ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 990 เลิกรากันด้วยดี

ไม่ว่าจะที่ไหน การมีคนที่คุ้นเคยอยู่ก็ดีแล้ว
ฉินสือโอวช่วยจัดการที่พักให้ทั้งสามคนเรียบร้อยแล้ว วิเวียนหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ามาโทรหาเคอร์เรท ขณะที่ฉินสือโอวคุยกับจอร์จ
สิ่งที่เขาสงสัยคือ ทำไมคุณนายบรูซถึงวางใจเอาลูกชายมาส่งให้ตัวเอง? ไวส์ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง การรักษาพยาบาลที่นี่ก็ไม่ค่อยสะดวก
ฉินสือโอวไม่ได้ถามออกไป จอร์จจุดบุหรี่แล้วถาม “อะจารย์ฉิน ผมอยากจะถามว่าการฝึกฝนกำลังภายในของคุณมีอยู่จริงไหม?”
เมื่อเห็นใบหน้าฉินสือโอวเต็มไปด้วยความงุนงง จอร์จก็พูดต่อ “ปัญหาของไวส์คือโครโมโซมในพันธุกรรมช่วงหนึ่งบกพร่อง นี่เป็นสิ่งที่การแพทย์ในปัจจุบันไม่สามารถแก้ไขได้ ดังนั้นพวกเราเลยได้แต่ ได้แต่มองร่างกายของเขาค่อยๆ ย่ำแย่ลง!”
พูดถึงตรงนี้จอร์จก็เอาบุหรี่ขึ้นมาดับ แล้วโยนออกไปอย่างแรง
แต่ท่าทางหลังจากนั้นก็อ่อนโยนขึ้นหน่อย เขาพูดว่า “แต่หลังจากที่ไวส์ฝึกกำลังภายในกับคุณ เลือดของเขาก็ดูเหมือนจะดีขึ้นมาก ผมพาเขาไปตรวจใหม่ที่โรงพยาบาลตั้งแต่เกรตแบร์ริเออร์รีฟจนถึงชิคาโก้ พันธุกรรมยังมีส่วนที่บกพร่องแต่เซลล์เม็ดเลือดแดงกลับแข็งแรงขึ้นมาก สำหรับการที่ไวส์จะสามารถออกกำลังกายที่ไม่หนักมากได้บ้าง นี่มันเป็นไปไม่ได้!”
ฉินสือโอวเงียบไปครู่หนึ่ง ชัดเจนว่านี่คือประโยชน์มาจากพลังโพไซดอน แต่เขาไม่สามารถพูดเรื่องพวกนี้ออกมาได้ ดังนั้นเขาจึงต้องคิดคำอธิบาย
จอร์จพูดต่อ “เดิมทีผมไม่ค่อยเชื่อ แต่หลังจากไวส์อยู่โรงพยาบาล หมอไม่อนุญาตให้เขาฝึกฝนกังฟูอะไรทั้งนั้น จากนั้นเลือดของเขาก็เริ่มแย่ลงช้าๆ ดังนั้น ผมกับแม่ของเขาเลยต้องพาเขามาพบคุณให้ได้”
ฉินสือโอวคิดแล้วพูดอย่างช้าๆ “จอร์จ คุณเชื่อเรื่องพลังของสมาธิไหม ที่จริงนั่นก็คือจิตใต้สำนึกประเภทหนึ่ง เรียกว่าเป็นผลของจิตใจก็ได้ ใช้จิตสำนึกของคุณมาแก้ไขร่างกายของคุณเอง ให้เขาทำการรักษาตัวเองอย่างช้าๆ”
จอร์จส่ายหัวแสดงให้เห็นว่าไม่เข้าใจ คุณไม่เข้าใจก็ถูกแล้ว ผมเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังพูดเหลวไหลถึงเรื่องอะไร ฉินสือโอวพูดในใจ
“พูดให้ง่ายหน่อย ไวส์ไปโรงพยาบาลทุกวัน เขารู้ว่าร่างกายตัวเองมีปัญหา จากนั้นจิตสำนึกของเขาก็ยอมแพ้ สภาพจิตใจก็แย่มาก ตามการแพทย์แผนโบราณของประเทศผม พลังใจเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด สามารถส่งผลต่อสุขภาพชีวิตของคนเราได้”
“กำลังภายในที่ผมสอนให้ไวส์ อันที่จริงถือเป็นการฝึกลมปราณอย่างหนึ่ง โดยที่ผมชี้นำให้เขาแก้ไขจิตสำนึกของตัวเองใหม่ อธิบายออกมาได้ยาก สรุปคือ จอร์จ ถ้าคุณเชื่อผม ผมรับประกันได้ว่าจะสามารถรักษาไวส์ให้หายได้ อย่างน้อยก็ทำให้เขามีชีวิตต่อไปอย่างสุขภาพดีได้อีกหลายปี”
ฉินสือโอวพูดอย่างจริงจัง “แบบนี้ บางทีหลังจากยี่สิบปีผ่านไป เทคโนโลยีการรักษาพันธุกรรมอาจจะสมบูรณ์แล้ว ถึงเวลานั้นก็จะสามารถทำให้ไวส์แข็งแรงดีได้อย่างสมบูรณ์”
เขาไม่แน่ใจว่าพลังโพไซดอนจะสามารถส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงพันธุกรรมได้หรือเปล่า ดังนั้นจึงไม่กล้ารับประกันจนเกินไป
จอร์จพยักหน้าอย่างไม่ลังเลพลางพูด “ผมกับวิเวียนเชื่อคุณ ฉิน ดังนั้นพวกเราเลยพาไวส์มาส่งที่นี่”
เห็นเขามั่นใจอย่างนี้ ฉินสือโอวกลับรู้สึกว่ามีปัญหา เขาถามด้วยความสงสัย “ทำไมถึงเชื่อผมขนาดนี้?”
