ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1057 เหยียบย่างนครเซนต์จอห์น

เมื่อเห็นชาวยิวผิวขาวที่สง่างามจับมือกับนายหน้าการประมูล ฉินสือโอวก็รู้สึกว่าเขาดูแปลกๆ จึงถามว่า “คนนี้เป็นใคร?”
“อามานด์ แบลช นายคงจะไม่คุ้นชื่อนี้”
ฉินสือโอวลองคิดคิดดูและพูดว่า “ก็จริง เขาเป็นเจ้าพ่อวงการไหน?”
เบลคหัวเราะ “ฉันบอกว่าชื่อของเขานายไม่รู้จัก แต่ถ้าฉันพูดอีกชื่อนายรู้จักแน่นอน แลร์รี่ เอลลิสัน! อามานด์เป็นผู้ช่วยหัวหน้าของเขา!”
ถ้าเป็นตอนที่อยู่ประเทศจีนก่อนหน้านี้ ฉินสือโอวยังไม่คุ้นเคยชื่อนี้จริงๆ ตอนนี้ผ่านมาช่วงหนึ่งแล้วที่เขาคลุกคลีอยู่ในสังคมชนชั้นสูงที่อเมริกาเหนือ บางชื่อเขาไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่ตอนนี้เขาสามารถพูดได้ว่าเป็นชื่อที่รู้จักกันดี
แลร์รี่ เอลลิสันก็เป็นหนึ่งในนั้นพอดี เมื่อหลายปีก่อนคนคนนี้เป็นคู่แข่งที่ทรงพลังมากของเศรษฐีชั้นนำทั่วโลกมาโดยตลอด เขาเป็นเจ้าของออราเคิล บริษัท ซอฟต์แวร์ฐานข้อมูลที่ใหญ่ที่สุดในโลก ผลิตภัณฑ์ของเขาครอบคลุมไปทั่วทั้งโลก เขาเป็นตำนานของซิลิคอนแวลลีย์
หลังจากเข้าใจสถานะของอามานด์ ฉินสือโอวก็ถอนหายใจ “ไม่น่าล่ะๆ ไม่คิดว่างานอดิเรกของคนรวยอันดับต้นๆ คนนี้จะแปลกขนาดนี้ นึกไม่ถึงว่าจะชอบรูปแกะสลักไม้จันทน์แดง”
เอลลิสันจะใช้เงิน 72 ล้านดอลลาร์สหรัฐประมูลเครื่องเสาหัวเรือก็ไม่แปลก ชายคนนี้เป็นคนแปลกประหลาดในกลุ่มคนรวยที่สหรัฐอเมริกา ปีที่แล้วเขาเพิ่งจะบริจาคเงิน 100 ล้านดอลลาร์สหรัฐให้กลุ่มกำจัดโรคโปลิโอทั่วโลกเพื่อกำจัดโรคโปลิโอ
นอกจากนี้ เมื่อหลายปีก่อนเขาสั่งซื้อเรือยอชต์ลำใหญ่ที่หรูหราที่สุดลำหนึ่ง ยอดรวมทั้งหมดสูงกว่า 200 ล้านดอลลาร์สหรัฐ มีทั้งหมด 5 ชั้น ความยาว 472 ฟุต ด้านในมีห้องเก็บไวน์กับอ่างจากุชชี่ และเขาใช้เงินขนาดนี้สร้างเรือยอชต์ในความคิดของเขาแค่เพื่อแข่งกับพอล อัลเลนคนรวยอันดับต้นๆ อีกคนหนึ่ง…
เมื่อการประมูลจบ ฉินสือโอวก็วางสายไป เขาคำนวณคร่าวๆ สักหน่อย ราคารวมของเหรียญทองกับเหรียญเงินและเครื่องเสาหัวเรือสูงกว่า 100 ล้านดอลลาร์สหรัฐ หลังจากที่แบ่งกันเขาจะได้รับอย่างน้อย 60 ล้านดอลลาร์สหรัฐ รวมกับเงินที่ประมูลเครื่องประดับไข่มุกสีดำและปลาทูน่า อย่างนั้นก่อนหักภาษี รายได้ที่เขาจะได้รับก็คือ 100 ล้าน!
เขาโยนโทรศัพท์ทิ้ง ฉินสือโอวพูดกับวินนี่ด้วยความตื่นเต้นว่า “เฮ้ ที่รัก รายได้สุทธิที่ผู้ชายของคุณทำสูงกว่า 100 ล้านดอลลาร์สหรัฐอีกแล้ว!”
เพราะต้าฉินอาหารทะเลทำรายได้ให้เขาอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้ในกระเป๋าสตางค์ของเขาก็มีอยู่ 60 กว่าล้าน ดังนั้นรวมกับรายได้ที่เพิ่มมาครั้งนี้ เงินที่เขาครอบครองจะมีถึง 160 ล้าน เป็นตัวเลขที่น่าขนลุกมาก
สำหรับเขา เงินพวกนี้ก็เป็นแค่ตัวเลข และไม่มีมูลค่าที่แท้จริง
วินนี่หันกลับมายิ้ม “งั้นซื้อของเล่นที่ดีกว่านี้ให้ลูกสาวสักชิ้นสิคะ ฉันคิดว่าเธอน่าจะชอบตุ๊กตาบาร์บี้ของแมทเทล ถูกไหมคะ?”
