หลังจากที่รอมานานกว่าสามชั่วโมง เดิมทีทุกคนก็น่าจะออกไปแล้ว แต่เพื่อที่จะพบกับอาจารย์ที่เหมือนเทพคนนี้ ทุกคนต่างก็รอกันอยู่ที่ประตู
หลังจากที่ทุกคนรับประทานอาหารเสร็จแล้ว หวงจินไห่ก็ลุกขึ้นมา เค้าเหลือบมองไปที่พวกคนที่ขวางกันเต็มประตู เค้าก็ขมวดคิ้วขึ้นมา
“ทำไมคนเยอะจัง เรียกคนมาจัดการหน่อยซิ?”
เย่ซวนหยวนก็พูดว่า “ไม่ต้อง ฉันกำลังจะไปแล้ว เดี๋ยวคนพวกนั้นก็แยกย้ายกันไปเองแหละ”
เย่ซวนหยวนเป็นอาจารย์ของพวกเค้า ไม่ว่าจะเป็นเรื่องผู้คน ทักษะทางการแพทย์หรือกังฟู เค้าก็อยู่เหนือทุกๆคนและทุกคนก็ทำตามคำพูดของเค้าเสมอ
หลังจากเย่ซวนหยวนลุกขึ้นมาแล้ว เค้าก็เดินไปที่หน้าต่าง
ในที่สุดก็มีคนออกมาป้อม รปภ และนักข่าวทั้งหมดก็รีบเข้ามาถาม
“ท่านอาจารย์ ท่านเป็นอาจารย์แบบไหนกันค่ะ?”
“คุณยังไง คนใหญ่คนโตพวกนี้ พวกเค้าถึงมาเคารพคุณในฐานะครู คุณใช้วิธีการตลาดอะไรเหรอค่ะ?”
“ดูท่าร่างกายของคุณจะแข็งแรงมาก คุณมีเคล็ดลับการมีอายุยืนไหมครับ?”
“มันมีวิธีการที่จะเป็นอมตะจริงๆใช่ไหมครับ?”
“ท่านอาจารย์ โปรดพูดหน่อยครับ ท่านอาจารย์ โปรดตอบคำถามผมหน่อย!”
นักข่าวแทบรอไม่ไหวที่จะถามคำถามเหล่านี้ เย่ซวนหยวนก็พูดขึ้นมาด้วยท่าทางสงบนิ่ง
“ทุกคนเชื่อในวิทยาศาสตร์ใช่ไหม?”
หลังจากพูดจบ เย่ซวนหยวนก็เปิดหน้าต่างที่ชั้นบนสุดแล้วเค้าก็หันหลังแล้วกระโดดออกไป!
ทุกคนต่างก็ตกใจ!
นี่มันคืออาคารสูงกว่าสามสิบชั้น มันสูงมากกว่าหลายร้อยเมตร! ชายชรานี่เค้าคิดอะไรของเค้า ทำไมเค้าถึงกระโดดลงไปแบบนั้น!
นักข่าวทุกคนก็มองดู แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาตะลึงก็คือร่างของเย่ซวนหยวนตกลงไปที่พื้นเบาๆ จากนั้นเค้าก็สะบัดแขนเสื้อแล้วจากไปอย่างสงบ!
พระเจ้า!
นักข่าวทุกคนต่างก็ตะลึง ในตอนนี้พวกเค้าไม่รู้ว่าจะอธิบายความรู้สึกของตัวเองอย่างไร
ระยะทางกว่าหนึ่งร้อยเมตร การกระโดดลงไป นี่มันต้องเป็นวิชาตัวเบาในตำนานแน่นอน!
และที่ตลกที่สุดคือ ก่อนที่ชายชราจะกระโดดลงไป เค้าพูดขึ้นมาสั้นๆ เค้าบอกให้ทุกคนเชื่อในวิทยาศาสตร์…
พระเจ้า เชื่อในวิทยาศาสตร์!
บอกเราให้เชื่อในวิทยาศาสตร์แล้วหาเหตุผลในการกระโดดตึกสูงกว่าร้อยเมตรเนี่ยนะ!
นี่มันบ้าไปแล้วจริงๆ!
