ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 963 โลลิต้าผู้โหดร้าย

เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นภายในเวลาอันรวดเร็ว!
เจ้าชายน้อยมองไปยังหอยเบี้ยดวงดาว จากนั้นเขาทิ้งหอยทากแผนที่ลงไปบนเรือ แต่เจ้าหญิงโลลิต้าใช้มือข้างหนึ่งเก็บหอยเบี้ยขึ้นมา ส่วนมืออีกข้างก็โยนกุ้งมังกรไปยังเจ้าชาย เจ้าชายคว้ากุ้งมังกรไว้ทันทีตามสัญชาตญาณ ก้ามของกุ้งมังกรโบกสะบัดไปมา…
เมื่อเห็นว่าเจ้าชายจะทำร้ายตัวเอง ก้ามขนาดใหญ่ของมันจึงพุ่งไปยังแก้มของเขา ยังดีที่จะฉินสือโอวมีประสาทสัมผัสค่อนข้างไว เขาที่ยืนอยู่ที่หัวเรือแล้วเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีก็เอื้อมมือออกไปอย่างรวดเร็ว แล้วจับกุ้งมังกรตัวนั้นไว้ทันที
ฮามานแดนมองไปยังกุ้งมังกรที่อยู่ใกล้หน้าเขาแค่เอื้อม เจ้าชายน้อยถึงกับตกใจถอยหลังไป เขามองไปยังก้ามที่ใหญ่โตและแข็งแรงอีกครั้ง เจ้าชายน้อยโมโหเป็นอย่างมาก เขาหันไปพูดกับเจ้าหญิงว่า “เธอคิดจะทำร้ายพี่งั้นเหรอ?!”
เจ้าหญิงน้อยมองเขาอย่างอ่อนโยน เธอรีบเข้าไปหลบอยู่ข้างหลังฉินสือโอวพลางพูดขึ้นอย่างน่าสงสารว่า “คุณลุง พี่ชายจะตีฉัน!”
ฮามานแดนแสดงท่าทางออกมาอย่างบ้าคลั่ง แล้วตะโกนออกมาว่า “อย่ามาทำตัวน่าสงสาร! พี่จะไปตีเธอตอนไหนกัน? ต่อหน้าพ่อแม่เธอก็ทำตัวแบบนี้ ต่อหน้าคนแปลกหน้าเธอก็ทำแบบนี้ ทำไมเธอไม่ไปเป็นดาราฮอลลีวูดซะเลยล่ะ?”
เจ้าหญิงพูดขึ้นมาด้วยความสงสารว่า “คนที่คิดอยากจะไปฮอลลีวูดมาตลอดคือพี่ไม่ใช่เหรอคะ? ท่านพี่ พี่อย่าตีน้องเลยนะ น้องผิดไปแล้ว พี่อยากได้เปลือกหอยไหม หนูเอามันให้พี่ดีไหม?”
ฮามานแดนถูกกระตุ้นอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง เขาไม่ได้พูดภาษาอังกฤษออกมาอีก เขาเปลี่ยนมาพูดภาษาอาหรับแทน เขาพูดขึ้นมาด้วยเสียงดังลั่น
เจ้าหญิงน้อยยังคงซ่อนตัวอยู่ข้างหลังฉินสือโอว ดวงตาทั้งสองข้างเอ่อไปด้วยน้ำตา เธอยังพูดเป็นภาษาอังกฤษออกมาว่า “หนูผิดไปแล้ว” “พี่อย่าโกรธหนูเลย” “พี่โมโหพี่ก็ตีหนูเลย”
แต่ฉินสือโอวรู้สึกว่า ท่าทางของฮามานแดนคงไม่ได้หมายถึงว่าเวลาโมโหแล้วจะตีคนอื่นหรอกนะ?
ไม่นานคนรอบๆ ก็เริ่มเข้ามา พวกเขามองไปยังฮามานแดนด้วยสีหน้าน่าเกลียด ชายหนุ่มผมสีบลอนด์พูดขึ้นมาอย่างเย็นชาว่า “ตีผู้หญิงเลยเหรอ? ช่างเป็นผู้ชายที่เลวจริงๆ!”
“ขยะสังคม!”
“จะตีน้องสาวตัวเองเนี่ยนะ เดรัจฉาน!”
“ผู้เยาว์ใช้ความรุนแรงในครอบครัว ถ้าเป็นที่ประเทศสิงคโปร์คงโดนเฆี่ยนไปแล้ว!”
ฮามานแดนมองไปยังคนรอบๆ ด้วยสายตาโกรธเกรี้ยวพร้อมตะโกนออกมาว่า “พวกคุณมันโง่ พวกคุณถูกน้องสาวของผมหลอกแล้ว! เธอชอบทำตัวน่ารักน่าสงสาร! ผมโดนเธอกลั่นแกล้งมาเป็นสิบปีแล้ว!”
