ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 4295

ดังนั้น สิ่งที่ เฟย ซานไห่ กลัวที่สุดคือ เย่เฉิน ล้ำเส้นไปทันที ไม่เช่นนั้นเมื่อเขาสูญเสียตำแหน่งหัวหน้าครอบครัว มันจะไม่มีความหมายอะไร

ในเวลานี้ เฟย เจี้ยนจง ก็ไม่สบายใจเช่นกัน

โดยธรรมชาติแล้วเขาหวังที่จะได้ตำแหน่งเจ้าบ้านคืน และเตรียมการโต้กลับโดยสมบูรณ์

อย่างไรก็ตาม ถ้าเย่เฉินไม่พูดแบบนี้ เขาก็ไม่มีความมั่นใจที่จะพูดแบบนี้จริงๆ

ดังนั้น เฟย เจี้ยนจง จึงรอให้ เย่เฉิน แสดงตำแหน่งของเขา มิฉะนั้น ในฐานะชายชราผู้โดดเดี่ยว ด้วยการสนับสนุนของหลานสาวของเขาเพียงคนเดียว เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะได้ตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวกลับคืนมา

เมื่อทั้งสองคนตั้งตารอ เย่เฉินก็พูดกับพวกเขาทันทีว่า “คุณสองคน คนหนึ่งเป็นหัวหน้าตระกูลเฟย คนปัจจุบัน อีกคนเป็นหัวหน้าคนก่อน และเฟย ห้าวหยาง อยู่ภายใต้สายตาของคุณสองคน ผู้ซึ่งได้ทำอสูรร้ายมากมายจนคนและเทพเจ้าโกรธ หัวหน้าครอบครัวทั้งสองท่านก็มีส่วนรับผิดชอบในการจัดการที่ไม่เหมาะสมเช่นกัน ดังนั้นข้าอยากรู้ว่าเจ้าทั้งสองจะว่าอย่างไรในตอนนี้?”

เฟย ซานไห่ ตกตะลึง อืม เขากล่าวอย่างรวดเร็วว่า: “คุณเย่ ผ่านไปไม่ถึงครึ่งเดือนแล้วตั้งแต่ผมเป็นหัวหน้าครอบครัวเฟย ความรับผิดชอบนี้ไม่ควรตกอยู่บนหัวของผม ได้โปรดระวังไว้ด้วย!”

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็เหลือบมอง เฟย เจี้ยนจง อีกครั้งและพูดกับ เย่เฉิน: “คุณเย่ ในช่วงเวลากว่า 20 ปีแห่งชีวิตของ ห่าวหยาง 99% ของเวลาทั้งหมด พ่อของฉัน เฟย เจี้ยนจง อยู่ในตระกูลเฟย ผู้เฒ่าเขามีความผิดในเรื่องนี้!”

เมื่อ เฟย เจี้ยนจง ได้ยินสิ่งนี้ การแสดงออกของเขาช่างน่าเกลียดอย่างยิ่ง

แน่นอนว่าเขารำคาญที่ลูกชายโยนความผิดให้ตัวเอง และเขาก็รู้ดีว่าเย่เฉินหมายถึงอะไร เหตุการณ์ของ เฟย ห่าวหยาง ไม่ได้เกิดขึ้นครั้งเดียวหรือสองครั้ง แต่เป็นเวลาหลายปี ในแง่ของตำแหน่ง แต่เขาไม่รู้ สิ่งที่ เฟย ห่าวหยางทำ ดังนั้นเขาจึงมีความรับผิดชอบที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

ดังนั้น เขาทำได้เพียงก้าวไปข้างหน้า ป้องมือแล้วพูดว่า “คุณเย่ ซานไห่พูดถูก เป็นเรื่องยากที่จะตำหนิสำหรับเรื่องนี้ และได้โปรดขอให้นายเย่ลงโทษด้วย!”

เย่เฉินโบกมือของเขา: “ฉันจะไม่ลงโทษคุณ เพราะคุณอายุเท่านี้แล้ว แม้ว่าคุณจะฆ่าใครซักคน ศาลจะไม่ตัดสินคุณ”

เฟย เจี้ยนจง รู้สึกราวกับว่าเขาได้รับการนิรโทษกรรม และรีบโค้งคำนับ: “ขอบคุณนายเย่สำหรับความเอื้ออาทรของคุณ!”

