ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1812

ผ่านไปชั่วครู่ เซียวฉางเฉียนยังคงพูดเรื่องนี้ต่อ:”ประธานอู๋ คุณคิดดูสิ ถ้าเย่ฉางหมิ่นเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลเย่แห่งเย่นจิงจริงๆ ทำไมเธอต้องมาที่เมืองจินหลิงด้วย? นอกจากนี้ เธอบอกเรื่องชาติกำเนิดของเย่เฉิน มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อเลย! ไอ้ยากจนอย่างเย่เฉิน ก่อนที่จะแต่งเข้ามาในตระกูลของฉัน เขาเป็นเพียงคนงานชั่วคราวในไซต์งานก่อสร้าง เขากินและอาศัยอยู่ในไซต์งานก่อสร้างด้วย เขายากจนมากๆ! ฉันจะพูดคำพูดที่น่าเกลียดหน่อย บางทีตอนนั้นเขาอาจจะไม่มีเงินซื้อกระดาษเช็ดตูดด้วยซ้ำ เขาจะเป็นคุณชายของตระกูลผู้ร่ำรวยได้ยังไง? ตระกูลร่ำรวยที่ไหนยอมให้หลานชายตัวเองทนทุกข์ทรมานอยู่ภายนอกตั้งหลายปีเหรอ?”
สีหน้าของอู๋ตงไห่ไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมา และไม่สนใจเรื่องที่เขาพูดด้วย
ถึงแม้คำพูดของเซียวฉางเฉียนฟังแรกๆอาจจะรู้สึกสมเหตุสมผล แต่เขาก็ไม่มีหลักฐานอะไรมายืนยันเรื่องนี้ได้เลย
แต่เมื่อสักครู่อู๋ตงไห่มองเห็นสมุดเช็คและตราประทับส่วนตัวของเย่ฉางหมิ่นกับตาตัวเอง
สมุดเช็คเป็นของจริง ตราประทับส่วนตัวก็เป็นของจริงด้วย
เมื่อบวกกับกระเป๋าHermesรุ่นลิมิเต็ด มันสามารถยืนยันได้ว่าเธอคือเย่ฉางหมิ่นจริงๆ
ตอนนี้ปัญหาที่กวนใจอู๋ตงไห่มากที่สุดคือเขาจะทำยังไงกับเย่ฉางหมิ่น
เขาไม่อยากจะเชื่อคำพูดของเย่ฉางหมิ่นเลย ความคิดของคนชั้นสูงเป็นอย่างไร เขารู้ตัวดี
ปากพูดว่าจะไม่เอาเรื่อง แต่ถ้าปล่อยเธอเป็นอิสระจริงๆ สิ่งที่เธอจะทำเรื่องแรกก็คือฆ่าตัวเองให้ตายอย่างแน่นอน
แต่ถ้าฆ่าเธอตอนนี้เลย มันก็อันตรายมากเกินไป
เนื่องจากเซียวฉางเฉียนกับเซียวไห่หลงทำเรื่องนี้ได้ไม่ค่อยระมัดระวังเลย เมื่อจับคนแล้วก็ขับรถตู้มาที่นี่เลย และไม่ได้เปลี่ยนรถตู้ระหว่างทางด้วย ถ้าตรวจสอบกล้องวงจรปิดอย่างเข้มงวด ก็จะสามารถติดตามเส้นทางของรถตู้ได้
บางที คนพวกนั้นอาจจะมาถึงที่นี่เร็วๆนี้ก็ได้
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ อู๋ตงไห่ประหม่ามากๆจนหนังศีรษะชาไปหมด
จากนั้น เขาก็ครุ่นคิดในใจ:”ในเมื่อเย่ฉางหมิ่นคนนี้ฆ่าไม่ได้ งั้นก็ต้องหาทุกวิถีทางเพื่อกอบกู้และพลิกสถานการณ์คืนมาให้ได้!”
หลังจากตัดสินใจได้แล้ว เขาก็รีบพูดกับเซียวฉางเฉียนว่า:”ไป ตามฉันเข้าไป”
เซียวฉางเฉียนรีบพยักหน้าทันที และตามหลังเขาอย่างกระตือรือร้น และเดินเข้าไปในโกดัง
ทันทีที่อู๋ตงไห่เดินเข้ามาในโกดัง ก็เดินไปหาเย่ฉางหมิ่นอย่างรวดเร็ว ขณะที่เขายังไม่ทันเดินไปถึงด้านหน้าของเธอ เขาก็พูดด้วยความละอายใจว่า:”อุ๊ย คุณผู้หญิงเย่ เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นเรื่องเข้าใจผิด เซียวฉางเฉียนกับเซียวไห่หลงสองพ่อลูกนี้ พวกเขาอยากจะสั่งสอนหม่าหลันที่เป็นแม่ยายของเย่เฉิน ก็คือผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังคุณ คิดไม่ถึงจริงๆว่าไอ้สารเลวสองคนนี้จะจับคุมตัวคุณมาด้วย พวกเราต้องขอโทษจริงๆ!”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เย่ฉางหมิ่นก็โล่งอกทันที…
ในเวลานี้ เธอดีใจมากๆจนเกือบจะร้องไห้เสียงดังออกมา!
เซียวไห่หลงที่อยู่ข้างๆเมื่อได้ยินคำพูดนี้ ถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ:”ประธานอู๋ คุณกำลังพูดอะไรอยู่?”
“พูดอะไรอยู่เหรอ?!”อู๋ตงไห่จับคอเสื้อของเซียวไห่หลงทันที จากนั้นก็ตบหน้าเขาหนึ่งครั้งอย่างแรงและด่า:”คุณยังมีหน้ามาพูดอีกเหรอ? เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นก็เพราะพวกคุณสองพ่อลูก! ถ้าไม่ใช่พวกคุณสองคนไปจับตัวหม่าหลัน ก็คงไม่ต้องดึงคุณผู้หญิงเย่เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย!”
เมื่อตบหน้าเสร็จ อู๋ตงไห่หวาดผวาและตะโกนด่าด้วยความโกรธ:”ยังดีที่วันนี้ฉันไม่ได้ตาฝาด ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้มาดูเหตุการณ์ที่นี่ และถ้าพวกคุณทำอะไรที่ล่วงเกินคุณผู้หญิงเย่มากจนเกินไป ถึงแม้ฉันจะฆ่าพวกคุณสองคนก็ไม่สามารถระงับความแค้นได้!”
เซียวไห่หลงพูดด้วยสีหน้างุนงงว่า:”ประธานอู๋ คำพูดของคุณหมายความว่ายังไง? ที่พวกเราสองคนจับตัวหม่าหลัน ทั้งหมดก็เพราะคุณ!”
“เพื่อฉันเหรอ?!”อู๋ตงไห่ด่าด้วยความโกรธ:”พูดจาไร้สาระ! เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับฉัน!”
เมื่อพูดจบ เขาตะโกนออกคำสั่งกับบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างๆด้วยความโกรธ:”พวกเจ้ามานี่ จัดการหักแขนทั้งสองข้างของไอ้สารเลวคนนี้!”