ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 731

บทที่ 731
ตอนกลางคืน เซียวชูหรันแทบจะไม่ได้หยิบตะเกียบกินข้าวเลย
เธอหยิบโทรศัพท์โทรหาและวิดีโอคอลหาหม่าหลันอยู่ตลอด แต่ทุกอย่างก็ไร้ผล ไม่ได้รับการตอบรับกลับมา
ส่วนเซียวฉางควนก็ยังคงทำหน้าตาสบายๆ เพราะเขาคิดว่า หม่าหลันหนีไปได้ยิ่งดี หนีไปให้เหมือนกับเฉียนหงเย่นเลยยิ่งดี แบบนี้ ชีวิตตนเองจะได้ปลดปล่อยจริงๆ เสียที
เซียวชูหรันก็บ่นว่าจะไปแจ้งความที่สถานีตำรวจ เซียวฉางควนก็พูดอยู่ข้างๆ ว่า “เฮ้อ ชูหรัน แม่แกน่ะโตแล้ว บางทีแม่แกอาจจะมีอะไรที่ต้องทำก็ได้ จะไปยุ่งกับเธอทำไม? บางทีแม่แกอาจจะออกไปจากบ้านนี้ก็ได้ แกก็ไม่ควรจะไปแจ้งความตามแม่แกกลับมาหรอกนะ?”
“เป็นไปได้หรือคะ?” เซียวชูหรันตั้งใจพูดว่า “แม่หวังมานานว่าจะได้อยู่ที่Tomson Riviera ในที่สุดตอนนี้ก็ได้เข้ามาอยู่แล้ว ถ้าแม่อยากจากไปบ้านนี้ไป ตามนิสัยแม่แล้ว คงไม่รีบออกไปในเวลาแบบนี้หรอก！พ่อก็อยู่กับแม่มาตั้งหลายปี พ่อจะไม่รู้นิสัยแม่เลยหรือคะ?”
เซียวฉางควนก็เริ่มครุ่นคิด
คำพูดของลูกสาว เตือนใจเขา
หม่าหลันเป็นคนแบบไหน?
เธอเป็นคนที่รักศักดิ์ศรีมาก จนแทบบ้า
อีกอย่าง แม้แต่ฝันเธอก็หวังอยากที่จะสบาย
เธอจะออกจากบ้านตอนก็ได้ แต่คงไม่ใช่ตอนที่คนทั้งบ้านได้ย้ายเข้ามาอยู่ที่Tomson Rivieraแล้ว มันไม่ใช่นิสัยการกระทำของเธอ
พอคิดถึงจุดนี้ เขาก็ขมวดคิ้วขึ้นมา ในใจก็คิดว่า หรือว่าจะเกิดเรื่องอะไรกับหม่าหลันจริงๆ งั้นหรือ?
จริงๆ แล้วต่อให้เซียวฉางควนจะไม่พอใจหม่าหลัน แต่ถึงอย่างไรก็ได้ใช้ชีวิตร่วมกันมาหลายปี อยู่ดีๆ มาบอกเกิดเรื่องกับเธอ ในใจเขาก็ใจหายเหมือนกัน ถ้าจะให้มานั่งจิบชาอยู่ที่บ้าน ก็คงจะไม่เหมาะ
ดังนั้นเขาก็เลยถอนหายใจ แล้วพูดว่า “กินข้าวกันก่อน กินเสร็จพ่อจะออกไปตามหาพร้อมแกเอง”
เซียวชูหรันเห็นว่าท่าทางของพ่อตนเองเริ่มดีขึ้น ก็เบาใจขึ้นมาหน่อย เลยรีบพูดว่า “พ่อคะ งั้นเดี๋ยวพวกเราแยกกันตามหา หนูจะไปแจ้งความ พ่อก็ไปตามแถวๆ บ่อนที่แม่ชอบไปเล่นไพ่นกกระจอก”
เซียวฉางควนก็พูดว่า “ได้ เดี๋ยวพอไปตามหาดู”
เย่เฉินก็พูดว่า “คุณภรรยาครับ งั้นเดี๋ยวผมไปแจ้งความกับคุณนะ”
เซียวชูหรันก็รีบพูดว่า “แจ้งความมันง่ายๆ ไปคนเดียวก็พอ คุณไปตามหากับพ่อเถอะ”
“ได้” เย่เฉินพยักหน้า แต่ก็ยังไม่ค่อยวางใจเซียวชูหรัน ก็เลยพูดกับต่งรั่งหลินว่า “รั่งหลิน คุณไปเป็นเพื่อนชูหรันแล้วกัน”
ต่งรั่งหลินรีบพูดว่า “ไม่มีปัญหา เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อนชูหรันเอง”
รีบๆ กินข้าวจนเสร็จ แล้วทั้ง4คนก็แยกเป็นรถ2คัน แยกเป็นสองทางออกไปจากTomson Riviera
เซียวชูหรันขับรถไปแจ้งความที่โรงพัก พร้อมกับต่งรั่งหลิน เย่เฉินขับรถไปบ่อนไพ่นกกระจอกกับเซียวฉางควน
แต่ว่า ก่อนขึ้นรถ เย่เฉินก็ส่งข้อความไปให้เฉินจื๋อข่าย ข้อความว่า “ภรรยาผมจะไปแจ้งความ คุณไปบอกทางสถานีตำรวจหน่อย ว่าอย่าเปิดเผยเรื่องแม่ยายผม”
เฉินจื๋อข่ายก็รีบตอบกลับมาว่า “คุณชาย วางใจได้ ผมได้จัดการแล้ว คุณนายไม่มีทางสืบข่าวของหม่าหลันได้แน่”
“งั้นก็ดี” เย่เฉินก็โล่งอกไม่น้อย
แล้วก็ขับรถ พาเซียวฉางควนออกไป
พอออกประตูไป เย่เฉินก็ถามเซียวฉางควนว่า “พ่อครับ พวกเราจะไปที่ไหนกัน?”
เซียวฉางควนก็ถอนหายใจ “พ่อก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอชอบไปเล่นไพ่นกกระจอกที่ไหน ก็ขับวนไปแถวๆ นี้ก่อนแล้วกัน ดูซิว่ามีที่ให้เล่นไพ่นกกระจอกไหม พอเจอแล้วก็ลองเข้าไปดู”
เย่เฉินก็ยิ้มในใจ ดูเหมือนว่าเซียวฉางควนก็ไหลไปตามน้ำ ทำท่าตามหาให้เซียวชูหรันเห็น
หาไปหลายที่ ก็ไม่มีวี่แววของหม่าหลัน เซียวฉางควนก็ไม่ร้อนรนอะไร ถึงอย่างไรเขาก็แค่อยากจะทำท่าออกมาตามหาก็เท่านั้น ถือโอกาสให้ใจตัวเองสงบลงหน่อย ส่วนหม่าหลันจะไปที่ไหนนั้น เขากลับไม่ได้สนใจอะไร
————