ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 188 อายุหนุ่มขึ้นยี่สิบปี（2）

บทที่ 188 อายุหนุ่มขึ้นยี่สิบปี（2）
หากหลานสาวตนซ่งหวั่นถิงสามารถได้ยาวิเศษกลับมา ให้ตนเองได้ทาน ตนเองจะต้องหลุดพ้นจากความทุกข์ทรมานในตอนนี้ กลับไปหนุ่มแข็งแรงเหมือนเมื่อตอนสิบยี่สิบปีก่อน
ตอนที่ซ่งหวั่นถิงเอายาวิเศษเข้ามาหนึ่งเม็ด คุณท่านซ่งดิ้นรนลุกขึ้นนั่ง ถามด้วยเสียงค่อนข้างสั่นเทาว่า “หวั่นถิง อาจารย์เย่ให้ยามาไหม?”
ซ่งหวั่นถิงรีบพยักหัว ยื่นมือทั้งคู่ขึ้นมา พร้อมพูดว่า “คุณปู่ นี่เป็นยาวิเศษที่อาจารย์เย่ปรุงขึ้นมาในครั้งนี้ ทานรีบทานเร็วสิ”
“ดีดีดี” คุณท่านซ่งตื่นเต้นจนพูดคำว่าดีออกมาอยู่หลายคำ จากนั้นก็ถามขึ้นว่า “ซือเทียนฉีทานแล้วหรือยัง?”
“ทานแล้ว” ซ่งหวั่นถิงพูดว่า “ท่านซือทานตามที่อาจารย์เย่แนะนำ ทานเข้าไปเพียงแค่ครึ่งเม็ด ก็สามารถรักษาโรคเรื้อรังทั้งหมดจนหายแล้ว อัศจรรย์อย่างที่สุด”
คุณท่านซ่งได้ยินแบบนี้แล้ว ก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที พูดขึ้นอย่างอ้ำๆอึ้งๆว่า “อัศจรรย์ขนาดนี้จริงๆ….เร็ว เตรียมน้ำมา ฉันจะทานยา”
คนใช้ที่อยู่ด้านข้างรีบยกน้ำเข้ามาให้
ลูกหลานตระกูลซ่งต่างก็เฝ้าอยู่ข้างกายคุณท่าน รอดูความอัศจรรย์ที่จะเกิดขึ้น
ตอนนี้ลูกหลานของตระกูลซ่ง ต่างก็หวังอยากที่จะให้คุณท่านมีอายุต่ออีกหลายปี สามารถอยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้กับลูกหลาน ดังนั้น พวกเขาก็หวังอยากที่จะให้คุณท่านทานยาวิเศษไปแล้ว จะได้รับการรักษาให้หายขาด
คุณท่านกลืนยาลูกกลอนลงไปอย่างสั่นเทา แล้วก็ดื่มน้ำอุ่นตาม หลังจากที่ยาลูกกลอนลงสู่กระเพาะแล้ว ก็กลายเปลี่ยนเป็นพลังอย่างหนึ่ง ไหลผ่านเข้าสู่กระแสเลือดทั่วร่างกายของคุณท่าน
จากนั้น คุณท่านก็รู้สึกว่าทั่วร่างกายของตนเองมีพลังหนึ่งไหลเข้าสู่ร่างกาย แล้วเขาก็ลองยืนขึ้นโดยที่ไม่ต้องใช้ไม้ค้ำยัน
ลูกหลานที่อยู่ข้างกายต่างก็ตื่นเต้นอย่างที่สุด กลัวว่าคุณท่านจะลุกยืนไม่ได้แล้วล้มลง ทุกคนจึงต่างเตรียมพร้อมที่จะเข้าไปช่วยเหลือ
แต่ใครก็คิดไม่ถึง คุณท่านเพียงแค่ออกแรงนิดเดียว ก็สามารถยืนขึ้นมาได้อย่างสบาย
ไม่ได้อาศัยสิ่งใดช่วยเหลือ คุณท่านอาศัยเพียงขาสองข้างของตน ก็สามารถยืนขึ้นมาได้แล้ว และไม่มีอาการสั่นไหวเลยสักนิด
คุณท่านซ่งรู้สึกว่าขาทั้งคู่มีพลังที่แข็งแกร่ง จึงรวบรวมความกล้า ก้าวเดินออกไป
