ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1183

หม่าจงเหลียงถือว่าเซว์ซิงหลงเป็นตัวเรียกเงินของเขามาโดยตลอด ค่าคุ้มครองรายปีที่จ่ายโดยเขาเพียงคนเดียวนั้นก็มากถึงเจ็ดแปดล้านแล้ว หักลบส่วนที่ต้องมอบให้ท่านหงห้าแล้ว หม่าจงเหลียงยังมีเงินเก็บเข้ากระเป๋าตัวเองตั้งสองถึงสามล้าน
ดังนั้น ทันทีที่ได้ยินว่าเซว์ซิงหลงจะฆ่าใครสักคน เขาก็ตอบตกลงโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่นิดเดียว: “ได้ครับ รอสักครู่นะครับ ผมจะพาคนไปที่นั่นเดี๋ยวนี้เลยครับ!”
หลังจากที่เซว์ซิงหลงกล่าวขอบคุณเขาอย่างซาบซึ้งแล้ว เขาก็วางสายและมองเย่เฉินอย่างเย้ยหยัน: “ไอ้หนู อย่ามาโทษฉันที่ไม่ให้โอกาสนายมีชีวิตรอดก็แล้วกัน ฉันบอกให้นายคุกเข่าลงตั้งแต่แรกแล้ว แต่นายไม่ยอมหวงแหนโอกาสไว้เอง และถึงแม้ว่านายจะคุกเข่าลงตอนนี้ มันก็สายเกินไปแล้ว”
เย่เฉินถามด้วยรอยยิ้มว่า: “เมื่อกี้คุณโทรหาใครเหรอ? พี่เสี่ยวหม่าคือใครอ่ะ? เขาคือโจวเหวินฟะจากภาพยนตร์เรื่อง “โหด เลว ดี” หรือเปล่า?
“อย่าบ้าไปหน่อยเลย!” เซว์ซิงหลงกล่าวอย่างเย็นชา: “พี่เสี่ยวหม่าก็คือหม่าจงเหลียงเขาเป็นลูกน้องหนึ่งในโฟร์ผู้ยิ่งใหญ่เทนโนของท่านหงห้า!”
เมื่อซุนหงเหว่ยได้ยินคำพูดเหล่านี้แล้ว เขาก็รีบพูดขึ้นอย่างกระตือรือร้นว่า: “เย่เฉิน วันนี้ฉันต้องขอโทษจริงๆ! นายรีบพารับชูหรันออกไปจากนี่เถอะ หม่าจงเหลียงและเซว์ซิงหลงมีความสัมพันธ์ที่ดีมากจริงๆ และเขาเป็นพวกอันธพาลและมักจะปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างโหดเหี้ยม ฉันไม่ต้องการให้นายและชูหรันได้รับบาดเจ็บเพราะฉัน…”
เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า: “หงเหว่ย นายไม่จำเป็นต้องขอโทษผมสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้หรอก แต่ผมรู้สึกเกรงใจนายเล็กน้อย นายอย่าโทษผมที่หาแม่เลี้ยงให้กับนายเลยนะ”
 “เอ่อ…” ซุนหงเหว่ยพูดไม่ออก
ซุนหงเหว่ยคิดเสมอว่าเย่เฉินก็แค่ล้อเล่นกับพวกเขาเท่านั้น เขาไม่ได้จริงจังกับมันเลย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเย่เฉินจะจริงจังกับสิ่งที่เขาพูดจริงๆ!
นี่…นี่มันหมายความว่าไงเนี่ย?
ในเวลานี้เย่เฉินมองไปที่เซว์ซิงหลงและพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “คุณบอกว่ามีโฟร์ผู้ยิ่งใหญ่เทนโนแต่ทำไมคุณถึงเรียกมาแค่คนเดียวล่ะ มาแค่คนเดียวมันก็หมดสนุกน่ะสิ! หรือมิฉะนั้น คุณเรียกอีกสามคนที่เหลือมาด้วยสิ! อย่างไรก็ตามวันนี้เป็นวันแต่งงานของลูกสาวคุณเชียวนะ ยิ่งมีคนมาร่วมงานเยอะเท่าไหร่ก็ยิ่งดี”
“แกไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตาใช่ไหม!” เซว์ซิงหลงกัดฟันและดุด่าว่า: “ได้ ฉันจะปล่อยให้นายคลั่งไคล้ไปก่อน และเดี๋ยวนายก็จะได้รู้ว่าข้อแลกเปลี่ยนของความบ้าคลั่งนั้นคืออะไร!”
