ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1845

ในเวลานี้ ที่คฤหาสน์Tomson Riviera A04
จางกุ้ยเฟินกับหลี่เยว่ฉินและต่งหยู้หลิงทั้งสามคน เพิ่งจะทานอิ่มท้อง
พวกเธอรอไปรอมา คนทั้งครอบครัวของนายหญิงใหญ่เซียวก็ยังไม่กลับมา ยิ่งไปกว่านั้นก็หิวจนเป็นทรมาน พบว่ามีวัตถุดิบที่เฉียนหงเย่นเตรียมเสร็จพอดีแล้วยังไม่ทันได้ลงหม้ออยู่ ดังนั้นก็ตัดสินด้วยตัวเอง ใช้วัตถุดิบอาหารเหล่านั้นมาทำอาหารมากมายหลายอย่างมื้อหนึ่ง
ก่อนหน้าที่อู๋ตงไห่เพิ่งจะถอนการลงทุน ระดับความเป็นอยู่ของคนในตระกูลเซียวก็ค่อนข้างดีมาก เนื่องจากก่อนหน้านั้นนายหญิงใหญ่เซียวลงทุนในบริษัทเซียวซื่อ ให้บริษัทเซียวซื่อฟื้นฟูมีความเจริญก้าวหน้าใหม่ นายหญิงใหญ่เซียวก็ฟื้นฟูท่าทางมีอำนาจของก่อนหน้านี้ และระดับความเป็นอยู่ก็เพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก
ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้เฉียนหงเย่นตั้งใจจัดเตรียมวัตถุดิบอาหารหลากหลายเป็นอย่างมาก เพื่อที่จะรอหลังจากที่เซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงสองพ่อลูกจัดการหม่าหลันแล้ว ฉลองให้พวกเขาทั้งสอง
คาดไม่ถึงว่า วัตถุดิบอาหารเหล่านี้ ทั้งครอบครัวตระกูลเซียวยังไม่ทันได้กินสักคำ ทั้งหมดก็ถูกจางกุ้ยเฟินพวกเธอสามคนกินไปหมดแล้ว
ในเวลานี้ทั้งสามคนเพิ่งจะกินจนท้องใหญ่กลมโตนอนนอนอ้าขาอ้าขาดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟา
โทรทัศน์เครื่องนี้ หลังจากที่เซียวไห่หลงขายโทรทัศน์ขนาดใหญ่ทิ้งแล้ว ก็ขนย้ายขึ้นมาจากในห้องชั้นใต้ดิน เทียบกับเครื่องก่อนหน้านั้น เล็กกว่ามากจริงๆ อยู่ในห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ ก็ค่อนข้างไม่เข้ากันไม่มากก็น้อย
จางกุ้ยเฟินดูโทรทัศน์ไปด้วย บุ้ยปากพูดไปด้วยว่า: “โธ่เอ๊ย คฤหาสน์นี้ของนายหญิงใหญ่เซียว ตรงไหนก็ดีไปหมด แต่ทีวีนี้เหมือนจะเล็กไปหน่อยนะ เมื่อเทียบกับห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่นี้ เห็นได้ชัดว่าค่อนข้างไม่เข้ากันเลย”
ต่งหยู้หลิงถามด้วยความประหลาดใจ: “โอ้พระเจ้าช่วย! ทีวีนี้ขนาดใหญ่ห้าสิบนิ้วมั้งเนี่ย? ทีวีในบ้านของหัวหน้าหมู่บ้านของฉันก็ไม่ได้ใหญ่ขนาดนี้ นี่ยังเล็กเหรอ?”
“นั่นนะสิ…”หลี่เยว่ฉินก็พูดคล้อยตามว่า: “ฉันยังไม่เคยเห็นทีวีใหญ่ขนาดนี้มาก่อน”
จางกุ้ยเฟินโบกแล้วพูดว่า: “พวกเธอไม่เข้าใจ ทีวีของคนรวย เริ่มที่เจ็ดถึงแปดสิบนิ้วขึ้นไป ปีที่แล้วตอนที่ฉันทำงานที่บริษัทแม่บ้านในเมือง เคยไปทำความสะอาดที่บ้านของคนรวย ทีวีนั้นใหญ่กว่าเครื่องนี้หลายเท่า!”
