ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1037 มีบางอย่างผิดปกติแล้วล่ะ

ในช่วงเริ่มต้นการประมูลรอบที่สอง ปลาทูน่าครีบน้ำเงินที่นำออกมามีความยาวสามเมตร หนักหกร้อยสี่สิบปอนด์และมีอัตราไขมันหน้าท้องเท่ากับสิบสี่จุดแปดเปอร์เซ็นต์ ไขมันโดยรวมเท่ากับสิบสี่จุดสี่เปอร์เซ็นต์ นี่จึงเป็นปลาทูน่าคุณภาพดีที่สุดแล้ว
แม้ว่าผู้ประมูลจะอายุมากแล้ว แต่ก็ยังสามารถส่งเสียงดังกังวานและสามารถควบคุมบรรยากาศและจังหวะได้อย่างยอดเยี่ยม เขาตะโกนราคาปลาออกไปด้วยเสียงแหลมสูง “ราคาเริ่มต้นที่เจ็ดหมื่นห้าพันยูโร!”
ฉินสือโอวลูบที่จมูก ราคาต่อหน่วยที่มากกว่าหนึ่งร้อยยูโร ก็ราคาสูงอยู่พอสมควร ดูเหมือนว่าตลาดปลาทูน่าในปีนี้จะคึกคักมาก
ตั้งแต่สองปีแรกที่รัฐบาลของประเทศต่างๆ พากันร้องไห้ฟูมฟายว่าพวกเขาประสบกับวิกฤตการณ์ทางเศรษฐกิจ แต่ถึงอย่างนั้น ปริมาณธุรกรรมในตลาดสินค้าฟุ่มเฟือยก็ยังคงอยู่ในระดับสูง
ปลาทูน่าครีบน้ำเงินยังเป็นการบริโภคที่ฟุ่มเฟือยประเภทหนึ่ง ราคาหนึ่งร้อยยูโรต่อปอนด์นั้นไม่แพงสำหรับลูกค้าในร้านอาหาร แต่ไม่มีลูกค้าในร้านอาหารที่เข้าร่วมการประมูล ผู้เข้าร่วมการประมูลล้วนเป็นเจ้าของบริษัทหรือร้านอาหารปลาทะเลขนาดใหญ่ ราคาต่อหน่วยของปลาตัวนี้คือหนึ่งร้อยยูโรต่อหนึ่งปอนด์และการขายต่อจากนี้จะขายตาม ‘ชิ้น’ ซึ่งหนึ่งปอนด์สามารถขายได้หลายพันยูโร!
ราคาจึงสูงมากจนลูกค้าในร้านอาหารปลาทูน่าจากทั่วโลกโดยเฉพาะชาวญี่ปุ่นยังต้องแย่งชิงกัน เหมือนกับเนื้อวัวในร้านอาหารระดับท็อปในนิวยอร์กที่นำเข้ามาจากญี่ปุ่น และถ้าต้องการทานอาหารประเภทนี้จะต้องต่อแถวเพื่อจองคิว
บัตเลอร์เคยอยากเรียนรู้เกี่ยวกับเนื้อวากิวญี่ปุ่นและใช้กลยุทธ์ทางการตลาดของผู้ให้บริการสินค้าที่จงใจลดการผลิตลงเพื่อควบคุมความสัมพันธ์ระหว่างอุปสงค์และอุปทาน แต่ฉินสือโอวปฏิเสธเรื่องนี้ เนื่องจากอาหารในทะเลฟาร์มปลามีมากเกินไปและต้องขายในราคาต่ำเป็นจำนวนมาก แค่เพียงมีราคาที่แน่นอน อุปทานก็จะไม่มีปัญหา
เนื้อวากิวจะใช้กลยุทธ์ทางการตลาดประเภทนี้ ไม่ใช่ว่าชาวญี่ปุ่นต้องการที่จะเก็งราคาของมันเอง แต่เนื้อวัวชนิดนี้เพาะพันธุ์ยาก ซึ่งเหมือนกับของฉินสือโอวไม่ต้องกังวลว่าลูกปลาจะกระจัดกระจายไปที่ไหนในฟาร์มปลา
เสียงของผู้ประมูลเริ่มเบาลงเรื่อยๆ ชาลส์ มอร์รี่ลูกชายคนที่สามแห่งตระกูลมอร์รี่จึงยกมือขึ้นและพูดว่า “เจ็ดหมื่นหกพันยูโร!”
