ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1042 กลับจากการเดินทางที่แสนคุ้มค่า

ฉินสือโอวตอบกลับการทักทายอย่างสุภาพ หลังจากนั้นทั้งสองฝ่ายก็จับมือกัน บัตเลอร์หัวเราะออกมาเสียงดัง “พวกเราต่างก็คุ้นเคยกันดีอยู่แล้ว คงไม่จำเป็นต้องแนะนำตัวอะไรมากมายอีก มาเถอะ เพื่อนๆ นั่งลงและดื่มด่ำกับอาหารค่ำแสนวิเศษให้พวกเรากัน!”
หลังจากนั่งลง บัตเลอร์ทักทายอิสึซาโอะ อาโอยาม่าไม่กี่ประโยค หลังจากนั้นก็พูดว่า “ทักษะการแสดงของคุณอิสึไม่เลวเลยจริงๆ ถ้ามีโอกาส พวกเรามาร่วมลงทุนหนังด้วยกันสักเรื่องหนึ่งและให้คุณอิสึเล่นเป็นตัวเอก พวกเราคงทำเงินได้มหาศาลแน่นอน!”
อิสึซาโอะ อาโอยาม่าลุกขึ้นยืนโค้งคำนับและยิ้ม “บัตเลอร์ซังชมเกินไปแล้ว! ผมก็แค่ทำตามคำเตือนของนิชิมุระซังและหวังว่าตัวเองจะไม่ได้ทำเสียเรื่อง!”
บัตเลอร์โบกมือ “ไม่ๆๆ นอกจากคุณจะไม่ได้ทำเสียเรื่อง คุณยังทำได้ดีมากอีกด้วย ถ้าไม่ใช้คุณ ปลาของพวกผมอาจจะขายไม่ออกในราคาสองล้านห้าแสน”
ขณะที่กำลังพูด เขามองไปที่นิชิมุระ เร็นและพยักหน้าให้อย่างพึงพอใจ “นิชิมุระ คุณก็ทำได้ดีมาก! วันนี้ขอบคุณมาก ความพยายามของคุณผมเห็นมันแล้วกับตา ผ่านการอนุมัติของฉิน พวกผมตัดสินใจว่าจะมอบร้านต้าฉินอาหารทะเลที่โตเกียวสาขาถัดไปให้กับคุณ หวังว่าคุณจะไม่ทำให้ฉินซังกับผมผิดหวังนะ!”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ใบหน้าของนิชิมุระ เร็นก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขาลุกขึ้นโค้งคำนับอย่างเอาเป็นเอาตาย “ขอบคุณครับท่านประธานฉินที่ไว้วางใจ! ขอบคุณครับท่านประธานบัตเลอร์ที่คอยสั่งสอน! หลังจากนี้นิชิมุระผู้นี้จะอยู่ในความไว้วางใจของท่านประธานอย่างแน่นอนและจะขยันทำงานเพื่อตอบแทนบริษัทอย่างแน่นอนครับ!”
