ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1923

“หวังตงเสวี่ยนเหรอ?!”
เมื่อได้ยินชื่อหวังตงเสวี่ยน เซียวฉางควนถึงดูออกว่า คนสวยเซ็กซี่ในอีกด้านหนึ่งของวิดีโอนั้น เป็นรองประธานของตี้เหากรุ๊ป ที่มาแสดงความยินดีกับเธอ ตอนที่สตูดิโอของลูกสาวตัวเองจัดงานพิธีเปิด
สิ่งนี้ทำให้เซียวฉางควนประหลาดใจมากยิ่งขึ้น
เพราะยังไง หวังตงเสวี่ยนในฐานะที่เป็นรองประธานของตี้เหากรุ๊ป และนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงในเมืองจินหลิง ยังคงเป็นที่รู้จักกันดีอยู่ในเมืองจินหลิง
นอกจากนี้ เซียวฉางควนก็รู้ว่า ตี้เหากรุ๊ปมอบงานการตกแต่งให้กับเซียวชูหรันเป็นจำนวนมาก ซึ่งสามารถบอกได้ว่าเป็นเจ้าแม่ด้านการงานอาชีพของเซียวชูหรันก็ว่าได้
แต่เขาไม่ได้คาดคิดเลยจริงๆ ว่า หวังตงเสวี่ยนจะริเริ่มมาเยี่ยมที่บ้านของตัวเอง ดังนั้นเขาจึงรีบพูดกับเซียวชูหรันว่า “ชูหรัน รีบมาเร็วเข้า หวังตงเสวี่ยนรองประธานของตี้เหากรุ๊ปมาแล้ว!”
“อ๊ะ?” เซียวชูหรันรู้สึกประหลาดใจมาก และจากนั้นก็เริ่มรู้สึกประหม่าเล็กน้อย และกล่าวว่า “ทำไมประธานหวังถึงมาที่นี่ได้…..ฉันจะไปเปิดประตูให้เธอ!”
ต่งรั่วหลินก็ประหลาดใจมากเช่นกัน
แม้ว่ามูลค่าทางตัวตนของหวังตงเสวี่ยนจะเทียบกับต่งรั่วหลินไม่ได้เลย แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็เป็นรองประธานของตี้เหากรุ๊ป และรองผู้บัญชาการของตี้เหากรุ๊ป และหัวหน้าโดยตรงของต่งรั่วหลิน
ต่งรั่วหลินก็ไม่ได้คาดคิดเลยว่า เจ้านายของตัวเองจะมาเยี่ยมบ้านของเพื่อนสนิทตัวเอง
ดังนั้น เธอจึงจะรู้สึกอักอ่วนเล็กน้อยอยู่ในใจของเธอ แต่ตอนนี้เธอก็จากไปไม่ได้แล้ว เธอจึงทำได้เพียงกัดฟันและรอให้หวังตงเสวี่ยนเข้ามา
เซียวชูหรันรีบไปเชิญให้หวังตงเสวี่ยนเข้ามา หวังตงเสวี่ยนกล่าวด้วยความขอโทษเล็กน้อยว่า “ขออภัยคุณเซียว ที่มารบกวนอย่างกะทันหันแบบนี้”
เซียวชูหรันรีบพูดว่า “ประธานหวังคุณเกรงใจมากเกินไปแล้ว ฉันเป็นฝ่ายที่ควรจะไปเยี่ยมคุณ เพียงแต่สองสามวันนี้ฉันไม่มีเวลาว่างสักที จนถึงวันนี้ฉันก็เพิ่งได้เริ่มวันหยุดเหมือนกัน”
หวังตงเสวี่ยนพยักหน้า มอบของขวัญในมือของเธอไป และกล่าวว่า “นี่เป็นของขวัญปีใหม่ที่เตรียมมาให้คุณลุงคุณป้า น้ำใจเล็กๆ น้อย โปรดรับไว้ด้วย”
เซียวชูหรันกล่าวอย่างเขินอายว่า “ประธานหวัง……นี่……นี่มันไม่เหมาะสมจริงๆ ……”
หวังตงเสวียยิ้มเล็กน้อย “เราทั้งสองฝ่ายก็ได้ทำงานร่วมกันมาเป็นเวลานานแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องเกรงใจกับฉันมากขนาดนี้ เมื่อเทียบกับความร่วมมือของเราแล้ว น้ำใจเพียงเล็กน้อยนี้ไม่ถือเป็นอะไรเลย”
ในเวลานี้ เซียวฉางควนและหม่าหลันก็เดินเข้ามา เซียวฉางควนประหลาดใจกับออร่าและความสามารถที่แข็งแกร่งในตัวของหวังตงเสวี่ยน และส่วนของหม่าหลันก็มุ่งเน้นความสนใจทั้งหมดของเธอไปที่กล่องของขวัญในมือของเธอ
เซียวชูหรันพูดกับหวังตงเสวี่ยนอย่างกระตือรือร้นว่า “ประธานต่งเชิญเข้าไปนั่งเล่นในห้องนั่งเล่นสักครู่!”
