รถของหัวเฉิงเหยียบคันเร่ง มันเร่งเต็มแรง
ประสิทธิภาพของแลนโรเวอร์คันนี้เกือบจะมาถึงขีดสุด มันสามารถพุ่งตัวออกไปได้มากกว่าหนึ่งร้อยห้าสิบเมตรในเวลาเพียงไม่กี่วินาที ความเร็วนี้เกินขีดจำกัดความเร็วสูงสุดบนทางหลวง ถ้าหากว่าชนใครเข้ามันก็สามารถทำให้เค้าตายได้เลยในทันที
เมื่อเห็นฉินจุนที่อยู่ตรงหน้า มันก็เห็นเพียงแค่ชายชราที่กำลังลงมาจากรถ
บอดี้การ์ดหลายคนผงะไปซักพัก “เค้าลงมาแล้ว!”
หัวเฉิงหัวเราะเยาะเย้ยขึ้นมา “ไม่ต้องสน ก็ตายๆ ไปด้วยกันนี่แหละ!”
แม้ว่ามันจะวิ่งหนีไป เค้าก็จะขับไล่ตามแล้วตายๆ ไปพร้อมกัน แต่มันไม่สามารถที่จะทิ้งหลักฐานอะไรเอาไว้ได้เลย
ในเวลาเพียงแค่ชั่วพริบตาเท่านั้น แลนด์โรเวอร์ก็พุ่งไปข้างหน้า ชายชรานั่นก็ยกมือขึ้นมา
มันเกิดลมกระโชกแรงขึ้นมาที่ตัวเค้า!
แขนเสื้อของหมอนั่นก็พองตัวขึ้นมาโดยไม่มีลมเลยซักนิด หญ้าที่อยู่รอบๆ มันก็แกว่งไปตามลม หากมองลงมาจากด้านบน มันจะพบว่าหญ้ากับฝุ่นที่อยู่รอบตัวเค้ามันหมุนเป็นวงกลมและจุดศูนย์กลางของวงกลมคือชายชราในเสื้อคลุมสีขาว!
ฮู้วววว!
รถมันแล่นมาพร้อมกับลม มันพุ่งเข้าไปที่ชายชรานั่น
จู่ๆ ชายชราก็ยกมือของเค้าขึ้นมา!
ตูม!
เค้ากดลงไปที่รถแลนโรเวอร์ตรงหน้า
มันกระแทกเข้ากับรถแลนโรเวอร์ในทันที! รถทั้งคันมันก็บุบไป!
มันราวกับชนเข้ากับภูเขาขนาดใหญ่
ฝ่ามือของชายชราทำให้แลนด์โรเวอร์คันนี้ยุบ!
เครื่องยนต์ด้านหน้าพัง กระจกด้านหลังแตกเป็นเสี่ยง รถทั้งคันถูกยุบและทุกคนที่อยู่ข้างในนั้นก็เสียชีวิตไปในทันที
รถที่อยู่ข้างหลังต่างก็ตกตะลึง เมื่อเห็นชายชราใช้มือของเค้าหยุดรถที่พุ่งมาด้วยความเร็ว 150 ไมล์ต่อชั่วโมง ชายชรานั่นไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลยด้วยซ้ำ เค้าดูเฉยเมยอย่างน่าขนลุกเป็นอย่างมาก
นี่มันคนหรือเทพเจ้ากันแน่!
ประธานหัวตายแล้ว!
ในตอนนี้พวกเค้าก็ไม่กล้าที่จะหยุดพักเลย พวกเค้าเกียร์ถอยหลัง คันเร่งถูกเหยียบจนมิดและรถก็ถอยออกไปอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตามชายชราก็ยิ้มจางๆ เค้าโบกแขนเสื้อและเหวี่ยงเข็มเงินสองสามอันออกไป
หวือหวือ!
เสียงของเข็มเงินที่พุ่งออกไปในอากาศ หลายคนในรถเอนหลังหลบและเข็มเงินก็เจาะกระจกหน้ารถอย่างแม่นยำ มันจิ้มไปตรงกลางคิ้วของพวกเค้า
ด้วยพลังของมันนี้เอง พวกเค้าทั้งหมดถูกฆ่าตายในทันที!
มันเป็นแบบเดียวกับวิธีการที่ฉินจุนใช้เลย แต่มันเฉียบคมและแม่นยำกว่ามาก!
ในเวลาเพียงแค่สิบนาทีเท่านั้น ทุกคนในรถสองคันนี้ก็ถูกฆ่าตาย
ชายชราหยิบใช้มือเพียงข้างเดียวจับฉินจุนกับฉินเฟยหยูขึ้นมาแล้ววางไว้บนหลังวัว เค้าจูงวัวและเดินไปที่หมู่บ้านเล็กๆ ที่เชิงเขา
…
ไม่รู้เลยว่าฉินจุนได้สติมาตอนไหนกัน หลังจากที่ลืมตาขึ้นมา เค้ารู้สึกสบายตัวขึ้นมากขึ้น ร่างกายและแข็งแรงของเค้ามันไม่อ่อนแอเหมือนเมื่อก่อน
มันไม่น่าจะเป็นแบบนี้ไปได้?
