ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 210 ถ้ายังพูดมากอีกจะฆ่าแกไปด้วย（2）

บทที่210 ถ้ายังพูดมากอีกจะฆ่าแกไปด้วย（2）
ในใจของเขารู้ดีว่า ตอนนั้นตัวเองถูกพวกตระกูลเซียวไร้สมองหลอก จนเกือบจะล่วงเกินอาจารย์เย่ โชคดีที่อาจารย์เย่ใจกว้าง ถึงไม่ได้ทำอะไรตัวเอง มิฉะนั้นตัวเองอาจจะทำร้ายทั้งตระกูลหวังไปแล้วก็ได้
ตอนนี้ เซียวเวยเวยคนนี้ คิดไม่ถึงว่ายังมีหน้ามาขอคืนดีกับตัวเองอีก?
แม่งมึงสิที่จะดึงตัวเองลงไปในกองไฟ?
คิดมาถึงตรงนี้ หวังเหวินเฟยใช้มือผลักเซียวเวยเวยล้มลงที่พื้น เตะเข้าไปที่ท้องของเธออย่างแรง ตะโกนด่าว่า： “เซียวเวยเวย！ จากวันนี้เป็นต้นไป แกไสหัวไปให้ไกลได้เท่าไหร่ยิ่งดี ถ้ายังตอแยฉันไม่เลิกละก็ ฉันขอสาบานต่อฟ้าว่าจะฆ่าแกให้ตาย！”
ทันใดนั้นเซียวเวยเวยเหมือนถูกฟ้าผ่า คนทั้งคนตกตะลึงไปเลย
มองไปที่หวังเหวินเฟย ยังไงก็ไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ ที่จะสานสัมพันธ์หวังเหวินเฟยกับตัวเองให้รักใคร่กันขึ้นมาได้
แม้ว่าเซียวชูหรันจะไม่ค่อยพอใจเซียวเวยเวยมาโดยตลอด แต่ถึงยังไงก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของตัวเอง เห็นเธอได้รับความอัปยศแบบนี้ เธอก็ทนดูต่อไปไม่ได้ ดังนั้นจึงได้พูดกับหวังเหวินเฟยว่า： “คุณหวัง คุณกับเวยเวยอย่างน้อยก็เคยรักกัน แม้ว่าจะเป็นคนรักกันไม่ได้ ก็ไม่จำเป็นต้องศัตรูกันมั้ง?”
พอพูดคำนี้ออกมา หวังเหวินเฟยโค้งคำนับด้วยความกลัวทันที： “คุณนายเย่คุณสั่งสอนได้ถูก！ฉันจัดการไม่เหมาะสม โปรดยกโทษให้ด้วย!”
เซียวเวยเวยคิดไม่ถึงว่า หวังเหวินเฟยดุกับตัวเองขนาดนี้ ไร้ความรู้สึกขนาดนี้ กลับเคารพเซียวชูหรันได้มากขนาดนี้….
เธอหันไปมองเซียวชูหรัน ในใจไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกซาบซึ้งแม้แต่นิดเดียว ตรงกันข้ามกลับเกลียดเธอเข้ากระดูก！
เธอตะโกนอยู่ในใจว่า： เพราะแกนังเซียวชูหรันนังแพศยา！ เป็นเพราะแกนังแพศยา ทำให้ตัวเองตกอยู่ในสภาพอย่างทุกวันนี้！
ถ้าไม่ใช่เพราะนังแพศยาคนนี้ ยังมีสามีสวะนังแพศยาอีกคน ไม่งั้นตัวเองก็คงแต่งงานกับหวังเหวินเฟยไปแล้ว！
ตัวเองคงได้ใช้ชีวิตเป็นคุณนายหวังอย่างมีความสุขไปแล้ว ในขณะเดียวกันก็สามารถช่วยตระกูลเซียวยกระดับขึ้นอีกขั้นได้ ตระกูลเซี่ยวทั้งหมดจะไม่ตกอยู่ในสภาพที่เป็นอยู่ในตอนนี้！
เป็นเพราะแก！
เป็นเพราะแก！！
เป็นเพราะแก！！！
แกนังแพศยา！！！
คิดถึงจุดนี้ เซียวเวยเวยที่ผมกระเซิงลุกขึ้นมา ในใจเต็มไปด้วยความเกลียดชังทันใดนั้นก็พุ่งเข้าไปบีบคอเซียวชูหรัน
“นังแพศยา！ฉันจะบีบคอแกให้ตาย！ทั้งหมดเป็นเพราะแกทำร้ายฉัน！ฉันจะบีบคอแกให้ตาย!!!”
เซียวชูหรันเห็นเธอระเบิดพุ่งเข้ามา ดวงตาเต็มไปด้วยสีแดงเลือด อดไม่ได้ที่จะตกใจ รีบหลบไปทางด้านหลัง
สีหน้าของเย่เฉินดูเย็นชา กำลังจะลงมือกับเซียวเวยเวย กลับเห็นหงห้าพุ่งเข้ามาในเวลานี้ ตบไปบนใบหน้าของเซียวเวยเวยอย่างแรง ตบจนเซียวเวยเวยล้มลงกับพื้น
หงห้าโกรธสุดๆ พูดว่า: “แกมันตัวอะไร? คิดไม่ถึงว่าจะกล้าทำร้ายคุณนายเย่ ฉันจะฆ่าแกให้ตายตอนนี้เลย！”
ขณะที่กำลังพูดอยู่นั้น หงห้าพุ่งไปทางด้านหลังเรียกคนมา： “มานี่ซิ ลากผู้หญิงเลวคนนี้ที่ล่วงเกินคุณนายเย่ออกไป ตีให้เกือบตายซะก่อน！”
คำพูดของหงห้าเพิ่งจะจบลง ก็ได้มีชายร่างกำยำใส่ชุดดำสองคนวิ่งมาทางด้านหลังทันที ดึงเซียวเวยเวยขึ้นมา ลากเธอออกไปทางด้านนอก
เซียวฉางเฉียนรีบกระโจนเข้าไปทันที ขอร้องว่า： “หญิงสาวไม่รู้เรื่อง คุณปล่อยเธอไปสักครั้งเถอะ”
มีเจตนาฆ่าในสายตาของหงห้า： “แล้วแกเป็นตัวอะไรอีก！ถ้ายังพูดมากอีก ฉันจะฆ่าแกไปด้วย！”
……