ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1212

เย่เฉินพยักหน้า แล้วเดินเข้าไปในโรงยิมกับฉินกาง
โรงยิมจินหลิงมีพื้นที่ใหญ่มาก ข้างในไม่เพียงแต่มีสระว่ายน้ำในร่มเท่านั้น ยังมีสนามลู่วิ่งที่ได้มาตรฐาน แบดมินตัน ปิงปองและสถานที่แข่งขันบาสเก็ตบอล
ในเวลานี้ทั้งสนามกีฬา ยกเว้นสระว่ายน้ำ ได้เคลียร์ให้ว่างสำหรับการแข่งขันซานดาครั้งนี้
ฉากทั้งหมดถูกแบ่งออกเป็นรูปทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัสจำนวนมาก และแต่ละรูปทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัสจะถูกวางไว้บนสังเวียน
ฉิงกางชี้ไปที่สังเวียนเหล่านี้ พูดกับเย่เฉินว่า “อาจารย์เย่ ทั้งสนามนี้มีทั้งหมด 8 สังเวียน 8 สังเวียนแบ่งออกเป็น 8 กลุ่มเล็กๆ 8 กลุ่มเล็กๆนี้ก็กำหนดว่าจะต้องแข่งให้จนจบการแข่งขัน คนที่ชนะการประลองเป็นคนสุดท้าย ก็จะเป็นผู้ชนะหนึ่งเดียวในกลุ่มนั้น และเป็น1ใน อันดับ 8 ของการแข่งขันที่แข็งแกร่ง”
พูดไป เขาชี้ไปที่สังเวียนหมายเลข 5 และพูดว่า “อาจารย์เย่ เอ้าเสวี่ยนอยู่ในสังเวียนหมายเลข 5 ตลอดการแข่งขันของเธออีก 10 นาทีก็จะเริ่มแล้ว พวกเราไปกันเถอะ”
เย่เฉินพูดคำว่าได้ แล้วรีบตามเขาไปดูข้างสังเวียนหมายเลข 5
รอบๆสังเวียนหมายเลข 5 มีที่นั่งสำหรับผู้ชมมากกว่า 100 ที่ ฉินกางจัดที่นั่งแถวแรกไว้หลายที่
เย่เฉินพึ่งมาถึงด้านหน้า เขาก็เห็นเงาที่คุ้นเคย ที่แท้เป็นฉินเอ้าตงจากตระกูลฉิน
ฉินเอ้าตงก่อนหน้านี้แกล้งทำเป็นแสแสร้งต่อหน้าเย่เฉิน แล้วก่อเรื่องใหญ่โตไว้ เพราะฉะนั้นถูกตระกูลฉินกักบริเวณเป็นเวลานาน
ในช่วงเวลานี้การประพฤติของเขาค่อนข้างดี อีกทั้งวันนี้เป็นการแข่งขันของฉินเอ้าเสวี่ยนที่ร้ายกาจ ในฐานะที่เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉินเอ้าเสวี่ยน อ้อนวอนตื้อสุดขีดเพื่อที่จะมาเชียร์ให้กำลังใจพี่สาว ฉินกางถึงจะปล่อยเขาออกมา
เมื่อเห็นเย่เฉิน ฉินเอ้าตงสลัดทัศนคติที่เสแสร้งของการเป็นนายน้อยตระกูลฉินไปนานแล้ว เย่เฉินยังไม่ทันมาถึงตรงหน้า เขาก็รีบลุกขึ้นโค้งเอวลงพยักหน้าอย่างมีมารยาทแล้วพูดว่า “อาจารย์เย่ ท่านมาแล้ว เชิญนั่งครับ เชิญนั่งครับ…”
เย่เฉินมองดูเขาอย่างประหลาดใจ ยิ้มและถามว่า “ฉินเอ้าตงเอ้ย ไม่เจอกันนาน ไม่รู้ว่าพักนี้คุณกำลังรุ่งโรจน์อยู่ที่ไหน?”
ฉินเอ้าตงพูดด้วยใบหน้าที่อับอาย “อาจารย์เย่ ช่วงนี้ผู้น้อยทบทวนสำนึกผิดอยู่ในบ้านตลอด ทุกวันผมนึกถึงก่อนหน้านี้ที่ก่อกวนอาจารย์เย่ ผมรู้สึกผิดและโทษตัวเอง ตอนนั้นผมตาบอดจริงๆ ถึงกับกล้าที่จะเป็นปรปักษ์ท่าน แต่คุณเป็นผู้ใหญ่ใจกว้างที่ไม่ถือสาเด็กอย่างผมแล้วยังให้อภัย ยังช่วยแก้ไขปัญหาใหญ่ของตระกูลฉินเรา ไม่รู้จริงๆว่าจะขอบคุณท่านยังไงดี!”
เย่เฉินยิ้มและถามว่า “ฉินเอ้าตง นานแล้วที่ไม่ได้เจอกัน ดูเหมือนว่าคุณจะรู้เรื่องมากขึ้นเยอะนะ”
“จริงหรือครับ?” ฉินเอ้าตงเกาศีรษะแล้วยิ้มแหะๆ และพูดว่า “อาจารย์เย่ คุณสามารถรับรู้ถึงความกระตือรือร้นของผม ผมก็พอใจอย่างมากแล้ว!”
ฉินกางตบหลังศีรษะไปหนี่งที ตำหนิว่า “ต่อไปถ้าเจออาจารย์เย่ที่จินหลิง ต้องเป็นเด็กดีเคารพเชื่อฟังและให้เกียรติ ถ้าให้ฉันรู้ว่านายยังกล้าเป็นปรปักษ์กับอาจารย์เย่ ฉันจะตีขานายให้หัก!”
ฉินเอ้าตงพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า และรีบพูดว่า “อารอง ท่านวางใจเถอะ อาจารย์เย่จะเป็นไอดอลของผมในอนาคต และผมจะเหมือนพี่สาวของผมปฏิบัติต่ออาจารย์เย่เหมือนพระจันทร์ที่สดใสในใจ!”
เย่เฉินยิ้มอย่างแผ่วเบา “พอแล้ว อย่าประจบเลย ต่อไปก็อย่าก่อปัญหาให้อารองคุณก็พอแล้ว”
ฉินเอ้าตงรีบพยักหน้า
ขณะนี้ ผู้ตัดสินพูดว่า “รอบคัดเลือกรอบสุดท้ายของทั้ง 5 กลุ่ม ตอนนี้เริ่มแล้ว!”
ฉินเอ้าตงรู้สึกตื่นเต้น ชี้ไปที่ทางเข้าและพูดอย่างตื่นเต้นว่า “อาจารย์เย่ พี่สาวของผมลงสนามแล้ว!”
————