ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 603

บทที่ 603
หลังจากหลิวหมิงต้องทนถูกคนอื่นๆ หัวเราะเยาะไปแล้ว ก็ถูกท่านหงห้าไล่ออกมาด้านนอก
ปกติแล้ว พอเขาออกมาจากเทียนเซียงฝู่ ก็จะต้องเอามือปิดหน้าผาก รีบกลับบ้าน
แต่ครั้งนี้ เขาไม่ได้เอามือปิดหน้าผาก แต่เดินกลับลานจอดรถโดยเต็มไปด้วยใบหน้าอาฆาตแค้น แล้วเข้ามาในรถที่หลิวกว่างและจางจื่อโจวนั่งอยู่
หลิวกว่างรออยู่ที่นี่นานแล้ว พอเห็นหลิวหมิงขึ้นรถมา ก็รีบถามว่า “ลูกพ่อ ด้านในเป็นอย่างไรบ้าง? ”
หลิวหมิงกัดฟันพูดว่า “พนักงานและยามรวมกันแล้ว30กว่าคน แต่กว่าครึ่งเป็นผู้หญิง แต่ที่สามารถสู้ได้จริงๆ มียาม12คน”
หลิวกว่างก็หันหน้าไปทางชายวัยกลางคนทางด้านข้าง แล้วพูดอย่างกังวลว่า “คุณจื่อโจวครับ คนมากมายเช่นนี้ คุณมั่นใจไหมครับ? เดี๋ยวพอสู้กันแล้ว จะไม่เสียเปรียบใช่ไหม? ”
จางจื่อโจวก็ยิ้มเย็นๆ แล้วพูดว่า “ไม่ต้องพูดถึงว่าคน30กว่าคน กว่าครึ่งเป็นผู้หญิงหรอก ต่อให้เป็นยามทั้งหมด สำหรับผมแล้วมันก็แค่เด็กๆ ！”
หลิวกว่างรีบพูดให้เกียรติว่า “คุณจื่อโจวไม่ธรรมดาจริงๆ ！ผมนับถือจากใจ！”
จางจื่อโจวพยักหน้าอย่างโอหัง แล้วก็มองไปยังหลิวหมิง พร้อมถามว่า “ตอนนี้ไอ้หงห้ามันอยู่ส่วนไหน? ”
หลิวหมิงตอบว่า “หงห้าอยู่ในห้องเพชรชั้นบนสุด！”
พูดไป เขาก็พูดเสริมด้วยใบหน้าที่ตื่นเต้นว่า “พ่อครับ คุณจื่อโจวครับ ตอนอยู่ในห้องบันเทิงเทียนเซียง ผมเจอเรื่องที่น่าสนุกอีกเรื่องหนึ่ง！”
“โอ๋? เรื่องอะไร? ” หลิวกว่างรีบถาม
หลิวหมิงก็ยิ้มร้ายๆ แล้วพูดว่า “ด้านใน ผมเห็นพ่อตาของไอ้สารเลวเย่เฉิน มันมากินข้าวที่นี่！ แถมยังจองห้องเพชรด้วย ไอ้หงห้าก็กำลังต้อนรับมัน เดี๋ยวพอพวกเราเข้าไป จัดการมันไปด้วยเลยไหมครับ? ”
“พ่อตาของเย่เฉินงั้นรึ？！” พอหลิวกว่างได้ยินดังนั้น ก็ดีใจ แล้วพูดว่า “มาครั้งนี้ไม่เสียเที่ยวจริงๆ ！วันนี้ที่งานวันเกิดของซ่งจี่ ไอ้เย่เฉินมันยังต่อยพ่อ！วันนี้ก็ให้มันพ่อตามันมาชดใช้แล้วกัน！”
ถ้าหากว่าสามารถฆ่าพ่อตาของเย่เฉินได้ ก็นับว่าแก้แค้นให้ลูกชายตนเองได้ ข้อสอง คุณชายอู๋เกลียดเย่เฉินเข้ากระดูกดำ พอฆ่าพ่อตามันได้ คุณชายอู๋ก็คงจะต้องมองตนเองในแบบใหม่
พอคิดถึงจุดนี้ เขาก็หันหน้าไปมองจางจื่อโจว แล้วพูดว่า “คุณจื่อโจวครับ ก่อนหน้านี้ในงานวันเกิดตระกูลซ่ง ไอ้เย่เฉินมันทำอะไรไว้กับประธานอู๋และคุณชายอู๋ คิดว่าคุณก็คงรับรู้มาบ้าง ในเมื่อพ่อตาของไอ้สารเลวเย่เฉินมันอยู่ที่นี่ด้วย คุณคิดว่าเราจัดการไปด้วยเลยดีไหม? ”
จางจื่อโจวพยักหน้า แล้วพูดว่า “เย่เฉินมันเหยียดหยามนายท่านและคุณชายผม ผมก็ต้องอยากจะเอามีดฟันมันให้เละ ในเมื่อเจอกับ
พ่อตามันแล้ว ผมก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องไว้ชีวิตมัน”
หลิวกว่างพยักหน้าอย่างใจชื้น แล้วพูดว่า “เช่นนั้นพวกเราเข้าไปด้วยกัน วันนี้จะต้องให้พวกมันตายอย่างไร้ที่ฝัง！”
……
อีกด้าน
ในห้องเพชรของเทียนเซียงฝู่ อาหารต่างๆ ก็ถูกยกมาวางบนโต๊ะ ล้วนเป็นอาหารหรูหราดีเลิศ
เป็นถึงราชาใต้ดินของเมืองจินหลิง ในตอนนี้ท่านหงห้าก็พูดกับเซียวฉางควนอย่างเคารพว่า “คุณเซียวครับ ผมให้ทางห้องครัวจัดทำ
อาหารเพื่อสุขภาพอย่างดี หวังว่าจะถูกปากคุณนะครับ วัตถุดิบพวกนี้ เป็นวัตถุดิบอย่างดีในจินหลิง ที่ไม่มีสารปนเปื้อน มาจากธรรมชาติ ”
เซียวฉางควนเห็นอาหารต่างๆ ตรงหน้า น้ำลายก็แทบจะไหลออกมาเลย
ต้องรู้ก่อนว่า ต่อให้ตอนที่ตระกูลเซียวยังไม่ล้มละลาย เขาก็ไม่เคยมาสุดยอดร้านอาหารเช่นนี้ ยิ่งไม่เคยได้กินของดีแบบนี้
บางครั้ง เขาก็ฝันอยากจะสัมผัสการใช้ชีวิตที่ฟุ่มเฟือยหรูหราแบบคนรวย ที่สามารถชี้นิ้วสั่งสุดยอดหูฉลาม หอยเป๋าฮื้อ กุงล็อบเตอร์ออสเตรเลีย ปูทาราบะ
แต่ว่า หลายปีมานี้ เขาไม่เคยมีโอกาสอย่างนี้เลย อาหารที่เขากินแพงที่สุด อย่างมากก็แค่ราคาที่พอเลี้ยงคนพันคน ราคาสองพันหยวน แต่วันนี้เต็มที่เลย กินอาหารในราคาที่เลี้ยงสามพันคนได้
————