บทที่ 2043
เย่เฉินในตอนนี้ไม่มีแววความหวาดกลัวเลยสักนิด
ไม่ว่าจะเป็นตระกูลเย่ หรือตระกูลชู ก็ไม่สามารถทำให้เขาเกรงกลัวได้ทั้งนั้น
จากความเก่งกาจของเขา ต่อให้ห่ามกลางผู้คนนับหมื่นจะยังมีคนที่เหนือกว่าซูเฉิงเฟิงและซูโส่วเต้า ก็ไม่เกินความสามารถของเขา
หรอก
เหตุผลที่ยังไม่รีบสำเร็จโทษตระกูลชู เพราะอยากรอจังหวะเวลา บดขยี้ศักดิ์ศรีของตระกูลซูให้แหลกละเอียด
ไม่ใช่แค่ต้องเก่งกาจกว่าตระกูลซู แต่ต้องมือำนาจทางด้านอุตสาหกรรมเหนือกว่าตระกูลชูด้วย ถึงจะสามารถทำให้ตระกูลซูยอม
คุกเข่าแทบเท้าได้อย่างแห้จริง
แต่ว่า ซูรั่วหลีกลับไม่รู้ถึงระดับความคิดที่มลึกของเย่เฉินเลยสักนิด
เธอรู้สึกแค่ว่า ความเก่งกาจของผู้ชายคนนี้น่ากลัวจนผิดปกติ!
แต่ว่า ถึงจะเป็นอย่างนั้น เขาก็ไม่มีทางสู้ทั่วทั้งตระกูลซูได้หรอก!
แต่ในใจของซูรั่วหลีรู้ดี พูดอะไรไปตอนนี้ก็คงไม่มีความหมาย เวลานี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ ตัวเธอจะสามารถหลุดฟันเงื้อมมือผู้ชายน่า
กลัวคนนี้ไปได้ยั้งไง!
ซูรั่วหลีไม่ได้กลั่วตาย
แต่ว่า เมื่อเธอนึกถึงเรื่องที่ผู้เป็นพ่อทุ่มททั้งแรงเงิน แรงกาย แรงคนเพื่อช่วยชีวิตตัวเอง ความอยากเอาตัวรอดภายในใจก็พลันพุ่งถึงขีด
สุด
ดังนั้น เธอจึงมองมาที่เยเฉิน แล้วเอ่ยพูดว่า “ถ้านายปล่อยฉันไป ความบาดหมางระหว่างเราก่อนหน้านี้จะถือว่หายกันทั้งหมด! ไม่อย่าง
นั้น คนของตระกูลซูต้องไม่ปล่อยนายเอาไว้แน่!”
เย่เฉินยิ้มออกมา “คนของตระกูลซูไม่ปล่อยฉันเอาไร่งั้นเหรอ? ฉันจะบอกเธอตามตรงนะ ต่อให้คนของตระกูลซูไม่มาหาฉัน ฉันก็จะไป
หาพวกเขาเอง! “
สีหน้าของชูรั่หลีชะงักงัน หลุดปากถามออกไปว่า “นาย…นายมีความแค้นกับตระกูลซูเหรอ?”
เย่เฉินพยักหน้า ใช่! แค้นมากด้วย มากถึงขนาดที่ไม่อยากยืนอยู่บนพื้นโลกเดียวกันเลยล่ะ!”
เบื้องลึกในใจของซูรั่วหลีก็พลันดับวูบไปทั้งดวง
เธอคิดว่าในเมื่อคนตรงหน้โกรธแค้นตระกูลซูจนถึงขั้นไม่อยากอยู่ร่วมโลกใบเดียวกัน แบบนั้นเขาก็ไม่น่จะปล่อยเธอไปอยู่แล้ว
ดูเหมือนวันนี้ชีวิตเธอคงจะจบแค่นี้
คิดมาถึงตรงนี้ เธอก็คิดถึงพอที่รอให้เธอกลับไปหา จู่ๆน้ำตาก็เอ่อคลอในดวงตา
จากนั้น เธอก็มองมาที่เย่เฉิน เอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า “ในเมื่อฉันสู้ไม่ได้ อยากจะฆ่าจะแกงยังไงก็แล้วแต่นายแล้วกัน!”
เย่เฉินยิ้มออกมานิ่งๆ “เธอสบายใจได้ ฉันไม่ฆ่าเธอหรอก”
“อะไรนะ?! ” ซูรั่วหลีอุทานอย่างประหลาดใจ “นายจะไม่ฆ่าฉัน?!”
เย่เฉินพยักหน้า “เธอมีโทษประหารชีวิตติดตัว แถมตอนนี้ยังหนีคดีอีก ฉันแค่ส่งเธอให้สำนักงานอัยการญี่ปุ่น พวกเขาก็จะตัดสินโทษ
ประหารชีวิตเธอเอง”
พูดมาถึงตรงนี้ จู่ๆเย่เฉินก็ขมวดคิ้วขึ้นมา จากนั้นก็มองมาที่ซูรั่วหลีด้วยสายตาเยือกเย็น
เขามองประเมินชูรั่วหลีขึ้นๆลงๆ จากนั้นก็เอ่ยพูดว่า “สำนักงานอัยการญี่ปุ่นแค้นเธอฝังหุ่น ในสถานการณ์อย่างนี้ถ้าตระกูลซูอยากช่วย
เธอก็คงต้องใช้เงินไม่ใช่น้อยๆเลยล่ะว่าไหม?”