จอร์จมองไปยังท้องฟ้าด้านนอกอย่างสลดแล้วพูด “ความจริงแล้วพวกเราไม่ได้เชื่อคุณหรอกฉิน พวกเราแค่ไม่มีอย่างอื่นให้เชื่อแล้ว! ผมมีลูกชายสองคน บ้าเอ๊ย! ลูกชายสองคนล้วนตายในโรงพยาบาลที่ดีที่สุด! ตอนนี้การแพทย์ไม่สามารถแก้ปัญหาของพวกเราได้!”
ป่วยหนักแล้วก็ตระเวนหาหมอไปทั่ว ฉินสือโอวเข้าใจความคิดของคู่สามีภรรยาบูรซแล้ว เพราะตอนที่เขาอยู่กับไวส์ก่อนหน้านี้ได้สร้างสถานการณ์ที่เป็นบวก ทำให้จอร์จได้แต่หวังกับเขา
ฉินสือโอวตบไหล่กว้างๆ ของจอร์จเพื่อปลอบใจ “เชื่อผม ไวส์จะสุขภาพดีขึ้นเรื่อยๆ”
เขาต้องรับไวส์เด็กฝึกงานคนนี้ไว้ พูดตามจริงแล้ว พลังเบื้องหลังของเด็กฝึกงานคนนี้ยิ่งใหญ่เหลือเกิน แม้จอร์จจะไม่ใช่ผู้สืบทอดอุตสาหกรรมเหล็กที่คาร์เนกีทิ้งไว้ แต่ไวส์อาจจะเป็นคนคนนั้น
ตระกูลคาร์เนกีที่ถึงขนาดสามารถส่งผลกระทบต่อการดำเนินนโยบายในหลายด้านของอเมริกาได้ มีเด็กฝึกงานแบบนี้ไว้สักคนหนึ่ง ฉินสือโอวก็เตรียมโดดเด่นในสังคมระดับสูงของอเมริกาได้เลย
ตอนนี้เขาไม่ปฏิเสธคำเชิญของชนชั้นสูงอีกต่อไป เรื่องบริษัทดาวเคมิคอลในครั้งนี้พิสูจน์แล้วว่าไม่ใช่แค่มีเงินมีเหตุผลก็จะสามารถแก้ไขปัญหาได้ เครือข่ายเป็นสิ่งที่สำคัญยิ่งกว่า
เขาเพิ่งจะมีความคิดอย่างนี้ได้ไม่นาน วิเวียนยิ้มเบาๆ ออกมาจากระเบียง โบกมือพลางพูด “จัดการเรียบร้อย ฉิน เคอร์เรทยอมเปลี่ยนโรงงานสายการผลิต พวกเขาจะเลิกกดกันรัฐบาลของนครเซนต์จอห์นทันที แต่เขามีเงื่อนไข นั่นคือคุณต้องหาคนมาซื้อต่อโรงงานไม่กี่แห่งของพวกเขาบนเกาะ”
ไม่มีปัญหา ฉินสือโอวพูดอย่างรวดเร็ว “ไม่มีปัญหาคุณนาย ผมไม่ต้องหาคนหรอก ผมจะซื้อโรงงานพวกนั้นไว้เอง”
จอร์จมองไปทางวิเวียน “จัดการเรื่องนี้ได้เมื่อไร?”
