หวังเจียวเจียวส่งเสียงตะลึงขนาดนี้พลันดึงดูดความสนใจของทุกคนมา
เงินากขนาดนี้ ใช้บัตรธนาคารของคนอื่นมาจ่ายเงิน นี่เห็นชัดว่ามีปัญหา
การใช้จ่ายเงินจำนวนมากขนาดนี้ ใครจะไม่รู้ว่าต้องยืนยันตัวตนว่าใช้บัตรของตนเองมารูดก่อน?
แฟนของเย่หวันเอ๋อคนนี้ ใช้บัตรธนาคารของคนอื่นจ่ายเงิน เห็นชัดว่าไม่รู้กฏข้อนี้
คนบ้านนอกก็คือคนบ้านนอก ไม่เคยจ่ายเงินเยอะขนาดนี้ ก็เลยไม่รู้ขั้นตอนการจ่ายเงิน!
ยังคิดว่าขโมยบัตรธนาคารของคนอื่นเขารู้รหัสแล้ว ก็สามารถจ่ายเงินได้ตามใจชอบ แต่คงคิดไม่ถึงสินะ ว่าการจ่ายเงินก้อนใหญ่ จะต้องให้เจ้าของมาเซ็นชื่อถึงจะทำได้!
ไม่เพียงแต่เป็นคนบ้านนอก ยังเป็นขโมยอีก! หลายปีนี้ ในที่สุดหวังเจียวเจียวก็สามารถโล่งอกได้แล้ว ให้คุณแสร้งเป็นผู้ดี ตอนนี้จบแล้ว แฟนหนุ่มกลับเป็นขโมย ฉันจะดูว่าคุณยังมีหน้ามาเสแสร้งอะไรกับฉันได้อีก!
“มิน่าเล่าที่พวกคุณกล้าได้กล้าเสียมาซื้อห้อง ที่แท้พวกคุณก็ขโมยบัตรธนาคารของคนอื่น!”
หวังเจียวเจียวเหมือนค้นพบประเทศจีนแห่งใหม่อย่างไรอย่างนั้น ตะเบ็งเสียง เสียงที่พูดก็ยิ่งดัง
พนักงานและลูกค้าจำนวนไม่น้อยต่างก็ล้อมวงเข้ามา ได้ยินคำว่าขโมยของคำนี้ ทั้งหมดก็ล้อมมาดูความสนุกสนาน
เย่หวันเอ๋อขมวดคิ้ว “หวังเจียวเจียว! คุณอย่าพูดจาซี้ซั้วที่นี่ บัตรใบนี้เป็นของคนอื่นจริงๆ เมื่อวานเพื่อนคนหนึ่งให้มา ขโมยของอะไร อย่าพูดจาไม่ดีอย่างนั้น!”
สวีเฟิงหัวเราะเย็นชา “เพื่อนคนหนึ่ง คุณคิดว่าผมไม่รู้จักคุณหลงหรือ? คุณหลงเป็นใคร พวกคุณเป็นใคร พวกคุณมีสิทธิ์เป็นเพื่อนกับคุณหลงหรือ?”
“หลงอี้ฮุยชื่อที่มีชื่อเสียงมากของคุณหลงคุณไปถามใครใครจะไม่รู้จัก?”
“แม้ว่าเป็นผม เห็นหน้าก็ต้องเรียกว่าคุณหลงอย่างเคารพเลย!”
“พวกคุณเองก็กินหัวใจหมีดีเสือดาวจริงๆ ขโมยบัตรของใครไม่ขโมย กลับขโมยของคุณหลง! พวกคุณเองก็ไม่ไปสืบดูเลยนะ คุณหลงเป็นใคร ทำอย่างนี้พวกคุณไม่ใช่ว่าหาเรื่องตายเหรอ!”
ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น บางทีพวกเขาอาจจะไม่รู้จริงๆ แต่ว่าหลงอี้ฮุยเป็นใคร สวีเฟิงรู้ชัดดี
หลงอี้ฮุยเป็นคนข้างตัวของพี่ตง คนใหญ่คนโตที่แท้จริง
นั่นคือคนที่เขาไม่สามารถมีปัญหาด้วยได้ ยิ่งอย่าพูดถึงคนบ้านนอกสองคนตรงหน้านี้เลย
เดิมทีที่วันนี้เสียดสีพวกเขาไม่กี่ประโยคนั้น ก็เพียงเพราะช่วยคลายความโกรธให้กับหวังเจียวเจียวเท่านั้น คิดไม่ถึงว่ายังเคลียร์คดีที่เหนือคาดได้อีกด้วย จับขโมยที่ขโมยของของคุณหลง นี่นับว่าช่วยเหลือคุณหลงแล้วใช่ไหม? ยังไงก็ยังสามารถตีสนิทได้อยู่เล็กน้อย
สองคนนี้ ซวยเสียจริงๆ เพื่อหน้าตาเล็กน้อยแล้ว เรื่องขโมยของก็ถูกเปิดโปง ถูกคนจับได้ก็ต้องรับผิดชอบถึงผลที่ตามมา!
