บทที่ 33 – โรสกับความเจ็บปวด
ชั้นลงจอดอย่างสมบูรณ์แบบปราสาทจอมมารนี่เปราะจังดูจากอิฐและที่ก่อสร้าง… อุหวา.. นี่มันอิฐอะไรเนี่ย
อิฐนี่เป็นคล้ายอิฐทั่วไปจริงๆ แต่เหมือนข้างในของมันจะมีพลังเวทมนตร์ไหลเวียนอยู่เยอะซึ่งแกร่งมากชั้นถล่มมันพังซะงั้น
เทพธิดาช่างล้อเล่นกันตัวชั้นจริงๆ ชั้นอยู่ในห้องโถงมีบันไดสูงขึ้นไปเห็นเก้าอี้ตั้งตระหง่านภาพนี้ชั้นเดาได้เลยเป็นห้องพระราชาแน่ๆ
แต่ทำไมมาโผล่ในปราสาทพระราชาได้ล่ะทีนี้ แถมท้องฟ้ายังเป็นสีแดงแฟนตาซีสุดๆ ด้วยความสงสัยชั้นเลยเดินขึ้นไปดู
แต่พอก้าวขึ้นบันไดชั้นแรกชั้นเห็นพลังเวทผิดปกติจากการสัมผัสวินาทีนั้นก็มีศรธนูพุ่งมาจากทุกทิศทาง!
“เอ๋…”
นี่มันจะโหดไปหน่อยมั้งมองยังไงก็น่าจะเป็นแค่ปราสาทร้างแท้ๆ ปราสาทร้างเพราะไม่มีคนวิ่งเข้ามาตอนชั้นพุ่งทะลุหลังคามาเลย
แต่กับดักเหมือนไม่เก่าเลย จะมาวิเคราะห์อะไรตอนนี้ ชั้นกำลังตกอยู่ในสถานการณ์แย่สุดๆ หากโดนฟันเข้าละก็เจ็บจริงนะ
ต้องบอกไว้ก่อนพลังป้องกันสูงไม่ได้หมายความว่าป้องกันของมีคมได้ แม้ดาบธรรมดาฟันไม่เข้าแต่ดาบเหนือขึ้นมาหน่อยก็ฟันชั้นเข้าได้
การป้องกัน คือการป้องกัน ไม่ใช่การต้านทานของมีคมกรุณาแยกให้ออก ถ้าจะบอกว่ามันก็เหมือนการป้องกันไม่ใช่เหรอ ก็ใช่ แต่แค่ครึ่งเดียว
หากชั้นถูกต่อยอาจจะไม่เป็นไรถูกเผา หรืออะไรก็ตามแต่ คือแรง tnt ทุกชนิดไม่สามารถทำให้ชั้นบาดเจ็บได้แต่คมดาบมันใช่แรง tnt ที่ไหนล่ะพ่อคุณ!
ขณะชั้นคิดมากนั้นธนูก็พุ่งมาใส่หลังชั้น แต่ก่อนที่จะหลบนั้นลูกธนูก็แตกออกทันทีที่ปะทะกับผิวหนัง.. ทำให้ชั้นชะงักการเคลื่อนไหว
“ห๊ะ…?”
พอชั้นตะลึงอยู่ลูกธนูก็พุ่งมาทุกทิศทางใส่ร่างชั้นก็เป็นไปตามคาดธนูแหลกกระจุย เหมือนยิ่งใส่ตอเหล็กเข้า..
อะไรเนี่ย.. เดี๋ยวๆ มันเกิดอะไรขึ้นให้ชั้นคิดก่อน.. ธนูพุ่งใส่ชั้นก็ไม่เข้า.. นี่มันหมายความว่าไงกันล่ะเนี่ย ตามที่ชั้นคำนวณมันไม่ใช่แบบนี้!
ร่างกายชั้นต้องพรุนไปแล้วสิ แต่ไหงเป็นลูกธนูพังได้ ไม่นะ.. ชั้นรู้สึกว่าตัวเองช่างโชคร้ายดวงซวยอะไรแบบนี้
“ธนู ยิงไม่เข้า….”
ชั้นถอนหายใจเดินไปชั้นสองของบรรไดกับดักทำงานอีกคร่าวนี้เป็นดาบวิเศษสุดล้ำค่าด้วยความสงสัยชั้นเลยปล่อยให้มันฟัน
ทำให้ดาบแหลกเป็นเศษเล็กเศษน้อย ในชั้นต่อๆ ไปก็มีกับดักโผล่มาเรื่อยๆ มียัน เซลิคอปโผล่มา
เอ่อ.. ว่าแต่ชั้นจะทำไปทำไมล่ะเนี่ย ใช่ จะดูที่นั่งพระราชา.. ชั้นขึ้นมาถึงที่นั่งพระราชา ที่นั่งแห่งนี้มันไม่มีฝุ่นเกราะ
หมายความว่าพึ่งมีคนนั่งไม่นาน.. เดี๋ยวนะ.. เก้าอี้นี่มัน.. ชั้นเคาะไปที่เก้าอี้ก่อนจะเดินตรวจสอบไม่พอใช้นัยน์ตาเทพระบบไปด้วย
ผลลัพธ์… พระเจ้าช่วย! นี่มันวัสดุในการสร้างอาร์ติแฟ็คชั้นยอด! คือจะว่าไงดีถ้าบอกว่าอิฐปราสาทมีพลังไหลเวียนเยอะ
เก้าอี้นี้คงมหาศาลไร้ขีดจำกัดแถมระบบการไหลเวียนพลังงานในตัวยอดเยี่ยม การวางวงจรเวทอะไรลงไปง่ายยิ่งกว่าง่าย!
