ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 570

บทที่ 570
เขารู้สึกว่าตาแก่คนนี้จะต้องแก่จนเลอะเลือนแล้วแน่ๆ หรือไม่ก็สมองถูกคนทุบหัวมา ไม่งั้นละก็ จะโขกหัวคำนับให้กับเย่เฉินได้ยังไง?!
คุณท่านซ่งไม่ว่าจะเป็นเรื่องอำนาจ ในงานนี้ก็มีอำนาจมากที่สุด แม้ว่าตระกูลอู๋จะแข็งแกร่งกว่าตระกูลซ่งก็ตาม แต่ทรัพย์สินที่พ่อตัวเองสามารถควบคุมอยู่ ถึงยังไงก็น้อยกว่าคุณท่านซ่งยังเป็นอาวุโสอีก
มาดูแขกคนอื่นๆ แม้ว่าพวกเขาหลายคนจะเป็นครอบครัวชั้นสองธรรมดา แต่อย่างน้อยทรัพย์สินของครอบครัวก็มีมูลค่ามากกว่า 100 ล้านหยวน
ทั่วทั้งงาน มีเพียงไอ้คนจนๆเพียงคนเดียว คนจนนั้นก็คือเย่เฉิน!
แต่ว่า คุณท่านซ่งยังจะคุกเข่าให้กับไอ้คนจน ยังจะโขกหัวให้อีก
มีสิทธิ์อะไร?
เย่เฉินเป็นตัวอะไรกัน?
คุณท่านซ่งทำไมถึงได้ลืมหน้าลืมหลังโขกหัวให้กับเย่เฉิน?
เปลี่ยนคำพูดเป็น โขกหัวก็ทำแล้ว งั้นนี่ไม่ได้หมายความว่า หลานสาวก็สามารถมอบให้ได้เหรอ?!
คิดมาถึงตรงนี้ อู๋ซินหดหู่ใจลึกๆในใจ !
หากบารมีของเย่เฉินไม่ดับลง ไม่แน่ว่าคุณท่านซ่งจะยินยิมยัดเยียดซ่งหวั่นถิงให้เป็นเมียน้อยเขา!
ดังนั้น เขากัดฟันแน่น พูดว่า: “คุณปู่ซ่ง! คุณเชื่อไอ้คนจนๆนี้ได้ยังไง? ยาบำรุงนี้ของเขาแค่ดูก็รู้ว่าซื้อมาจากหมอข้างทาง กล่องห้าหยวน ยาเสริมพลังอาจจะแค่สิบกว่าหยวนเท่านั้นเอง คุณอย่าได้โดนเขาหลอกเชียวนะ! มิฉะนั้นถูกหลอกแล้วก็ไม่เป็นไร แต่ถ้ากินแล้วร่างกายทรุดโทรมจะต้องเป็นเรื่องแน่!”
คุณท่านซ่งโมโหมองไปทางอู๋ซิน พูดอย่างเย็นชาว่า: “คุณชายอู๋ แม้ว่าคุณจะเป็นแขกของตระกูลซ่ง แต่อาจารย์เย่เป็นผู้มีพระคุณของฉัน มีบุญคุณที่ช่วยชีวิตและให้ชีวิตใหม่กับฉัน หากคุณยังกล้าที่จะพูดจาโอหังกับอาจารย์เย่อีก อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจล่ะ!”
อู๋ซินกระวนกระวาย พูดว่า: คุณปู่ซ่ง คุณแก่จนเลอะเลือนแล้ว? หลอกลวงแบบนี้คุณก็เชื่อเหรอ!”
เวลานี้ซ่งหวั่นถิงได้ยืนขึ้นมา พูดด้วยความโมโหว่า: “อู๋ซิน!คุณกรุณาพูดจาให้มีมารยาทด้วย!อย่าได้โอหังนักเลย!”
อู๋ซินขมวดคิ้วถามซ่งหวั่นถิง: “คุณท่านซ่งเลอะเลือนแล้ว หรือว่าคุณก็เลอะเลือนด้วย? ยาเสริมพลังขยะแบบนี้ ยกเว้นหลอกผู้สูงอายุสมองเสื่อม ยังมีประโยชน์อะไร? คุณก็เป็นถึงนักเรียนดีเด่นในมหาวิทยาลัยชั้นนำในอเมริกา หรือว่าคุณก็เชื่อคำหลอกลวงของเย่เฉิน?!”
“แน่นอนว่าฉันต้องเชื่อ!” ซ่งหวั่นถิงพูดโดยไม่ต้องคิด: “อาจารย์เย่พูดอะไรฉันไม่สงสัยอย่างแน่นอน!แต่ว่านาย ถ้าหากนายยังเจตนาหาเรื่องอาจารย์เย่ เหน็บแนมคุณปู่ของฉัน ฉันจะให้คนลากนายออกไป!”
“คุณ……”อู๋ซินหมดอาลัยตายอยากแล้ว
นี่มันบ้าบออะไรกัน!
ยาเสริมพลังเม็ดเดียว ก็ทำให้ปู่ย่าตายายและลูกหลานของคุณเป็นง่อย?
นี่มันเล่นตลกอะไรกัน คุณให้กับฉัน ฉันยังขี้เกียจจะดูเลย!
ทำไมคุณยังถือว่าสิ่งนี้เป็นสมบัติ?