และลูกศิษย์ของเค้า คนใหญ่คนโตเหล่านี้ก็มาจากทุกสาขาอาชีพ ทุกคนนั่งอยู่ที่นั่นอย่างสงบ มันดูราวกับว่าพวกเค้าคุ้นเคยกับเรื่องการกระโดดจากอาคารสูงร้อยเมตรนี่ พวกเค้าดูไม่กังวลอะไรเลย
นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน อาจารย์กระโดดลงจากตึกสูง นี่มันเป็นแค่เรื่องปกติเลยนะ ตอนที่ฉันอยู่ในภูเขาลึก ฉันเคยกระโดดบนหน้าผาสูงประมาณร้อยเมตรแบบนี้มาแล้ว
……
หลังจากนั้นในเวลาเพียงแค่ไม่ถึงชั่วโมง เรื่องราวของเทพเจ้าปรมจารย์นี่มันก็แพร่กระจายไปทั่วอินเทอร์เน็ต
แม้ว่าจะมีวิดีโอสั้นๆเพียงแค่สิบวินาทีเท่านั้น แต่มันก็ถูกรีโพสต์โดยผู้คนนับไม่ถ้วนและมีคนหลายพันคนต้องเห็นมันด้วยตาของพวกเค้าเอง
ประโยคที่ชายชราทิ้งท้ายเอาไว้ ที่เค้าบอกให้เชื่อในวิทยาศาสตร์แล้วหันหลังกระโดดไปจากหน้าต่างที่สูงกว่า 100 เมตร ฉากนี้ทำให้ทุกคนตกใจมาก
ทุกคนก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครเป็นสาวกของปรมาจารย์คนนี้กัน แต่ก็ไม่มีใครกล้ารายงานเรื่องนี้เลย ท้ายที่สุดแล้ว คนที่อยู่ที่โต๊ะเหล่านี้ล้วนมีอำนาจมาก ใครจะกล้ารายงานเรื่องนี้อำเภอใจกัน?
หวังตงเสวี่ยเองก็ตกใจมากเช่นกัน หลังจากกลับถึงบ้าน เธอก็ยังไม่สติอยู่นาน
“พี่ฉิน อาจารย์ของพี่ เค้าจะโอเคไหม?”
ฉินจุนก็พูดว่า “ไม่เป็นไรหรอก เค้าทำแบบนี้เสมอ เค้าอาจจะกลับไปอยู่บนเขาแล้ว”
หวังตงเสวี่ยรู้สึกมึนงงเล็กน้อยกับสร้อยข้อมือที่ชายชรามอบให้เธอไว้
ชายชราผู้นี้มาและจากไปอย่างไร้ร่องรอย เค้าเป็นใครกันแน่!
ฉินจุนเหลือบมองไปที่สร้อยข้อมือแล้วยิ้ม
กำไลข้อมือลูกปัดหินทิเบต 9 ตา ครั้งนี้ชายชราค่อนข้างใจกว้างเหมือนกัน
ลูกปัดหินทิเบต 9 ตาเหล่านี้ มันเป็นอัญมณีล้ำค่ามาก มันมีได้เฉพาะในทิเบต มันเกิดขึ้นมาได้น้อยมาก ปัจจุบันลูกปัดเหล่านี้ถูกประดิษฐ์ขึ้นโดยฝีมือมนุษย์
ตำนานเล่าว่าเก้าตาสามารถปกป้องเราได้เก้าชีวิตได้ เมื่อใดก็ตามที่ชีวิตตกอยู่ในอันตราย ลูกปัดจะหัก
มีปรมาจารย์กังฟูคนหนึ่งทำลูกปัดแตกขณะเดินทางไปต่างประเทศ เขารู้สึกถึงอันตรายทันทีและรีบกลับไปเลย อย่างที่คาดไว้ มันเกิดสินามิขึ้น
ลูกปัดเก้าตาช่วยชีวิตเค้าไว้ แม้ว่ามูลค่าของลูกปัดมันนับสิบล้านจะพังไป แต่ชีวิตก็ประเมินค่าไม่ได้ ลูกปัดนี้ช่วยชีวิตครอบครัวของเค้าไว้
และสิ่งที่เย่ซวนหยวนสวมก็เป็นเครื่องประดับราคาแพงมาก
เย่ซวนหยวน ทำกำไลจากลูกปัดเก้าตาซึ่งมันค่อนข้างหรูหราและเค้าก็มอบมันให้กับหวังตงเสวี่ยด้วยมือของเค้าเอง แม้แต่ฉินจุนเอง เค้าก็ยังแอบรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย
หลังจากที่กลับไป ในวันนั้นข่าวก็ถูกทิ้งเงียบ แม้แต่ซูเหวินฉีเองก็ส่งข้อความไปหาฉินจุน
“เฮ้ ฉันอยากเห็นคุณที่งานคาร์นิวัลประจำปีจริงๆ คุณรู้จักอาจารย์คนนั้นไหม?”
ฉินจุนก็ยิ้มขึ้นมาอย่างขมขื่น “ทำไมคุณถึงอยากฝึกกับเค้าเหรอ?”