ต่งหยู้หลิงพูดอย่างทอดถอนใจว่า: “พระเจ้า! เอาทีวีขนาดใหญ่ขนาดนั้นมาทำไม ดวงตามองไปมองมาบนทีวีขนาดใหญ่ขนาดนั้น ไม่เหนื่อยเหรอ?”
จางกุ้ยเฟินพูดด้วยความเยาะเย้ยว่า: “ดูท่าทางที่ไม่มีแววของเธอ ตามที่เธอบอก คนอื่นเขาไปดูหนังที่โรงภาพยนตร์ ดวงตาก็เหนื่อยจนตกลงบนพื้น!”
ต่งหยู้หลิงเกาหัว: “ฉันก็ไม่เคยไปโรงภาพยนตร์ ไม่รู้ว่าในโรงภาพยนตร์เป็นยังไง”
จางกุ้ยเฟินพูดว่า: “ฉันเคยไป เคยทำความสะอาดในโรงภาพยนตร์มา บอกกับพวกเธอแบบนี้นะ หน้าจอในโรงภาพยนตร์ ใหญ่กว่ากำแพงห้องนั่งเล่นหนึ่งด้าน เธอสองคนก็คิดดูเถอะ!”
หลี่เยว่ฉินที่ด้านข้างถามว่า: “ใหญ่กว่ากำแพงหนึ่งด้าน งั้นก็น่ากลัวมากเกินไปแล้ว!”
จางกุ้ยเฟินพูดว่า: “พวกเธอสองคนไม่เคยเห็นโลกกว้างมาก่อนจริงๆ เดี๋ยวรอให้นายหญิงใหญ่เซียวพาเราไปดูหนังในโรงภาพยนตร์ ถึงเวลานั้นพวกเธอก็จะรู้เอง!”
ทั้งสามกำลังคุยกัน และรถพยาบาลก็ขับเข้าไปในลานบ้านแล้ว
แต่ว่าพวกเธอเปิดเสียงโทรทัศน์ได้ดังมาก ดังนั้นจึงไม่มีใครได้ยินการเคลื่อนไหวข้างนอก
หลังจากที่รถพยาบาลจอดนิ่ง คนขับรถและคนที่ข้างคนขับก็กระโดดลงจากรถ และเอาเซียวฉางเฉียนกับเซียวไห่หลงสองพ่อลูกลงมาจากบนรถอย่างรุนแรง
พวกเขาไม่ได้ย้ายลงด้วยเตียงผู้ป่วยเคลื่อนที่ แต่ย้ายคนลงมาไว้บนพื้นหินอ่อนในลานบ้าน ในทันที
นายหญิงใหญ่เซียวเห็นว่าพวกเขาเตรียมที่จะขึ้นรถออกไป รีบพูดว่า: “พวกคุณไม่ช่วยพวกเราเคลื่อนย้ายเขาทั้งสองเข้าไปเหรอ?”
คนขับรถพูดอย่างหงุดหงิดว่า: “ความต้องการของลูกค้าก็คือส่งพวกคุณมาถึงที่สถานที่ ไม่รวมกับค่าเข้าถึงบ้าน หากคุณต้องการให้เราช่วยเหลือก็ได้ สองร้อยหยวนต่อคน”
นายหญิงใหญ่เซียวพูดว่า: “ฉันไม่มีเงินสักแดงเดียว!”
คนขับขมวดคิ้วและถามว่า: “คุณอาศัยอยู่คฤหาสน์หรูหราขนาดนี้ เงินสี่ร้อยหยวนก็ไม่มีเหรอ?”
นายหญิงใหญ่เซียวพูดอย่างกระตือรือร้นว่า: “ตอนนี้ออกบ้านก็ไม่ได้ใช้เงินสดด้วยซ้ำ ดังนั้นในบ้านก็เลยไม่ได้เก็บเงินไว้โดยตลอด ตอนนี้Alipayในโทรศัพท์กับบัตรธนาคารก็ถูกอายัดแล้ว หมดหนทางแล้วจริงๆ!”