ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 817

ทันใดนั้น ซ่งหวั่นถิงที่สง่างามก็เดินออกจากลิฟต์
แม้ว่าเธอจะมามอบกระเช้าดอกไม้ให้พอล แต่ดวงตาของเธอก็จับจ้องไปที่ร่างกายของเย่เฉินอยู่เสมอ
ทุกครั้งที่เห็นเย่เฉิน ซ่งหวั่นถิงรู้สึกมีความสุขมาก ราวกับว่าเธอกลับมา18อีกครั้ง ช่วงความรักเบิกบาน
อันที่จริง คุณหนูคนโตอย่างเธอเติบโตเร็วกว่าคนส่วนใหญ่ สัมผัสกับโลกมนุษย์เร็ว และเรียนรู้ที่จะสวมหน้ากากมาก่อน
แต่หลังจากที่ได้เห็นเย่เฉิน หลังจากตกหลุมรักเย่เฉิน ความสามารถของซ่งหวั่นถิงในการสวมหน้ากากก็ล้มเหลวต่อหน้าเขา
เธอมองเย่เฉินด้วย ในตาเต็มไปด้วยและความเคารพ เธอตอบอย่างเขินอาย:”อาจารย์เย่ คุณกับคุณพอลรู้จักกันได้ยังไง? คุณพอลน่าจะเพิ่งมาถึงประเทศจีนได้ไม่นานนี้หรอก”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า:”พ่อตาของฉันกับแม่ของคุณพอลเป็นเพื่อนร่วมชั้นในมหาวิทยาลัย เลยได้รู้จักกัน”
ซ่งหวั่นถิงพูดด้วยความประหลาดใจ:”โอ้ ช่างเป็นเรื่องบังเอิญมากๆ!”
พอลที่อยู่ข้างๆ ยิ้มและพูดว่า:”มันเป็นเรื่องบังเอิญ ผมก็ไม่คิดมาก่อน คุณซ่งคุณจะรู้จักอาจารย์เย่ด้วย”
ซ่งหวั่นถิงมองเย่เฉินอย่างลึกซึ้งและพูดกับพอลว่า:”อาจารย์เย่ ถือได้ว่าเป็นผู้มีพระคุณของฉัน คุณจำได้ไหมว่า ครั้งหนึ่งเมื่อสินค้าส่งออกของเรามาถึงสหรัฐอเมริกา พวกเขาถูกกล่าวทันทีว่าไม่มีคุณสมบัติ แต่ก็จะฟ้องเรา แล้วต้องชดใช้ค่าสินไหมทดแทนมหาศาล?”
พอลพยักหน้าทันทีและพูดว่า:”แน่นอน ผมจำได้ว่าครั้งนั้นคุณขอให้ผมรีบไปชายฝั่งตะวันออกของสหรัฐอเมริกาไปยังชายฝั่งตะวันตกของสหรัฐอเมริกา เพื่อช่วยคุณแก้ไขข้อพิพาทนี้ แต่แก้ปัญหาได้ ก่อนที่ผมจะถึงฝั่งตะวันตก”
ซ่งหวั่นถิงพูดด้วยความกลัว:”ตอนนั้นฉันทำฮวงจุ้ยที่บ้านเสียหายโดยไม่ได้ตั้งใจ ธุรกิจของฉันไม่เพียงแค่ต้องทนทุกข์เท่านั้น แต่ฉันยังมีปัญหาอีกมากด้วย ฉันยังมีปัญหาในการขับขี่และอุบัติเหตุบ่อยๆ ด้วย”
ซ่งหวั่นถิงยกข้อมือขึ้น เพื่อเผยให้เห็นสร้อยข้อมือที่แม่ของเธอทิ้งให้เธอ และพูดด้วยอารมณ์ว่า:”ในตอนนั้นสร้อยข้อมือนี้หายไปแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะอาจารย์เย่ ฉันคงหามันกลับมาไม่ได้”
พอลอุทาน:”ที่แท้ปรมาจารย์ฮวงจุ้ยผู้ยิ่งใหญ่ที่คุณบอกผม ก็คืออาจารย์เย่!”
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าและพูดว่า:”ใช่ ก็คืออาจารย์เย่”
สายตาของพอลที่มองเย่เฉิน เต็มไปด้วยการเคารพและชื่นชม!
เขาโพล่งออกมา:”อาจารย์เย่ ผมไม่นึกเลยว่าคุณจะเป็นปรมาจารย์ฮวงจุ้ยที่ได้รับคำชมจากคุณซ่งมาตลอด!”
เย่เฉินยิ้มอย่างเฉยเมย โบกมือและพูดว่า:”มันไม่มีอะไรมากไปกว่าทักษะเล็กน้อย มันไม่คุ้มค่าที่จะพูดถึง”
พอลรีบพูดว่า:”อาจารย์เย่ คุณถ่อมตัวเกินไปจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะคำแนะนำของคุณในเมื่อกี้ สำนักงานฮวงจุ้ยของผมอาจมีปัญหาใหญ่เช่นกัน ผมรู้สึกขอบคุณมาก!”
แม้ว่าเย่เฉินจะถ่อมตัวมาก แต่พอลไม่คิดอย่างนั้น เขามีความเคารพต่อเย่เฉินอยู่ในใจแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น แม้แต่คุณหนูคนโตของตระกูลซ่งยังยกย่องเย่เฉิน แน่นอนว่าเป็นตนจะไม่มีทางละเลยเย่เฉิน
ทันใดนั้นเย่เฉินพูดว่า:”ฉันยังมีธุระต้องไปทำ เอางี้ พวกคุณคุยกันก่อน ฉันไปก่อนล่ะ”
ซ่งหวั่นถิงรีบถาม:”อาจารย์เย่ คุณจะไปไหน? คุณขับรถมาหรือเปล่า? ถ้าคุณไม่ได้ขับฉันจะไปส่งคุณเอง!”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า:”คุณกับพอลไม่ต้องระลึกอดีตเหรอ?”
ซ่งหวั่นถิงรีบพูดว่า:”พอลกับฉันเป็นเพื่อนเก่า และต่อไปเขาจะพัฒนาในเมืองจินหลิง เรามีเวลาที่จะหวนคิดถึงอดีตอีกมาก หากคุณไม่ขับรถในวันนี้ ได้โปรดให้ฉันไปส่งคุณ!”
เมื่อเห็นเช่นนี้ พอลรู้ว่าซ่งหวั่นถิงไม่เพียงแต่ชอบเฉินเท่านั้น แต่ยังให้เย่เฉินอยู่ในตำแหน่งที่สำคัญมากในใจของเธอ
ในเวลานี้ เขาพูดตามน้ำทันที:”คุณซ่ง ขอบคุณสำหรับกระเช้าดอกไม้ที่คุณให้ และช่วยฝากขอบคุณคุณท่านซ่งด้วยครับ หากมีโอกาสจะไปเยี่ยมคุณแน่นอน ถ้าคุณมีอะไรจะทำก็ทำไปก่อน พอดีผมก็มีเรื่องให้ต้องจัดการ”