“นี่ ฉันแค่ถามว่า ปรมาจารย์นั่นเป็นของจริงหรือของปลอม เค้าไม่ใช่โฆษณาสเปเชียลเอฟเฟกต์ใช่ไหม?”
ฉินจุนยิ้มอย่างขมขื่นและไม่อธิบายอะไร อย่างไรก็ตามความบันเทิงของมวลชน เมื่อผ่านไปไม่กี่วันมันก็เงียบลงและเหตุการณ์นี้ก็จะถูกลืมไปเอง
ฉินจุนก็ส่งหวังตงเสวี่ยกลับบ้าน ระหว่างทางหวังตงเสวี่ยก็ถามคำถามและอยากรู้เรื่องของป้าเฟิงของตระกูลฉินอยู่เสมอ เธอรู้สึกว่ามันมีบางอย่างผิดปกติ แต่ฉินจุนก็ไม่ได้อธิบายอะไรมาก เค้าบอกแค่ว่าถ้ามีโอกาสจะพาเธอไปทำความรู้จักกับป้าเฟิงเอง
หลังจากที่หวังตงเสวี่ยกลับบ้าน ฉินจุนก็กลับไปที่คฤหาสน์เหมยชิง เนื่องจากระหว่างทางก็กำลังคุยกับถึงป้าเฟิง เมื่อไปถึงที่บ้าน ฉินจุนก็เลยไปหาป้าเฟิงก่อน
เมื่อก่อนป้าเฟิงรับผิดชอบงานบ้าน สุขอนามัยและทำอาหารที่บ้าน ตอนนี้มีแม่บ้านอยู่ในคฤหาสน์ ป้าเฟิงก็เลยไม่ต้องรับผิดชอบอะไรมาก ป้าเฟิงแค่ทำอาหารให้ฉินจุนทานก็เท่านั้น
เมื่อเข้าไปในครัวของป้าเฟิง จู่ๆสีหน้าของฉินจุนก็เปลี่ยนไปแล้วเค้าก็รีบเข้าไปในครัวของป้าเฟิง
เมื่อเข้าไปเค้าก็เห็นว่าผักในหม้อมันเต็มไปด้วยควัน ส่วนป้าเฟิงก็นอนหมดสติอยู่ที่พื้น
“ป้าเฟิง?”
ฉินจุนรีบปิดไฟ ช่วยป้าเฟิง และตรวจสอบ ในตอนนี้ มันดูเหมือนอาการโคม่าธรรมดา ฉินจุนบีบฝูงชน และหลังจากนั้นหลายสิบวินาที ป้าเฟิงก็ฟื้นคืนสติ
“ป้าเฟิง ป้าเป็นยังไงบ้างครับ?”
สีหน้าของป้าเฟิงดูว่าเปล่า “เกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันถึงหมดสติไป?”
ฉินจุนก็ขมวดคิ้วขึ้นมา “ป้าเฟิง ป้านอนอยู่ ป้าเป็นลมไปแล้ว ป้าเหนื่อยเกินไปหรือเปล่า?’
ป้าเฟิงตกตะลึงอยู่ซักพัก “ไม่นะ สองสามวันมานี้ฉันก็ปกติดีนะ ฉันนอนหลับสบาย ป้าไม่รู้เลยว่าป้าเป็นลมได้ยังไงกัน”
ฉินจุนก็ขมวดคิ้วขึ้นมา “ป้าเฟิง ออกมาก่อนครับ ผมจะขอตรวจชีพจรหน่อย”
หลังจากที่ช่วยประคองป้าเฟิงออกมาแล้ว ฉินจุนก็เริ่มจับชีพจรของเธอ
หลังจากตรวจสอบชีพจรเป็นเวลาสิบนาที ฉินจุนก็ขมวดคิ้วของเค้าขึ้นมา ภาวะชีพจรผิดปกติเกินไป
ชีพจรของผู้หญิงปกตินั้นอ่อนกว่าผู้ชายเล็กน้อย แต่ชีพจรของป้าเฟิงนั้นแข็งแกร่งและทรงพลัง เหมือนกับชีพจรของนักกีฬาหญิงซึ่งนี่มันก็เกินจริงไปมาก
“ป้าเฟิง หนึ่งชั่งโมงที่ผ่านมาป้ากินอะไรเข้าไปบ้าง?”
ป้าเฟิงหยิบยาออกมาสองขวด “นี่ ยาดูแลสุขภาพ โรงพยาบาลให้ป้ามา”
ยาบำรุงเลือด ยาบำรุงกำลัง
