ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1020 บทเรียนแสนประทับใจ

เมื่อปีที่แล้วฉินสือโอวตั้งราคาของราชาแห่งปลาต่อหน่วยประมูลเพียงหกแสนเยน แต่ปีนี้กลับพุ่งสูงขึ้นถึงเก้าแสนห้าหมื่น!
ในความเป็นจริงนี่ไม่นับว่าเป็นการพุ่งสูงขึ้นของราคาสินค้า เมื่อสามปีก่อนราคาต่อหน่วยเริ่มต้นของราชาแห่งปลาคือแปดแสนสี่หมื่นเยนและราคาต่อหน่วยซื้อขายขั้นสุดท้ายคือหนึ่งจุดศูนย์สี่ล้านเยน ปลาน้ำหนักสองร้อยยี่สิบกิโลกรัมจะขายในราคาสูงได้มากถึงสองจุดสี่ล้านดอลลาร์สหรัฐ
จากนั้นหน่วยงานประมงของญี่ปุ่นคิดว่าราคาประมูลปลาทูน่าชนิดนี้สูงเกินจริง จากนั้นจึงเข้าไปแทรกแซงราคาตลาดและไม่อนุญาตให้ราคาประมูลเกินห้าแสนเยน
แต่การเข้าแทรกแซงของพวกเขาเกิดความล้มเหลวเป็นอย่างมาก เดิมจะยึดตามประเพณี แต่แล้วทำไมต้องประมูลราชาแห่งปลาในราคาสูงทุกปี? เนื่องจากเหล่าพ่อค้าอาหารทะเลค่อนข้างเชื่อในเรื่องโชคลางและยังคิดว่าราคานี้จะเกี่ยวข้องกับเศรษฐกิจในตลาดปลา ดังนั้นราคาประมูลยิ่งสูงมากเท่าไร ก็จะสามารถบอกได้ว่าปริมาณของฝนในปีนี้ยิ่งดี
นับว่าเป็นการหาเรื่องใส่ตัว ราคาประมูลในปีที่แล้วตกลงฮวบ แต่ฉินสือโอวก็ได้นำปลาทูน่าครีบน้ำเงินที่เพาะเลี้ยงญี่ปุ่นไป และบังเอิญที่จำนวนปลาทูน่าครีบน้ำเงินที่ผลิตในสหรัฐอเมริกาและฟิลิปปินส์ในปีที่แล้วมีจำนวนน้อย ต่อมาในปีนั้นจึงเป็นปีที่ปลาทูน่าในญี่ปุ่นขาดแคลนเป็นอย่างมาก
เหล่าพ่อค้าอาหารทะเลจึงไม่สามารถมองหาสาเหตุจากสภาพความเป็นจริง พวกเขารู้แค่ว่า เมื่อก่อนการประมูลราชาแห่งปลาในราคาสูงเป็นสัญญาณที่ดี ดังนั้นเมื่อปีที่แล้วรัฐบาลจึงเข้าไปแทรกแซงการประมูลอย่างไม่ยอมแพ้ ส่งผลให้ตลาดปลาทูน่าซบเซาตลอดทั้งปี
พวกเขาเชื่อมั่นว่าในช่วงระหว่างนี้มีความเกี่ยวพันกัน จึงผลักความรับผิดชอบให้กับรัฐบาล และในการประมูลครั้งนี้จะไม่มีการแทรกแซงกฎระเบียบของกรมประมง ไม่ว่าเขาจะตั้งราคาเท่าไร ขอเพียงแค่สามารถหาปลามาเองได้ก็พอ!
แน่นอนว่าไม่มีใครทำธุรกิจที่ต้องเสียเงิน ถ้าคุณภาพของราชาแห่งปลาที่บัตเลอร์นำมานั้นไม่สูงพอที่จะขายได้ในราคาสูง เหล่าพ่อค้าอาหารทะเลและเจ้าของร้านอาหารคงไม่เสนอราคาอย่างดุเดือดขนาดนี้ ที่สำคัญคือคุณภาพของปลาตัวนี้ดีมากและสามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้อย่างแน่นอน
นี่คือสาเหตุที่ทำให้กลุ่มคนแย่งชิงกันอย่างบ้าคลั่ง!