ผู้ประมูลอาวุโสชี้นิ้วไปที่เขาทันทีและตะโกนว่า “คุณสุภาพบุรุษคนนั้นเสนอราคาเจ็ดหมื่นหกพันยูโร!”
“เจ็ดหมื่นเจ็ดพันยูโร!” ชายหนุ่มชาวญี่ปุ่นคนหนึ่งที่นั่งข้างๆ เทซึกะ โกดะก็ยกมือขึ้นพร้อมกับตะโกน
ฉินสือโอวมองไปทางคนเหล่านั้นและสังเกตเห็น อิสึซาโอะ อาโอยาม่ากำลังยิ้มเยาะใส่เทซึกะ โกดะพร้อมกับยกมือขึ้นและตะโกนว่า “แปดหมื่นยูโร!”
เขาเสนอราคาที่ค่อนข้างสูง โดยเพิ่มครั้งละสามพันยูโร เห็นได้ชัดว่าต้องการหาเรื่องเทซึกะ โกดะ
สำหรับตลาดปลาทูน่าในโตเกียวปีนี้อิสึซาโอะ อาโอยาม่ามีความทะเยอทะยานมาก เขาได้ราชาแห่งปลาในการประมูลที่ตลาดสึกิจิไป หนังสือพิมพ์และพวกสื่อที่นั่นต่างก็คุ้นเคยกับบริษัทไดนิสึของเขาเป็นอย่างดี หรือเรียกได้ว่าเขากำลังจะเข้ามาแทนที่เทซึกะ โกดะในฐานะผู้ปกครองอาณาจักรปลาทูน่ารุ่นใหม่ในโตเกียว
ตอนนี้เทซึกะกำลังแอบจัดการอยู่เงียบๆ โดยไม่สนใจความคิดเห็นจากภายนอก เมื่อเห็นราคาที่อิสึซาโอะเสนอออกไปค่อนข้างสูงแล้ว เขาก็ส่ายหัวพร้อมกับยิ้มจนตาหยีเพื่อส่งสัญญาณว่าชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ เขาไม่จำเป็นต้องเสนอราคาเพิ่มแล้ว
สำหรับการแสดงปฏิกิริยาที่ผิดปกติของคู่ต่อสู้เก่า  ทำให้อิสึซาโอะเกิดความสงสัย เขาเป็นคนที่รู้จักเทซึกะดีที่สุดในที่แห่งนี้และรู้ว่าลูกไม้ของเพื่อนร่วมชาติคนนี้แข็งแกร่งแค่ไหน
แต่เท่าที่เขารู้ตอนนี้คือ บริษัทร่วมทุนคิโยมุระไม่ได้สต๊อกปลาทูน่าครีบดำคุณภาพดีไว้มากนัก แล้วเขาจะครอบครองตลาดปลาทูน่าในโตเกียวต่อไปได้อย่างไร? จะพึ่งแค่ลูกไม้ที่แข็งแกร่งเพียงอย่างเดียวคงไม่มีประโยชน์อะไร แม้แต่คนที่มีความสามารถก็ยังไม่มีทาง ทำไมเขาถึงไม่รีบประมูลปลาทูน่าคุณภาพสูงเหล่านี้ไปล่ะ?
