ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1558

ตอนนี้ อิโตะ นานาโกะกำลังพักฟื้นอยู่ในเกียวโต และทานากะโคอิจิไปประเทศจีนเพื่อหาซื้อยาให้เธอเมื่อสองสามวันก่อนและไม่มีความคืบหน้าใดๆ เขาจึงกลับไปโตเกียวเพื่อกลับมารายงานกับนางาฮิโกะ อิโตะ แล้วก็อยู่ที่โตเกียวเลย
นอกจากรถซีดานส่วนต่อขยายรถ Lexus ที่นางาฮิโกะ อิโตะใช้แล้ว ยังมีบอดี้การ์ดสิบคน แบ่งออกเป็นรถออฟโรด Lexus สองคัน อยู่ด้านหน้าหนึ่งคันและด้านหลังหนึ่งคันเพื่อปกป้องรถของนางาฮิโกะ อิโตะ รถยนต์ทั้งสามคันได้ก่อเป็นขบวนรถ และขับไปที่บริษัทผลิตยาโคบายา
ในรถ นางาฮิโกะ อิโตะดูตื่นเต้นมาก เขาวิเคราะห์รายงานทางการเงินและการขายในตลาดของบริษัทผลิตยาโคบายาในช่วงสองปีที่ผ่านมา และรู้สึกว่าโอกาสในอนาคตของบริษัทผลิตยาโคบายานั้นกว้างขวางมาก การเข้าลงทุนในตอนนี้ เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด
ดังนั้น ในมุมมองของเขา การลงทุนมูลค่าสี่พันห้าร้อยล้านดอลลาร์ในบริษัทผลิตยาโคบายา ก็เปรียบเสมือนการปลูกทองคำก้อนใหญ่อยู่ในดินแดนมหัศจรรย์ และการเก็บเกี่ยวในอนาคตจะมีมูลค่าอย่างน้อยหนึ่งหมื่นห้าพันล้านดอลลาร์!
หนึ่งหมื่นห้าพันล้านดอลลาร์ แปลงเป็นเงินเยนญี่ปุ่น มากกว่า1.5ล้านล้านเยน แปลงเป็น RMB มากกว่าหนึ่งแสนล้าน!
ด้วยความมั่งคั่งมหาศาลเช่นนี้ ไม่มีใครสามารถระงับความตื่นเต้นในใจได้หรอก
นางาฮิโกะ อิโตะอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ด้วยความตื่นเต้น และพูดด้วยอารมณ์ว่า “ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับโคบายาชิ จิโร่กันแน่ คนดีๆ เป็นๆ ทั้งคน ทำไมถึงหายตัวไปได้อย่างกะทันหัน?”
ทานากะโคอิจิก็คิดไม่ออกเหมือนกัน และพูดว่า “ก่อนที่คุณหนูจะเข้าร่วมในรอบชิงชนะเลิศ โคบายา ชิจิโร่ยังมาเยี่ยมเธออยู่เลย โดยบอกว่าเขาต้องไปชมการแข่งขันของคุณหนูอย่างแน่นอน และตั้งหน้าตั้งตารอที่จะมอบรางวัลให้คุณหนูหลังรอบชิงชนะเลิศอีกด้วย…….”
“แต่ในวันชิงชนะเลิศโคบายา ชิจิโร่ไม่ได้ไปที่สนามการแข่งขัน เดิมทีเขายังคงเป็นแขกรับเชิญมอบรางวัลของรอบชิงชนะเลิศอีกด้วย แต่เนื่องจากเขาขาดไปโดยไม่มีเหตุผล ผู้จัดงานจึงต้องเชิญบุคคลอื่นมามอบรางวัลแทนอย่างกะทันหัน…….”
“ผมรู้สึกสงสัยกับเรื่องนี้และอธิบายไม่ถูกเล็กน้อยมาโดยตลอด หากพูดตามเหตุผลแล้วความคิดของโคบายา ชิจิโร่ที่มีต่อคุณหนูนั้น เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะพลาดรอบชิงชนะเลิศ”
นางาฮิโกะ อิโตะถอนหายใจ “เดิมทีผมยังอยากจะเอาเขามาเป็นลูกเขย แต่ไม่คาดคิดว่าเขาจะหายตัวไปเลย…….”
หลังจากพูดจบ เขาก็พูดด้วยสีหน้าเศร้าเล็กน้อยว่า “ตอนนี้สภาพร่างกายของนานาโกะก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าจะกลับมาฟื้นฟูเมื่อไหร่…….”
ทานากะโคอิจิรีบพูดว่า “ท่านประธาน ผมได้สั่งให้คนไปช่วยติดต่อผู้เชี่ยวชาญชาวอเมริกัน และดูว่าจะสามารถเชิญผู้เชี่ยวชาญชาวอเมริกันมารักษาให้กับคุณหนูได้หรือไม่”
“อืม” นางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้าอย่างจริงจัง “อย่าลืมเชิญผู้เชี่ยวชาญที่ดีที่สุดในโลกมา ไม่ว่าจะใช้เงินไปเท่าไหร่ ก็ต้องทำให้ได้!”
