ผมแค่อยากอ่านหนังสือ แต่ดันกลายเป็นหญิงในต่างโลกซะงั้น – ตอนที่ 41

บทที่ 41 – โรสกับเครื่องอะไรเนี่ย

ชั้นชนะแล้ว แต่ต้องยอมรับจริงๆ ว่าเธอเก่งมากๆ .. ถึงทางด้านสเตตัสจะสู้ชั้นไม่ได้แต่ทางด้านความสามารถของทักษะช่างน่ากลัวเหลือหลาย

เธอยอมแพ้ชั้นก็ยืนมือออกไปดึงเอาอัศวินโนตมออกมาจนร่างเธอถูกลากออกมาจากเรื่องราวของชั้น

ก่อนที่ชั้นจะกำมือทำให้โลกนั้นที่สร้างขึ้นมาพังทลายลง อัศวินโนตมหลังจากดึงออกมาก็เหมือนจะงงงวยอยู่ ก็คงเป็นแบบนี้แหละนะ

ข้ามมิติ ดีนะไม่ใช่คนธรรมดาไม่งั้นดับดิ้นไปแล้ว หลังจากนั้นกรรมการที่อึ้งงันเป็นเวลานานมันก็ตะโกนหนวกหูเช่นเคย

“มะ.. มะ.. ไม่น่าเชื่อ!!! โรเสะได้ชนะการแข่งขันและครอบครองที่หนึ่งไปแล้ว!!”

“เฮ้!!!!”

เสียงประกาศดังขึ้นพร้อมเสียงกระฮึ่มของกองเชียร์ ราวกับฟ้าถล่มดินทลายอัศวินเดินมาหยุดตรงหน้าชั้น

ชั้นมองไปที่เธอ ต้องยอมรับว่าเธอทำให้ชั้นเสียวสันหลังบ่อยหากไม่มีฟื้นฟูของแวมไพร์ชั้นอาจจะสูญสลายหายไปแล้ว

“ข้ามีชื่อว่า อเวสต้า ยินดีที่ได้รู้จัก!”

เธอพูดแบบนั้นชั้นก็พยักหน้าเธอยื่นมือมาจับแสดงความเป็นมิตร ชั้นกับจับมือตอบมาด้วยเสียงกองเชียร์ดังสะท้านฟ้า

“ชั้นมีชื่อว่าโรส–. หมายถึงโรเสะ ยินดีที่ได้รู้จักหวังว่าเธอจะไม่ลืมที่สัญญา”

ชั้นรีบทวงกลัวเธอจะเบี้ยว ก็แหม นี่มันของสำคัญมากการที่อีกฝ่ายเบี้ยวแล้วหนีหายชั้นคงยากจะหาถ้าไม่ใช้สกิลพลิกแผ่นดินหา

เธอยิ้มตอบกลับ พร้อมกับพูดกับชั้นว่า

“แน่นอน! แต่ครั้งนี้มันเกิดขึ้นเร็วเกินไป ข้าไม่ได้เอาสิ่งนั้นมาด้วยคงต้องรอให้เจ้ารับรางวัลเสร็จก่อนค่อยไปเอาพร้อมกับข้า”

เธอพูดแบบนั้น ชั้นไม่พอใจหน่อยๆ เห็นแผนเธอจะเบี้ยวแล้ว แต่ชั้นก็พยักหน้า ยัยหนูมังกรแก้วน้ำชา (นภาเว้ย) นี่ คิดจะล่อลวงชั้นเหรอมันยังเร็วไปร้อยปี

ถึงท่าทางเธอจะมีแต่ความจริงใจ แต่ที่เธอพูดว่าไม่ได้ถือมาแสดงว่าเธอต้องไม่คิดจะเอามา ชั้นรู้ว่าหนังสือเล่มนั้นมีค่า

แต่สัญญาต้องเป็นสัญญา

“พวกเราไปเอาตอนนี้ล่ะ ป่ะ!”

ชั้นจับแขนเธอ แต่เธอมองชั้นด้วยสายตาแปลกแล้วพูดว่า

“ไม่ได้ ถ้าเกิดยังไม่รับรางวัลหรือบัตรตัวตนอันดับหนึ่งก็ไปไม่ได้!”