เรื่องนี้บัตเลอร์พูดกับเขาระหว่างทางที่มา ความจริงปฏิกิริยาของอิสึซาโอะ อาโอยาม่าก่อนหน้านี้อาจจะเป็นความคิดของเขาจริงๆ แต่ก็มีสาเหตุมาจากแผนของนิชิมุระ เร็น
บัตเลอร์ต้องการโกงเทซึกะ โกดะกับพี่น้องตระกูลมอร์รี่และต้องการฝ่ายตรงข้ามคนหนึ่งที่สามารถทำให้พวกเขาไว้วางใจได้ แผนการลวกๆ ที่จะให้คนคนหนึ่งมาเพิ่มราคาอาจจะไม่ได้ผล สามคนนั้นต่างก็เป็นคนเจ้าเล่ห์ ไม่ได้หลอกได้ง่ายๆ แค่ความไว้วางใจมองแวบเดียวก็ดูออกแล้ว
ตอนแรกเขาวางแผนให้นิชิมุระ เร็นมารับบทนี้และใช้เหตุผลในการแก้แค้นเพื่อหลอกล่อเทซึกะ โกดะ แต่ก่อนที่งานประมูลจะเริ่ม นิชิมุระ เร็นทำงานได้ดีมาก เขาสืบเจอเรื่องการเป็นพันธมิตรอย่างลับๆ ของเทซึกะ โกดะกับตระกูลมอร์รี่
หลังจากนั้นบัตเลอร์ก็ใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้และขอให้นิชิมุระ เร็นไปเจรจากับอิสึซาโอะ อาโอยาม่าเพื่อให้เขามาร่วมทำการแสดง การบีบบังคับให้เทซึกะ โกดะชนะราชาแห่งปลาในราคาสูงก็ต้องขายสินค้าของเขาโดยไม่ให้มีช่องโหว่ เพราะเทซึกะ โกดะกับตระกูลมอร์รี่ต้องการกำจัดอิสึซาโอะ อาโอยาม่าจริงๆ
ส่วนรางวัลที่บัตเลอร์ให้อิสึซาโอะ อาโอยาม่าคือทั้งสองฝ่ายจะเป็นพันธมิตรกัน อาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินจะจัดหาปลาทูน่าครีบน้ำเงินให้บริษัทไดนิสึช่วงหนึ่งหลังจากนี้ ในช่วงนี้ พวกเขาจะไม่ทำธุรกิจปลาทูน่าครีบน้ำเงินที่โตเกียว
ในกลุ่มของปลาทูน่าครีบน้ำเงินที่อาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินจะจัดหาให้ล้วนเป็นสายพันธุ์ที่มีคุณภาพดีที่สุด แต่ราคาที่ตกลงกันกลับเป็นราคาที่ซื้อขายกันตามปกติ
แน่นอนว่าช่วงนี้ก็แค่ชั่วคราว พวกเขาจะร่วมมือกันก่อนเพื่อกำจัดเทซึกะ โกดะกับตระกูลมอร์รี่ที่มีอำนาจอยู่ในโตเกียว ส่วนหลังจากนั้น? ไม่จำเป็นต้องพูดถึง พวกเขาก็ยังเป็นศัตรูกันเหมือนเดิม
ความจริงอิสึซาโอะ อาโอยาม่าไม่ได้อยากทำขนาดนี้ เขาเห็นว่าอุบายที่บัตเลอร์ใช้เป็นการขี่เสือกินหมูป่าซึ่งให้เขากับเทซึกะ โกดะมาฆ่ากันเอง หลังจากนั้นเขาก็นั่งรับกำไรจากชาวประมง
แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่น บัตเลอร์แค่สั่งให้เขาเป็นเสือตัวนี้เพื่อมากินหมาป่าฝูงหนึ่งอย่างเทซึกะ โกดะกับตระกูลมอร์รี่ อย่างน้อยที่สุดเขาก็ยังมีหนทางรอด ถ้าให้หมาป่าฝูงนั้นมีชีวิตรอด นั่นคงต้องเป็นเขาที่ถูกกิน!
ฉากที่อิสึซาโอะ อาโอยาม่ากล่าวหาเทซึกะ โกดะในงานประมูลเรียกได้ว่าเป็นฉากที่คลาสสิกมาก ความจริงมันก็เป็นแค่การแสดง เมื่อมีเงินมากองอยู่ตรงหน้า กระดูกแข็งแค่ไหนก็ยอมคุกเข่าลงเหมือนกัน!
