ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1053

พอเห็นศิษย์น้องตนเองพ่ายแพ้ ฟ่านหลินยวนก็เจ็บใจราวกับถูกสายฟ้าฟาด！
ถึงแม้ว่าฝีมือเขาจะสูงกว่าศิษย์น้องแปดเล็กน้อย แต่ว่าหมัดของเขานั้นแย่กว่าของศิษย์น้องแปดเยอะเลย
เพราะถึงอย่างไรศิษย์แปดของตนเอง หลายปีมานี้ก็ลงแรงลงใจไปที่หมัดเหล็กคู่นั้นมาโดยตลอด ในโลกนี้ไม่เคยมีคู่ต่อสู้
แต่ใครจะรู้เล่าว่า ไอ้หนุ่มอายุ20กว่าๆ จะสามารถต่อยหมัดของเขาจะทำให้แขนของเขานั้น…….
นี่มันรุนแรง รุนแรงจนแทบเป็นพลังที่บ้าคลั่ง！
ในใจฟ่านหลินยวนก็อึ้งไปอย่างมาก！
ดูเหมือนว่า เย่เฉินคนนี้ จะไม่ใช่คนธรรมดา！
และวันนี้ พี่น้องตนเองทั้ง8คน ก็ขาดคนในทีมไป1คน！
พวกเฉินจื๋อข่ายเห็นแล้วก็อึ้งเหมือนกัน！
ทั้ง3คน แม้แต่ฝันก็ไม่คิดเลยว่า พลังของเย่เฉิน จะรุนแรงบ้าคลั่งแบบนี้！
ฝั่งตรงข้ามก็เป็นคนที่มีชื่อเสียง ต่อให้เย่เฉินสู้กับเขาไปหลายกระบวนท่า แล้วค่อยเอาชนะก็ยังพอว่า
แต่นี่เย่เฉินเล่นไม่สนใจอะไรเลย กระบวนท่าเดียว ก็ต่อยหมัดเหล็กจนแขนเละไปเลย！
มันก็บ่งบอกชัดเจน มึงเป็นหมัดเหล็ก กูก็จะต่อยหมัดเหล็กนี่แหละ！
ตอนที่หมัดเหล็กหลี่ถูกต่อยจนต้องลงนอนที่พื้นนั้น ทั้งตัวทั้งใจก็ตกใจอย่างสุดขีด
เขาไม่คิดเลยว่า ส่วนที่ตนเองมั่นใจ และแข็งแกร่งที่สุด พอมาอยู่ต่อหน้าคนอื่นกลับอ่อนแอสู้ไม่ได้ขนาดนี้
พอเห็นแขนขวาของตนเองเละเป็นเนื้อบด ในใจเขาก็รู้ว่าพลังของตนเองนั้นถูกทำลายไปครึ่งหนึ่งแล้ว
ความพยายามหลายสิบปี พอออกตัวมาก็หายไปครึ่งหนึ่งแล้ว ในใจของหมัดเหล็กหลี่ก็เจ็บปวดอย่างมาก เขาพยายามใช้แขนข้างเดียวพยุงตัวเองขึ้น แล้วร้องไห้พูดว่า “ศิษย์พี่ใหญ่ พี่จะต้องแก้แค้นให้ด้วยนะ！”
ฟ่านหลินยวนก็ทำหน้าบึ้ง แล้วพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม
“ศิษย์น้องแปดวางใจเถอะ เดี๋ยวพวกศิษย์พี่จะแก้แค้นให้เอง！”
พูดจบ เขาก็พูดกับอีก6คนว่า “ศิษย์น้องทั้งหลาย ไอ้เด็กนี่มีพลังไม่ธรรมดา！ในเมื่อเป็นแบบนี้ พี่ว่าก็ไม่ต้องใช้หลักเกณฑ์ในยุทธภพกับมันหรอก พวกเราเข้าไปพร้อมกันเลย！”