เขาถามแทนฉินสือโอว เขาเข้าใจความรู้สึกเร่งรีบของฉินสือโอว
วิเวียนพูด “ถ้ารีบ อย่างนั้นก็คืนนี้เลย เคอร์เรทบอกว่าวันนี้จะเชิญเราไปทานมื้อค่ำด้วย แต่ฉันปฏิเสธไป ถ้าจำเป็นฉันจะโทรกลับไป วันนี้ก็สามารถจัดการเรื่องนี้ได้”
แต่ฉินสือโอวไม่สามารถแสดงท่าทางรีบร้อนจนเกินไป เขาพูด “เดี๋ยวคืนนี้ผมเป็นเจ้าภาพเอง เรื่องนี้ไม่รีบ พรุ่งนี้ค่อยจัดการก็ได้”
วิเวียนยิ้มพลางมองเขาแล้วมองไปทางจอร์จ จอร์จยักไหล่แล้วพูด “อย่างนั้นก็คืนนี้เลย ให้เคอร์เรทเตรียมข้อตกลงให้เรียบร้อย ดูสิ ที่จริงฉินรอไม่ไหวแล้วใช่ไหม?”
ฉินสือโอวยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน เขารีบร้อนแบบนั้นจริงๆ
แยกย้ายกันไปตอนบ่าย พอพลบค่ำฉินสือโอวก็เจอกับเคอร์เรทอีกครั้ง แต่ครั้งนี้อีกฝ่ายไม่ทำหน้านิ่งแล้ว เขาโอบกอดกับคู่สามีภรรยาอย่างอบอุ่น หอมแกมไวส์ จากนั้นก็จับมือกับฉินสือโอวแล้วพูด “ดวงสมพงศ์กันจริงๆ ไม่นานพวกเราก็เจอกันอีกแล้ว”
ฉินสือโอวพูด “ดูแล้วพระเจ้าคงหวังให้เราแก้ไขเรื่องนี้อย่างสันติ ดังนั้นท่านก็เลยส่งคนมาเป็นทูต ใช่ไหมไวส์?”
ไวส์ที่สวมชุดสูทตัวเล็กทำเป็นพยักหน้าแบบผู้ใหญ่แล้วพูด “แน่นอนครับ ผมรู้สึกเป็นเกียรติมาก”
หลังจากเข้ามานั่งแล้ว จอร์จและภรรยาก็เป็นคนจัดการ แน่นอนว่าบรรยากาศผ่อนคลายมาก ไม่เหมือนเมื่อตอนเที่ยงที่ฉินสือโอวกับเคอร์เรทแทบจะตีกัน
เคอร์เรทส่งเอกสารฉบับหนึ่งให้ฉินสือโอวแล้วอธิบาย “พวกเราซื้อโรงงานเคมีมาทั้งหมดสี่แห่ง ใช้เงินไปทั้งหมดแปดแสนห้าหมื่นดอลลาร์แคนาดา แต่การเซ้งต่อในครั้งนี้ พวกเราต้องการให้คุณรับผิดชอบค่าเสียหายด้วยส่วนหนึ่ง ถ้าไม่อย่างนั้นผมคงไม่สามารถตอบกรรมการบริหารที่ถามหาความรับผิดชอบได้ ดังนั้นถ้าคุณอยากซื้อโรงงานเคมีทั้งสี่แห่ง ต้องจ่ายเก้าแสนห้าหมื่นดอลลาร์แคนาดา”
ฉินสือโอวส่งเอกสารให้เออร์บัก เออร์บักดูอย่างละเอียดแล้วพยักหน้าให้เขา เป็นสัญญาว่าข้อตกลงในสัญญาไม่มีปัญหา
การรับผิดชอบค่าเสียหายอยู่ในแผนของฉินสือโอว เขาเลยพยักหน้าแล้วพูด “ไม่มีปัญหา เก้าแสนห้าหมื่น พรุ่งนี้พอธนาคารเปิด ผมจะโอนเข้าบัญชีของพวกคุณ”
จอร์จยิ้มแล้วพูดว่า “อย่างนั้น ดูแล้วเรื่องนี้ก็นับว่าแก้ไขเรียบร้อยแล้ว พวกเราไปกินมื้อค่ำกันไหม? พูดจริงๆ ผมรอไม่ไหวแล้ว ลมที่นิวฟันด์แลนด์หนาวเหลือเกิน ผมอยากได้ซุปร้อนๆ มาปลอบท้องจนแทบทนไม่ไหวแล้ว!”
เคอร์เรทหัวเราะพลางพูด “แน่นอนๆ ผมรับประกันว่าคุณต้องชอบอาหารคืนนี้แน่ๆ”
………………………………………………….