บัตเลอร์รู้กฎระเบียบของการพัฒนาเศรษฐกิจของตลาดดี หลังจากมาถึงญี่ปุ่นเขาก็เริ่มโปรโมตปลาตัวนี้ ดังนั้นราชาแห่งปลาที่ยังไม่ได้รับการประมูลตัวนี้ก็ถูกแพร่กระจายไปทั่ว ในความเป็นจริงราชาแห่งปลาไม่ใช่แค่ปลาธรรมดาๆ แต่ยังเป็นการโฆษณาอีกด้วย
ทุกคนเข้าใจเรื่องนี้ดี ดังนั้นในการประมูลพวกเขาจึงต้องใช้ศักยภาพทั้งหมดเพื่อแย่งชิงราชาแห่งปลามาอย่างเต็มที่ อันที่จริงถ้ามองแค่มูลค่าของปลาตัวเดียว แม้ว่าคุณภาพเนื้อปลาตัวนี้จะดีมากแค่ไหน แต่ถ้าสามารถขายได้มากกว่าหนึ่งแสนเหรียญก็ถือว่าเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์มากแล้ว
หลังจากโปรโมตออกไปแล้ว ปลาชนิดนี้จึงไม่ได้เป็นเพียงแค่ปลาธรรมดาๆ เท่านั้น
ไดนิสึประธานแห่งบริษัทไดนิสึผู้มีความทะเยอทะยานสูง เนื่องจากเมื่อปีที่แล้วมีปลาทูน่าจำนวนมาก เขาจึงไม่ได้แย่งประมูลกับเทซึกะ โกดะจนจบและปล่อยราชาแห่งปลาตัวนั้นไป
ปีนี้ตลาดอยู่ในภาวะซบเซามาก อิสึซาโอะ อาโอยาม่าจึงต้องการสร้างธุรกิจขนาดใหญ่ในตลาดอาหารทะเลที่โตเกียวจึงทำได้เพียงแค่เอาชนะเท่านั้น จากนั้นก็เกิดเหตุการณ์ที่เขาเสนอราคาเก้าแสนห้าหมื่นเยนขึ้น
ถ้าพูดถึงราคานี้ก็ไม่นับว่าเป็นราคาที่เกินจริง เพียงแค่ไม่กี่ปีที่ก่อนหน้านี้ ราคาเก้าแสนห้าหมื่นเยนยังคงเป็นราคาของราชาแห่งปลา จึงมีการเสนอราคาของราชาแห่งปลาในราคาต่อหน่วยเป็นล้านเยน ซึ่งคุณภาพเนื้อของราชาแห่งปลาในตอนนี้ก็มีคุณภาพดีและใหญ่มากขึ้น ดังนั้นราคาเก้าแสนห้าหมื่นเยนจะได้อะไร?
อิสึซาโอะ อาโอยาม่าคิดว่าเขากำลังได้เปรียบ เพราะราชาแห่งปลาที่เทซึกะ โกดะประมูลไป คุณภาพโดยรวมยังเทียบไม่ได้กับปลาตัวนี้
สิ่งที่ทำให้ฉินสือโอวรู้สึกแปลกใจคือคิดไม่ถึงว่าเทซึกะจะไม่ได้ราชาแห่งปลาในปีนี้ นี่จึงเป็นเรื่องผิดปกติหรือว่าการเงินของบริษัทร่วมทุนคิโยมุระมีปัญหา ทำไมสุดท้ายเขาถึงยอมถอยให้อิสึซาโอะได้?