เธอพูดแบบนั้นนั้นชั้นกลอกตาไปมาเล็กน้อย ยัยหนูนี่คิดจะหาแผนหลบหนีล่ะสิ.. ได้ชั้นจะดูว่าเธอหลบหนีวิธีไหน

“เข้าใจแล้ว!”

ชั้นพยักหน้า จากนั้นพระราชาก็เริ่มประกาศWTF อะไรอีกไม่รู้มากมาย บางทีชั้นก็สงสารนะว่า.. เหนื่อยไหม

“จากนี้ผู้ที่ขึ้นอยู่บนอันดับหนึ่งจะถูกเปลี่ยนไป! โปรดเอาลูกแก้วออกมาเพื่อสร้างบัตรประจำตัวของอันดับหนึ่ง!”

“ด้วยบัตรนี้ทำให้สามารถ.. ถ้าจะบอกไปไหนมาไหนก็ได้ในทุกๆ ประเทศคงกล่าวเกินจริงมากไป แต่อย่างน้อยสามารถไปได้ในทุกๆ ประเทศเกือบๆ 80% ในทวีปแห่งนี้อย่างแน่นอน”

“สิทธิพิเศษของบัตรอันดับหนึ่งคือ อันดับหนึ่งแต่ละคนจะมีเงินใช้จ่ายในนั้นอย่างมากมาย ในแต่ล่ะเดือนจะมีเงินส่งเข้าเรื่อยๆ”

“แต่ด้วยความพิเศษมากมายนี้หากประเทศใดได้รับการโจมตีต้องการความช่วยเหลือต้องเข้าช่วยเหลือทันที!”

ชั้นกลอกตาไปมานี่มันสนธิสัญญาผูกมัดว่าจะปกป้องมวลมนุษย์ชัดๆ ใครจะไปทำให้โง่

หลังจากชั้นได้รับบัตรแล้วจะใช้เงินให้เกลี้ยงก่อนที่จะหักทิ้งเลยคอยดู… ชั้นตัดสินใจ แต่ตอนนี้จริงๆ สมาธิของชั้นมุ่งตรงไปที่อเวสต้านั่นตลอด

เธอมองมาที่ชั้น แต่ชั้นไม่ได้มองไปแค่สัมผัสถึงเอา ขณะเดียวกันมีคนดึงเอาลูกแก้วมาปรากฏขึ้นขึ้นตรงหน้าชั้น

เป็นลูกแก้วสีฟ้า ไม่ดูแปลกอะไร แต่อาจจะเป็นเพราะชั้นสนใจแต่อเวสต้าเลยไม่ดูให้แน่ชัดว่าเครื่องนี้คืออะไร

ชั้นทำตามคำแนะนำเอามือวางใส่ลูกแก้วในตอนนั้นมีแสงส่องออกมาและมีตัวเลขบนลูกแก้ว.

เลขเริ่มนับหาทันที.. ชั้นสนใจที่อเวสต้าแต่ในตอนนั้นเองก็มีเสียงดัง

“ตู้มมมม!!!”

พื้นดินโครอสเซี่ยมบนฟ้าสั่นสะท้านทุกคนตกใจรีบมองลงไปยังด้านล่างว่าเกิดอะไรขึ้นที่พวกเขาเห็นแทบทำให้ตัวเองสำลึกน้ำลายเพราะความตกใจ

แน่นอนว่าชั้นก็คิดว่าสมควรตกใจเพราะตอนนี้ด้านล่างมีฝูงมด.. เอ่อ.. พูดให้ถูกคือฝูงปีศาจมากันเป็นกองทัพยังมีคนที่เหมือนจะแกร่งพอๆ กับอเวสต้าเจ็ดคน

คนที่เหนือกว่าสามคน.. และคนที่เทพจนเทียบไม่ติดอีกหนึ่งคนชั้นคิดว่านะ.. ก็เกิดการวุ่นวายโกลาหลทันที

ชั้นตกใจรีบหันความสนใจไปยังอเวสต้าแต่พบว่าเธอเหมือนได้รับคำสั่งบางอย่างและพยักหน้าโดดลงไปในทันที

“เดี๋ยว! หนังสือชั้น!!”

ชั้นตะโกนตาม แต่เพราะความวุ่นวายเสียงชั้นถูกกลบหายไปในทันที.. สารเลว.. สารเลวนี่มันเบี้ยวหนังสือชัดๆ!

