ผมแค่อยากอ่านหนังสือ แต่ดันกลายเป็นหญิงในต่างโลกซะงั้น – ตอนที่ 27

​บทที่ 27 – โรสกับการสูญเสียครั้งใหญ่

ชั้นลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ มองเห็นเพดานสีขาวและได้กลิ่นความหรูหราหน่อยๆ .. นี่มันดูคุ้นเคยเหมือนเร็วๆ นี้จะเคยได้เห็นเพดานแบบนี้

อืม.. จริงสิตอนนั้นมานาชั้นหมดเลยทำให้สลบไปไม่ใช่เรอะ จากการคำนวณมานาหมดจะใช้เวลาหลายวันในการโควม้า

ชั้นคงหลับไปหลายวัน แต่ถ้าหากคิดตามตรรกะของคนทั่วไปแล้วชั้นคิดว่าคงมีคนช่วยชั้น ชั้นเดาว่าคนที่ช่วยชั้นคงเป็นเชลก้าแน่ๆ

เพราะลิลิซไม่มีทางมีเงินเช่าที่หรูๆ แบบนี้แย่ๆ แต่เชลก้านี่ยังมีปริศนาเกี่ยวกับเธอเยอะพอสมควร ชั้นเลยพอเดาๆ ได้น่ะนะ

จะว่าก็ว่าเถอะชั้นรู้สึกหวิวๆ ยังไงไม่รู้เหมือนตัวเองไม่ใส่ชุด… เอ่อ… เหมือนจะไม่ใส่จริงๆ นะเนี่ย.. แบบนี้ไม่แย่เรอะ.. นึกถึงเชลก้าที่เป็นโรคจิตฆ่าหั่นศพ

นี่ทำให้ชั้นกลืนน้ำลาย..

“ไม่หรอกน่า.. อย่างเชลก้าเธอไม่ทำหรอก.. ถึงจะโรคจิตคงไม่ขนาดที่ว่าทำเรื่องแบบนั้นกับชั้นหรอกเนอะ”

ชั้นปลอบตัวเอง เอ๊ะ.. แต่ว่าก็ว่าเถอะรู้สึกหนักๆแฮะแล้วความคุ้นเคยแบบประหลาดนี่มันอะไรกันความรู้สึกอันตรายนี่มันอะไรกันนะ

ชั้นค่อยๆดึงผ้าห่มออกถึงจะไม่รู้ว่าที่นี่ที่ไหน ดังนั้นต้องตรวจสอบทันทีที่ชั้นดึงผ้าห่มออกจากตัวก็เห็นตัวเองโป๊เปลือยอยู่จริงๆ ด้วย

เอ่อ.. อย่าเข้าใจผิดแบบว่าชั้นจะกำเดาไหลอะไรละ นี่มันร่างกายชั้นอีกอย่างตอนชั้นอาบน้ำชั้นก็ต้องโป๊อยู่แล้วละ แล้วไม่ใช่ว่าชั้นไม่ตกใจที่ตัวเองโป๊นะ

ก็ตกใจอยู่แค่ไม่ได้กรีดร้องแต่รู้สึกกลัวๆ แปลกๆ นี้ พอชั้นดึงผ้าห่มออกจนหมดสิ่งที่เห็นทำเอาชั้นเสียวสันหลังวาบทันที…

“นะ… นี่มัน…”

บนตัวของชั้นมีผู้หญิงนอนอยู่หน้าอกใหญ่พอตัว ที่สำคัญเปลือยแบบเนื้อติดเนื้อกันชั้นด้วย ผมสีขาวยาวสลวย.. เอ๊ะ.. มันดูคุ้นตายิ่งนัก..

ไม่ๆ มันคุ้นจริงๆ นะเหมือนเคยเห็นที่ไหนนะ.. เธอนอนกอดชั้นซะแน่นขาสองข้างพันตัวชั้นมันทำให้อยู่ในท่าที่โคตรจะเอโร่ย

เอ๊ะ.. ที่ขาขวาชั้นรู้สึกเย็นๆ เหมือนมีน้ำอะไรติดอยู่ด้วยชั้นพยายามดันเธอออกแต่กอดแน่นเหมือนกับชั้นเป็นสมบัติของเธออ่ะ

เดี๋ยวๆ .. ก่อนอื่นต้องพิจารณาว่าชั้นมานอนกับผู้หญิงผมขาวนี่ในห้องอันหรูหรา.. เดี๋ยวนะ.. ห้องอันหรูหรา ผู้หญิงผมสีขาว

น้ำเย็นๆ ที่อยู่ช่วงขาตรงจุดที่เธอใช้ขารัดพันพอดี.. อย่าบอกนะว่า.. ชั้นเปิดผมเธอดู

“อ… องค์หญิงโรคจิตละ!”