ฉินสือโอวเดาจากสัญชาตญาณของตัวเองว่าเทซึกะคงจะเกิดความกังวลไปเอง แต่เมื่อเขาลองคิดดูอีกครั้ง ทันใดนั้นก็นึกถึงเรื่องที่บัตเลอร์และเทซึกะที่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน อีกทั้งเขายังมีปลาทูน่าครีบน้ำเงินคุณภาพดีสามตัวอยู่ในมือของเขา…
พอนึกเรื่องนี้ได้ ฉินสือโอวจึงหยิบโทรศัพท์ที่เพิ่งวางสายไป รีบโทรกลับไปหาบัตเลอร์แล้วถามว่า “บัตเลอร์ ทำไมเทซึกะถึงไม่ประมูลราชาแห่งปลาไปล่ะ? หรือว่าไม่ใช่นิสัยของเขา”
เขาไม่คิดว่าบัตเลอร์จะจัดหาปลาให้เทซึกะในราคาต่ำ บางทีลุงหนวดอาจจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับชาวญี่ปุ่นก็เป็นได้ แต่เขามีความสัมพันธ์ที่ดีกว่ากับเงินดอลลาร์สหรัฐ ฉินสือโอวเดาว่าผู้ชายคนนี้คงจะวางแผนทำเรื่องไม่ดีกับชาวญี่ปุ่น!
บัตเลอร์ไม่เข้าใจความหมายของเขา จึงยิ้มแห้งแล้วพูดว่า “เรื่องนี้ เอ่อ เรื่องนี้ฉันก็ไม่ได้รู้อะไรมากนัก อาจจะเป็นเพราะเขารู้สึกว่าปลาตัวนี้คงไม่คุ้มค่ากับราคาสามล้านห้าแสนดอลลาร์หรือเปล่า?”
ฉินสือโอวหัวเราะกลับแล้วพูดว่า “แล้วเขาจะใช้วิธีอะไร ใช้ราคาที่ต่ำกว่าเพื่อให้ได้ปลาตัวใหญ่ที่มีคุณภาพสูงแบบนี้เหรอ?”
“งานประมูลของเมืองอัมสเตอร์ดัมที่เนเธอร์แลนด์!”
ฉินสือโอวพูดคำตอบนี้ออกมา บัตเลอร์จึงหัวเราะขึ้น “ใช่ ฉิน นายเดาถูกแล้ว ฉันบอกกับเทซึกะในวินาทีสุดท้ายว่าเรายังสามารถไปเข้าร่วมงานประมูลที่เนเธอร์แลนด์ได้เพื่อที่เราจะได้รับผลกำไรสูงสุด ไม่ใช่เหรอ?”
ไม่ต้องอธิบายอะไรมาก ฉินสือโอวก็เข้าใจความหมายของบัตเลอร์
ผู้ชายคนนี้ทำเรื่องไม่ดีกับเทซึกะผู้โชคร้ายจริงๆ ชาวญี่ปุ่นอาจจะฉลาดอยู่บ้างเล็กน้อย แต่สำหรับเรื่องนี้พวกเขายังไม่เคยเจอกับบัตเลอร์
ฉินสือโอวสามารถคาดเดาได้ว่าหลังจากครึ่งเดือนนี้จะเกิดอะไรขึ้นในงานประมูลที่อัมสเตอร์ดัม ปลาทูน่าครีบน้ำเงินขนาดใหญ่คุณภาพดีกว่าจะปรากฏขึ้น เทซึกะจึงต้องประมูลมันให้ได้ ไม่อย่างนั้นบริษัทไดนิสึของอิสึซาโอะคงออกหน้าออกตาอยู่ที่โตเกียว บริษัทคิโยมุระของเขาจะต้องเป็นผู้สนับสนุนในปีนี้
ดังนั้นเทซึกะต้องประมูลปลาตัวนี้ แม้ว่าราคานั้นเขาจะไม่สามารถเป็นเจ้าของได้ บางทีเขาก็คิดว่าชาวดัตช์และชาวยุโรปคงจะไม่ลงทุนกับปลาทูน่าและราคาของปลาตัวนี้ก็จะไม่สูงมากเกินไป
เมื่อถ้าบัตเลอร์มาถึง เขาจะหาผู้สนับสนุนและขึ้นราคาอย่างต่อเนื่อง?
