เสียงดัง และทั้งธนาคารเงียบ พวกเขาต้องการดูว่าฉินจุนสามารถโทรคุยกับโหวเซ่าหลงได้หรือไม่
หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ก็มีการเชื่อมต่อสาย
“คุณฉินเหรอครับ? ผมโหวเซ่าหลง”
ฉินจุนกล่าว “คุณโหว ผมใช้บัตรของคุณถอนเงินจากธนาคาร และพวกเขาบอกว่าผมขโมยบัตรของคุณ”
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เงียบไปครู่หนึ่ง และเสียงของโหวเซ่าหลงก็แหลมคมขึ้นทันใด
“สุนัขตัวไหนไม่ลืมตากล้าพูดว่าคุณฉินขโมย?”
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ก็เกิดความโกลาหลขึ้นทันที!
นี่เป็นสิ่งที่โหวเซ่าหลงมอบให้เขาจริง ๆ เหรอ?
การแสดงออกของผู้จัดการเทียนก็เปลี่ยนไป ไม่เคยคิดว่าโหวเซ่าหลงจะให้บัตรราคาแพงเช่นนี้กับคนอื่น?
“โหว ประธานโหว? ไม่ใช่! ผมต้องยืนยันตัวตนของคุณ คุณคือคุณโหวเซ่าหลง โปรดพิสูจน์ตัวตนของคุณ!” ผู้จัดการเทียนกล่าวอย่างขมขื่น ท้ายที่สุดแล้ว การโทรศัพท์ก็ไม่สามารถพิสูจน์ตัวตนของอีกฝ่ายได้
โหวเซ่าหลงแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา “ตัวตนของฉัน? นายตาบอดรึเปล่า นายไม่รู้วิธีตรวจสอบหมายเลขโทรศัพท์ของเหรอ? ขอฉันพิสูจน์หน่อยได้มั้ย? นายมีคุณสมบัติหรือไม่?”
โหวเซ่าหลงเป็นราชาแห่งอาหาร เป็นผู้ประกอบการรายใหญ่ที่มีคนหลายพันคนอยู่ภายใต้มือของเขา และคนตัวเล็กอย่างผู้จัดการเทียน เขาจะไม่ชินกับมันอย่างแน่นอน
ใบหน้าของผู้จัดการเทียนเปลี่ยนเป็นสีแดงและขาวเมื่อถูกดุ เขาตรวจสอบหมายเลขการโทรอย่างรวดเร็ว และพบว่าเป็นโหวเซ่าหลง!
ผู้จัดการเทียนดูน่าเกลียดเล็กน้อย และขอโทษอย่างรวดเร็ว
“ผมขอโทษครับคุณโหว ผมจะจัดการให้คุณเองครับ”
โหวเซ่าหลงแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา “พูดขอโทษก็จบเหรอ? คุณสมบัติแบบนี้ของนาย มาเป็นผู้จัดการเหรอ? บอกผู้จัดการของพวกนายที ว่าไม่ต้องทำงานแล้ว ไสหัวไปซะ”
หลังจากพูดเสร็จ โหวเซ่าหลงก็วางสายไป
ผู้จัดการเทียนดูน่าเกลียดเล็กน้อย ขณะถือบัตรของโหวเซ่าหลง และการแสดงออกของเขาก็แปลกมาก
“ฮึ่ม แม้ว่าจะเป็นโหวเซ่าหลง คุณจะทำได้ถ้าจะไล่ฉันออก ฝันไปเถอะ!”
ผู้จัดการเทียนหยิบบัตรของโหวเซ่าหลง แล้วโยนให้ฉินจุนโดยตรง และพูด
“วันนี้จัดการไม่ได้ นัดใหม่ละกัน พรุ่งนี้”
ฉินจุนเยาะเย้ย “นี่คือบัตร VIP ของธนาคารของนาย การอนุญาตคือการถอนเงินโดยตรงโดยไม่ได้นัดหมาย นายแน่ใจเหรอ”
ผู้จัดการเทียนโกรธ และพูดอย่างเย็นชา “ไร้สาระ แน่นอน ฉันแน่ใจ ฉันเป็นผู้จัดการหรือนายเป็นผู้จัดการ? เงินสดในอุตสาหกรรมมีไม่มากนักในตอนนี้ นายอยากจะไปกดที่ไหนก็ไปกดเลยไป ไป!”