สีหน้าของเย่หวันเอ๋อครึ้มลง
“คุณอย่าใส่ร้าย บัตรใบนี้คนอื่นให้พวกเรามา ไม่ได้ขโมย!”
ในที่สุดหวังเจียวเจียวก็จับจุดอ่อนของเย่หวันเอ๋อได้แล้ว จะสามารถปล่อยไปง่ายๆได้ยังไง สีหน้าท่าทางบนใบหน้าเปลี่ยนไปเป็นดุร้าย
“เฮอะ ขโมยของยังคิดจะแก้ตัวน้ำขุ่นๆ เอาบัตรมาให้ฉัน ไม่พูดให้ชัดเจนวันนี้พวกคุณก็อย่าได้คิดจะไป!”
พูดไปแล้ว หวังเจียวเจียวก็เดินพุ่งขึ้นไปแหวกฉินจุนออก ต้องการแย่งบัตรธนาคารมา
“เอามาให้ฉัน!”
ฉินจุนขมวดคิ้ว สีหน้าไม่สบอารมณ์ สะบัดมือ
เสียงเพี๊ยะหนึ่งดังขึ้น!
ใช้หลังมือตบลงบนใบหน้าของหวังเจียวเจียว
“ทนคุณมานานแล้ว ไสหัวไปไกลๆหน่อย”
ฝ่ามือหนักๆของฉินจุนประทับบนใบหน้าของหวังเจียวเจียว ทำให้เธอลอยปลิวออกไป ล้มลงอยู่บนพื้นไม่ได้ลุกขึ้นมาระยะหนึ่ง
“เจียวเจียว!” สีหน้าของสวีเฟิงเปลี่ยนไปมาก รีบวิ่งเข้าไป
ในตอนที่ประคองคนขึ้นมา ใบหน้าครึ่งหนึ่งของหวังเจียวเจียวก็บวมขึ้นมา มุมปากมีเลือดไหล ฟันของครึ่งหนึ่งบนใบหน้าสั่นคลอนเบาๆ เหมือนหัวหมูอย่างไรอย่างนั้น
“ตบฉัน… คุณไอ้คนบ้านนอกกล้าตบฉัน! ที่รัก เขาตบฉัน!”
น้ำมูกน้ำตาน้ำลายของหวังเจียวเจียวไหลออกมาพร้อมกัน เรี่ยวแรงของฝ่ามือนี้ไม่น้อยเลยจริงๆ
สีหน้าของสวีเฟิงมืดครึ้มเย็นชา กล้าตบผู้หญิงของเขาต่อหน้าเขา หาเรื่องตายจริงๆ!
“คุณไม่อยากอยู่แล้วใช่ไหม!”
คนรักสบายอย่างสวีเฟิงนั้น แน่นอนว่าไม่กล้าลงมือกับฉินจุน แต่ว่าเขาขโมยบัตรธนาคารของคุณหลง อยากฆ่าเขาให้ตาย ก็ไม่ต้องลงมือเอง
“รอไว้เลยนะ!”
สวีเฟิงเอาโทรศัพท์ออกมา กดเบอร์โทรศัพท์ ผ่านไปครู่หนึ่ง โทรศัพท์ก็รับสาย
“คุณหลง? ผมคือสวีเฟิงครับ”
“ตอนนี้ผมอยู่ที่สำนักงานขายหลินเคอที่ลานประชาชนใหม่ ในนี้มีคนคิดใช้บัตรธนาคารของคุณแล้วถูกจับได้ คุณว่า…”
“ครับๆๆ ผมจะรอคุณที่นี่ เขาหนีไปไหนไม่ได้ คุณวางใจได้!”
หลังจากวางสายโทรศัพท์ สีหน้าของสวีเฟิงก็ดุร้าย ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
“คุณรอไว้ได้เลย คุณจบแล้ว ผมนี้ถ้าผมยังสามารถให้คุณเดินออกจากประตูนี้ไปดีๆได้ ผมก็ไม่แซ่สวีแล้ว!”
เย่หวันเอ๋อจับแขนของฉินจุน พูดเสียงเบาว่า
“พี่เสี่ยวจุน ทำยังไงดี?”
ฉินจุนหัวเราะเรียบๆ “งั้นก็รอสักหน่อยเถอะ”
แม้ว่าเขายังมีบัตรธนาคารอื่นอีก แต่เรื่องก็ถึงตรงนี้แล้ว รออีกหน่อยก็ไม่เป็นไร
…
อีกด้าน หลังจากหลงอี้ฮุยวางโทรศัพท์แล้ว ต้วนเป่าตงถามว่า
“มีอะไร?”
