ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1113

ทันทีที่คุณท่านซ่งพูดออกไป บรรดาคนที่ยังต่อต้านการสืบทอดผู้นำตระกูลของซ่งหวั่นถิงก็หุบปากเงียบอย่างรู้ว่าควรทำอย่างไร
พวกเขาเข้าใจเหตุผลอย่างชัดเจนแล้ว อย่างไรก็ตาม พวกเขาและลูก ๆ ของตัวเองไม่มีโอกาสที่จะสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลซ่ง หากเป็นเช่นนั้น พวกเขาก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าตำแหน่งผู้นำตระกูลจะได้รับการสืบทอดจากบุคคลที่มีความสามารถจริง ๆ
เพราะยิ่งผู้นำตระกูลมีความสามารถมากเท่าไหร่ ทุกคนก็ยิ่งได้รับเงินมากขึ้นเท่านั้น
แม้ว่าในทุกด้านของซ่งหรงวี่จะค่อนข้างดี แต่ในแง่ของความสามารถก็ยังห่างไกลจากซ่งหวั่นถิงมาก
ไม่พิจารณาถึงอายุของซ่งหวั่นถิงที่ยังเด็ก แต่ความจริงแล้วซ่งหวั่นถิงสามารถดูแล และใส่ใจธุรกิจของตระกูลซ่งได้เป็นอย่างดี
ธุรกิจโบราณวัตถุในมือของเธอเจริญรุ่งเรือง เธอสามารถทำให้การค้ากับต่างประเทศมีกระแสที่ดี แม้แต่ครอบครัวของ หลี่เจียเฉิงในฮ่องกงทั้งหมดก็รู้สึกว่า โชคของเธอดีมาก จนวิ่งไปทำความร่วมมือกับเธอด้วยความสมัครใจ
ในแง่ของความแข็งแกร่ง ซ่งหวั่นถิงก็เหนือกว่าทายาทของตระกูลซ่งทั้งหมด แม้แต่ลุงและอาของเธอ
หากเธอมาสืบทอดตระกูลซ่ง ทุกคนก็ล้วนเลื่อมใสด้วยใจจริง
เมื่อพวกเขาคิดถึงอย่างนี้ ก็นั่งลงที่ที่นั่งของตนเองในทันที
อาของซ่งหวั่นถิงหลายคนถึงกับพูดว่า “เมื่อเป็นการตัดสินใจของคุณพ่อ อย่างนั้นเราก็ไม่มีความเห็น”
ซ่งเทียนหมิงและซ่งหรงวี่ไม่ได้คาดคิดว่าคนอื่นในตระกูลจะประนีประนอมในทันทีทันใดอย่างนี้!
เพียงชั่วครู่ เขากับลูกชายสองคนก็กลับกลายเป็นโดดเดี่ยวหมดหนทาง
ยิ่งกว่านั้นสิ่งที่คุณท่านพูดก็ช่างน่าเจ็บปวดเกินไปไหม?
หมายความว่าอะไร
หมายความว่าพวกเราสองพ่อลูกไม่มีความสามารถเท่าซ่งหวั่นถิงใช่ไหม? ?
ซ่งเทียนหมิงกัดฟันพูดว่า “คุณพ่อ ตามธรรมเนียมจีนของพวกเรา ตำแหน่งผู้นำตระกูลมักส่งต่อชาย ไม่ใช่หญิง ถ้าคุณพ่อมอบตำแหน่งผู้นำตระกูลให้หวั่นถิงแล้ว จะต้องกลายเป็นตัวตลกของสังคมชั้นสูงอย่างแน่นอน ”
“อ๋อ?” คุณท่านซ่งถามอย่างใจเย็น “บรรดาแขกในวันนี้ส่วนใหญ่เป็นชนชั้นสูง ทำไมฉันไม่เห็นพวกเขาหัวเราะล้อเลียนการตัดสินใจของฉันเลย”
ซ่งเทียนหมิงโต้เถียงอย่างไม่มีเหตุผลว่า “เพราะพวกเขาทั้งหมดเป็นแขก น่าอับอายที่จะหัวเราะล้อเลียนการตัดสินใจของเจ้าภาพ”
คุณท่านซ่งยิ้ม แล้วพูดอย่างจริงจังว่า: “เทียนหมิง ฉันรู้ว่าคุณคิดอย่างไร ฉันมอบให้ตำแหน่งผู้นำตระกูลให้หวั่นถิง คุณต้องไม่มั่นใจในตัวเอง แต่ฉันก็ยังจะพูดอย่างนั้น ไม่สำคัญว่าใครจะเป็นผู้นำตระกูล สิ่งสำคัญคือใครจะสามารถช่วยตระกูลซ่งทำเงินได้มากขึ้น!”
“หวั่นถิงมีส่วนทำงานของตระกูลไม่นาน แต่ทุกคนเห็นประสิทธิภาพและประสิทธิผลของเธออย่างประจักษ์แจ้ง!”
“ไม่พูดถึงเรื่องอื่น ถ้าไม่ใช่เพราะหวั่นถิง เราจะร่วมมือกับหลี่เจียเฉิง ฮ่องกงได้อย่างไร”
“คุณต้องรู้ว่าหลี่เจียเฉิงและลูกชายสองคนของเขามีทรัพย์สินที่เปิดเผยและไม่เปิดเผยอย่างน้อยแปดร้อยพันล้านหยวน ตอนนี้เรากำลังร่วมมือกับพวกเขา และจะมีการพัฒนาและก้าวหน้าอย่างมากในอนาคต!”
“หวั่นถิงเป็นผู้นำทั้งหมดนี้มาให้ตระกูลซ่ง!”
คุณท่านซ่งพูดประโยคแล้วประโยคเล่า แล้วชี้ไปที่เย่เฉิน ก่อนพูดอย่างจริงจังว่า “รวมถึงอาจารย์เย่ พวกเราตระกูลซ่งได้รู้จักอาจารย์เย่ได้ ทั้งหมดก็เพราะหวั่นถิง! คุณบอกฉันมาสิ ทำไมหวั่นถิงจะไม่สามารถเป็นผู้นำตระกูลซ่งได้”
เมื่อซ่งเทียนหมิงถูกคุณท่านซ่งถาม ก็พูดไม่ออก เขารู้แก่ใจว่า ซ่งหวั่นถิงเก่งกว่าลูกชายของเขาในทุกด้าน
เก่งกว่าลูกชายของเขา เก่งกว่าเขาด้วยซ้ำ
แม้จะเป็นอย่างนั้น เขาก็ยังทนไม่ได้กับการตัดสินให้ซ่งหวั่นถิงเป็นผู้นำตระกูลซ่ง
เขาอดไม่ได้ที่จะสาปแช่งในใจว่า “ซ่งหวั่นถิงเป็นแค่เด็กไร้เดียงสา คุณคิดว่าหล่อนเป็นนักธุรกิจสาวแกร่งเหรอ?”
“ถ้าคุณต้องการเป็นหญิงแกร่ง คุณสามารถออกจากตระกูลซ่ง ไปเป็นหญิงแกร่งข้างนอก อย่าขวางทางของฉันในตระกูลซ่ง!”