ฉันให้ภาพคุณราคาสามสี่พันล้านหยวน คุณท่านซ่งก็แค่พูดขอบคุณ!
คนอื่นให้ยาเสริมพลัง คุณปู่ซ่งคุกเข่าให้กับเขา?
แม่ง ถ้านับจากความคุ้มค่า คุณท่านซ่งยังต้องคุกเข่าให้ตัวเองเป็นเวลานานจนไม่ต้องลุกขึ้นมาเลย!
เขากล่าวอย่างไม่พอใจ: “มาๆๆ พวกเราให้คนในงานมาวิจารณ์หาเหตุผลกัน ตกลงยาเสริมพลังนี้มีค่าอะไรกัน? จะเทียบกับ《ภาพพระจันทร์บนน้ำแร่》ของฉันที่ให้ไปมีค่ากว่า? พวกคุณตระกูลซ่งมีสิทธิ์อะไรที่จะเกรงใจไอ้คนจนๆขนาดนี้ ทำกับฉันกลับไม่เคารพกันสักนิด?!”
อู๋ตงไห่เห็นลูกชายของเขาให้ของขวัญราคาแพงเช่นนี้ คิดไม่ถึงว่ายังโดนดูถูก ทนดูต่อไปไม่ไหวจริงๆ!
เขายืนขึ้น เอ่ยเสียงเฮิงด้วยความโห พูดว่า: “คุณอาซ่ง แม้ว่าตระกูลซ่งของคุณจะเป็นตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในจินหลิง แต่คุณไม่สามารถดูถูกลูก ๆ ของตระกูลอู๋ของผมได้ถูกไหม? มีอย่างที่ไหนคนอื่นให้ขยะชิ้นหนึ่ง ก็สามารถทำให้คุณก้มหัวคุกเข่าให้ได้ ลูกชายของผมให้《ภาพพระจันทร์บนน้ำแร่》ยังถูกพวกคุณต้อนรับด้วยความเย็นชา?”
“เรื่องในวันนี้ ถ้าคุณไม่บอกผมว่าทำไม แล้วผมก็คิดได้แค่ว่าตระกูลซ่งของพวกคุณ มีเจตนาที่จะเป็นปรปักษ์กับตระกูลอู๋ของพวกเรา!”
คุณท่านซ่งถือยาอายุวัฒนะอยู่ในมือ ตะโกนออกไปว่า: “อู๋ตงไห่ คุณเป็นถึงลูกชายคนโตของตระกูลอู๋ กลับปิดหูปิดตา เป็นกบในกะลา!คุณคิดจริงๆเหรอว่า ยาเม็ดนี้เป็นขยะ? ฉันจะบอกคุณให้ ถ้าหากว่าคุณรู้ว่าสรรพคุณของยาเม็ดนี้ นอกจากนี้คุณยังจะคุกเข่าต่อหน้าอาจารย์เย่ ขอร้องให้อาจารย์เย่มอบให้! ”
อู๋ตงไห่กล่าวอย่างเย็นชา: “ผม? น่าตลกจริง!ปีนี้ผมอายุยังไม่ถึงหกสิบปี คุณคิดว่าผมจะเลอะเลือนเหมือนคุณเหรอ?!”
เย่เฉินมองไปที่อู๋ตงไห่ที่เด็ดเดี่ยวและแสดงออกถึงการถากถาง ยิ้มเล็กน้อย พูดกับคุณท่านซ่งว่า: “ท่านซ่ง แมลงหน้าร้อนจะพูดถึงหน้าหนาวด้วยไม่ได้หรอก แมลงที่อยู่ไม่รอดถึงฤดูหนาว ไม่มีทางเชื่อหรอกว่าบนโลกมีน้ำแข็ง คนที่ไม่เคยเห็นเทวดา ก็จะไม่เชื่อว่าบนโลกมีเทวดา(เปรียบเปรยว่าคนที่อยู่ในโลกแคบ เหมือนกบในกะลา ความรู้ประสบการณ์น้อย ก็ไม่สามารถเห็นโลกกว้างได้)”
พูดมาถึงตรงนี้ เย่เฉินมีรอยยิ้มขี้เล่น พูดเบาๆว่า: “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ คุณไม่ลองทานยานี้ต่อหน้าทุกคนดู นอกจากนี้ยังเป็นการดีที่คนเหล่านี้จะได้เห็นการเปลี่ยนแปลงจากยาอายุวัฒนะ!”
————

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

อ่านนิยาย ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน เย่เฉินเป็นเขยแต่งเข้าบ้านหญิงที่ใครๆก็ดูถูกเหยียดหยาม แต่ไม่มีใครรู้ว่าฐานะแท้จริงของเขาเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลอันดับต้นๆ พวกที่เคยดูถูกเขาสุดท้ายก็ต้องคุกเข่าต่อหน้าเขาและเรียกเขาด้วยความเกรงกลัวว่าท่านชาย!

Comment

Options

not work with dark mode
Reset