ส่วนนิชิมุระ เร็น เขามีบทบาทสำคัญอย่างมากจริงๆ ในกระบวนการจัดการกับพวกตระกูลมอร์รี่กับเทซึกะ โกดะ บัตเลอร์บอกว่าเขาไม่มีความทะเยอทะยานที่จะเป็นใหญ่เป็นโต แค่ให้เขามารับผิดชอบร้านที่โตเกียวเป็นรางวัลก็พอ ไม่อย่างนั้นพวกเขาก็จะไม่มีผู้สมัครที่เหมาะสมมาบริหารตลาดที่โตเกียว
บนโต๊ะอาหารทั้งสองฝ่ายแลกเปลี่ยนถ้วยชากันเพื่อกระชับความสัมพันธ์ให้ใกล้ชิดกันเร็วขึ้น หลังจากทานอาหารมื้อนี้เสร็จ อิสึซาโอะ อาโอยาม่าก็เกือบจะเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับบัตเลอร์แล้ว แน่นอนว่าในใจของทุกคนก็เข้าใจดีว่าความจริงมันเกิดอะไรขึ้น
จากนี้ไปฉินสือโอวคงไม่กล้าดูถูกลุงดำหนวดยาวคนนี้อีก ผู้คนใช้ความจริงเพื่อพิสูจน์ความสามารถของตัวเอง ถ้าเรื่องความเจ้าเล่ห์ เขายังเจ้าเล่ห์ได้ไม่เท่าบัตเลอร์จริงๆ
เทซึกะ โกดะกับตระกูลมอร์รี่เคร่งเครียดน่าดู พวกเขายังไม่ถูกลุงดำหนวดยาวคนนี้กำจัดหายไปใช่ไหม?
งานประมูลที่อัมสเตอร์ดัมครั้งนี้ เทซึกะ โกดะกับพรรคพวกยังไม่ถือว่าเสียเปรียบ บัตเลอร์ยังซ่อนไพ่ตายของเขาเอาไว้อยู่และรอตอนที่พวกเขาทุ่มกำลังเพื่อโฆษณาราชาแห่งปลาถึงจะเจอ ด้านอิสึซาโอะ อาโอยาม่านั้นก็จะมีราชาแห่งปลาสองตัวที่เกือบจะคล้ายกันเพื่อนำไปขายในราคาต่ำ…
ฉินสือโอวเริ่มไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรบัตเลอร์ถึงไม่ร่วมมือกับเทซึกะ โกดะ ความจริงแล้วเทซึกะ โกดะอาจจะพูดได้ว่าถูกพวกเขาบังคับจนต้องร่วมมือกับตระกูลมอร์รี่ก็ได้ ก่อนหน้านี้เขาอยากร่วมมือกับฉินสือโอวมาก
คำอธิบายของบัตเลอร์ชัดเจนมาก เทซึกะ โกดะต้องการร่วมมือกับพวกเขา และพวกเขาไม่ได้ร่วมมือกับอิสึซาโอะ อาโอยาม่า แต่พวกเขากำลังควบคุมอิสึซาโอะ อาโอยาม่า นอกจากนั้นเทซึกะ โกดะเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานมากเกินไป ขอเพียงแค่มีช่องโหว่ให้เขา เมื่อเขาเติบโตมากขึ้น อาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินจะไม่มีวันได้เข้าไปในตลาดที่ญี่ปุ่นอย่างแน่นอน
ความสามารถของเทซึกะ โกดะดีกว่าอิสึซาโอะ อาโอยาม่าไม่รู้เท่าไร ถ้าเขามีทรัพยากรที่เพียงพอ ความมั่นคงในการปกครองตลาดที่โตเกียวของเขาก็จะเป็นเหมือนกับถังเหล็กอย่างแน่นอน!
