ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 678

บทที่ 678
“ ห้องนั่งเล่นกว่าร้อยตารางเมตรเหรอ?!” พนักงานแนะนำสินค้าได้ยิน ก็ตกตะลึง และพูดว่า: “นี่มันใหญ่เกินไปแล้วมั้ง?”
เซียวฉางควนยิ้ม และพูดว่า: “คฤหาสน์ที่ใหญ่ที่สุดของTomson Riviera ห้องนั่งเล่นจะเล็กได้เหรอ?”
สายตาของพนักงานแนะนำสินค้ามองด้วยความตะลึง รีบพูดว่า: “คุณผู้ชายครับ ห้องนั่งเล่นใหญ่ขนาดนั้น งั้นคุณก็สามารถซื้อเฟอร์นิเจอร์เพิ่มได้เยอะหน่อย ห้องจะได้ไม่โล่งเกินไป!”
ขณะที่พูดอยู่ พนักงานแนะนำสินค้าก็รีบพาเขาไปที่ชุดโซฟาไม้พะยูงไหหลำ กล่าวแนะนำว่า: “คุณผู้ชายครับ โซฟาไม้พะยูงไหหลำ 3+2+2+1ชุดนี้ของเรา ออกแบบมาเป็นพิเศษสำหรับลูกค้าที่อยู่คฤหาสน์ มีทั้งหมด 8 ที่นั่ง แม้แต่แขกที่มาบ้านก็สามารถนั่งได้ โอ่อ่ามาก”
เซียวฉางควนก้าวไปข้างหน้าและแตะที่เท้าแขนของโซฟา เขาพอใจกับความลื่นของมันมาก เขาถามด้วยความแปลกใจว่า: “ชุดนี้ราคาประมาณไหน?”
อีกฝ่ายพูดว่า: “คุณครับ ชุดนี้ไม้พะยูงไหหลำเป็นไม้ที่ดี อีกทั้งยังเป็นของเก่า ถ้าคุณชอบ เราสามารถให้ราคาต้นทุนคุณ รวมทั้งสิ้น 1.98 ล้าน!”
“โห!” เซียวฉางควนตกใจ พูดว่า: “นี่มันแพงมากเลยนะคุณ!”
อีกฝ่ายอธิบายว่า: “นี่คือวัสดุของไหหลำ วัสดุดี ดังนั้นราคาจึงแพงกว่าอยู่แล้ว แต่คฤหาสน์ขนาดใหญ่ของคุณ Tomson Riviera ที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ช่างเป็นวิลล่าที่หรูหรา ต้องจับคู่กับชุดโซฟาแบบนี้ถึงจะเหมาะสมครับ!”
หม่าหลันขมวดคิ้วและกล่าวว่า: “โซฟาบ้าอะไรกัน ชุดหนึ่งราคาเกือบสองล้าน พอซื้อชุดนี้ไป ทั้งครอบครัวนอนลงโซฟาได้ก็พอแล้ว!”
เซียวฉางควนจ้องมองเธอแวบหนึ่ง แล้วพูดอย่างเก้ๆกังๆว่า: “ชุดนี้เกินงบมากเกินไป มีที่ถูกกว่านี้อีกไหม? อย่างเช่นไม้ประดู่พม่า ราคาถูกกว่าไหหลำมากเลยใช่ไหมล่ะ?”
พนักงานแนะนำสินค้าคนนั้นบอกว่า: “ไม้ประดู่พม่าชุดนี้ก็ประมาณ 1 ล้าน อีกอย่างตอนนี้เราก็ไม่มีในสต๊อกด้วย”
เมื่อพูดจบ พนักงานแนะนำสินค้าพูดเสริมอีกคำ ว่า: “จะเล่นไม้พะยูงไหหลำ คนส่วนใหญ่ต่างก็ชอบวัสดุไหหลำ วัสดุของพม่าไม่ได้มาตรฐานจริงๆ”
เซียวฉางควนเม้มริมฝีปาก ในใจรู้สึกเสียดายเล็กน้อย
จะซื้อโซฟาชุดหนึ่งราคาเกือบสองล้าน ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเกินงบมากเกินไป
ยังไงก็ไม่ได้ซื้อแค่โซฟาไว้ในบ้านเพียงอย่างเดียว ยังต้องซื้อเฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ไฟฟ้าอื่นๆอีก อย่างน้อยก็ต้องซื้อเฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ไฟฟ้าในห้องนอน 2 ห้อง ห้องรับประทานอาหาร
เฟอร์นิเจอร์ในห้องนอน เฟอร์นิเจอร์ในห้องรับประทานอาหารสามารถซื้อแบบไม่ต้องดีก็ได้ แต่อย่างน้อยก็ต้องเก็บไว้สักกี่แสนถึงจะพอ ดังนั้นโซฟาที่เขาอยากซื้อ งบต้องไม่เกิน 1.4 ล้าน
ดังนั้นเขาจึงรีบถามพนักงานแนะนำสินค้าว่า: “ถ้าสั่งซื้อวัสดุชุดจากพม่า จะสามารถส่งของให้ได้เมื่อไหร่?”
“คือว่า……” อีกฝ่ายคิดแล้วคิดอีก พูดว่า: “ใช้เวลาหนึ่งเดือน คุณก็รู้ การจัดหาไม้แบบนี้จะยุ่งยากกว่า พอไม้มาถึง แล้วต้องส่งไปยังโรงงานเพื่อแปรรูป หลังจากทำเสร็จแล้วก็ส่งมาเมืองจินหลิง ซึ่งใช้เวลานานมากครับ”
“ก็ไม่ค่อยนานนะ……”
เซียวฉางควนคิดในใจ หลังจากที่ย้ายเข้ามาอยู่แล้ว แม้แต่ห้องนั่งเล่นจะไม่มีโซฟาเลยสักอัน？
ดูแล้ว ตัวเองทำได้แค่ดูโซฟาอื่นๆที่ราคาถูกกว่า
ขณะที่กำลังคิดอยู่ จู่ ๆก็ได้ยินเสียงที่คุ้นหูเสียงหนึ่ง เอ่ยปากพูดว่า: “เถ้าแก่อยู่ไหม? รับเฟอร์นิเจอร์เก่ามือสองไหม? เป็นไม้พะยูงไหหลำ!”
เซียวฉางควนหันหลังโดยไม่ทันได้รู้ตัว ทันใดนั้นเขาก็มองไปที่พี่ใหญ่ เซียวฉางเฉียนที่กำลังเดินเข้ามาในร้าน
เซียวฉางเฉียนคิดไม่ถึง ว่าจะพบกับครอบครัวของเซียวฉางควน เมื่อคิดถึงสภาพที่เวทนาของตัวเองในตอนนี้ เขาแทบอยากจะหันกลับและเดินจากไปโดยจิตใต้สำนึกเลย
และในตอนนี้ จู่ ๆก็มีชายคนหนึ่งเดินออกมา และมองเซียวฉางควน รีบถามทันทีว่า: “คุณบอกว่าอยากขายเฟอร์นิเจอร์ไม้พะยูงไหหลำเหรอ?”
————