เป็นอย่างที่ฉินสือโอวรู้ บริษัทไดนิสึซึ่งนำโดยอิสึซาโอะ อาโอยาม่าได้รับชัยชนะครั้งใหญ่ในการประมูลที่ตลาดปลาสึกิจิที่เพิ่งจะสิ้นสุดไปเมื่อไม่นานมานี้ นอกจากราชาแห่งปลาแล้ว พวกเขายังประมูลปลาทูน่าครีบน้ำเงินไปเป็นจำนวนมากอีกด้วย
ตอนนั้นอิสึซาโอะเกือบจะตัดสินใจไปตายเอาดาบหน้า แค่เทซึกะประมูลปลาตัวนี้ เขาจะต้องมีส่วนร่วมด้วยอย่างแน่นอนและจะตามขัดขวางเขาจนวินาทีสุดท้าย แล้วพยายามแย่งปลาจำนวนมากจากมือของเทซึกะมาอย่างสุดความสามารถ
จริงๆ แล้วบริษัทไดนิสึมีการสต๊อกปลาทูน่าในปริมาณที่มากอยู่พอสมควร และการเข้าร่วมประมูลในครั้งนี้ อิสึซาโอะก็ไม่ได้มาเพื่อเจาะจงประมูลปลาโดยเฉพาะ แต่ต้องการเพิ่มความรำคาญใจให้กับเทซึกะเท่านั้น และเพื่อให้คู่ต่อสู้เก่าคนนี้ใช้เงิน เพื่อซื้อปลาในจำนวนที่น้อยลง
ดังนั้น เมื่อเทซึกะเสนอราคา เขาก็เสนอขึ้นราคาจำนวนมากกว่าทันทีเพราะต้องการทำลายคู่ต่อสู้เก่าคนนี้ แต่เขากลับไม่รู้ว่าเทซึกะไม่ได้หลงกลเขา
เทซึกะไม่ได้เสนอราคา แต่เป็นชาลส์ มอร์รี่ที่เสนอราคาขึ้นอีกครั้ง “เจ็ดหมื่นหนึ่งพันยูโร!”
อิสึซาโอะจึงส่ายหัว เขาแค่ต้องการโจมตีคู่ต่อสู้เก่าอย่างเทซึกะเท่านั้น ส่วนพี่น้องตระกูลมอร์รี่ในสหรัฐอเมริกาก็ไม่เคยมีความขัดแย้งระหว่างพวกเขามาก่อน จึงไม่จำเป็นต้องจ่ายเงินในราคาสูงเพื่อซื้อปลาทูน่าที่เขาไม่ต้องการแล้ว
จากนั้นก็มีปลาตัวใหญ่อีกตัวขึ้นมา คราวนี้มีน้ำหนักปลาถึงเจ็ดร้อยปอนด์ อัตราไขมันส่วนท้องก็ไม่เลว ราคาเริ่มต้นจึงอยู่ที่หนึ่งแสนหนึ่งหมื่นยูโร
และยังคงเป็นพี่น้องตระกูลมอร์รี่ที่ยกมือขึ้นคนแรกและตะโกนว่า “หนึ่งแสนหนึ่งหมื่นสองพันยูโร!”
ทันทีหลังจากนั้น เจ้าของบริษัทผลิตภัณฑ์ทางทะเลอีกคนก็เสนอราคา โดยเพิ่มราคาเป็นหนึ่งแสนหนึ่งหมื่นห้าพันยูโร
เทซึกะดูเหมือนจะไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไป จึงชิงตะโกนเสียงดังต่อหน้าอิสึซาโอะ “สองแสนยูโร!”
“สองแสนสองพันยูโร!” ชาลส์ มอร์รี่จึงรีบเสนอราคาต่อทันที
หน้าผากของเทซึกะเผยให้เห็นเส้นเลือดปูดขึ้นจางๆ และตะโกนด้วยเสียงทุ้มต่ำ “สองแสนห้าพันยูโร!”