สูญเสียแก่นแท้และเลือดไปสองหยด ยิ่งไปกว่านั้นมันก็กลิ้งลงมาตามไหล่เขา แม้ว่าเค้าจะไม่ตาย แน่นอนว่าเค้าจะต้องสูญเสียชีวิตไปครึ่งหนึ่ง แต่ตอนนี้ไม่เพียงแต่เค้ายังสบายดี แต่ยังดีกว่าเดิมอีกมากด้วย?
ฉินจุนเงยหน้าขึ้นมาและเห็นชายชรานั่งอยู่บนเก้าอี้ในสวน สีหน้าของเค้าก็ดูมีความสุขขึ้นมาในทันที
“อาจารย์!”
ชายชราหันหน้ามาแล้วยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย
“เสียสละเลือดสองหยดพร้อมพลังของตัวเองเพื่อช่วยใครสักคน เค้าคงจะไม่ใช่พ่อของเธอใช่ไหม?”
ฉินจุนยิ้ม “นี่คืออารองของผม”
อาจารย์ก็คืออาจารย์ เพียงแค่มองดูอาจารย์ก็สามารถบอกได้ในทันทีเลยว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเค้า
ฉินจุนยิ้มเล็กน้อย “อาจารย์ อาจารย์ฉลาดมากเลย ได้โปรดช่วยรักษาอาการบาดเจ็บของอารองของผมด้วย”
เย่ซวนหยวนก็ยิ้มขึ้นมาอย่างเย็นชา “ต้องให้เธอมาพูดอย่างงั้นเหรอ? ฉันรักษาพวกเธอทั้งสองแล้ว เก็บข้าวของของพวกเธอแล้วรีบไสหัวออกไปซะ”
เมื่อฉินจุนได้ยินแบบนี้ เค้าก็ล้มตัวลงไปนอนแล้วถอนหายใจออกมา
“ไม่ อาจารย์ อาการของผมยังค่อนข้างรุนแรง เหล้าจินเส่อของอาจารย์ ให้ผมดื่มมันหน่อยสิ”
เมื่อได้ยินฉินจุนพูดมาแบบนั้น เย่ซวนหยวนก็จ้องเขม็ง “ไอ่เด็กนี่อย่ามาพูดแบบนี้กับฉัน แกขโมยเหล้าจินเส่อของฉันไปตั้งเท่าไหร่แล้ว? ไม่ละอายบ้างเลยหรือไง?”
ทรัพย์สินของฉินจุนเพียงแค่อย่างเดียวก็รวยกว่าประเทศคู่แข่งแล้ว ไม่ต้องพูดถึงเย่ซวนหยวนเลย ความมั่งคั่งของเค้ามันไม่สามารถจะจินตนาการได้เลย
ใครจะคิดว่าพี่เลี้ยงและเด็กฝึกงานที่รวยมากเหล่านี้จะต่อรองและวางอุบายด้วยการจิบไวน์
เหล้าจินเส่อของเย่อซวนหยวนมันไม่ธรรมดาเลย เย่ซวนหยวนเลี้ยงงูจินเส่อด้วยตัวเอง เค้าใช้เวลากว่า 20 ปีในการบ่นเหล้าในลูกน้ำเต้า เย่ซวนหยวน เก็บน้ำเต้าไว้ 2 ลูก เค้าเก็บไว้ใช้ในภายหลัง แต่ฉินจุนก็แอบดื่มมันทั้งหมด
อาจารย์กับลูกศิษย์เถียงกันอยู่ซักพักแล้วฉินจุนก็พูดขึ้นมาว่า
“ท่านอาจารย์ ท่านอยากไปตงไห่กับผมไหม พวกรุ่นน้องเค้าก็อยากจะเจออาจารย์นะครับ”
เย่ซวนหยวนเหลือบมองที่จุนฉิน เค้าลังเลแล้วก็พยักหน้า
“เอาล่ะ อีกสองสามวันค่อยไป ร่างกายของเธอมันยังต้องได้รับการพักฟื้นอีกสองสามวัน”
มันไม่เหมือนกับลุงรองของเค้า ร่างกายของเค้าสามารถที่จะฟื้นตัวได้ยากมาก
ทั้งสองเหมือนภาชนะสองใบ อารองฉินคือถ้วย แม้จะว่างเปล่า แต่ก็สามารถเติมน้ำได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
และฉินจุนก็เหมือนกับรถถังขนาดใหญ่ มันต้องการการฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์ แม้แต่เย่ซวนหยวนเองก็ต้องใช้เวลามากพอสมควร