“คุณลุงอายุสามสิบแล้วใช่ไหม? คุณว่าเด็กหญิงอายุสิบห้าจะรังแกคนที่อายุมากกว่ายี่สิบกว่าปีอย่างคุณงั้นเหรอ?” ชายหนุ่มคนหนึ่งมองมายังฮามานแดนด้วยความสงสัย
“นอกจากจะรังแกเด็กผู้หญิงแล้ว ยังพูดไร้สาระเพื่อจะโกหกเด็กๆ อีกเหรอ!”
“เป็นถึงรัชทายาทเชียวนะ เพื่อนของฉันคลั่งไคล้เขามากเลยล่ะ!”
“สิ่งที่เห็นเป็นภาพลวงตาชัดๆ! ใครๆ ก็บอกว่าเจ้าชายฮันรีเป็นคนน่าเกลียด แต่เมื่อเทียบกับเขาแล้วเจ้าชายของพวกเรายังดีกว่าเสียอีก”
ฮามานแดนชี้นิ้วไปที่ซาลามาห์ ก่อนจะกลับไปที่เจ็ทสกีแล้วขับหนีออกไป เพราะว่าคนพวกนั้นถูกท่าทางน่าสงสารของเจ้าหญิงโลลิต้าหลอกเข้าแล้ว เขากำหมัดแน่นและคิดอยากจะต่อยพวกเขา
เขาเป็นถึงรัชทายาท อีกทั้งเป็นชายหนุ่มอายุสามสิบกว่า แล้วฮามานแดนจะไปเถียงกับคนที่ไม่มีความรู้ไปทำไมกัน?
ซาลามาห์มองตามฮามานแดนลับหลังด้วยใบหน้าบึ้งตึง พลางพึมพำออกมาด้วยเสียงเย็นชาว่า “ไร้สมองจริงๆ!”
หลังจากนั้น เธอก็กลับมาเป็นสาวน้อยน่าสงสารเหมือนเดิม เธอหันไปขอบคุณเหล่าฝูงชนที่ช่วยพูดแทนเธอ
ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตาหรืออารมณ์ของเจ้าหญิงน้อย ล้วนอยู่แต่ในจุดที่สูงที่สุดของหมู่คนรุ่นราวคราวเดียวกัน ในตอนนี้ที่เธอแสดงท่าทีเขินอายและน่าสงสารออกมา ก็สามารถทำให้คนกลุ่มหนึ่งหลงใหลในตัวเธอได้อย่างง่ายดาย แต่ละคนต่างพากันตีอกชกหัวตัวเอง คำรามออกมาเพื่อจะแสดงตนเป็นอัศวินของเจ้าหญิงน้อย
ฉินสือโอวเบื่อที่จะถือกุ้งมังกรแล้ว เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังดูละครตลกฉากหนึ่ง แต่ว่ามีเจ้าหญิงเป็นผู้กำกับ
เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขา เขาใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนดำลงไปเก็บหอยเบี้ยแผนที่ที่ฮามานแดนโยนทิ้งทะเลขึ้นมาไว้ในมือ
แม้ว่าหอยเบี้ยแผนที่จะไม่ได้ล้ำค่าขนาดนั้น แต่ว่าก็เป็นหอยเบี้ยสายพันธุ์หนึ่ง มันสามารถขายได้ในราคาหลายพันดอลลาร์ แต่ว่าเมื่อเจ้าชายคิดอยากจะทิ้งก็ทิ้ง ช่างเป็นคนรวยที่เอาแต่ใจจริงๆ
เมื่อมองไปยังหอยเบี้ย ทันใดนั้นฉินสือโอวก็รู้สึกว่าลวดลายที่อยู่บนเปลือกนั้นเหมือนกับตัวอักษรจีนตัวหนึ่ง มันคือตราประทับคำว่า ‘หลิง’ ด้วยตัวอักษรจ้วนเล็ก
คำว่าฉินในฟาร์มปลาต้าฉินก็เขียนเป็นตัวจ้วนเล็ก มันเป็นตัวอักษรที่เกิดขึ้นตามนโยบาย ‘หนึ่งคำรวมกันเป็นหนึ่งเดียว’ ในราชวงศ์ของจักรพรรดิจิ๋นซี หลังจากที่มายังฟาร์มปลาฉินสือโอวได้ทำการค้นหาเรื่องนี้แล้ว ดังนั้นเขาจึงรู้จักกับตัว ‘หลิง’ นี้
เขามองไปยังเปลือกหอยอย่างละเอียด ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่าเป็นลายคำว่าหลิง ลวดลายบนหอยเบี้ยแผนที่ไม่ได้มีกฎเกณฑ์ตายตัว ไม่ว่าจะรูปแบบไหนต่างก็มีหมด แต่ว่าลวดลายที่เป็นเชิงภูมิทัศน์ก็ยังเป็นลายที่ล้ำค่า
หลังจากที่เห็นตัวอักษรนี้ ฉินสือโอวก็ชอบหอยเบี้ยนี้ขึ้นมาทันที เขาเล่นมันไปมาในมืออยู่ครู่หนึ่ง หลังจากนั้นเขาก็เก็บมันเข้ากระเป๋าไป อีกอย่างหอยเบี้ยนี้เจ้าชายก็ไม่ได้ต้องการมันแล้ว เขาเก็บมันได้ตอนนี้ก็ถือว่าเป็นของเขาแล้ว
หลังจากซาลามาห์เอ่ยขอบคุณกับวัยรุ่นกลุ่มนั้นแล้วเธอก็พยายามที่จะปลีกตัวออกมา ฉินสือโอวขึ้นเรือมาแล้วถอดชุดดำน้ำออก เขาพูดกลั้วหัวเราะว่า “คุณหลอกใช้พวกเขาแบบนี้จะดีเหรอ? ทำร้ายจิตใจหนุ่มน้อยพวกนี้ไปมากแค่ไหนแล้ว?”
