ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 554

บทที่554
ซ่งหวั่นถิงกระตือรือร้น และอ่อนโยนต่อเขามาก แต่เย็นชาและแข็งกร้าวต่อตัวเองขนาดนี้ นี่เป็นการดูถูกตัวเองชัดๆ!
อู๋ซินรู้สึกถึงความอัปยศอดสูอย่างจริงใจ เขากัดฟันและมองไปที่หลิวกว่าง และพูดอย่างเย็นชาว่า:”หลิวกว่าง ฉันมีงานให้นายทำ ถ้านายทำได้ดี ฉันตบรางวัลให้อย่างงาม แต่ถ้านายทำไม่ดี ทีหลังอย่ามาให้ฉันอีก! ”
สีหน้าของหลิวกว่างตกตะลึง และพูดออกมาว่า:”คุณชายอู๋สั่งมาได้เลยครับ หลิวกว่างจะพยายามอย่างเต็มที่!”
อู๋ซินจ้องมองเย่เฉินที่อยู่ตรงลานบ้าน และพูดอย่างเย็นชาว่า:”อีกสักครู่ นายคิดวิธีให้ฉัน ฉันจะให้นายฉีกหน้าและสั่งสอนเย่เฉินอย่างรุนแรงต่อหน้าซ่งหวั่นถิง ฉันจะให้เขาอับอายต่อหน้าซ่งหวั่นถิง! ให้ดีเลยก็ให้เขาไสหัวไปด้วยสภาพที่แย่!”
หลิวกว่างตื่นเต้นมาก นี่มันแม่งเป็นโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับการแก้แค้นต่อหน้าสาธารณชนไม่ใช่เหรอ? !
เมื่อนึกเช่นนี้ เขาก็พูดออกมาอย่างตื่นเต้น:”คุณชายไม่ต้องกังวล ผมจะลงไปหาเขาเร็ว ๆ นี้!”
ในตอนนี้ หลิวกว่างรู้สึกตื่นเต้นมาก
เขาเคยตรวจสอบก่อนหน้านี้ว่า เย่เฉินใช้กลหลอกฮวงจุ้ยหลอกคนใหญ่โตในจินหลิงหลายคน นับถือเขาในฐานะอาจารย์เย่ ท่านหงห้า ตระกูลหวัง ตระกูลฉินและแม้แต่ตระกูลซ่ง ต่างก็มองว่าเย่เฉินเป็นแขกพิเศษ คือการดำรงอยู่ที่หลิวกว่างไม่สามารถสู้ได้
แต่ว่า หลิวกว่างรู้สึกว่า เขาไม่สามารถสู้ได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าตระกูลอู๋จะไม่สามารถสู้ได้!
ในเมื่อเย่เฉินคนนี้ทำให้ลูกชายคนโตของตระกูลอู๋ขุ่นเคือง งั้นตระกูลอู๋จะฆ่าเขา มันเป็นเรื่องง่ายมากเลยนี่?
ตอนนี้คุณชายอู๋ปล่อยให้ตัวเองไปสู้แนวหน้า ไม่เพียงแต่มีโอกาสแก้แค้น แต่ยังเป็นโอกาสที่จะทำให้เจ้านายพอใจอีกด้วย!
ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว !
โดยมีอู๋ซินหนุนหลังอยู่ และด้วยความเกลียดชังครั้งใหม่และความเกลียดชังครั้งเก่าที่พุ่งเข้ามาในหัวใจ วันนี้หลิวกว่างก็อยากกัดเนื้อเย่เฉินแรงๆ ถ้าให้ดีที่สุดก็ฆ่าเย่เฉินไปเลย!
ดังนั้น หลิวกว่างจึงพูดกับอู๋ซินทันที:”คุณชายอู๋ ผมจะไปเจอเขาเดี๋ยวนี้!”