หวังตงเสวี่ยนไม่เห็นเย่เฉินอยู่ที่ห้องโถงหน้าบ้าน และรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยอยู่ในใจอยู่แล้ว ถ้าเธอจากไปแบบนี้จริงๆ ยังไงก็ต้องรู้สึกเสียใจเล็กน้อยอยู่บ้าง เมื่อได้ยินว่าเซียวชูหรันเชิญชวนตัวเองเข้าไปนั่งเล่นข้างใน ดังนั้นเธอจึงยิ้มและกล่าวว่า “งั้นก็รบกวนแล้ว!”
เซียวฉางควนที่อยู่ข้างๆ ยิ้มและพูดว่า “ไม่รบกวนไม่รบกวนเลย ประธานหวังเชิญเข้าไปนั่งข้างใน ผมจะให้ลูกเขยของผมชงน้ำชาที่ดีให้คุณดื่มสัก!”
เมื่อหวังตงเสวี่ยนได้ยินว่าจะให้เย่เฉินชงน้ำชาให้ตัวเองดื่ม เธอจะทนไหวได้อย่างไร และรีบโบกมือแล้วพูดว่า “คุณลุงเซียวคุณเกรงใจเกินไปแล้ว ไม่ต้องรบกวนขนาดนั้นหรอก”
“โอ๊ยไม่รบกวนเลย! ที่บ้านก็มีแขกมาพอดีเลย ไปนั่งเล่นด้วยกันสักหน่อย” เซียวฉางควนตอบอย่างยิ้มแย้ม หลังจากนั้นก็เดินอย่างรวดเร็วไปยังห้องนั่งเล่น ทักทายเย่เฉิน “ลูกเขยแสนดี รีบไปชงน้ำชามาเหยือกหนึ่ง ต้อนรับแขกทั้งสามคนสักหน่อย”
เย่เฉินพยักหน้า เหยียดมือออกและเปิดกาต้มน้ำบนโต๊ะชงชา
ในเวลานี้ หวังตงเสวี่ยนก็เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นเช่นกัน ทันทีที่เธอเข้าไปในห้องนั่งเล่น ดวงตาของเธอก็จดจ้องไปที่บนร่างกายของเย่เฉิน
เย่เฉินก็มองไปที่เธอ ดวงตาทั้งสี่สบเข้าหากัน และในแววตาของหวังตงเสวี่ยน มีความปีติยินดีเผยออกมาเล็กน้อย
และเย่เฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นหวังตงเสวี่ยนอยู่ต่อหน้าเขา
ในวันนี้ หวังตงเสวี่ยนไม่ได้ใส่เสื้อผ้าของผู้หญิงที่แข็งแรงในที่ทำงาน แต่สวมใส่เสื้อกันลมสีกาแฟอ่อนๆ โดยมีผมหยักศกยาวพาดบ่าของเขา เซ็กซี่และมีเสน่ห์มาก
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยกับเธอ และพูดอย่างสุภาพว่า “สวัสดีประธานต่ง”