เจ้าหญิงแสดงท่าทางเบื่อหน่ายออกมาว่าแล้วพูดว่า “แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ? คุณเห็นสิ่งที่พี่ชายฉันทำเมื่อกี้ไหม วุ่นวายที่สุด ฉันรู้อยู่แล้วว่าเขามองมาที่หอยเบี้ยทำไม เขาน่ะชอบแย่งของของฉันอยู่เรื่อยเลย”
ในขณะที่พูด ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ก็กะพริบไปมา “ฉันไม่ได้เอาชนะด้วยกำลัง แต่เอาชนะด้วยไหวพริบต่างหาก แต่ว่าคุณลุง ทำไมฉันถึงหลอกคุณไม่ได้ล่ะ”
ฉินสือโอวหัวเราะออกมา ใครจะไปรู้ว่าเด็กแสบคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ เขาไม่ได้คิดว่าเด็กสาวคนนี้เป็นตุ๊กตาคริสทัลที่ไร้เดียงสาอยู่แล้ว ตอนนี้เธอเหมือนดอกบัวสีขาวมากกว่า
บริษัทอเมริกันเอ็กซ์เพรสเตรียมสิ่งของมากมายให้แขกเหรื่อได้ใช้สอย ไม่ว่าจะเป็นเรือท้องกระจก เรือกึ่งเรือดำน้ำ อุปกรณ์ดำน้ำ คำอธิบายเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมทางทะเล ถังเก็บสะสมสิ่งมีชีวิตในทะเล สระว่ายน้ำเด็ก เส้นทางและโถงทางเดินสำหรับชมบรรยากาศใต้ท้องทะเลเป็นต้น
ฉินสือโอวพาเจ้าหญิงน้อยไปขึ้นเรือท้องกระจก มันน่าสนุกทีเดียว บนเรือมีแผ่นกระจกใสแผ่นขนาดใหญ่หนึ่งแผ่น ใสจนแทบจะกลืนไปกับสีของน้ำทะเล ราวกับว่าผู้คนกำลังนั่งอยู่บนทะเลอย่างไรอย่างนั้น
เจ้าหญิงน้อยอยากจะดำน้ำ ในตอนที่ฉินสือโอวดำน้ำลงไปเก็บหอยเบี้ยดวงดาว เขาได้ใช้ถังออกซิเจนและท่ออากาศในการช่วยหายใจ การทำแบบนี้จะทำให้สามารถดำน้ำในทะเลได้เป็นเวลานาน
นอกจากเธอแล้ว คนอื่นๆ ก็อยากดำน้ำด้วยเช่นกัน เพราะว่านี่เป็นวิธีที่ทำให้การชื่นชมปะการังเป็นไปอย่างน่าอภิรมย์ที่สุด
ลองนึกดูสิ คุณมีเกล็ดปลาและเหงือก ดำลงไปในน้ำที่ลึกกว่ายี่สิบเมตร ว่ายน้ำไปมาท่ามกลางฝูงปลาหลากสี ไม่แน่ว่าอาจจะมีเต่าทะเลที่สวยงามเข้ามาว่ายน้ำเคียงข้างด้วยก็เป็นได้ ภาพที่เห็นคงจะสวยงามเป็นที่สุด
แต่การดำน้ำลึกจะต้องมีใบอนุญาตดำน้ำหรือมีครูสอนดำน้ำคอยอยู่ด้วย บริษัทอเมริกันเอ็กซ์เพรสเตรียมครูสอนดำน้ำมาเพียงแค่สองคนเท่านั้น จำนวนต่อแถวค่อนข้างเยอะ ในเวลานี้ไม่ว่าจะอำนาจหรือเงินทองของราชวงศ์ดูไบก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะว่าแขกเหรื่อที่นี่ล้วนแล้วแต่เป็นผู้มีอิทธิพลใหญ่โตในแต่อุตสาหกรรม ราชวงศ์ดูไบนั้นสำหรับพวกเขาแล้วไม่ได้มีสิทธิพิเศษใดๆ
……………………………………..