ชั้นไม่รู้หรอกว่าสงครามนี้ทำไมเกิดขึ้น แต่ชั้นเกลียดเรื่องยุ่งยากที่สุด เป็นไปได้ก็จะไม่ยุ่ง แถมไม่รู้ด้วยว่าสาเหตุเป็นเพราะชั้นหรือทางอาณาจักรเอง

ชั้นเลยไม่อยากจะยุ่ง..

….

ข้าอเวสต้า… ได้รับคำสั่งจากท่านแม่ว่าปกป้องเมืองนี้ไว้อย่างน้อยครึ่งชั่วโมงให้ได้ไม่คิดว่าจอมมารและพวกพ้องที่แข็งแกร่งจะยกทัพมาแบบไม่บอกไม่กล่าว ไม่อุ่นเครื่องสงครามเช่นนี้

ข้าจึงต้องต่อต้านรอท่านแม่.. ข้าพุ่งลงไปหาคนที่เหมือนจะเป็นหัวหน้าที่เป็นเด็กหญิงผมแดงยื่นราวกับเป็นพระราชา

“จอมมาร!!”

ข้าคำราม เธอหันมามองข้าก่อนจะละสายตา แต่ฉับพลันกลับมีปีศาจที่มีความแข็งแกร่งพอๆ กับข้าพุ่งมา!

“โอ้… นึกว่าใครมังกรแก้วตัวน้อยนี่เอง”

มันกล่าวขึ้นมีปีกอยู่ข้างหลังมัน.. นี่คือเบลเฟกอล! หนึ่งในปีศาจแห่งบาปทั้งเจ็ด

“ไสหัวไป!!”

ข้าคำรามปล่อยพลังทั้งหมดแต่เพราะเมื่อครู่สู้ไปเยอะพลังจึงแห้งขอดมาก แต่เบลเฟกอลหัวเราะร่าและอ้าปาก

เลเซอร์สีเขียวพุ่งออกมาด้วยความเร็วแสงตรงใส่ข้าอย่างรวดเร็ว.. ข้ารีบหลบเลเซอร์อันแรกแต่พอหันไปอีกก็ต้องตกใจว่า… เลเซอร์มันมีมากกว่าล้านสายที่พุ่งออกมาแทบทุกทิศทาง

ข้ารีบหลบทันที รู้ว่าหากโดนเลเซอร์นี้คงยากที่จะฟื้นฟู..

“ฮิ๊ๆ ไม่คิดว่ามังกรแก้วตัวน้อยจะอ่อนแอขนาดนี้.. ท่านจอมมารข้าขอกินเธอได้ไหม”

เบลเฟกอลถามจอมมาร เธอไม่ตอบแต่เบลเฟกอลเลียริมฝีปาก.. พุ่งใส่ข้าอย่างรวดเร็ว!

…..

ชั้นมองสิ่งที่เกิดขึ้นหน้าเปลี่ยนสีดึงมือออกจากลูกแก้วทันที ถ้าเกิดว่าเธอตายชั้นก็แย่สิ!

แต่พอดึงออกลูกแก้วอะไรไม่รู้เปล่งแสงเลขที่แสดงเป็นเลขหนึ่งพอดี.. พร้อมกับกลายเป็นบัตรการ์ดเล็กๆ พุ่งมาหาชั้น…

ชั้นไม่เข้าใจแต่รีบพุ่งไปทันที

….

ตอนนี้ทุกคนในสนามเห็นเลขที่ลอยเด่นอยู่อ้าปากค้าง

“นี่… นี่… มีเลขประจำตัว.. 1…”

พระราชาสั่นสะท้าน

“บ้าไปแล้ว เครื่องเสีย!?”

“เป็นไปไม่ได้เครื่องไม่มีทางเสียเพราะนี่คือสมบัติโบราณ ต่อให้เก่งแค่ไหนก็ไม่เข้าใจวิธีสร้างและวิธีซ่อมแต่มันไม่มีทีท่าว่าจะเสีย!”

“นี่จะบอกว่า… เธอนั่น.. มีอายุมากกว่าพันปีเรอะ!!”

“บ้าไปแล้ว!!!”

ทุกคนตกใจ

……