 เย่เฉินส่ายหัวและยิ้มอย่างช่วยไม่ได้: “ไอ้แก่และยัยแก่ผู้ชั่วร้ายเอ๊ย พวกคุณอายุเกือบ 60 ปีแล้ว ทำไมพวกคุณถึงยังอารมณ์ร้อนนัก? พวกคุณเห็นไหมว่าผมยังเด็กมาก แต่ผมไม่เคยอาละวาดเลย และผมก็พูดจาอย่างใจเย็นเสมอ”
เมื่อพูดถึงจุดนี้ เย่เฉินก็ถอนหายใจและพูดว่า: “งั้นผมขอเรียกคนมาเชียร์คุณมากกว่านี้ดีกว่า”
เซว์ซิงหลงพูดด้วยความเยาะเย้ยว่า: “ไอ้หนู นายกล้าขู่ฉันเหรอ ถ้านายแน่จริงก็ไปเรียกคนมาสิ เราทั้งสองฝ่ายจะได้แข่งขันกันอย่างเห็นเลือดเห็นเนื้อจริง!”
เย่เฉินพยักหน้าเห็นด้วย เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และส่งข้อความ WeChat ไปให้หงห้า
“นายรีบพาลูกน้องโฟร์ผู้ยิ่งใหญ่เทนโนของนายมาที่ฮิลตันหน่อยสิ ยกเว้นหม่าจงเหลียงนะ ฉันจะเชิญพวกนายดื่มไวน์งานแต่งน่ะ”
หงห้าตกใจมาก เขาตอบข้อความ WeChat ว่า: “อาจารย์เย่ คุณ…คุณจะแต่งงานครั้งที่สองเหรอครับ?”
“เหลวไหลน่ะ” เย่เฉินตะคอกใส่เขาว่า : “ไม่ใช่งานแต่งของฉัน แต่เป็นของคนอื่น นายรีบพาพวกเขามาที่นี่ก็พอ”
“โอเค ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ!”
 เย่เฉินกล่าวเพิ่มว่า: “พาพี่น้องมาให้กำลังใจเขาเยอะหน่อยนะ”
 “ได้เลยครับอาจารย์เย่!”
 ต่อมาเย่เฉินก็ส่ง WeChat ไปให้เฉินจื๋อข่าย โดยบอกให้เขามาดูละครเป็นเพื่อนเขาที่โรงแรมฮิลตันหน่อย
ตั้งแต่เฉินจื๋อข่ายกลับมาจากภูเขาฉางไบนั้น เขาก็ปฏิบัติต่อเย่เฉินราวกับว่าเขาเป็นพระเจ้า เมื่อได้ยินเสียงเรียกของคุณชายเขาก็ตอบโดยไม่มีการลังเลใดๆว่า: “ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยครับคุณชาย!”
ไม่กี่นาทีต่อมา ก็มีรถยนต์สีต่างๆ เจ็ดแปดคันขับเข้ามาจอดตรงหน้าประตูฮิลตันโดยมี Volkswagen Phaetonนำหน้า
มีชายวัยกลางคนหน้ายักษ์ผู้หนึ่งก้าวลงมาจากรถยนต์ Volkswagen Phaetonคันนั้น
เมื่อเซว์ซิงหลงมองเห็นชายผู้นี้ เขาก็หันไปพูดกับเย่เฉินด้วยความเยาะเย้ยว่า: “ไอ้หนู พี่หม่ามาแล้ว วันนี้นายไม่รอดแน่”
 เย่เฉินไม่เคยเห็นหม่าจงเหลียงมาก่อน แต่เมื่อเขาเห็นรถเก๋ง Volkswagen Phaetonคันนี้ ก็มีภาพในอดีตปรากฏขึ้นในหัวสมองของเขาในทันที
สมัยนั้นเขาและชายหนุ่มเจี่ยงหมิงโตมากับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยกัน และเพื่อปิดบังความพ่ายแพ้จากการแข่งรถ คาดว่าเขาน่าจะขับรถเบนซ์ของตัวเองไปชนใส่รถ Volkswagen Phaetonคันหนึ่ง และถ้าเขาเดาไม่ผิดคนคนก็คือหม่าจงเหลียง
มุมปากของเย่เฉินขยับขึ้นเล็กน้อย และคิดในใจว่าเรื่องนี้กำลังน่าสนุกขึ้นเรื่อยๆแล้ว
————