นนักกอล์ฟมือดีที่ไม่เปิดเผยตัวเหรอครับนี่? น้อยคนนักที่จะทำให้ฮามานแดนยอมแพ้ได้นะครับ”
ฮามานแดนมองไปที่ซิตด้วยท่าทีร้อนรน เขาอยากจะพูดอธิบาย แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มอย่างไร จึงได้แต่พูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “อัลเลาะห์ให้อภัยลูกด้วย ลูกอยากจะด่าคนจริงๆ!”
………………………………………………………….

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

ชีวิตบัดซบของ ‘ฉินสือโอว’ เริ่มต้นด้วยการถูกใส่ร้ายว่ายักยอกเงินและถูกให้ออกจากบริษัท หนำซ้ำยังต้องชดใช้จนไม่มีแม้แต่เงินจ่ายค่าเช่าห้อง แต่ไม่รู้ว่าโชคดีหรืออะไร เขาพบว่าคุณปู่รองได้ทิ้งพินัยกรรมมูลค่าหลายร้อยล้านไว้ให้ นั่นคือฟาร์มปลาที่แคนาดา แต่ที่นั่นกลับโกโรโกโสทรุดโทรม ปลาสักตัวก็แทบไม่มี นอกจากนั้นยังต้องเสียภาษีการยืนยันพินัยกรรมจำนวนมากอีก จากที่ตอนแรกเขากะจะขายฟาร์มแล้วหอบเงินกลับประเทศจีน กลับต้องฟื้นฟูกิจการฟาร์มปลาเพื่อหาเงินไปจ่ายค่าภาษี ไม่งั้นจะต้องยอมเสียฟาร์มให้ทางการไป ทว่าระหว่างที่สำรวจทะเลสาบในเกาะ เขาถูกปลาทำร้ายจนเลือดที่คางหยดลงไปบนจี้รูปหัวใจสีน้ำเงินที่มีชื่อว่า ‘หัวใจโพไซดอน’ ทำให้ตัวจี้หลอมเข้าไปในตัวเขา จากนั้นมา… จิตสำนึกของเขาก็สามารถสำรวจและควบคุมท้องน้ำรวมถึงทำการเยียวยาและรักษาสิ่งมีชีวิตในทะเลได้ และนี่ คือหนทางกอบกู้ฟาร์มมรดกของเขา!

Options

not work with dark mode
Reset