ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1726

เมื่อได้ยินคุณท่านสงสารเย่ฉางอิงอีกครั้ง พี่ใหญ่ก็ไม่พอใจเล็กน้อย และพูดว่า:”พ่อ ฉางอิงหายไปหลายปีแล้ว ดังนั้นโปรดหยุดพูดถึงเรื่องนี้ นอกจากนี้ เหตุผลที่ฉางอิงออกจากบ้าน คือสิ่งที่เราทุกคนต้องรับผิดชอบ ดังนั้น ถึงขั้นทั้งเย่นจิงก็ไม่หลุดพ้นความเกี่ยวข้อง และไม่ใช่สิ่งที่เราควบคุมได้”
น้องสามเย่ฉางหยุนก็เห็นด้วย:”นั่นสิพ่อ นี่กำลังพูดถึงซูจือเฟยและซูจือหยูอยู่ไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงพูดถึงฉางอิงได้ล่ะ?”
คุณท่านถอนหายใจยาวๆ และโบกมือ:”ไม่พูดแล้ว ไม่พูดแล้ว มาคุยเรื่องสำคัญกันเถอะ! ยังไงก็เถอะ ก้าวแรกที่ตระกูลซูเข้าสู่ญี่ปุ่นได้พลาดไปแล้ว สถานการณ์ต่อไปจะแน่มากสำหรับพวกเขา นี่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับพวกเราที่จะไล่ตาม และใช้ประโยชน์จากมัน! พวกคุณคิดว่าไง?”
ทุกคนต่างชำเลืองมองกันและกัน เย่ฉางโคงก็เห็นด้วยอย่างมาก และพูดว่า:”พ่อพูดถูก ผมก็คิดว่านี่เป็นโอกาสที่ดีของเรา!”
“ธุรกิจเดินเรือเดินทะเลของเราเริ่มต้นช้ากว่าตระกูลซู และเสียเปรียบอย่างยิ่ง แต่ถ้าเราสามารถใช้ประโยชน์จากความล้มเหลวของตระกูลซู ไปร่วมมือกับตระกูลอิโตะ และเอาตลาดญี่ปุ่นมาได้ มันเท่ากับการบีบคอของตระกูลซู มีผลกระทบต่อตระกูลซูอย่างแน่นอน!”
เย่โจงฉวนพยักหน้า แต่หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า:”ตอนนี้ เรายังไม่เหมาะที่จะแข่งขันโดยตรงกับตระกูลซู เรื่องนี้ควรจัดการอย่างเบา ๆ และช้า ๆ และต้องห้ามให้ตระกูลซูรู้ล่วงหน้า ”
เย่ฉางโคงถามด้วยความงุนงงว่า:”พ่อ ตระกูลซูสามารถไปทำลายครอบครัวคนอื่นที่ญี่ปุ่นได้อย่างเปิดเผย เราไปญี่ปุ่นเพื่อหารือเรื่องความร่วมมือ ต้องแอบด้วยเหรอ?”
เย่โจงฉวนยิ้มเล็กน้อย:”ความแข็งแกร่งของตระกูลซูตั้งอยู่แบบนั้น ตอนนี้เราจะไปคุยความร่วมมือกับตระกูลอิโตะอย่างผ่าเผย สำหรับตระกูลซูแล้ว มันเป็นแค่การตบหน้าพวกเขา และทำให้พวกเขาเสียหน้าเท่านั้นเอง ”
พูดจบ เย่โจงฉวนก็พูดอีกครั้ง:”แต่ว่า เราตบหน้าตระกูลซูไปหนึ่งที ดูจากสไตล์ของตระกูลซูแล้ว จะต้องสู้กับเราอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เข้ากันไม่ได้ ตอนนั้นเราจะมีปัญหา”
เย่ฉางโคงรีบถามว่า:”พ่อ พ่อหมายความว่าไง?”
เย่โจงฉวนพูดอย่างจริงจัง:”ถ้าอยากจัดการตระกูลซู ต้องตัดคู่ต่อสู้จากระดับที่ลึกกว่า แทนที่จะเปรียบเทียบข้อมูลกระดาษของทั้งสองฝ่ายอย่างผิวเผิน!”
เย่ฉางโคงลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว โค้งคำนับและกำหมัด:”พ่อ ฉางโคงโง่ ได้โปรดบอกผมที!”
เย่โจงฉวนส่ายหัวเล็กน้อย นึกถึงฉางอิงอีกครั้งในใจ
เขาแอบถอนหายใจ:”ลูกชายคนโตของฉันเย่ฉางโคง แม้ว่าจะเป็นคนเก่งที่ฉลาด แต่เขาก็ยังห่างไกลจากจุดที่เป็นอัจฉริยะ ดังนั้นเขาจึงยังไม่ถึงขั้นชี้แนะก็เข้าใจอย่างกระจ่างแจ้ง แต่ว่า ฉางอิงเป็นอัจฉริยะอันดับต้น ๆ ที่ยอดเยี่ยมไร้เทียมทาน ฉางอิงไม่ใช่ชี้แนะก็เข้าใจอย่างกระจ่างแจ้งมาตลอด แต่คือไม่ชี้แนะก็เข้าใจอย่างกระจ่างแจ้งแล้ว ไม่มีใครสอนแต่เรียนรู้เอง! เสียดาย น่าเสียดาย…..”
เย่ฉางโคงก็เห็นความผิดหวังเล็กน้อยในดวงตาของบิดา และใบหน้าของเขาก็แดงขึ้นทันที
เย่โจงฉวนพูดความรู้สึกลึกๆไม่กี่คำในใจ และรีบเก็บความคิดอย่างรวดเร็ว และพูดกับทุกคนว่า:”แม้ว่าตระกูลซูจะมีทายาทมากมาย มีเพียงซูโสว่เต้าเท่านั้นที่สามารถเข้าตาของซูเฉิงเฟิงได้ ยิ่งไปกว่านั้น ลูกชายและลูกสาวของซูโสว่เต้านั้นเก่งเหลือเกิน สองคนที่โดดเด่นที่สุดในรุ่นนั้นของตระกูลซูเลย”
“โดยเฉพาะอย่างยิ่งซูจือหยู ซึ่งเป็นที่รักอย่างสุดซึ้งของซูเฉิงเฟิงและซูโสว่เต้า ระดับความชอบซูจือหยูของสองพ่อลูกคู่นี้ เหนือกว่าเด็กคนอื่นๆ มานาน แม้แต่หลานชายคนโตซูจือเฟย”
“ดังนั้น เมื่อซูเฉิงเฟิงตาย อำนาจทั้งหมดจะตกไปอยู่ในมือของครอบครัวซูโสว่เต้า!”
“และในอนาคต ในบรรดาสมาชิกครอบครัวซูโสว่เต้า ผู้ที่มีคำพูดที่มีอำนาจที่สุด จะต้องเป็นซูจือหยู!”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซูโจงฉวนก็จ้องเขม็งและพูดอย่างแข็งกร้าวว่า:”ซูจือหยูเป็นผู้หญิง สุดท้ายก็ต้องแต่งงานเป็นภรรยาคนอื่น วันที่เธอแต่งงาน จะเป็นวันที่ตระกูลซูถูกแบ่งออกเป็นสองครอบครัว ดังนั้น ใครก็ตามที่สามารถพิชิตซูจือหยูได้ คนนั้นจะสามารถพิชิตทรัพย์สินของตระกูลซูได้ครึ่งหนึ่ง!”