ฉินสือโอวโบกมืออย่างกล้าหาญและพูดว่า “ผมจะซื้อตุ๊กตาบาร์บี้ให้เธอสักห้อง! ที่รัก แล้วคุณล่ะ? โอ้ ไวส์ นายมีของเล่นที่อยากได้ไหม? ฉันจะซื้อให้นายเอง!”
ไวส์ถามด้วยความแปลกใจว่า “ทำไมถึงให้ของขวัญผมโดยไม่มีเหตุผลล่ะครับ?”
ฉินสือโอวเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ “เพราะอาจารย์เพิ่งจะทำเงินได้ 100 ล้านดอลลาร์สหรัฐไงล่ะ เป็นอย่างไร สุดยอดไปเลยใช่ไหม?”
ถึงแม้จะเป็นแค่ตัวเลข แต่ตัวเลขนี้ก็ยังมีค่ามากทำให้คนรู้สึกภูมิใจได้ ฉินสือโอวไม่ใช่นักบุญ จิตใต้สำนึกของเขาก็อยากหาคนแบ่งปันข่าวที่ทำให้ตื่นเต้นข่าวนี้สักหน่อย วินนี่ไม่ได้ให้ความสำคัญกับเงินนัก ยิ่งไปกว่านั้นส่วนใหญ่เธอจะคิดว่าฉินสือโอวล้อเล่นจึงไม่ได้สนใจ
ดังนั้น ฉินสือโอวจึงหันไปหาไวส์
น่าเสียดายที่เขาหันไปหาผิดคน
ทายาทของราชาเหล็กยักไหล่หลังจากได้ยินคำพูดของเขา “อ๋อ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง อาจารย์คุณใจกว้างมากจริงๆ พ่อของผมสามารถทำเงินได้ 100 ล้านทุกเดือน แต่เขาไม่เคยให้ของขวัญผมเลย”
ฉินสือโอว “…”
หลังจากงานประมูลจบ พวกวาฬเบลูกาตัวน้อยก็ไปถึงน่านน้ำตรงจะงอยแอฟริกาของมหาสมุทรอินเดียเหมือนกัน เรือสำรวจของบิลลี่กับพวกเขาตั้งอยู่ที่นี่ และเบิร์ดก็ล่วงหน้ามารวมกับกลุ่มของบิลลี่ก่อนแล้ว พวกเขาต้องเตรียมตัวกู้เรือทองคำ
เพราะข้อมูลที่บิลลี่หาไว้ให้ไม่แน่นอนเกินไป ทำให้ฉินสือโอวขาดความมั่นใจกับแรงจูงใจในการปฏิบัติการกอบกู้ครั้งนี้ ไม่อย่างนั้นก่อนหน้านี้เขาส่งเจ้าตัวน้อยทั้ง 3 ตัวไปแล้ว มันจะไม่เป็นแบบนี้จนบิลลี่เตือนเขาถึงเรื่องนี้
เจ้าตัวน้อยทั้ง 3 ตัวเพิ่งจะมาถึง พวกมันว่ายน้ำมาจากแอตแลนติกเหนือมาโดยตลอดและไม่ได้หยุดพักเลยจนถึงน่านน้ำแอฟริกาที่มหาสมุทรอินเดีย แม้ว่าจะมีพลังโพไซดอนส่งพลังให้อย่างต่อเนื่อง เจ้าตัวน้อยทั้ง 3 ตัวก็ยังเหนื่อยมาก ฉินสือโอวสั่งให้วาฬเบลูกาตัวน้อยตามเบิร์ดไปทักทายบิลลี่และจัดการให้พวกมันไปพักผ่อน
ตอนที่อุณหภูมิน้ำในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือยังเย็นเยือกอยู่ น่านน้ำแอฟริกาก็ร้อนจัดแล้ว ไม่ว่าจะวาฬเบลูกาตัวน้อย ฉลามเสือหรือปลาโลมาก็ชอบสภาพแวดล้อมที่อบอุ่นทุกตัว หลังจากที่มาถึงน่านน้ำแอฟริกาพวกมันก็เหมือนปลาได้น้ำจริงๆ ดูมีความสุขอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
ฉินสือโอวแค่ให้วันหยุดกับพวกมันและปล่อยให้พวกมันเล่นสนุกอยู่ที่นี่สักสองสามวัน
วันจันทร์สัปดาห์ที่ 2 ในเดือนเมษายน หลังจากที่ฉินสือโอวให้อาหารหู่จือกับเป้าจือจนอิ่มในตอนเช้า เขาก็พาพวกมันขึ้นเรือไปที่นครเซนต์จอห์น
หู่จือกับเป้าจือเพิ่งเคยไปนครเซนต์จอห์นเป็นครั้งแรก พวกมันออกจากเกาะก่อนหน้านี้ก็เพื่อตามฉินสือโอวกลับบ้านเกิดที่ประเทศจีน ปกติฟาร์มปลาจะเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของพวกมัน ส่วนใหญ่พวกมันจะวิ่งไปสร้างปัญหาในเมือง