ไม่ว่าจะพูดอย่างไร การต่อสู้ที่ตลาดอาหารทะเลคุณภาพสูงในญี่ปุ่นก็เริ่มขึ้นแล้ว ฟาร์มปลาต้าฉินตั้งหลักอยู่ที่ไมอามีกับนิวยอร์ก ขั้นตอนต่อมาคือไปโตเกียวเพื่อเปิดตลาดในทวีปเอเชีย
หลังจากคุยจบ วันต่อมาฉินสือโอวนั่งเครื่องบินกลับมาที่นครเซนต์จอห์น ไม่น่าแปลกใจที่บัตเลอร์ต้องการให้เขามาที่อัมสเตอร์ดัม มันเยี่ยมมาก งานประมูลครั้งนี้ถือเป็นการพัฒนาไปอีกขั้นจริงๆ สำหรับอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉิน
เมื่อกลับมาถึงนครเซนต์จอห์น ฉินสือโอวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ หลังจากลงจากเครื่องบิน เขารู้สึกว่าอากาศที่บ้านดีและบริสุทธิ์มาก ที่อัมสเตอร์ดัมเขารู้สึกว่าในอากาศมีกลิ่นของความชั่วร้ายอยู่ตลอดเวลา
หลังลงจากเรือลาดตระเวนแฟร์เวล ฉินสือโอวเล่นกับหู่จือและเป้าจือก่อนครู่หนึ่ง หลังจากนั้นเขาก็วิ่งกลับไปกอดวินนี่กับลูกสาวตัวน้อย
หลังจากแยกกันไปหลายวัน เสี่ยวเถียนกวาเหมือนจะจำเขาไม่ได้และทำตาโตจ้องมาที่เขา ตอนที่เขาเอื้อมมือจะไปกอด เธอก็ส่งเสียงอ้อแอ้อยู่ในปากและสะบัดเล็กๆ ไม่ยอมให้เขาอุ้ม
วินนี่หัวเราะอย่างมีความสุข “คุณบินไปฮอลแลนด์ ไปอยู่กับหู่จือกับเป้าจือไม่ยอมกลับมากอดเธอก่อน ลูกสาวก็เลยอารมณ์ไม่ดี คุณถอยไปห่างๆ หน่อย”
ฉินสือโอวทำท่าทางบังคับว่าต้องกอด เสี่ยวเถียนกวาจึงโกรธในที่สุดและเปิดปากน้อยๆ พร้อมกับร้องไห้ออกมาเสียงดัง ในขณะที่ยังอยู่ในอ้อมกอดของวินนี่
ดังนั้นฉินสือโอวจึงทำได้แค่หยุดความโกรธของเธอ สายตาของเขามองไปที่พวกเด็กๆ ที่เพิ่งจะกลับมาหลังเลิกเรียน
กอร์ดอนที่ยืนอยู่บนวงล้อไฟวิ่งกลับมาด้วยความเร็วแสง กระเป๋านักเรียนใบเล็กกระเด้งไปมาเหมือนกับกระต่ายตัวน้อยอยู่บนหลังของเขาที่เต็มไปด้วยพละกำลัง
ฉินสือโอวกวักมือเรียกให้เขาเข้ามาหาและถามว่า “ตอนที่ฉันไม่อยู่ นายไม่ได้ทำตัวซุกซนใช่ไหม? ไม่ถูกอาจารย์ของพวกนายดุใช่ไหม?”
กอร์ดอนตอบอย่างภาคภูมิใจ “ไม่ครับ เมื่อวานอาจารย์ของพวกผมยังชมผมอยู่เลย”
ฉินสือโอวไม่ค่อยเชื่อจึงถามว่า “นายไม่ได้หลอกฉันใช่ไหม? ชมนายงั้นเหรอ?”
กอร์ดอนพยักหน้าด้วยแรงทั้งหมดที่มีและพูดว่า “ใช่ๆ ชมผม เขาชมอยู่ข้างๆ ผมและดุเพื่อนคนอื่นในชั้นเรียน แค่ไม่ได้ดุผม นี่ไม่นับว่าชมผมเหรอ?”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ฉินสือโอวก็หัวเราะขึ้นมา แบบนี้ก็นับว่าชมกอร์ดอนแล้ว นับว่าเด็กคนนี้มีความก้าวหน้า
…………………………………………………………