……
ตอนนี้ ที่ลานของคฤหาสน์ เมื่อลุงหวัง ฉินกาง ท่านหงห้า เว่ยเลี่ยงและหวังตงเสวี่ยนเห็นเย่เฉินมา พวกเขาก็รีบล้อมเขาและทักทายเขาด้วยความเคารพ
ลุงหวัง ฉินกาง ท่านหงห้าและเว่ยเลี่ยง ต่างก็เรียกเย่เฉินว่าอาจารย์เย่ ในขณะที่หวังตงเสวี่ยนเรียกเย่เฉินว่าท่านเย่
นอกจากพวกเขาสองสามคนแล้ว ฉินกางยังมาพร้อมกับสาวสวยที่สง่างาม ซึ่งสะดุดตาเป็นพิเศษในชุดราตรีสีฟ้าอ่อน
เย่เฉินมองดูผู้หญิงคนนั้นอย่างระมัดระวัง และรู้สึกประหลาดใจ ที่แท้สาวสวยที่สง่างามและเป็นผู้ใหญ่คนนี้ ก็คือฉินเอ้าเสวี่ยนที่ปกติฉินสวมชุดกีฬา ดูเท่ห์ และท่าทางกล้าหาญ!
เขาอดไม่ได้ที่จะอุทานว่า:”เอ้าเสวี่ยน วันนี้เธอแต่งแบบนี้จนผมแทบจะจำไม่ได้!”
ฉินเอ้าเสวี่ยนหน้าแดงทันทีเมื่อเธอได้ยินแบบนี้
เธอกัดริมฝีปากล่างเบาๆ และพูดอย่างเขินอาย:”สวัสดีค่ะ อาจารย์เย่!”
วันนี้ ฉินเอ้าเสวี่ยนมเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณท่านซ่งกับพ่อ โดยจงใจแต่งตัวให้เป็นผู้ใหญ่มาก เพราะยังไงเธอก็อายุน้อยกว่าเย่เฉินไม่กี่ปี และยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ เพราะกลัวว่าเย่เฉินจะเห็นตัวเองเป็นน้องสาวจริงๆ ถ้าแต่งตัวดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น อาจทำให้เย่เฉินหวั่นไหวได้
เย่เฉินยิ้มให้เธอ แล้วพูดว่า:”สวัสดีเช่นกัน”
ในตอนนี้ เว่ยเลี่ยงรีบเดินไปด้านหน้าโค้งคำนับอย่างสุดซึ้งและพูดว่า:”อาจาย์เย่ ผมรอให้คุณตรวจงานที่บริษัทผลิตยาเว่ยซื่อมาตลอด ไม่ทราบว่าอาจารย์เย่จะมีเวลาว่างตอนไหนครับ?” เย่เฉินปัดมือ และพูดว่า:”บริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ เป็นของนาย นายจัดการเองก็พอแล้ว ไม่ต้องให้ผมไปตรวจงานหรอก”
เว่ยเลี่ยงรีบพูดว่า:”อาจารย์เย่ ที่ผมมีวันนี้ทุกอย่างเป็นเพราะคุณ ดังนั้นทุกอย่างของบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อจึงเป็นของคุณ หากคุณมีความต้องการในอนาคต เพียงแค่ประโยคเดียว เว่ยเลี่ยงจะทำอย่างสุดความสามารถแน่นอน!”
เย่เฉินพยักหน้าและยิ้มพูดว่ว่า:”เว่ยเลี่ยง ขอบใจนะ”
เว่ยเลี่ยงโค้งคำนับอย่างสุดซึ้งอีกครั้ง:”อาจารย์เย่ นี่คือสิ่งที่เว่ยเลี่ยงควรทำ”
ในเวลานี้ จู่ๆก็มีเสียงแหลมก็ดังขึ้น:”เห้ย มันโคตรแปลกเลยจริงๆ กลุ่มคนใหญ่โตที่ถือได้ว่าเป็นคนที่มีหน้าตาในจินหลิง กลับล้อมประจบประแจงไอ้ยาจกไร้ประโยชน์นี้ไม่หยุด ตาบอดรึไง? หรือปากไม่รับรส เลยอยากเลียขี้?”