ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1370

“ถ้าหากพระคุณยินดีที่จะร่วมงานกับบริษัทผลิตยาโคบายา งั้นบริษัทผลิตยาโคบายาก็จะสามารถชดเชยข้อบกพร่องของคุณได้ในวงกว้าง เราจะทำงานร่วมกัน และสร้างรายได้ไปด้วยกัน！”
“ถึงเวลานั้นผมสามารถโอนสายการผลิตทั้งหมดของบริษัทผลิตยาโคบายาไปที่จิ่วเสวนเภสัชกรรมทั้งหมด เราสามารถกำหนดอัตราส่วนความร่วมมือได้ ยกตัวอย่างเช่นคุณเอาหกสิบ ผมเอาสี่สิบ หลังจากนั้นให้ยากระเพาะเก้าเสวียนเปลี่ยนชื่อเป็นยากระเพาะเก้าหลิน ความหมายก็คือเป็นผลิตภัณฑ์ร่วมมือกันระหว่างจิ่วเสวนเภสัชกรรมกับบริษัทผลิตยาโคบายา！”
“คุณต้องรู้ว่า กำลังการผลิตของบริษัทผลิตยาโคบายา มากกว่าจิ่วเสวนเภสัชกรรมแปดถึงสิบเท่า เรามีสายผลิตในญี่ปุ่นหลายสาย ในประเทศจีนและญี่ปุ่นเรายังมีสายผลิตอีกสามสาย เทคนิคสายการผลิตทุกสาย ล้วนเป็นระดับชั้นนำของโลก！หากพวกคุณต้องการสร้างสายการผลิตจำนวนมาก ต้องใช้เวลาอย่างน้อยห้าถึงแปดปี ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ทำไมถึงไม่ยอมร่วมงานกับเราล่ะครับ？”
โคบายา ชิจิโร่พูดพล่ามเยอะมาก สิ่งเดียวที่พูดกระแทกใจของเว่ยฉางเลี่ยง นั่นก็คือปัญหาเรื่องการผลิตของจิ่วเสวนเภสัชกรรม
จิ่วเสวนเภสัชกรรมก็คือบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ และขนาดของบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ เมื่อเทียบกับบริษัทผลิตยาโคบายาแล้ว ยังห่างกันเป็นโยด
เหนือสิ่งอื่นใด ก่อนหน้านี้ทรัพย์สินของบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อเมื่อรวมกันแล้วมีมูลค่าสองสามพันล้านหยวน แต่บริษัทผลิตยาโคบายา ลำพังแค่เงินสดที่ถูกเย่เฉินหลอกเอาไป มันก็มีมากถึงหนึ่งหนึ่งพันล้าน และมูลค่าทางตลาดของบริษัทผลิตยาโคบายา มีมูลค่ากว่าหมื่นล้านหยวน อย่างน้อยมันก็มากกว่าหลายสิบเท่ากระทั่งหลักร้อยเท่า ของบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ
ดังนั้น ตอนนี้จิ่วเสวนเภสัชกรรมอยากขยายกำลังการผลิตยากระเพาะเก้าเสวียน นอกจากการให้พนักงานเหล่านี้ทำงานล่วงเวลา สิ่งเดียวที่ทำได้ คือขยายสายการผลิตอย่างรวดเร็ว
แต่ก็อย่างที่โคบายา ชิจิโร่พูด อยากขยายสายการผลิต ก็ต้องลงทุนกำลังคน ทรัพยากรวัสดุ การเงินรวมถึงเวลา แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเวลา
มีสุภาษิตโบราณในยุโรปกล่าวว่า กรุงโรมไม่ได้สร้างเสร็จภายในวันเดียว