ทานากะโคอิจิถามอีกว่า “ท่านประธาน งั้นยามาโมโตะ คาซึกิล่ะ? คุณหมอในโตเกียวก็ไม่มีวิธีรักษากับอาการบาดเจ็บของเขา หรือจะเชิญผู้เชี่ยวชาญจากอเมริกันมาช่วยดูอาการให้เขาสักหน่อยดีไหมครับ?”
นางาฮิโกะ อิโตะโบกมือด้วยความรังเกียจเล็กน้อย “ช่างมันเถอะ เปล่าประโยชน์ ไม่คู่ควรที่จะทุ่มเทเสียแรงให้เขามากเกินไป หากเขามีความสามารถจริงๆ เล็กน้อย นานาโกะก็คงไม่ถึงกับได้รับบาดเจ็บหนักเช่นนี้!”
ทานากะโคอิจิรีบพูดว่า “ท่านประธาน ในความเป็นจริงเรื่องนี้ก็ไม่สามารถโทษคุณยามาโมโตะได้ เหตุผลหลักคือโค้ชของคู่ต่อสู้คุณหนู แข็งแกร่งเกินไป……”
“ความแข็งแกร่งงั้นเหรอ?” นางาฮิโกะ อิโตะตะคอกอย่างเย็นชา และพูดอย่างดูถูกว่า “ทานากะ คุณอาจเข้าใจผิดบางประการ กับคำว่าแข็งแกร่งแล้ว!” ผมจะบอกคุณนะว่า ผู้ที่ทรงพลังจริงๆ ไม่ใช่คาราเต้อะไรเลย แต่เป็นวิชานินจาและองเมียวญี่ปุ่นของเรา นี่แหละถึงเป็นพลังเหนือธรรมชาติที่แท้จริง คาราเต้อย่างยายามาโมโตะ คาซึกิก็เป็นเหมือนแค่ท่าศิลปะการต่อสู้ที่ดูดีปลอมๆ ของคนธรรมดา และปฏิบัติไม่ได้เลยเท่านั้น!”
ทานากะโคอิจิถามด้วยความประหลาดใจว่า “ท่านประธาน วิชานินจาและองเมียวมีอยู่จริงด้วยเหรอ?”
นางาฮิโกะ อิโตะพูดอย่างจางๆ ว่า “ทานากะ วิชานินจาและองเมียวเป็นศิลปะการต่อสู้ของประเทศญี่ปุ่นที่ยิ่งใหญ่ของเรา โดยเฉพาะวิชานินจา แม้แต่ชาวตะวันตกก็ยังหลงใหลกับสิ่งนี้อย่างไม่รู้จบ ทำไมคุณถึงสงสัยล่ะ? ”
ทานากะโคอิจิพูดอย่างอักอ่วนว่า “ท่านประธาน ก่อนหน้านี้ผมเคยไปที่เมืองอิพะบ้านเกิดของวิชานินจามาหลายครั้งแล้ว และเคยเห็นการแสดงของวิชานินจาอยู่ที่นั่น มักจะรู้สึกว่าวิชานินจาเป็นเหมือนส่วนประกอบของกายกรรมและมายากล ไม่มีความหมายที่แท้จริงใดๆ เลย”
นางาฮิโกะ อิโตะฮัมหัวเราะสองครั้ง และพูดประชดประชันเล็กน้อยว่า “คุณนะคุณ ก็คือกบในกะลาตัวนั้นเอง ผมจะบอกคุณนะว่า วิชานินจาที่แท้จริง มันไม่ได้ต่างจากที่เล่าลือกันมาเหมือนในตำนานเลย แต่ตอนนี้มีนินจาที่แท้จริงอยู่เพียงไม่กี่คนแล้ว ส่วนใหญ่ได้รับการประดิษฐานอย่างพิถีพิถันโดยตระกูลชั้นนำ สำหรับตระกูลใหญ่แล้ว พวกเขาก็เป็นเหมือนอาวุธนิวเคลียร์ ไม่มีตระกูลไหนจะริเริ่มเปิดโปงพวกเขาหรอก!”
พูดจบ เขาก็หัวเราะอย่างเย็นชา และเอ่ยปากพูดว่า “ช่วงเวลาที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ รุ่นหกของทีมยามากุจิ เขาตายอย่างกะทันหันอยู่ในพระราชวังน้ำพุร้อนฮอกไกโดของตัวเองที่ถูกคุ้มกันอย่างเป็นอย่างดี เรื่องนี้คุณรู้ใช่ไหม?”
ทานากะโคอิจิพยักหน้าทันที “ในเรื่องนี้ แทบไม่มีใครรู้เลยในญี่ปุ่นเลย เคยมีรายงานในทีวีว่า เขาเสียชีวิตด้วยอาการเลือดออกในสมอง”
“เลือดออกในสมองงั้นเหรอ?” นางาฮิโกะ อิโตะพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา “มันเป็นแค่การใส่ร้ายจากโลกภายนอกเท่านั้น อันที่จริง เขาตายด้วยน้ำมือของปรมาจารย์วิชานินจา!”