ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 300

บทที่ 300
เย่เฉินพูดนิ่งๆ “ลองว่ามาครับ”
ซ่งหวั่นถิงก็รีบพูดว่า “อาจารย์เย่ ตระกูลฉันไปลงทุนกับคลับเฮาส์ฮุยหวง ลงทุนไปทั้งหมดพันกว่าล้าน ก็นับว่าเป็นโครงการใหญ่ หวั่นถิงกลัวจะมีอะไรผิด หวังว่าจะให้อาจารย์เย่มาช่วยดูฮวงจุ้ยให้หน่อย เพื่อวิเคราะห์ดวงดีร้าย”
ซ่งหวั่นถิงกล่าวเช่นนี้ ในใจก็กังวล ไม่รู้ว่าเย่เฉินจะตอบรับหรือไม่ ดวงตาโตๆ ก็จ้องมองเย่เฉิน
เย่เฉินก็ยิ้มๆ ในใจก็คิดว่า ตระกูลซ่งก็ทำดีมาตลอด นับว่าภักดีต่อตนเอง บวกกับที่ครั้งนี้ซ่งหวั่นถิงมาหาถึงที่ ด้วยท่าทางเคารพ ก็ว่าจะไปช่วยดูเสียหน่อย
ดังนั้น ก็เลยพยักหน้าไป พูดว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ผมก็จะไปกับคุณครับ”
ซ่งหนั่ถิงรีบพูดว่า “ขอบคุณอาจารย์เย่ที่สละเวลา รถของฉันอยู่ด้านล่าง พวกเราออกเดินทางกันได้ตลอดเลย ไม่ทราบว่าคุณสะดวกเวลาไหนคะ?”
เย่เฉินตอบ “ตอนนี้เลยครับ จะได้ดูว่าคลับเฮาส์นั้นเป็นอย่างไรบ้าง”
ซ่งหวั่นถิงก็ดีใจมาก รีบร้อนออกไปพร้อมกับเย่เฉินอย่างเคารพ
……
ไม่นาน รถRolls-Royceของซ่งหวั่นถิง ก็ขับมาถึงยังประตูคลับเฮาส์ฮุยหวง
คลับเฮาส์ฮุยหวงตั้งอยู่ที่เขตจินไค เป็นเขตที่รุ่งเรืองที่สุดของเมืองจินหลิง
หลายปีก่อน ตระกูลซ่งเริ่มโครงการนี้ จนถึงไม่นานนี้จึงสร้างเสร็จ
คลับเฮาส์หลังนี้ ออกแบบโดยนักออกแบบระดับประเทศ การตกแต่งภายใน ก็เป็นรูปแบบที่ทันสมัยที่สุด หรูหราที่สุด
รถเพิ่งหยุดจอด ก็มีพนักงานเข้ามาเปิดประตูให้ เย่เฉินและซ่งหวั่นถิงก็ลงรถ
หลังจากลงรถ ซ่งหวั่นถิงก็พูดกับเย่เฉินอย่างมีมารยาทว่า “อาจารย์เย่คะ ตามฉันมาเลยค่ะ”
เย่เฉินก็พยักหน้า อันดับแรกก็เริ่มพิจารณาประตูใหญ่ของคลับเฮาส์นี่ก่อน
ด้านนอกของคลับเฮาส์ฮุยหวง ตกแต่งให้ดูหรูหรา ให้เห็นถึงความแพง เสาหินอ่อนสีขาวสองเสาแกะสลักเป็นรูปมังกร ราวกับมีชีวิต เห็นแล้วให้คนหวั่นเกรง
ตั้งแต่ที่ก้าวเท้าเข้ามายังคลับเฮาส์ บนพื้นก็ปูด้วยพรมขนแกะที่ทอด้วยมือจากอาหรับ
พรมขนแกะเช่นนี้ ตารางเมตรหนึ่ง ก็ประมาณหมื่นกว่าหยวน ทั้งห้องโถงกว้างกว่าพันตารางเมตร แค่ค่าพรมขนแกะที่ปูพื้นนี้ ก็กินเงินไปกว่าสิบล้านแล้ว！
ซ่งหวั่นถิงก็ตามอยู่ข้างหลังอย่างมีมารยาท ชี้ไปทางผนังห้องโถงที่สูงหลายสิบเมตร แล้วพูดกับเย่เฉินว่า “อาจารย์คะ ภาพวาดฝาผนังพวกนี้ ล้วนเป็นผลงานระดับโลก แต่ละภาพก็มีราคาประมาณ10ล้านขึ้นไป”
เย่เฉินก็พยักหน้า แล้วพูดว่า “ที่ตะวันออกกลาง มีประเทศหนึ่งชื่อว่า อาบูดาบี มัสยิดที่นั่น ก็มีรูปแบบคล้ายๆ ที่นี่ แต่ว่าที่จัดจัดสรรได้เป็นระเบียบพอดี ไม่ได้กลิ่นอายของความเป็นศาสนามากนัก”
“ใช่แล้วค่ะ” ซ่งหวั่นถิงค่อยๆ พูดว่า “เพราะถึงอย่างไรในประเทศเราส่วนใหญ่ มีคติอเทวนิยม และไม่เผยแพร่ความเชื่อสมัยศักดินา
ดังนั้น ตอนที่พวกเราเริ่มออกแบบคลับเฮาส์นี้ ก็พยายามจะหลีกเลี่ยงความเป็นศาสนาออก”
พูดจบ ซ่งหวั่นถิงก็ชี้ไปยังข้างบนของห้องโถง สูงกว่า10เมตร เป็นไฟแชนเดอเรียคริสตัลแขวนขนาดใหญ่ โคมไฟนั้นไม่เพียงใหญ่ แถมยังมีความสว่างมากด้วย ทั้งห้องโถงก็สว่างราวกับกลางวัน แสงไฟสาดส่อง
ซ่งหวั่นถิงก็พูดอีกว่า “อาจารย์เย่ โคมไฟนี้ ทำจากคริสตัลธรรมชาติ หนัก8.8ตัน ตระกูลซ่งเราเสียทรัพย์และกำลังไปไม่น้อย ถึงได้มันมา และเพื่อที่จะเอามันมาจากยุโรป พวกเราก็ขนส่งมาจากออสเตรีย แล้วก็มาประกบที่เมืองจินหลิง”
เย่เฉินกล่าว “ทางฮวงจุ้ยบอกไว้ว่า สถานที่ที่ทำธุรกิจ และจริงจังกับธุรกิจ แสงสว่างนั้นห้ามขาด ยิ่งมืด ก็ยิ่งมีผลต่อฮวงจุ้ย ดังนั้น ด้านโคมไฟ ไม่อาจจะลดทอนค่าใช้จ่ายได้”
ซ่งหวั่นถิงก็พยักหน้า พูดว่า “อาจารย์เย่ตักเตือนได้ถูกต้องค่ะ หวั่นถิงน้อมรับฟัง”
พูดจบ ซ่งหวั่นถิงก็พูดกับเย่เฉินว่า “อาจารย์เย่คะ ชั่นบนสุดของที่นี่ ไม่เปิดให้คนภายนอก นอกจากคนตระกูลซ่งแล้ว ก็มีแต่คุณที่เป็นสมาชิกVIPสูงสุด ถึงจะสามารถขึ้นไปได้ พวกเราลองขึ้นไปดูกันไหมคะ?”
เย่เฉินก็โน้มหัวเบาๆ “ได้ครับ”
————