อยากขยายสายการผลิตของจิ่วเสวนเภสัชกรรม ไม่มีทางเกิดขึ้นในเวลาอันสั้น
ต่อไป หากยากระเพาะเก้าเสวียนได้รับความนิยมไปทั่วโลก บริษัทผลิตยาโคบายาก็ไม่มีกำลังการผลิตเพียงพอ ที่จะตอบสนองความต้องการที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในตลาดโลก
พอคิดมาถึงตรงนี้ เว่ยฉางเลี่ยงจึงลังเลใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงพูดกับโคบายา ชิจิโร่ว่า“คุณโคบายา เรื่องนี้ผมตัดสินใจเองไม่ได้หรอกครับ ผมเป็นแค่คนดูแลจิ่วเสวนเภสัชกรรมคนหนึ่งเท่านั้น จะร่วมงานกับคุณได้หรือไม่ ยังจะฟังความเห็นจากเถ้าแก่ของเราด้วย”
โคบายา ชิจิโร่เห็นน้ำเสียงของเว่ยฉางเลี่ยงผ่อนคลายลงเล็กน้อย จึงรู้ว่าเรื่องนี้ยังพอมีความหวัง จึงหัวเราะแล้วพูดกับเขาว่า“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ขอให้ผู้จัดการเว่ย รีบโทรศัพท์หาเถ้าแก่ของคุณ ดูสิว่าเถ้าแก่ของคุณจะสนใจเรื่องการร่วมงานไหม ถ้าหากเขามีความสนใจจะร่วมมือ เราสามารถพบปะพูดคุย เพื่อจัดการเรื่องนี้โดยเร็วที่สุด เมื่อเราบรรลุความร่วมมือแล้ว ผมจะรีบย้ายสายการผลิตของบริษัทผลิตยาโคบายาให้จิ่วเสวนเภสัชกรรมทั้งหมด นั่นก็คือยากระเพาะเก้าหลิน”
“ได้ครับ”เว่ยฉางเลี่ยงพยักหน้า แล้วล้วงโทรศัพท์มือถือออกมา เดินออกจากห้องรับแขก มาถึงห้องอันเงียบสงบไร้ผู้คนแล้วโทรศัพท์หาเย่เฉิน
เย่เฉินในตอนนี้ ด้านหนึ่งคอยมองดูฉินเอ้าเสวี่ยนที่อยู่บนแท่น รับรางวัลเหรียญทอง อีกด้านก็เอาแต่คิดถึงการจากลาของอิโตะ นานาโกะ
เวลานี้เอง เขาได้รับสายจากเว่ยฉางเลี่ยง
เมื่อกดปุ่มรับสายแล้ว เย่เฉินจึงเอ่ยปากถามว่า“เว่ยฉางเลี่ยง คุณมีอะไรเหรอครับ？”
เว่ยฉางเลี่ยงรีบพูด“อาจารย์เย่ครับ คือแบบนี้นะครับ มีคนญี่ปุ่นคนหนึ่งเข้ามาคุยเรื่องร่วมงานกับบริษัทเก้าเสวียนครับ อันที่จริงถือได้ว่าคุณน่าจะรู้จักครึ่งหนึ่ง”
เย่เฉินชะงักไปเล็กน้อย แล้วรีบหัวเราะพลางถามไปว่า“คนรู้จักที่คุณกำลังพูดถึงคนนี้ น่าจะเป็นโคบายา ชิจิโร่ใช่ไหม？”
“ใช่ครับ เขานั่นแหละครับ！”เว่ยฉางเลี่ยงรีบนำเรื่องที่โคบายา ชิจิโร่อยากร่วมงานด้วยเล่าให้เย่เฉินฟังหนึ่งรอบ
พูดจบ ก็รีบพูดเสริมขึ้นมาว่า“อาจารย์เย่ครับ ผมคิดว่ากำลังการผลิตของเราในตอนนี้เป็นภาระใหญ่ จิ่วเสวนเภสัชกรรมอยากก้าวหน้า จำเป็นต้องเพิ่มกำลังการผลิตให้ได้สิบเท่าหรือหลายสิบเท่าขึ้นไป การร่วมมือกับบริษัทผลิตยาโคบายาก็เป็นวิธีแก้ไขปัญหาหนึ่ง สำหรับส่วนแบ่งแล้ว ถ้าหากคุณคิดว่าไม่เหมาะสม ผมสามารถไปคุยกับเขาได้”