ชั้นอุทานออกมาแบบนั้นพยายามดิ้นแต่เธอติดเหนียวยิ่งกว่าสไลม์ แบบนี้แย่แน่ๆ ทำไมชั้นตื่นจากการสลบทีไรต้องมาอยู่ในห้องตัวอันตรายนี่ด้วยนะ

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ นี่ถ้าหากว่าชั้นสลบมาหนึ่งวันเต็มๆ ชั้นไม่รู้เลยว่าจะถูกทำอะไรไปบ้างอย่าบอกนะว่า.. ความบริสุทธิ์ของชั้นถูกพรากไปแล้ว!!

ไม่นะในชีวิตก่อนชั้นไม่เคยมีความรัก ชีวิตนี้ไม่เคยมีความรักแต่ดันเสียความบริสุทธิ์แบบนี้มันไม่ดีแน่ๆ แย่แน่ๆ!

ไม่สิ.. ใจเย็นๆ ก่อนนะตัวชั้นเธอคนนี้เป็นผู้หญิง ชั้นก็เป็นผู้หญิงในตอนนี้จะไปช่วงชิงความบริสุทธิ์ได้ไงละเนอะ.. นั่นสินะ ฮะๆ แต่ว่าชั้นต้องสูญเสียคืนแรกนอนโป๊กับคนโรคจิตเนี่ย

จะไปพูดให้ใครฟังได้เนี่ย!

“หือ.. หือ.. ตื่แล้วสินะ.. โรสจัง”

“อย่ามาเรียกเหมือนสนิทนะ!”

ชั้นตบออกไปเหมือนเธอตื่นขึ้นมาแล้ว แบบนี้ทางตัน.. ทางตันทั้งนั้น แบบนี้ต้องใช้กำลังแล้ว ใช่.. ใช้กำลัง

ชั้นพยายามออกแรงผลักออกไปสุดตัว.. เอ๋? ไม่มีแรง!! ไม่มีแรงเลย!! จริงด้วยจากการที่ชั้นใช้มานาจนหมดนั้นทำให้ชั้นสลบ

มานาตามที่เขียนไว้เหมือนพลังชีวิต แต่ถ้าใช้มันจนหมดก็เหมือนจะต้องตาย ดังนั้นความจริงที่ว่าชั้นจะต้องโควม้าไปหลายวันนั่นคือสิ่งที่สมควรเกิด

แต่ด้วยเหตุผลอะไรไม่รู้ทำให้ชั้นฟื้นมานาขึ้นมาเต็มเปี่ยมแต่ร่างกายยังอยู่ในอาการโควม้าแม้จะขยับได้แต่ร่างกายก็กลายเป็นเด็กสาวผู้ไร้กำลัง

บ้าเอ๊ย! วิกฤตใหญ่หลวง วิกฤตแท้ๆ

“เอ๋~? ทำหน้าน่ากลัวแบบนั้นไม่ดีนะรู้ไหม”

“…”

เธอไม่สนใจสิ่งที่ชั้นพูดเลยสักนิดแถมไม่คิดจะปล่อยมือออกจากตัวชั้นด้วย ชั้นเลยพยายามดิ้นสุดแรงแต่แรงของชั้นดันโควม้าอยู่นี่สิ

“ปะ ปล่อยนะ!!”

ชั้นพยายามดินจนขาเข่ากระแทกไปที่ตัวของนาง

“อร๊างงงง.. ระ…โรสจังรุนแรงจังนะ!”

“อย่าร้องแบบนิยายสิบแปดบวกสิว้อย!”

บ้าเอ๊ย แบบนี้ฉากเรทโผล่แน่ๆ ยัยนี่พอขาเข่าชั้นชนตัวเธอมันทำน้ำกำหนัดของเธอไหลหลากเหมือนกับน้ำป่า

ยัยนี่ค่อนข้างจะรุนแรงนะ น่ากลัวเกินไปแล้ว ชั้นคิดว่ายัยนี่น่ากลัวกว่าหอกวิเศษวิโสอะไรนั่นอีก

“แหมๆ .. อย่าอายไปเลยน่า.. ร่างกายของโรสจังข้าเห็นทุกซอกทุกมุมแล้ว”

“นั่นมันละเมิดพื้นที่ส่วนบุคคลนะองค์หญิง!”

“หึๆ อาณาจักรนี้ถึงจะเป็นประเทศแบบปกครองตนเองแต่เชื้อพระวงศ์ก็มีอำนาจสูงสุดนะ”

“ใช้อำนาจในทางที่ผิดนะนั่น!?”