นี่มันเหมาะต่อการสร้างดาวเทียมของชั้นมาก! ค่อนข้างจะเป็นของดีไม่น้อย! แต่ว่ามันไม่ใช่ของชั้นขโมยของมันไม่ดีด้วยสิ…
คิดสิ.. คิด.. ทำไงดีเงินก็ไม่เยอะพอที่จะซื้อของล้ำค่าแบบนี้แน่ๆ อีกอย่างเจ้าของก็ไม่อยู่จริงสิ.. แลกกับหนังสือ แลกกับหนังสือ.. ไม่
แบบนั้นมันทรยศต่อหนังสือ แต่เก้าอี้นี่ก็สำคัญ.. ทำไมต้องให้เลือกอย่างใดอย่างหนึ่งด้วย ดาวเทียมกับหนังสือ! นี่มันเลือกยากเกินคำบรรยาย
เทพธิดาช่างเล่นตลกกับชั้นจริงๆ! นี้มันเลวร้ายมาก! แต่ว่า.. การเสียสละในวันนี้จะทำให้หาหนังสือได้ง่ายขึ้นในวันหน้านะ
โรส! จะทำหรือเปล่าโรส! … คงไม่มีทางเลือกหนังสือสิบเล่มละหันเจ้าของไม่อยู่วางมันไว้ตรงนี้ล่ะ.. ชั้นพูดแล้วก็เอาหนังสือออกมาสิบเล่มวางลง
ก่อนจะจับเก้าอี้ดูมีราศี มันติดกับพื้นด้านล่างอย่างแน่นหนา ชั้นเลยออกแรงนิดหน่อย.. ชั้นหมายถึงออกแรงทั้งหมดทำให้เก้าอี้นี้หลุดออกจากพื้นด้านล่าง
ก่อนที่จะเก็บใส่ช่องเก็บของ.. ชั้นมองไปยังหนังสือสิบเล่มก่อนจะกัดริมฝีปาก
“ขอบคุณพวกนายนะ.. ตำราทั้งสิบ..”
ชั้นรู้สึกเสียใจมากจริงๆ น้ำตาเล็ดออกจากหางตาชั้นนี่คือการสูญเสียครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิต มันเลวร้ายมาก!
ก่อนที่ชั้นจะหันหลังเดินจากหนังสือมา.. พอเดินออกมาได้สักพัก.. นี่มันค่อนข้างจะมากไปหน่อยมั้ง สิบเล่มเลยนะ
แค่ห้าเล่มพอละกัน.. ชั้นเดินกลับมาหยิบเอาคืนสามเล่มใส่ช่องเก็บของ (ในสายตาโรสหนังสือหาราคาเปรียบไม่ได้)
เดินมาออกมาไกลอีกก็หยุดขาลง.. นี่มันห้าเล่มเลยนะคงมากเกินไปอีกแฮะ.. ชั้นคิดแบบนั้นก็เดินไปเก็บมาอีกสองเล่มจนเหลือสามเล่ม
“… แค่เก้าอี้ตัวเดียวนะ..”
คิดแบบนั้นก็ลังเลก่อนจะหยิบมาอีกหนึ่งเล่ม เก็บใส่ช่องเก็บของคิดไปคิดมาอีกรอบ นี่มันคือเก้าอี้ตัวเดียวนะหนังสือสองเล่มนี่มากไปแน่ๆ
เลยหยิบออกมาอีกเล่มจนเหลือเล่มเดียว ฟู่ว… แค่นี้ก็คงเพียงพอและเท่าเทียมแล้วล่ะเก้าอี้วิเศษกับหนังสือหนึ่งเล่ม…
อืม.. น่าจะคุ้มแล้วล่ะชั้นคิดได้แบบนั้นก็หันหลังเดินจากไปจนจะออกจากห้องโถงพระราชานี้แล้วขาก็หยุด.. มองไปเห็นรูปปั้นสองรูปปั้น
ตั้งอยู่ซ้ายและขวาสูงประมาณสามเมตรได้ ในมือถือดาบเล่มใหญ่ชั้นค่อนข้างตัวเล็กหากเทียบกับรูปปั้นเหล่านี้
วัสดุของรูปปั้นแม้จะไม่เท่าของเก้าอี้แต่ก็ต่ำกว่าเพียงหนึ่งขั้นแถมมีพลังเวทไหลเวียนมหาศาลอีกด้วย
นี่คือของดีอีกสองอัน! ต้องแลกเปลี่ยนอย่างเท่าเทียม! สิบเล่มสองรูปปั้นก็ยี่สิบเล่ม!