พวกมันเหยียบย่างบนพื้นแห้งๆ ที่ตัวเมืองในนครเซนต์จอห์นเป็นครั้งแรก เจ้าตัวน้อยทั้งสองตัวดูแปลกมาก ไม่ซุกซนเหมือนปกติ ตอนที่อยู่บนเรือพวกมันยังสู้กันบนดาดฟ้าเรืออยู่เลย แต่หลังจากที่เทียบท่า พวกมันก็ไร้เดียงสาขึ้นมา ตัวหนึ่งอยู่ด้านซ้ายอีกตัวอยู่ด้านขวาของฉินสือโอว
ชาวประมงกับเจ้าของฟาร์มปลาที่รู้จักฉินสือโอวเดินมาทักทาย เจ้าตัวน้อยทั้งสองตัวหลบอยู่ด้านหลังของเขาและยื่นหัวออกมามองฝูงชนกับเรือที่ผ่านไปมาพวกนี้ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ลักษณะที่เต็มไปด้วยความสับสนนั้นน่ารักจริงๆ
หลุยส์ตั้งใจมารับฉินสือโอวกับพวกแลบราดอร์โดยเฉพาะ เขารออยู่บนท่าเรือ เมื่อเห็นคน 1 คนกับสุนัข 2 ตัวก็ขึ้นมาต้อนรับอย่างกระตือรือร้น ก่อนจะจับมือกับฉินสือโอวเพื่อขอบคุณที่เขาสนับสนุนการทำงานของศาลนครเซนต์จอห์น หลังจากนั้นเขาย่อตัวลงและยื่นมือไปทางหู่จือ
การกระทำที่เรียบง่ายแบบนี้ ตอนที่หู่จือกับเป้าจืออายุ 2 เดือนก็เล่นกันจนเบื่อแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่พวกมันขึ้นมานครเซนต์จอห์นจึงค่อนข้างเงียบและสงบเสงี่ยม เมื่อเห็นหลุยส์ยื่นมือออกมา หู่จือก็ยกอุ้งเท้าขึ้นไปวางไว้บนมือของเขา
หลังจากนั้น หู่จือก็โยกอุ้งเท้า 2 ครั้ง
ทันใดนั้น หลุยส์ก็แข็งทื่อไป เขาเบิกตาโตมองหู่จือไม่น้อยกว่า 4 ถึง 5 วินาทีและตะโกนว่า “โอ้พระเจ้า โอ้พระเจ้าของข้า นึกไม่ถึงว่าเจ้าตัวน้อยตัวนี้จะทักทายเองได้? เก่งมากจริงๆ!”
เมื่อถึงตาของเป้าจือ เป้าจือก็โยกอุ้งเท้าหลังจากถูกจับเท้าเหมือนกัน ทำให้หลุยส์ยิ้มหน้าบานอย่างมีความสุขมากยิ่งขึ้น
เมื่อขึ้นไปบนรถของศาล พวกเขาก็ตรงไปย่านเล็กๆ แห่งหนึ่งในทันที ตอนที่หลุยส์ขับรถเขาแนะนำว่า “เด็กทั้ง 3 คนตอนนี้อาศัยอยู่ที่นี่ทุกคน พวกเราเช่าบ้านหลังหนึ่งไว้และเชิญสามีภรรยาชราที่ใจดีคู่หนึ่งมาช่วยดูแลพวกเธอ สภาพของพวกเธอไม่ค่อยดีนัก”
ฉินสือโอวพูดว่า “ผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเหลือพวกเธอและหวังว่าพระเจ้าจะอวยพรให้เด็กพวกนี้!”
หลุยส์หันกลับมายิ้ม “ฉิน คุณเป็นคนดี ผมรู้สึกขอบคุณพระเจ้ามากที่มอบคุณกับเจ้าตัวน้อยทั้งสองตัวนี้ให้นครเซนต์จอห์น”
ฉินสือโอวตกใจ “มันไม่มีอะไรหรอก คุณมองทางเถอะ…”
ข่าวมักจะนำเสนอว่าคนแคนาดาขับรถระมัดระวังเป็นพิเศษอยู่เสมอ เคารพกฎจราจรเป็นพิเศษและอื่นๆ หลังจากที่ฉินสือโอวมาถึงที่นี่เขาพบว่ามันไม่ได้เป็นแบบนั้น บางทีพวกโชเฟอร์ที่แคนาดาก็มีนิสัยเล็กๆ น้อยๆ ที่โดดเด่นเยอะมาก แต่การขับรถของพวกเขาไม่ได้ระมัดระวังเลย
สาเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ ก็คือแคนาดามีพื้นที่กว้างและรถน้อย หลังจากที่คนขับรถบรรทุกจำนวนหนึ่งขับรถบนถนนที่คุ้นเคย พวกเขาถึงขั้นกล้าหลับตาและพักผ่อนเป็นเวลา 10 วินาที นี่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนในประเทศจีนที่เต็มไปด้วยรถยนต์!
…………………………………………………