เดินหนึ่งเก้า ด้วยรอยเท้าหนึ่งรอยเท้า
ไม่รีบ ไม่เหนื่อย ไม่หวั่น ไม่ยุ่ง ไม่สั่น มั่นคงอย่างยิ่ง
ทุกคนมองดูอย่างตกตะลึง
นี่ยังใช่คนแก่ที่เดินเหินไม่สะดวกคนหนึ่งหรือ? นี่เป็นเหมือนดั่งชายวัยกลางคนอายุห้าหกสิบคนหนึ่ง อย่างไม่น่าแปลกใจเลย
คุณท่านซ่งได้พลังในการควบคุมร่างกายกลับคืนมาใหม่อีกครั้ง ในใจตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง เขาลองเดินเร็วอยู่หลายก้าว ทั้งเร็วทั้งมั่นคง
นี่ทำให้ในใจลึกๆของเขาตื่นเต้นอย่างที่สุด จึงหัวเราะเสียงดังพร้อมพูดขึ้นว่า “ดีมากเลย ดีมากๆเลย อาจารย์เย่เป็นคนอัศจรรย์จริงๆ”
พูดจบ เขาหันไปมองซ่งหวั่นถิง พูดขึ้นอย่างจริงจังว่า “หวั่นถิง หากสามารถได้คนอย่างอาจารย์เย่มาเป็นเขย อย่างน้อยฉันก็น่าจะได้มีอายุถึง 100 ปี พ่อของเธอ ลุงของเธอ ตัวเธอเองและพี่น้องของเธอ ล้วนต่างก็สามารถมีอายุยืนเป็น 100 ปี หากคนในตระกูลสามชั่วอายุสามารถมีอายุได้ถึง 100 ปี ก็เท่ากับสิ่งที่อัศจรรย์ที่สุด ใครๆก็ไม่กล้าที่จะมารุกรานเหยียดหยาม”
ซ่งหวั่นถิง มองดูจนตกใจอยู่แต่แรกแล้ว
เดิมคุณปู่เป็นคนที่ใกล้สิ้นแล้ว ถูกเย่เฉินช่วยชีวิตไว้ แต่หลังจากที่ช่วยชีวิตมาได้แล้ว อาการเหนื่อยล้าของคุณปู่ยังไม่หาย ดูก็รู้ว่าเป็นคนที่ใกล้จะสิ้นอายุแล้ว
แต่ตอนนี้ ยาวิเศษเม็ดหนึ่งของเย่เฉิน ก็ทำให้ท่านปู่เหมือนกลับไปหนุ่มขึ้นยี่สิบปี ตอนนี้ ตนเองเชื่อว่าเขาจะต้องยังสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกยี่สิบปี ถึงตอนนี้ เขาก็จะกลายเป็นคนแก่อายุร้อยปีจริงๆแล้ว
ในโลกนี้จะมีคนแก่ที่มีอายุถึงร้อยปีสักกี่คน? มีน้อยมากถึงน้อยที่สุด
ส่วนคนคนหนึ่งที่เป็นเสาหลักของตระกูลหากสามารถมีอายุอยู่ได้ถึงร้อยปี นั่นถือเป็นโชคที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของตระกูลแล้ว เพราะคนที่เป็นเสาหลักเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของตระกูลเท่านั้น ที่จะทำให้ตระกูลเจริญรุ่งเรืองยิ่งๆขึ้น
เมื่อคนที่เป็นเหมือนดังจิตวิญญาณของตระกูลสิ้นแล้ว แบบนั้นก็จะเป็นการเข้าสู่สถานการณ์ที่ไม่มีผู้นำ เธอชิงฉันแย่งกันอยู่ภายใน
ตระกูลใหญ่ที่เดินสู่เส้นทางร่วงโรย ก็เพราะคนที่เป็นเหมือนดั่งวิญญาณของตระกูลสิ้น แล้วลูกหลานตระกูลแตกแยกแย่งชิงกัน ตอนนี้เย่เฉินได้นำความรุ่งโรจน์กลับมาให้กับตระกูลซ่ง และยังช่วยให้มีชีวิตอยู่ต่อได้อีกไม่น้อยกว่ายี่สิบปี
……