ผู้รักษาสุดแกร่ง – ตอนที่ 362 ทำงานให้ประธานยวี่

หลังจากนั้น ฉินจุนก็เดินออกมาจากที่ด้านหลัง ทุกคนต่างงงเล็กน้อย พวกเค้าจำฉินจุนไม่ได้เลย มองดูอยู่นานว่าเค้าคือใคร

“บ้าเอ้ย คุณชายฉิน?”

ทุกคนต่างก็ตะลึงเพราะหลายคนเคยได้ยินว่าฉินจุนเสียชีวิตไปแล้ว บางคนก็บอกว่าฉินจุนเค้าหนีไปอยู่ชนบทแล้ว อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเค้าเห็นการปรากฎตัวขึ้นมาของฉินจุน พวกเค้าต่างก็ตกใจมาก

แต่ทันทีที่อ้าปาก ทุกคนต่างก็รู้สึกกระอักกระอ่วมขึ้นมาในทันที

“หึหึ จะเรียกคุณชายฉินคงไม่ได้ เรียกเหล่าฉินหละกัน!”

“ใช่ เรียกเหล่าฉิน ฮ่าฮ่าฮ่า!”

ตระกูลฉินมันไม่มีอีกแล้ว ฉินจุนเองเค้าก็ไม่ใช่คุณชายใหญ่โตอะไรอีกแล้ว การไปเรียกเค้าว่าคุณชายฉินมันก็คงจะไม่เหมาะซะเท่าไหร่

ยวี่เฉียงก็พูดขึ้นมาว่า “ก่อนที่จะมานี่ ฉันเจอฉินจุนที่ร้านตัดผม บังเอิญว่าเค้าไม่มีรถ ฉันก็เลยพาเค้ามาด้วย”

ยวี่เฉียงเค้าไม่สนใจเลยว่าฉินจุนจะมีรถจริงๆหรือไม่ อย่างไรก็ตามเค้าก็คิดว่าฉินจุนไม่มีรถ ดังนั้นเค้าก็เลยพูดออกมาแบบนี้

ท่าทีเยาะเย้ยมันก็ปรากฎออกมาบนสีหน้าของพวกเค้า

ในสมัยเรียน คุณชายฉินสง่างามมาก หลายคนพยายามที่จะติดตามเค้าราวกับสุนัขที่ตามเจ้านาย ผู้หญิงหลายคนต่างก็ชื่นชมเค้า

เป็นเรื่องที่น่าอายมากที่จะไปร่วมงานรวมตัวของชั้นเรียนและยังต้องนั่งรถของคนอื่นไป

หลังจากที่ยวี่เฉียงเข้ามาแล้ว จู่ๆเพื่อนคนหนึ่งก็พูดขึ้นมาว่า

“เออใช้สิเหล่าหลิน ครั้งนี้ที่พวกเรานัดเจอกันเรามาเราหารกันจ่ายเองนะ รสชาติมันไม่เลวเลยนะ คนละ888หยวน ประธานยวี่น่าจะบอกนายแล้วนะ นายรับได้?”

หลังจากพูดจบ ทุกคนก็แสดงสีหน้ากระอักกะอ่วมออกมา

ต้องรู้ว่าที่นี่คือร้านอาหารญี่ปุ่นระดับไฮเอนด์ที่สุดในเมืองตงไห่ บุฟเฟ่มันราคา 888 หยวน มันคือปลาทะเลน้ำลึกและล็อบเตอร์ราคาแพง ราคาของมันก็สมน้ำสมเนื้อแล้ว

การกินข้าวมื้อเดียวต้องเสียงเงินถึง 888 หยวน นี่มันก็เกินกว่าที่คนธรรมดาจะรับได้

“โอ้ ถ้าทำให้คนอื่นต้องมาขายหน้าสิ ไม่ได้บอกเค้าก่อนมาอย่างงั้นเหรอ ราคาของที่นี่มันแพงมากเลยนะ?”

“แบบนี้หละกัน เหล่าฉินอย่าไปกินบุฟเฟ่เลย สั่งแค่อาหารสองสามจานมานั่งกินด้วยกันก็น่าจะพอแล้ว”

“จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไงกัน ร้านอาหารกำหนดว่าโซนที่เป็นบุฟเฟ่ก็ต้องกินบุฟเฟ่ โซนอาหารตามสั่งก็เป็นอาหารตามสั่ง มันจะมานั่งด้วยกันได้ยังไงกัน”

“เฮ้ นี่มันทำอะไรไม่ได้เลย…”

ยวี่เฉียงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง อันที่จริงคิดเอาไว้แล้วว่ามันจะต้องออกมาเป็นแบบนี้ แต่เมื่อทุกอย่างมันเป็นไปตามที่เค้าต้องการ เค้าก็ยังแสร้งทำเป็นเศร้าอยู่