“พี่ตง สวีเฟิงโทรมาบอกว่า มีคนใช้บัตรธนาคารของผมที่สำนักงานขาย ผมจะไปดู”
ต้วนเป่าตงขมวดคิ้ว “ใช้บัตรธนาคารของคุณ?”
คิดเล็กน้อย สีหน้าของต้วนเป่าตงเปลี่ยนไปเล็กน้อย “เมื่อวานพวกเราให้บัตรธนาคารใบหนึ่งกับคุณผู้ชายฉินไป คงไม่ใช่ใบนั้นนะ?”
หลงอี้ฮุยคิดแล้ว เป็นไปได้อย่างมาก ในสถานการณ์ปกติ ใครจะมีโอกาสได้ใช้บัตรธนาคารของเขา?
ต้วนเป่าตงรีบลุกขึ้นนั่ง “ไม่ได้ ผมไปเองด้วย!”
หมอเทวดาอย่างฉินจุน เขาไม่สามารถเฉยเมยได้
“แค่กๆ…” เพียงต้วนเป่าตงลุกขึ้นก็ไอติดๆกันทันที
หลงอี้ฮุยรีบพูดว่า “พี่ตงร่างกายคุณยังไม่หายดี รักษาตัวอยู่บ้านเถอะ ผมไปเอง คุณวางใจได้ ผมสามารถจัดการได้แน่นอน!”
“ได้ ห้ามละเลยคุณผู้ชายฉินเด็ดขาด!”
“ครับ!”
หลงอี้ฮุยสวมเสื้อแล้วรีบออกจากประตูไป
ผ่านไปไม่กี่สิบนาที หลงอี้ฮุยที่สวมสูทดำมาถึงสำนักงานขายอย่างรวดเร็ว
สวีเฟิงและหวังเจียวเจียวยังคุกเข่าอยู่ตรงนั้น ใบหน้าครึ่งหนึ่งของหวังเจียวเจียวยังคงบวมอยู่ ตอนนี้กลับมามีความรู้สึกอีกครั้ง เจ็บปวดแสบๆ
เมื่อเห็นหลงอี้ฮุยเข้ามา สวีเฟิงรีบยืนขึ้น ก้นกระเพื่อมวิ่งเข้าไป พร้อมด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าที่ประจบสอพลอ
“คุณหลง คุณมาแล้ว?!”
“พวกเขาเลย! ชายหญิงชั่วคู่นี้ กลับกล้าใช้บัตรธนาคารของคุณ รนหาที่ตายจริงๆ!”
เมื่อหลงอี้ฮุยเข้ามา ก็เห็นฉินจุนเย่หวันเอ๋อที่นั่งอยู่ตรงหน้าแบบจำลองของเหล่าอาคาร
พลันสีหน้าก็ดำมืดลง
เป็นคุณผู้ชายฉินจริงๆ!
เพราะก่อนหน้านี้เงินที่ให้คนอื่นล้วนใช้บัตรธนาคารของพี่ตง การใช้จ่ายบัตรธนาคารของพี่ตงไม่จำเป็นต้องให้เจ้าของเซ็นเอง แต่ของหลงอี้ฮุยนั้นไม่ได้ จ่ายเงินเกินห้าล้านในครั้งเดียว จำเป็นต้องให้เจ้าของเซ็นชื่อ
หลงอี้ฮุยไม่ได้คิดถึงจุดนี้ เป็นความผิดพลาดของเขาจริงๆ ถ้าเพราะสิ่งนี้ทำให้คุณผู้ชายฉินเกิดความไม่พอใจ งั้นเขาก็ตายเป็นหมื่นครั้งก็ยากที่จะพ้นความผิด!
สวีเฟิงเห็นว่าในที่สุดก็มีที่พึ่งแล้ว ท่าทางเย่อหยิ่งอย่างที่สุด
“เฮอะ! ท่านนี้ก็คือคุณหลง! บัตรธนาคารในมือพวกคุณ ก็คือของคุณหลง! เห็นคุณหลงแล้ว ยังไม่รีบไสหัวเข้ามาขอโทษอีก?! ยืนโง่อยู่ทำไมล่ะ รอตายเหรอ!”
สวีเฟิงที่ยืนอยู่นั้น หลงอี้ฮุยก็ทำเป็นมองไม่เห็น เดินผ่านข้างตัวเขาเฉียดไหล่ไป เดินเข้าไปอย่างรวดเร็วเหมือนลม
เดินไปถึงหน้าฉินจุน ใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด โค้งตัวลงไป
“คุณผู้ชายฉิน!”