……..
และเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นก่อนหน้าก็เกิดขึ้นซ้ำเอาไปเอามาก็เหลืออยู่แค่หนึ่งเล่มเหมือนเดิม
และหากจอมมารได้เห็นการกระทำเหล่านี้ของโรสได้กระอักเลือดเป็นแน่แท้ เพราะของสามอย่างนี่คือของสำคัญรองจากหอกวารีพิชิตสวรรค์สำหรับนางเลยก็ได้
เพราะเก้าอี้นี้มันทำให้ช่วยบูรณะพลังเวทมนตร์ในร่างกายนางจึงมักชอบนั่งอยู่ตรงนี้บ่อยๆ .. แถมยังช่วยทำให้.. หน้าอกใหญ่ขึ้นด้วย
ส่วนรูปปั้นนั้นเป็นรูปปั้นพิทักษ์หากใครจะเข้ามาผ่านประตูต้องได้รับอนุญาตไม่เช่นนั้นโดนรูปปั้นไล่ฟันแน่
แต่โรสไม่ได้เข้าทางประตูแต่เขาทางหลังคาทางด้านอเล็กเซียเองก็คงไม่ทราบว่าจะมีคนทำลายอิฐวิเศษที่เชื่อมต่ออยู่กับเก้าอี้วิเศษของนางจะพังถล่มได้
แต่ไม่ใช่กับโรส และคนในปราสาทไม่เหลือเพราะว่าแบกกันไปทำสงครามด้วยทุกอย่างที่มี แน่นอนว่าคนเฝ้าปราสาทไม่จำเป็น
เพราะทั้งความแข็งแกร่งการป้องกันปราสาทของเผ่าปีศาจเหนือกว่ามนุษย์ไปไกลห่าง เพราะชีวิตเขายืนยาวกว่าจึงทำหน้าที่สรรสร้างเวทมนตร์ได้มากมายกว่า
นี่จึงไม่แปลกใจที่จะต้องกังวลหากมีคนมาบุก และแม้ว่าจะมีมนุษย์มาบุกก็ต้องไม่สามารถกลับแดนมนุษย์ได้.. เพราะดินแดนนี้คือแดนคำสาป
หากสิ่งมีชีวิตชนิดใดลุกล้ำเข้ามาจะได้ตราประทับที่หน้าผากใช้เวทมนตร์ยากลำบากนอกจากผู้ที่มีระดับสูงๆ ถึงจะไม่เป็นไรกับคำสาปนี้
และแม้จะไม่เป็นไรก็ต้องถูกตามล่าจากศาสนจักรอยู่ดีเนื่องเพราะพวกมันกล่าวไว้ว่านี่คือคำสาปปีศาจที่ได้รับจากปีศาจหากใครมีต้องโดนประหาร!
นี่จึงไม่จำเป็นต้องกังวลใดๆ ส่วนกบฏนั้นยิ่งแล้วใหญ่เพราะปีศาจปกครองในรูปแบบไม้อ่อนไม้แข็ง คือทั้งใช้ความหวาดกลัวและความอ่อนโยน
ตบหัวแล้วลูบหลังนั่นล่ะ.. จึงไม่มีคนทนไม่ไหวเพราะว่ากดขี่เกินไป และไม่มีคนโลภมากเพราะเห็นจอมมารอ่อนแอ
แต่การจะทำเช่นนี้ได้ในโลกเดิมของโรสไม่มีทางเกิดขึ้น…
…….
ชั้นเสียหนังสือสามเล่มเรียบร้อยแล้วก็หาเป้าหมายหลัก ชั้นหลับตาลงสัมผัสถึงมอนสเตอร์.. อ่อ.. อยู่ข้างล่างนี้เอง
พูดแบบนั้นชั้นก็เดินไปกลางห้องโถง.. แต่ถ้ำที่มอนสเตอร์อาศัยอยู่น่าจะอยู่ลึกไปประมาณ.. 100 เมตรได้
ทำไงดี … ใช่.. ใช้ลมหายใจมังกร [1] สิ! พูดเสร็จก็ใช้เลยก่อนที่จะเปิดปากมีบีมลำแสงขนาด หลายสิบเมตรพุ่งออกมาจากปาก
สร้างหลุมลึกไร้ก้นขึ้นมา.. ท่านี่ก็น่ากลัวแหะ.. โชคดีที่เมื่อกี้ควบคุมให้ปลดปล่อยออกมาน้อยสุดเท่าที่จะน้อยได้..
….
[1] มังกรคำราม มีสองแบบ ระหว่างคลื่นเสียงกับบีม ผมขอเปลี่ยนแบบบีมว่า ลมหายใจมังกรนะ จะได้ไม่สับสน…