“ฉันคิดไม่ถึงเลยว่ามันจะเป็นแบบนี้ ฉันโทษ ฉันลืมคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ไปเลย ฉันลากฉินจุนมาแล้วเค้าก็ดันมาไม่มีเงินจ่ายค่าอาหาร อย่างงั้นฉันเลี้ยงเค้าก็แล้วกัน ทุกคนอย่างอะไรเลยก็แล้วกันนะ”

“ฮ่าฮ่า ประธานยวี่นี่ใจกว้างเสียจริง”

“เอาหละ งั้นเข้าไปกันเถอะ”

เมื่อได้ยินในสิ่งที่พวกเค้าพูดคุยกัน ฉินจุนก็พูดอะไรไม่ออก “ไม่ต้อง ฉันจะจ่ายเอง เออใช่สิ เหรินลู่หละ?”

ฉินจุนมาที่นี่เพื่อมาหาเหรินลู่ ถ้าหากว่าเหรินลู่ไม่อยู่ที่นี่ เค้าเองก็จะไม่มากินข้าวร่วมกับคนพวกนี้

“ฮ่าฮ่า เหรินลู่น่าจะทำโอทีนะ งานที่ประธานยวี่ให้เค้าทำน่าจะยังไม่เสร็จระ?”

ในตอนนี้ ทุกคนต่างก็จ้องมองไปที่ยวี่เฉียง

“หือ? เหรินลู่ทำงานให้กับนายอย่างงั้นเหรอ?”

ยวี่เฉียงแสร้งทำเป็นไม่สนใจ “หึหึ ก็เพื่อนร่วมชั้นกันหมดเนี่ย ถ้าช่วยอะไรได้ก็ช่วยแหละ”

งานตามปกติแล้ว ถ้าหากว่ายวี่เฉียงสั่ง เค้าก็สามารถที่จะช่วยเหรินลู่ได้ ในความคิดของเค้าแล้ว เค้าเองก็คิดว่าเค้าได้ช่วยเหรินลู่เอาไว้

การช่วยเพื่อนให้ได้งานทำ ทั้งชีวิตที่เหลือเหรินลู่ก็ต้องเป็นหนี้บุญคุณเค้า

ยวี่เฉียงพูดขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มว่า “แปป ฉันจะโทรหาเหรินลู่ งานฝ่ายขายมันจะทำเมื่อไหร่ก็ได้ แต่เพื่อนนักรวมตัวกันจะมาใช่แบบนี้มันไม่ได้เลยนะ”

ยวี่เฉียงดูเหมือนบอส เค้าพูดอย่างเอื้อเฟื้อ มันทำให้คนอื่นๆต่างก็รู้สึกว่าเค้าเป็นคนที่ใจกว้างมาก

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดหมายแล้วโทรออก

“เห้? เหรินลู่ วันนี้ยอดขายเป็นอย่างไรบ้าง?”

อีกฝ่ายยิ้มอย่างขมขื่น “ประธานยวี่ วันนี้ผมขายรถได้แล้วคันนึง”

ยวี่เฉียงยิ้ม “ไม่เป็นไร ไม่สำคัญว่าคุณจะขายได้มากหรือน้อย ฉันไม่ต้องการเงินอะไรมาก รีบมากินข้าวเถอะ”

“ครับ ประธานยวี่”

หลังจากที่วางสายแล้ว รอยยิ้มก็ปรากฎขึ้นมาบนใบหน้าของยวี่เฉียง เค้าตั้งใจที่จะให้มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้ว

ในตอนแรกวันนี้เหรินลู่ก็ไม่ต้องทำโอที แต่เพื่อแสดงให้เพื่อนร่วมชั้นเห็น ประธานยวี่ก็จงใจหางานเพิ่มให้กับเหรินลู่ ทั้งหมดนี่มันก็เป็นไปเพื่อให้ยวี่เฉียงโทรหาเค้าต่อหน้าเพื่อนๆ

หลังจากวางสายแล้ว ทุกคนต่างก็ถอนหายใจออกมา

“ฉันเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเค้า แต่ตอนนี้ฉันเทียบกับยวี่เฉียนไม่ติดเลย”

“ใช่สิ สมัยเรียนฉันดูไม่ออกเลยนะ เมื่อก่อนประธานยวี่เองก็มีผลการเรียนไม่ดีอะไรมาก แต่พอมาทำงานจริงเค้ากลับมีความสามารถมาก”

“ความสามารถมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการเรียนหรอกนะ ประธานยวี่ก็เป็นแบบนี้ เกิดมาก็เก่งอยู่แล้ว”

เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว ยวี่เฉียงก็ยิ้มจางๆขึ้นมา เค้าชอบความรู้สึกที่ได้เป็นตัวเด่น ความรู้สึกที่ได้เป็นดวงจันทร์ที่ส่องแสงอยู่ท่ามกลางหมู่ดาว