นี่มันองค์หญิงโรคจิตเกินเยียวยาแล้ว แถมบอกว่าเห็นหมดแล้วนี่ทำให้ชั้นรู้สึกเสียวสันหลังว่าตอนหลับอยู่ถูกทำอะไรไปบ้าง

ชั้นได้แต่หวังว่าโลกนี้คงไม่มีอุปกรณ์ช่วยสำหรับผู้หญิงกับผู้หญิงหรอกนะ.. ไม่สิ.. ถึงจะมียัยนี่ก็เป็นองค์หญิงนะ ไม่มีทางทำเรื่องบัดสีแบบนั้นหรอก

ชั้นคิดแบบนั้นก็หันไปมององค์หญิงโอลิเวียที่จ้องมาที่ชั้นด้วยสายตาหื่นกระหายหอบหายใจหนักๆ ..

เอ่อ.. ขอถอนคำพูด.. ถ้าเป็นยัยนี่ชั้นถูกข่มขืนไปจริงๆ แล้วแน่ ชั้นคิดง่ายถ้ามีของแบบนั้นยัยนี่คงจัดการชั้นไม่ลังเลแน่ๆ

“ปัง!”

ในตอนนั้นเองประตูเปิดออกมีคนวิ่งเข้ามา.. ใช่แล้วคนที่วิ่งเข้ามาคือเชลก้า .. ตูว่าแล้วยัยนี่เองสินะที่พามาที่นี่ มาที่วังมาเจอกับปีศาจหื่นกระหายนี่

“ทำอะไรกันคะ องค์หญิง!!”

“เอ๋.. ก็รักษาโรสจังยังไงละ”

“แล้วทำไมต้องโป๊เปลือยละ!!”

“นั่นสินะ.. เพื่อรักษาให้หายขาดละมั้ง”

“ละมั้ง.. ละมั้งได้ยังไงกันคะ!?”

ว่าแล้วเชียว เชลก้านี่เป็นคนดีจริงๆ เธอเดินมาดึงชั้นออกจากองค์หญิง ทำให้ใบหน้าองค์หญิงดูไม่กีจับจ้องสายตากับเชลก้า

“นี่มันหมายความว่ายังไงกัน เชล!”

“ก็องค์หญิงกำลังจะล่วงเกินคุณหนูตัวเล็ก ชั้นก็ต้องห้ามสิคะ!”

อืมๆ .. ว่าแล้วเชียวเชลนี่เป็นคนที่พึ่งพาได้จริงๆ ตอนแรกคิดว่าเป็นพวกโรคจิตเกินจะเยียวยาแบบองค์หญิงนั่นเหมือนกันซะอีก

ชั้นนับถือนะเนี่ย

“ทำเป็นพูดดีไป! ก็แค่อิจฉาที่ข้านอนกับโรสทั้งคืนละสิ”

“ไม่ใช่สักหน่อย! คุณตัวเล็กเป็นของข้าตั้งหาก ข้าเป็นคนพามานะ!”

ห๊ะ.. เดี๋ยวๆ ..

“ถ้าจะพูดแบบนั้นที่วังนี้ก็เป็นของข้า!”

“ข้าไม่อยู่ก็ได้ ไปกันเถอะค่ะคุณหนูโรส!”

ไม่ๆ .. ยัยนี่ก็เกินเยียวยาแล้วชั้นไม่ใช่สิ่งของนะเอ่อ ไหงกลายเป็นของเธอไปได้ละ แล้วแรกอย่างดูเหมือนยัยเชลก้านี่จะอิจฉาองค์หญิงจริงๆ เสียด้วย

ไม่ต่างกันเลยสักนิด! น่ากลัว คนพวกนี้น่ากลัวกันเกินไปแล้วชั้นมองคนไม่เก่งแบบนี้ก็โดนล่อลวงง่ายน่ะสิ ถ้าคืนนี้ชั้นนอนกับเชลก้าอีกคงโดนอะไรบ้างไม่ต้องบอกก็เดาได้

แต่ว่า.. ก็เห็นลิลิซวิ่งออกมา.. โอ้.. ยัยลิลิซนี่ละช่วยชั้นได้แน่ๆ .. ก็คิดแบบนั้นสุดท้ายก็มาแย่งชั้นไปจากเชลก้าแล้วพูดอีกว่า “ชั้นคือคนติดตามของโรสนะคะ!”

แล้วก็นั่นแหละ… นี่.. ชั้นยังไม่ใส่เสื้อผ้าเลยนะชั้นก็ไม่ใช่สิ่งของด้วยนะ.. นี่ชั้นพึ่งรู้สึกว่าพลังมันสำคัญก็ครั้งนี้นี่ละ..

ตอนนี้ชั้นดันกลายเป็นสิ่งของเสียสิทธิเสรีภาพไปแล้ว!! 

………