ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1385

เมื่อชายชุดดำพวกนั้นเห็นปืนนับไม่ถ้วนเล็งมาที่ตัวเอง ทุกคนตกตะลึงทันที
เกิดอะไรขึ้น?
พวกเขาขึ้นมาเพื่อสั่งสอนคนขับรถที่ปากไม่ดีไม่ใช่เหรอ?
ทำไมดูเหมือนพวกเขาตกลงมาในดงหมาป่าเลย?
ในเวลานี้ คนที่เป็นหัวหน้ารีบตะโกนทันที:“บากะ!แย่แล้ว!พวกเราโดนลอบโจมตี ทุกคนหนีเร็ว!”
เมื่อเขาพูดจบ ก็หันหลังไปมอง เขาก็เกิดความสิ้นหวังในใจทันที
ทำไมประตูรถบัสถึงปิดอยู่?!
ในขณะที่เขาไม่รู้จะทำยังไง เย่เฉินยิ้มอย่างเย็นชาและถาม:“คุณจะทำอะไร?ขึ้นมาบนรถบัสของฉัน คุณยังอยากหนีอีกเหรอ?”
“ไม่ใช่ๆ!”ชายคนนั้นรีบโบกมือทันที เขาพูดด้วยรอยยิ้ม:“พวกเราต้องมีเรื่องที่เข้าใจผิดกันอย่างแน่นอน อันที่จริงพวกเราขึ้นมาเพื่อกล่าวคำขอโทษต่อคนขับรถบัส เพราะเมื่อสักครู่กิริยาของพวกเราไม่ค่อยสุภาพ และส่งผลกระทบต่อการเดินทางของพวกคุณ…”
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา:“อย่าพูดเรื่องไร้สาระอีก!ถ้าคุณยังไม่เอาหัวหมอบลงกับพื้น ฉันจะทุบหัวสุนัขของพวกเจ้า!”
ผู้ชายคนนั้นกลัวจนตัวสั่น:“อย่าๆๆ!คุณใจเย็นๆหน่อย อย่าหุนหันพลันแล่น!ฉันหมอบลงก็ได้?”
เมื่อพูดจบ เขารีบยกสองมือไปไว้บนศีรษะ แล้วก็หมอบลงไปเลย
คนอื่นๆเห็นเขาหมอบลงไป ก็รีบทำตามทันที ตอนนี้ทุกคนมือไว้บนศีรษะและหมอบอยู่
ในเวลานี้ โคบายาชิจิโร่ที่อยู่ด้านนอก ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้านในรถบัส
เขากำลังสั่งให้คนบีบบังคับให้เว่ยเลี่ยงขึ้นไปในรถยนต์
ในเวลานี้ มีรถยนต์สีดำจำนวนมากแล่นเข้าทางโค้งทั้งสองข้าง
รถยนต์สีดำพวกนี้ล้อมรถบัสและรถยนต์ของเขาไว้อย่างหนาแน่น
โคบายาชิจิโร่ตื่นตระหนกทันที
เขาไม่ใช่คนโง่ เห็นการกระทำของอีกฝ่าย ก็รู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายมาหาเรื่อง และพวกเขาก็เตรียมพร้อมมาเป็นอย่างดี
ดังนั้น เขารีบพูดกับยอดฝีมือที่มาจากญี่ปุ่น:“อย่าเสียเวลาอีก !พวกเราต้องรีบหาทางหนีออกไปให้ได้!”
โคบายาชิจิโร่รู้ดี ตอนนี้ตัวเองกำลังตกอยู่ในหลุมพรางของศัตรู ถ้าไม่รีบหาวิธีหนีออกไป เมื่อพวกเขาหมดหนทางต่อสู้ เขาก็คงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมจำนน
หาวิธีหนีออกไปจากทางนี้ ยังมีโอกาสอยู่!
เขารู้สึกว่า ถ้าตัวเองสามารถหนีออกไปได้ คนที่อยู่ข้างๆเขาจะเสียชีวิตทั้งหมดก็ไม่เป็นไร
คนพวกนี้ยังพยายามปกป้องโคบายาชิจิโร่หนีออกไปอย่างสุดความสามารถ แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่า บนรถบัสคันนั้น มีชายชุดดำสี่สิบกว่าคนวิ่งลงมาพร้อมกับปืน
บวกกับชายชุดดำที่ลงมาจากรถยนต์ ทั้งหมดร้อยกว่าคน
ส่วนด้านของโคบายาชิจิโร่ มีคนทั้งหมดรวมกันไม่ถึงยี่สิบคนเลย และมีหลายคนโดนจับอยู่ในรถบัสด้วย
โคบายาชิจิโร่ตื่นตระหนกมากๆ และพูดทันที:“รีบอารักขาฉันแล้วพาฉันหนีออกไป!ไม่เช่นนั้น พวกเราทั้งหมดจะตายอยู่ที่นี่!”
เมื่อเขาพูดจบ ก็มีเสียงปืนดังขึ้นทันที
หลังจากที่เสียงปืนค่อยๆสงบ โคบายาชิจิโร่ตกใจและพบว่า ข้างๆตัวเองไม่มีใครยืนอยู่อีกแล้ว
เย่เฉินสั่งการไว้ตั้งแต่แรก คืนนี้นอกจากโคบายาชิจิโร่ คนที่เหลือต้องตายทั้งหมด
ดังนั้น ลูกน้องของเฉินจื๋อข่ายลงมือสังหารอย่างไม่ปรานี
โคบายาชิจิโร่มองเห็นเลขา คนขับรถ ยอดฝีมือที่ตัวเองหามาจากญี่ปุ่น ทุกคนนอนอยู่ในกองเลือด ไม่รู้ว่าพวกเขาตายแล้วหรือยัง ทำให้เขาร้องไห้และอ้อนวอนทันที:“ได้โปรดๆ !ได้โปรดอย่าฆ่าฉันเลย!ฉันเป็นหัวหน้าตระกูลโคบายาในญี่ปุ่น เป็นประธานของบริษัทผลิตยาโคบายาในญี่ปุ่น!ถ้าพวกคุณไม่ฆ่าฉัน พวกคุณต้องการเงินเท่าไหร่ ฉันก็ให้พวกคุณได้ทั้งหมด!”
ในเวลานี้ มีเสียงเย็นชาดังขึ้น:“โคบายาชิจิโร่ ฉันรู้สึกว่าคนของตระกูลโคบายาไม่เข็ดและไม่หลาบจำ และพวกคุณก็ชอบเป็นศัตรูกับฉันใช่ไหม?”

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

อ่านนิยาย ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน เย่เฉินเป็นเขยแต่งเข้าบ้านหญิงที่ใครๆก็ดูถูกเหยียดหยาม แต่ไม่มีใครรู้ว่าฐานะแท้จริงของเขาเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลอันดับต้นๆ พวกที่เคยดูถูกเขาสุดท้ายก็ต้องคุกเข่าต่อหน้าเขาและเรียกเขาด้วยความเกรงกลัวว่าท่านชาย!

Comment

Options

not work with dark mode
Reset