ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1674

มัตสึโมโตะ โยชิโตะแสยะยิ้มพูดว่า: “ใช่แล้ว พวกคุณลักพาตัวสองคนนั้น คนในครอบครัวของพวกเขามาที่โตเกียวแล้ว ฉันหวังว่าคุณจะทำให้สองคนนี้ตายอย่างอนาถหน่อย รอตอนที่ตำรวจพบศพของพวกเขา ที่เกิดเหตุยิ่งอนาถก็ยิ่งดี พวกเขาตายได้ยิ่งอนาถ คนในครอบครัวของพวกเขาก็จะยิ่งโกรธมากขึ้น เรื่องนี้ก็จะน่าตื่นเต้นยิ่งขึ้นไปอีก!”
นินจาอิงะรีบพูดว่า: “คุณวางใจได้ พวกเราจะทำตามแน่นอน!”
มัตสึโมโตะ โยชิโตะพูดว่า: “ว่ากันว่าผู้หญิงคนนั้นรูปร่างหน้าตาก็ใช้ได้ ก่อนที่พวกคุณจะฆ่าเธอ ลองทารุณกรรมสักครั้งก็ได้ ถ้าหากคนในครอบครัวของเธอเห็นท่าทางที่เธอถูกทารุณกรรมจนตาย จะต้องเกลียดนางาฮิโกะ อิโตะจนตายอย่างแน่นอน!”
เมื่อนินจาอิงะได้ยินแบบนี้ ก็หัวเราะออกมาในทันที และพูดว่า: “อันที่จริงพวกเพื่อนๆก็อยากได้ผู้หญิงคนนี้นานแล้ว เพียงแต่กังวลว่าจะทำลายเรื่องดีๆของคุณ ดังนั้นก็ห้ามอยู่ตลอดเวลาไม่ให้พวกเขาลงมือ แต่ในเมื่อคุณพูดแบบนี้แล้ว งั้นผมก็สบายใจเป็นอย่างมาก!”
มัตสึโมโตะ โยชิโตะพูดรอยยิ้มว่า: “ไม่เป็นไร ปล่อยให้เพื่อนๆสนุกเถอะ ใช่แล้ว ถือโอกาสวิดีโอที่ไม่เปิดเผยใบหน้าของคุณ ถึงเวลาก็เผยแพร่ออกมา ต้องได้รับผลที่ดีมากอย่างแน่นอน ฮ่าๆๆๆๆ!”
นินจาอิงะก็หัวเราะเสียงดังเหมือนกัน: “คุณมัตสึโมโตะวางใจได้ พวกเราต้องถ่ายหนังเด็ดส่วนหนึ่งให้คุณดูอย่างแน่นอน!”
ซูจือหยูในเวลานี้ ก็กลัวจนสีหน้าซีดเซียวแล้ว
เธออ้อนวอนอย่างสั่นเครือ: “พวกนายได้โปรดฆ่าฉันเถอะ อย่าทำลายความบริสุทธิ์ของฉัน …”
“บริสุทธิ์เหรอ?”นินจาอิงะแสยะยิ้มถาม: “พูดแบบนี้ เธอยังบริสุทธิ์อยู่เหรอ? สาวสวยที่สวยมากอย่างเธอ ยังรักษาความบริสุทธิ์ไว้อยู่ หาพบได้ยากจริงๆ ของขวัญล้ำค่าขนาดนี้ เดี๋ยวฉันจะลงมือเปิดความบริสุทธิ์ด้วยตัวเอง!”
มัตสึโมโตะ โยชิโตะอยู่อีกฝั่งหนึ่งของโทรศัพท์ก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า: “เอาล่ะท่านนินจาใหญ่อิงะ ฉันก็ไม่รบกวนเรื่องดีๆของคุณแล้ว พวกคุณยังมีเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงครึ่งที่จะตามใจตัวเอง หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมงครึ่ง ก็ฆ่าพวกเขาซะ ต่อจากนั้นฝังศพในคฤหาสน์ของนางาฮิโกะ อิโตะ!”
นินจาอิงะรีบพูดว่า: “คุณมัตสึโมโตะวางใจได้ หลังจากผ่านไปสองชั่วโมง ศพของคนสองคนนี้ ก็จะนอนอยู่ในพื้นหิมะของคฤหาสน์นางาฮิโกะ อิโตะอย่างมั่งคง! ถึงเวลานั้น คุณก็สามารถเปิดเผยข่าวต่อกรมตำรวจนครบาลโตเกียวได้!”
“ดีมาก! หลังจากที่เรื่องราวสำเร็จ ฉันไม่มีทางทำไม่ดีต่อคุณ!”
ท่านนินจาใหญ่อิงะวางสายทิ้ง มองดูซูจือหยู และลูบมือด้วยความตื่นเต้น: “คนสวย ก่อนที่จะตาย ฉันจะให้เธอลิ้มรสความสุขสูงสุดของผู้หญิงคนหนึ่ง เพื่อประโยชน์ของเธอ เธอต้องให้ความร่วมมือกับฉันดีๆ ถ้าทำให้ฉันมีความสุข ฉันสามารถตอบแทนเธอด้วยความสุขสนุกสุดๆ!”
ซูจือหยูใจแทบสลาย เธอน้ำตานองเต็มหน้าและพูดด้วยความหวาดกลัว: “ขอร้องนาย ฆ่าฉันเดี๋ยวนี้…”
ท่านนินจาใหญ่อิงะหัวเราะเสียงดัง: “ตอนนี้อยากตายก็ไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น ต้องถามฉันกับเพื่อนๆพวกนี้ของฉันว่าจะตกลงหรือเปล่า!”
ซูจือหยูกลัวจนตัวสั่นเทา และอ้าปากตะโกนเสียงดัง: “ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!”
ท่านนินจาใหญ่อิงะแสยะยิ้ม: “บอกกับเธอตามตรง บ้านหลายหลังแถวนี้ ทั้งหมดอยู่ในระหว่างการซ่อมแซมอยู่ ต่อให้เธอจะร้องทะลุฟ้า ก็ไม่มีใครมาช่วยเธอได้หรอก! เธอสามารถเก็บเสียงไว้ เดี๋ยวอยู่ใต้ร่างของฉันกรีดร้องอย่างมีความสุขสนุก ถึงเวลาเธอร้องได้รุนแรง ฉันก็ยิ่งตื่นเต้น ฮ่าๆๆๆๆ”
นินจาคนอื่นๆก็หัวเราะอย่างเหิมเกริม
ในขณะนี้ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน: “กลุ่มเดรัจฉาน รุมรังแกผู้หญิงคนหนึ่ง แมร่งยังมีหน้าอยู่อีกเหรอ?”
คนที่พูด ก็คือเย่เฉิน!