ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1456

เมื่อได้ยินคำถามสุดท้ายของพี่ใหญ่ เขาก็พูดโดยไม่รู้ตัวว่า “ฉันจำเขาได้ นามสกุลของเขาคือเย่ ตระกูลเย่ตอนนั้นเก่งที่สุด…”
เมื่อพูดถึงตรงนี้เขาตกตะลึงในทันที ดวงตาของเขาเบิกกว้างจนสุดขั้วจ้องมองไปที่เย่เฉินไม่หยุด!
ในขณะนี้ ร่างสองร่างเมื่อยี่สิบปีก่อนทับซ้อนอยู่ในหัวสมองของเขา
ตอนนั้นเองที่เขารู้ตัวว่าที่แท้เป็นว่าชายหนุ่มผู้ร่าเริงที่อยู่ตรงหน้าเขา ดูคล้ายกับชายหนุ่มผู้กระฉับกระเฉงมากในตอนนั้น!
ชวนให้นึกถึงนามสกุลเย่เฉินคือเย่ และความสัมพันธ์ของเขากับพี่ใหญ่นั้นสนิทกันมาก ดูเหมือนว่าเขาโดนฟ้าผ่า เขาชี้ไปที่เย่เฉินอย่างสั่นๆและถามกู้เย้นจงด้วยเสียงที่สั่นเทา “พี่ใหญ่ หรือเขา… เขา… เขาเป็นลูกชายของพี่ฉางอิงแห่งตระกูลเย่?!”
ท่านรองของตระกูลเย่ กำลังพูดถึงพ่อของเย่เฉินเย่ฉางอิง!
คำว่าฉางอิงมาจากบทกวีเก่าแก่ของชายผู้ยิ่งใหญ่ “วันนี้แส้ยาวอยู่ในมือเรา เมื่อไหร่จะมังกรพยัคฆ์เทาให้อยู่หมัด!”
และความหมายของเย่ฉางอิงคือตระกูลเย่มีลูกชาย สามารถมัดได้อยู่หมัด!
และเขาเป็นลูกคนที่สองของทายาทตระกูลเย่ในตอนนั้น
แม้ว่าเขาจะไม่ใช่ลูกชายคนโต แต่ความสามารถของเขาแข็งแกร่งที่สุดในตระกูลเย่ ตั้งแต่อายุยังน้อยเขาสามารถวางแผนกลยุทธ์และชนะ!
ภายใต้การนำของเขา ตระกูลเย่ได้ต่อสู้กับตระกูลรอธส์ไชลด์ในยุโรปและสหรัฐอเมริกาซึ่งมีประวัติศาสตร์ยาวนานหลายร้อยปีในตลาด และทำให้อีกฝ่ายต้องยอมประนีประนอมในที่สุด!
ในสมัยนั้นคนร่ำรวยในเย่นจิงนับไม่ถ้วน และเขาเป็นไอดอลแห่งการใช้ชีวิต!
คนรวยนับไม่ถ้วนมองมาที่เขาด้วยความเสียดายและถอนหายใจเหมือนเย่ฉางอิงจะคลอดบุตร!
คนรวยนับไม่ถ้วนต่างชื่นชมเขามาก จนได้รับการยกย่องว่าเป็นบุรุษเจ้าสำราญจากตระกูลเย่มั่งคั่ง!
เมื่อแต่งงานต้องแต่งกับเย่ฉางอิง นี่เป็นประโยคที่คุ้นเคยที่สุดในแวดวงคนดังในเย่นจิง!
สมัยนั้นผู้หญิงดีๆก็มักจะมีคนมีสู่ขอ แต่ใครบ้างที่เคยเห็นผู้ชายถูกสู่ขอ
ย้อนกลับไปในตอนนั้น นักธุรกิจรายใหญ่มากมายที่นับไม่ถ้วนที่มาที่บ้านของตระกูลเย่และหวังว่าจะให้ลูกสาวแต่งงานกับเย่ฉางอิง!
กู้เย้นเจิ้งอดคิดไม่ได้ว่า เย่ฉางอิงใช้แสงของคนเพียงคนเดียวเพื่อปกปิดขอบของเย่นจิงทั้งหมด!
ในเวลานั้น ทุกคนต่างพากันถอนหายใจว่าทำไมพวกเขาถึงเกิดในยุคเดียวกับเย่ฉางอิง? เย่ฉางอิงเปรียบดั่งดวงจันทร์ที่สว่างไสวในท้องฟ้ายามราตรี ใครจะสู้เขาได้?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ กู้เย้นเจิ้งก็สามารถสรุปได้ว่าเย่เฉินเป็นลูกชายของเย่ฉางอิง!
เขานึกถึงท่าทางที่กล้าหาญของเย่ฉางอิงและหัวใจของเขาก็ตื่นตระหนกทันที เมื่อมองไปที่เย่เฉินเขาก็คุกเข่าลงข้างหนึ่งและโพล่งออกมาเต็มหน้าว่า “คุณชายเย่ โปรดยกโทษให้ฉันที่มองไม่ออกว่าคุณเป็นลูกของพี่ฉางอิง!”
แม้ว่ากู้เย้นกางไม่ได้พูดมาสักพักแล้ว เมื่อเขาเห็นพี่รองคุกเข่าข้างหนึ่ง เขาก็เดินตามไปทันทีและคุกเข่าข้างหนึ่ง
กู้เหว่ยเลี่ยงและกู้เหว่ยกวงต่างตกตะลึง พวกเขายังเด็กและไม่รู้จักการกระทำอันรุ่งโรจน์ของเย่ฉางอิงในตอนนั้น เมื่อเห็นว่าพ่อของพวกเขาคุกเข่าเพื่อเย่เฉินพวกเขาก็ตกใจ
กู้เหว่ยกวงอยากจะประท้วงเสียงดังแต่ถูกกู้เหว่ยเลี่ยงคว้าตัว ซึ่งมีวิสัยทัศน์ที่สูงกว่าและปิดปากของเขา
นี่คือกู้เย้นเจิ้งที่คุกเข่าลงข้างหนึ่ง สำลักและถอนหายใจพลางพูด “เมื่อตอนที่ฉันยังเด็ก แอบมีความทะเยอทะยานในใจและก้มศีรษะเพื่อบูชาฉางอิง! น่าเสียดายที่พี่ฉางยิงเสียชีวิตไว ดังนั้นฉันไม่เคยมีโอกาสเรียนรู้อยู่ข้างเขาเลย หากฉันมีโอกาสเรียนรู้เคียงข้างเขาเพียงเล็กน้อย ฉันก็คงไม่โง่เหมือนในวันนี้…”