เย่เฉินได้ยินดังนั้น ก็หัวเราะลั่น “เมื่อกี้บอกว่าราชาบู๊ทั้งแปดไม่ใช่พวกกระจอก อยู่ในยุทธภพไม่เคยเอาชนะใครด้วยจำนวนคนที่มากกว่า ไม่คิดเลยว่าจะเป็นแค่ผายลมเท่านั้น！ถ้ารู้แต่แรก พวกหมา8ตัวอย่างพวกมึงทำไมไม่เข้ามาพร้อมกันเลยวะ ให้กูได้กระทืบอย่างสะใจเสียหน่อย！”
ฟ่านหลินยวนก็หน้าร้อนผ่าว แล้วพูดอย่างโมโหว่า “ไอ้แซ่เย่ มึงอย่ามาทำเป็นยั่วโมโหแถวนี้ มึงทำร้ายน้องแปดกูได้ แต่ไม่มีทางทำร้ายพวกกู7คนได้หรอก วันนี้กูฟ่านหลินยวนจะเอาชีวิตหมาๆของมึง ทิ้งไว้ที่ภูเขาฉางไบนี่แหละ！”
พูดจบ เขาก็พูดเสียงแข็งอีกว่า “แต่มึงวางใจเถอะ กูจะเอาตัวของมึงทิ้งไว้ที่ภูเขาฉางไบเท่านั้น ส่วนหัวของมึง กูจะเอากลับไปรายงานต่อนายท่านอู๋！ถ้านายท่านอู๋นึกสงสารมึงขึ้นมา ก็อาจจะเอาหัวส่งไปให้เมียมึงก็ได้！”
เย่เฉินได้ยินดังนั้น ก็พูดเสียงนิ่งว่า “มึงคือฟ่านหลินยวนใช่ไหม? มึงวางใจเถอะ วันนี้พี่น้องมึง8คน จะหลับใหลอยู่ที่นี่ตลอดกาล！แต่กูจะไม่เอาหัวพวกมึงไปหรอก เพราะไอ้แก่กระจอกอย่างมึง ไม่คู่ควรให้กู”
“มึงก็ปากดีจริงนะ！” ฟ่านหลินยวนพูดไม่พอใจ “พวกพี่น้องกู8คน ตั้งแต่วันที่สำเร็จวิชา ก็ไม่เคยแพ้ให้ใคร มีดวงวิญญาณบนมือพวกกูนับไม่ถ้วน ไม่ถือสาที่จะมีวิญญาณของมึงเพิ่มมาหรอก！”
เย่เฉินก็ยิ้ม แล้วพูดนิ่งๆ ว่า “วันนี้ กูก็จะถือว่าแก้แค้นให้กับดวงวิญญาณที่ตายด้วยเงื้อมมือพวกมึง แล้วปลดปล่อยพวกเขาก็แล้วกัน！”
ฟ่านหลินยวนก็กัดฟัน แล้วพูดเสียงขรึมว่า “พี่น้องทั้งหลาย ตามกูฆ่าไอ้เด็กเวรนี่เสีย พวกเราจะต้องหัวของมันมาสังเวยให้กับแขนขวาน้องแปดให้ได้！”
สิ้นเสียงพูด อีก6คนที่เหลือก็เดินเข้ามาเตรียมพร้อม！
เย่เฉินก็ยื่นอยู่ที่เดิม มือซ้ายอยู่ด้านหลัง มือขวาอยู่ด้านหน้าลำตัว ลมปราณในร่างกายทั้งหมดนั้น ในตอนนี้ก็เผยออกให้เห็นว่า มารวมกันอยู่ที่มือขวาของเขา
เขาในตอนนี้ ในใจลึกๆ ก็ได้คึกขึ้นมา พลังเลือดร้อนในร่างกายก็ได้พลุ่งพล่านไปหมด
ตั้งแต่ที่ได้ตำราเก้าเสวียนเทียนมา เย่เฉินก็ไม่เคยได้พบกับยอดฝีมือที่เป็นคู่ต่อสู้ได้จริงๆเลย
————