ฉินจุนกับอารองฉินของเค้ายังคงต้องอยู่ที่ชนบทไปก่อนซักพัก พวกเค้าติดตาม เย่ซวนหยวนไปปลูกผักและเลี้ยงปศุสัตว์ มันราวกับว่าพวกเค้าได้กลับไปใช้ชีวิตอันเงียบสงบเมื่อหลายสิบปีก่อน
แต่ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ตงไห่ก็มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เกิดขึ้น
ข่าวการเสียชีวิตของซูจินเลี่ยกับหัวเฉิงมันทำให้ทั้งสองตระกูลใหญ่โกรธมาก พวกเขาไปที่เชิงเขาชิงเหมย เพื่อตรวจสอบอย่างละเอียด แต่ไม่พบศพของฉินจุนกับอารองฉินเลย
ซูเฉิงกั๋ว ผู้อาวุโสของตระกูลซูก็มองขึ้นไปบนยอดเขาชิงเหมย จากนั้นก็มองไปที่รถแลนด์โรเวอร์ที่ถูกทุบเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เค้าถอนหายใจออกมาอย่างเย็นชา
“เกรงว่า อากับหลานชายสองคนที่นามสกุลฉินนั่นน่าจะถูกหมาป่าลากไปแล้ว”
มันกลิ้งลงมาจากเนินสูงชันและถูกรถแลนด์โรเวอร์คันนี้ชนอีกครั้ง มันจะไม่ตายได้ยังไงกัน?
หัวเหวินหยู ผู้อาวุโสของตระกูลหัว ก็พูดขึ้นมาในทำนองเดียวกันว่า “ครั้งนี้เราสองตระกูลก็สูญเสียมากเกินไปแล้ว อย่างงั้นตระกูลฉินเองก็ต้องถูกทำลายเหมือนกัน”
ชูเฉิงกั๋วก็พยักหน้า “ตงไห่นี่ มันคืออาณาเขตของพวกเรา”
ความรู้สึกของทั้งสองตระกูลใหญ่เย็นชาเป็นอย่างมาก ผู้อาวุโสทั้งสองเสียคนไปคนหนึ่งกับลูกชายอีกหนึ่งคน ในตอนนี้เองพวกเค้าต่างก็กังวลเกี่ยวกับเรื่องของผลประโยชน์
ในตอนที่ซูเฉิงกั๋วขับรถมานี้เอง เค้าก็ขับมาที่ถนนโซนขายาจีนแผนโบราณก่อน หลังจากลงจากรถ พวกเค้าก็เห็นว่าร้านขายยาซวนหยวนรีบปิดประตู ซูเฉิงกั๋วก็ยิ้มขึ้นมาอย่างเย็นชา
“ทุบมันซะ”
…
หลังจากนั้นเจ็ดวัน ในที่สุดฉินจุนก็หายเป็นปกติ
เย่ซวนหยวนมองดูผลน้ำเต้าเปล่าของเค้า มันเศร้ามาก เหล้าจินเส่อของเค้า ไอ่เด็กนี่แอบดื่มไปหมดแล้ว
เย่ซวนหยวนมองไปที่อารองฉินที่นั่งพิงต้นไม้ใหญ่และกำลังร้องเพลง เค้าก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัว
“ในวัยแบบนี้ เกรงว่าการเรียนแพทย์แผนจีน มันจะยาก”
ในช่วงเจ็ดวันที่ผ่านมา เย่ซวนหยวนเองก็หลงใหลในพรสวรรค์ของอารองฉินจนต้องยอมรับเค้าเป็นศิษย์
เดิมทีฉินจุนก็เป็นศิษย์ มันมีเหตุผลว่าที่ว่า เย่อซวนหยวนจะไม่ศิษย์อีก แต่เค้าก็มองเห็นพรสวรรค์ในเด็กคนนี้
อารองฉินก็ได้เรียนรู้เกี่ยวกับเย่ซวนหยวนทุกวัน เค้าก็ได้รู้ว่าความสามารถของฉินจุนนั้นมาจากปรมาจารย์คนนี้และแน่นอนว่าเค้าเองก็ต้องการเรียนรู้จากอาจารย์คนนี้เหมือนกัน
แม้ว่าความจำของอารองฉินจะฟื้นคืนกลับมาแล้ว แต่มันก็ผ่านมาแล้วกว่าสิบปี เส้นสายของเค้าในตอนนี้มันก็ใช้อะไรไม่ได้แล้ว ความสัมพันธ์ ความมั่นคั่ง มันไม่มีแล้ว
หากคุณต้องการทำให้ตระกูลฉินกลับมารุ่งเรืองอีกครั้ง มันก็ต้องมีวิธีการพิเศษ
มันไม่สามารถปล่อยให้หลานทำอยู่คนเดียวได้แล้วก็ยังพึ่งพาแต่หลานของเค้าอีกด้วย