เย่เฉินหันไปมองเฟยซานไห่ และพูดอย่างเฉยเมย: “เฟยซานไห่ แม้ว่าเจ้าจะเป็นหัวหน้าบ้านเพียงครึ่งเดือน เจ้ายังต้องแบกรับความรับผิดชอบอีกครึ่งเดือน ณ เวลานี้ ไม่เหมาะกับคุณ เลาซี คุณออกไปได้ด้วยตัวเอง”

เฟยซานไห่รีบพูดว่า: “คุณเย่พูดถูก… ฉันมีหน้าที่รับผิดชอบ… ฉันขอให้คุณลงโทษด้วย…”

เย่เฉินพูดอย่างเฉยเมย: “อย่างที่คุณพูดตอนนี้ ความรับผิดชอบของการจัดการที่ไม่เหมาะสม พ่อของคุณมี 99% คุณคิด 1% และฉันจะไม่ถือว่าคุณรับผิดชอบ 99% ตอนนี้ ด้วยหนึ่งเปอร์เซ็นต์ของคุณ โดยธรรมชาติแล้วไม่มีอะไรให้ไล่ตาม”

เมื่อเฟยซานไห่ได้ยินสิ่งนี้ เขาก็กล่าวขอบคุณทันที: “ขอบคุณ คุณเย่ ขอบคุณ! ความกรุณาและคุณธรรมอันยิ่งใหญ่ของคุณจะไม่มีวันลืมเลือนในชีวิตของฉัน!”

เย่เฉินพึมพำ พยักหน้าอย่างเฉยเมยและกล่าวว่า “แม้ว่าข้าไม่จำเป็นต้องให้พวกเจ้าสองคนรับผิดชอบ แต่ในความคิดของข้า เจ้าทั้งสองต่างก็มีรอยเปื้อนในการจัดการตระกูลเฟย ครอบครัวต้องการคนสะอาดและไร้เดียงสาอย่างเร่งด่วนเพื่อยืนหยัดขึ้นมา และนำตระกูลเฟยออกจากเงามืด ดังนั้นในอนาคตคุณทั้งคู่ไม่เหมาะที่จะเป็นหัวหน้าตระกูลเฟย”

เมื่อทั้งสองได้ยินเช่นนี้ หัวใจของพวกเขาก็ตกตะลึงในทันใด

ใครจะคิดว่าวินาทีสุดท้าย เขารู้สึกขอบคุณสำหรับเครือข่ายของ เย่เฉิน และวินาทีนี้ เย่เฉิน กล่าวโดยตรง

เฟยซานไห่อดไม่ได้ที่จะโพล่งออกมา: “คุณเย่… คุณเพิ่งพูดไปเมื่อกี้ว่าความรับผิดชอบมีเพียง 1% ซึ่งแทบจะไม่สำคัญเลย นี่ไม่ถือว่าเป็นรอยเปื้อนใช่ไหม”

เย่เฉินขมวดคิ้วและถาม: “อะไรนะ ร้อยละหนึ่งไม่ถือเป็นรอย นอกจากนี้ คุณคิดว่าคุณมีรอยเปื้อนนี้เท่านั้นหรือ เฟยซานไห่ อย่าลืมว่าตอนนั้นคุณรับตำแหน่งพ่อของคุณเป็นหัวหน้าครอบครัว และส่งคนไปล่าเขาทุกที่ ถ้าฉันไม่ขอให้ วังว่านหลง ช่วยชีวิตเขา เขาคงถูกคุณฆ่าไปนานแล้ว ทำไมคุณไม่เปิดเผยเหตุการณ์นี้และถามคนธรรมดาในสหรัฐอเมริกา ระบุว่าพวกเขาคิดอย่างไร”

แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4294 เมื่อดวงจันทร์มืดและไฟถูกจุด
บทที่ 4296 เป็นหัวหน้าของบ้านตระกูลเฟย