ไม่สงสัยที่ฉินสือโอวจะรู้ทันลุงหนวด เขาจะทำแบบนี้อย่างแน่นอน!
พอได้ยินสือโอวหัวเราะ ‘หึหึ’ ในโทรศัพท์ บัตเลอร์ก็รู้ว่าเขามองแผนการของตัวเองออก ลุงหนวดจึงทำเป็นเสแสร้งโต้เถียงว่า “ฉิน นายอย่าคิดอะไรไร้สาระ ฉันไม่ได้คิดจะทำอะไรไม่ดีกับเทซึกะหรอกนะ แต่เขาทำร้ายฉันก่อนเอง ฉันแค่จะเอาคืนเท่านั้น!”
“เขาทำร้ายคุณเหรอ?” ฉินสือโอวถามด้วยความสงสัย
บัตเลอร์พูดอย่างมั่นใจว่า “แน่นอน! ฉันมองเขาเหมือนกับเป็นน้องชาย ฉันบอกเขาว่าฟาร์มปลาของนายมีปลาทูน่าครีบน้ำเงิน ทันทีหลังจากนั้นคิดไม่ถึงว่าเขาจะแจ้งกับตระกูลมอร์รี่ในนิวยอร์กเจ้าปัญหาให้รู้ทันที! ฉันจะไม่มีวันให้อภัยเขาเป็นอันขาด! ไม่มีทางให้อภัยแน่นอน!”
ฉินสือโอวอดไม่ได้ที่หัวเราะออกมา นี่เป็นข้อแก้ตัวที่ดีจริงๆ ทั้งทำไม่ดีกับเทซึกะและยังเอาอกเอาใจเขาอีกด้วย แม้ว่าจะรู้สีผิวของบัตเลอร์ แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “บัตเลอร์ คุณแน่ใจนะว่าคุณไม่ใช่ชาวยิว?”
บัตเลอร์พูดอย่างไม่พอใจว่า “แน่นอน ฉินคือคนผิวดำ แต่ เหอะๆ ว่ากันว่าปู่ของฉันเหมือนจะมีสายเลือดชาวยิวอยู่ส่วนหนึ่ง…”
ก่อนฉินสือโอวจะวางสายโทรศัพท์จึงพูดว่า “ตั้งใจทำงานเถอะ บัตเลอร์ ถ้าคุณจะขึ้นราคาอย่างหนัก ตลาดอาหารทะเลระดับสูงของโลก สุดท้ายแล้วมันจะตกมาเป็นโลกของเรา!”
ความจริงแล้ว เขาใส่ความในใจหลังจากพูดประโยคนี้ออกไปด้วย มันไม่ใช่โลกของเรา แต่เป็นโลกของฉันต่างหาก! ส่วนบัตเลอร์ล่ะ? ก็เป็นแค่หนึ่งในหุ้นส่วนในการบุกเบิกตลาดอาหารทะเลของเขาเท่านั้น
ไม่มีคำว่าเพื่อนกันตลอดไปจะมีแต่คำว่าผลประโยชน์ตลอดกาล บัตเลอร์และเทซึกะได้ให้บทเรียนที่น่าประทับให้กับเขา ก่อนหน้านั้นทั้งสองคนจะแสดงออกว่าเป็นเพื่อนสนิทกันที่สุดกันมาตลอด แต่พอให้วางแผนฝ่ายตรงข้าม พวกเขาก็ยังไม่มีความปรานีกันเลยแม้แต่น้อย!
บัตเลอร์ยิ้มอย่างมีความสุขแล้วพูดว่า “แน่นอน แน่นอน น้องชาย ตลาดอาหารทะเลระดับสูงในอนาคตจะต้องเป็นโลกของเราอย่างแน่นอน! ใช่สิ งานแสดงสินค้าอาหารทะเลที่อัมสเตอร์ดัมในช่วงปลายเดือนนี้ นายต้องมาให้ได้นะ”
ฉินสือโอวยิ้ม “แน่นอน แล้วเจอกันที่เนเธอร์แลนด์”
………………………………………………