ราคาค่อนข้างสูง พี่น้องตระกูลมอร์รี่จึงรวมตัวกันเพื่อปรึกษาหารือกันสองสามคำและไม่เสนอราคาต่อ ในขณะที่บริษัทอาหารทะเลอื่นๆ ต่างก็พากันส่ายหัวเช่นกัน ราคาสองแสนห้ายูโรเป็นราคาจำกัดของปลาตัวนี้และราคาประมูลที่สูงเกินจนไม่มีประโยชน์อะไร
ดังนั้นในที่สุดอิสึซาโอะก็มีโอกาสเสนอราคา เขายกมือขึ้นและมองไปที่เทซึกะอย่างยั่วยุ “สามแสนยูโร!”
เทซึกะมองอิสึซาโอะที่อยู่ไม่ไกลอย่างเยือกเย็นและพูดว่า “อิโนะเอะคุง คุณมีความทะเยอทะยานมากเกินไปแล้ว”
อิสึซาโอะโค้งคำนับให้เขาเล็กน้อยและพูดพร้อมกับยิ้มตาหยีว่า “ขอโทษจริงๆ ครับ เทซึกะคุง ผมชอบปลาตัวนี้มาก กลัวว่าผมอาจจะพลาดมันไป”
มุมปากของเทซึกะจึงกระตุกสองสามครั้ง ราวกับว่ากำลังกัดฟันอยู่ แล้วพูดว่า “สามแสนสี่หมื่นยูโร!”
อิสึซาโอะสนุกกับความรู้สึกที่บังคับให้เทซึกะตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง เขาจึงยกมือขึ้นอย่างเกียจคร้านและพูดว่า “สามแสนสี่หมื่นห้าพันยูโร!”
เขาเดาว่าเทซึกะจะต้องประมูลปลาที่เหลือจากปลาจำนวนมากแน่นอน เพราะต่อจากนี้จะไม่มีการประมูลปลาทูน่าที่อัมสเตอร์ดัมแล้ว ดังนั้นถ้าต้องการซื้อปลาทูน่าครีบน้ำเงิน จึงทำได้เพียงต้องไปซื้อผ่านร้านเท่านั้น แต่จะช้ามากถ้าหากซื้อแบบนั้น
แต่เขาเดาผิด หลังจากที่เขาเสนอราคานี้ออกไป เทซึกะไม่ได้เสนอราคาตาม แต่กลับนั่งลงด้วยท่าทางเยาะเย้ยและสีหน้าที่เต็มไปด้วยความลึกลับ ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
ฉินสือโอวรู้สึกว่าเริ่มมีอะไรผิดปกติแล้ว เทซึกะลอบกัดเกินไปแล้ว หรือว่าภาวะทางเศรษฐกิจของเขาจะมีปัญหาอะไรบางอย่าง? ไม่อย่างนั้นด้วยนิสัยของเขา แม้จะรู้ว่าเสียเปรียบ เขาก็จะต้องเอาปลาเหล่านี้มาให้ได้ ปีที่แล้วตอนที่ประมูลราชาแห่งปลาเทซึกะก็ยังทำแบบนี้
ต่อมาคุณภาพของปลาทูน่าที่ออกมาก็เริ่มดีมากขึ้นเรื่อยๆ และน้ำหนักก็หนักขึ้นเรื่อยๆ ราคาจึงต้องสูงขึ้นเป็นปกติ
เทซึกะเริ่มกระตือรือร้นขึ้นมาจนเกือบจะเป็นคนแรกที่เปิดราคา ส่วนอิสึซาโอะก็ตั้งหน้าตั้งตารอเขาเป็นพิเศษ ขอแค่เขาเสนอราคา อิสึซาโอะก็จะเสนอราคาที่มากกว่า แต่เทซึกะดูเหมือนจะไม่ต้องการแข่งขันกับเขา หลังจากที่อิสึซาโอะเสนอราคาออกไปเขาก็ปิดปากเงียบ แต่กลับเป็นพี่น้องตระกูลมอร์รี่ที่ตามราคาแทน
อิสึซาโอะไม่ได้เสนอราคาตามพี่น้องตระกูลมอร์รี่ การเสนอราคาของคนอื่นๆ ค่อนข้างมีสติและเหตุผล เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ฉินสือโอวจึงพบว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติแล้วล่ะ!
…………………………………………..