“อันที่จริง ฉันเองก็ต้องพึ่งความสามารถของตัวเองเหมือนกัน”

ในตอนที่พูดกันอยู่นี้เอง เหรินลู่ก็มาแล้ว เค้าสวมสูทสีดำและเสื้อเชิ้ตสีขาว ทันทีที่มองเห็นก็นึกว่าเป็นพนักงานขายประกัน

“ท่านประธานยวี่ เพื่อนๆ ขอโทษที่มาสายนะ ”

ยวี่เฉียงยิ้มจาง ๆ “ไม่เป็นไร มันเป็นเพราะงาน ไปเถอะ เอารถฉันไปจอดทีสิ”

หลังจากพูดจบ ยวี่เฉียงก็โยนกุญแจให้กับเหรินลู่

เหรินลู่ผงะไปครู่หนึ่ง สีหน้าของเค้าดูอึดอัดเล็กน้อย

ตอนแรกมันก็มีพนักงานต้อนรับที่ประตู การเอารถไปจอดมันก็เป็นหน้าที่ของเค้าอยู่แล้ว แต่ยวี่เฉียงต้องการให้เพื่อนร่วมชั้นของเค้าเห็น มันเห็นได้ชัดว่าเค้าต้องการที่จะแสดงให้เห็นว่าเค้าคือหัวหน้า ในขณะที่อีกฝ่ายคือลูกน้อง

เหริยลู่ก็ยิ้มอย่างขมขื่น เค้าไม่พูดอะไร เดิมทีเค้าก็ทำงานให้กับยวี่เฉียง นี่มันก็แทบจะไม่เหลือหน้าอะไรแล้ว ยังจะกล้าไปกินข้าวกับเพื่อนอีกเหรอ?

“เหรินลู่!”

ในตอนนี้เอง ฉินจุนก็ตะโกนขึ้นมาแล้งเดินออกมาจากฝูงชน

เหรินลู่ก็ดูประหลาดใจ

“พระเจ้า เหล่าฉิน นายกลับมาแล้ว!”

ก่อนหน้านี้เหรินลู่เองก็รู้เรื่องของตระกูลฉิน แต่เค้าก็เป็นแค่คนธรรมดาที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย เค้าเองก็ติดต่อฉินจุนไม่ได้เลย ดังนั้นเค้าก็เลยต้องยอมแพ้แล้วล้มเลิกที่จะติดต่อ

เค้าเองก็คิดไม่ถึงเลยว่า ฉินจุนจะมางานรวมตัวเพื่อร่วมชั้นเรียนนี้ด้วย เค้าเองก็ดีใจเป็นอย่างมาก!

ฉินจุนเดินเข้ามา เค้าหยิบกุญแจรถในมือของเหรินลู่ออกแล้วโยนมันให้พนักงานต้อนรับที่ประตู จากนั้นทั้งสองคนก็โอบไหล่แล้วเดินเข้าไปในโรงแรมด้วยกัน

พนักงานต้อนรับที่ประตูก็รีบรับกุญแจแล้วขับรถไปจอด

สีหน้าของยวี่เฉียงซีดลงเล็กน้อย เค้าโดนฉินจุนหักหน้า

“เฮ้ เอาหละ ทุกคนไปกินข้าวกันเถอะ”

ร้านอาหารเหวยเจี้ยนนี้เป็นร้านอาหารญี่ปุ่น เมื่อเข้ามาแล้ว พวกเค้าก็ได้รับบริการอาหารญี่ปุ่นแถมเชฟยังเป็นคนที่มาจากญี่ปุ่นอีกด้วย

หลังจากเข้ามาแล้ว ยวี่เฉียงก็ได้จองห้องส่วนตัวขนาดใหญ่ที่มีโต๊ะพร้อมเสื่อยาว เพื่อให้เพื่อนทุกคนมานั่งรวมกัน

หลังจากนั่งลง พนักงานเสิร์ฟก็เข้ามาถาม

“ผมขอบุฟเฟ่หรืออะลาคาร์ทหละกันครับ”

แบบอะลาคาร์ทน่าจะถูกกว่าแบบบุฟเฟ่ที่กินได้ทุกอย่างและราคาก็แพงกว่า

พวกพนักงานทั่วไปบ้างคน เค้าก็รับไม่ได้กับราคาหัวละ888หยวนแบบนี้ หากพวกเค้าต้องการสัมผัสอาหารญี่ปุ่นแท้ๆ พวกเค้าจะเลือกสั่งอาหารจานพิเศษสองสามอย่างซึ่งมันจะถูกกว่ามาก

เพื่อนร่วมชั้นเรียนต่างก็เคยมาที่นี่มาก่อนแล้วและทุกคนก็มากินข้าวด้วยกันที่นี่ พวกเค้าต่างก็เลือกหัวละ888หยวน