ผู้จัดการเทียนไม่สนใจเช่นกัน เขาเป็นครอบครัวที่เกี่ยวข้องกัน เขาเป็นหลานชายของประธานธนาคาร เขาจะทำอะไรได้บ้างแม้ว่าจะเป็นโหวเซ่าหลง?
เขาไม่สนใจหรอกว่าเขาจะดูถูกคนหรือไม่ เขาก็ไม่ตกงาน
ทัศนคติของผู้จัดการเทียน ทำให้ฉินจุนอารมณ์เสียมาก
“หมายความว่าไง รู้สึกมั่นใจ”
ผู้จัดการเทียนเยาะเย้ย “นายพูดถูก ฉันแค่รู้สึกมั่นใจ นายทำอะไรกับฉันได้บ้าง? ฉันจะบอกนายให้นะ แม้ว่าโหวเซ่าหลงจะมาด้วยตัวเอง ฉันก็ไม่สนใจหรอก! พวกนายที่จะทำให้ฉันตกงาน ฉันอยากจะรู้ว่าพวกนายจะมีความสามารถนั้นมั้ย!”
ฉินจุนเยาะเย้ย “เอาล่ะ นี่คือสิ่งที่นายพูดเอง”
หลังจากพูดเสร็จ ฉินจุนก็หยิบการ์ดขึ้นมา และเดินไปที่หน้าเคาน์เตอร์แล้วยื่นมันให้พนักงานหน้าตู้
“ถอนออก ยอดคงเหลือทั้งหมดจะถูกถอนออก”
เจ้าหน้าที่ตรวจสอบ แล้วพบว่ามีบัตรธนาคารสิบล้าน จึงรีบบอก
“ท่านคะ ต้องนัดไว้ค่ะ”
“อืม นัดไว้พรุ่งนี้”
“ตกลงค่ะ ฉันจองให้คุณแล้ว คุณมีธุระอะไรอีกมั้ย?”
“มี”
ฉินจุนหยิบบัตรธนาคารออกมา แล้วยื่นให้
“นัดหมายสำหรับอันนี้ด้วย”
“เอาล่ะ เดี๋ยวฉันตรวจสอบ …? อ๊ะ? ท่านต้องการกดออกมาทั้งหมดเลยมั้ยคะ?”
พนักงานหญิงถึงกับอึ้งเมื่อเห็นเลขในบัตรธนาคาร
นี่มันมากเกินไปแล้วใช่มั้ย?
ตาของพนักงานหญิงใช้เวลาไม่กี่วินาทีในการขยับหน้าจอ เธอทำงานในธนาคารมาหลายปีแล้ว และเธอเคยเห็นยอดคงเหลือในบัญชีหลายครั้งหลายครั้ง
“ผู้จัดการ แล้วนี่ล่ะ?”
ผู้จัดการเทียนขมวดคิ้ว “นี่คือบัตรธนาคารของเราเหรอ?”
ธนาคารสามารถปฏิเสธการถอนเงินระหว่างธนาคารจำนวนมากได้
พนักงานหญิงเหลือบมองที่การ์ดสีดำของฉินจุน แล้วพูดว่า
“ผู้จัดการ นี่คือบัตรของสำนักงานใหญ่ในจีน ธนาคารไหน ๆ ก็ถอนเงินได้”
บัตรธนาคารของสำนักงานใหญ่หมายความว่าธนาคารใด ๆ สามารถให้บริการเขาได้ และไม่ใช่ระหว่างธนาคารที่จะถอนเงิน
ผู้จัดการเทียนแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา “ถ้าอย่างนั้น ก็ปล่อยให้เขาไปเถอะ! นัดเขามา ดูสิว่าเขาจะทำได้ยังไง!”
นายธนาคารพาณิชย์ในชนบทในต่างจังหวัดมีธุรกิจใหญ่ และสูญเสียลูกค้าไปหนึ่งราย พวกเขาไม่สนใจเลย ลูกค้าอย่างฉินจุนจะมีความสำคัญอย่างไร?
แม้ว่าผู้จัดการเทียนจะเป็นเพียงผู้จัดการ แต่เขาไม่ใช่คนที่ไม่เคยเห็นโลก
ลูกค้าคนหนึ่งจะสามารถมีเงินได้เท่าไหร่? ถึงจะเป็นหลายสิบล้าน ก็ไม่สำคัญสำหรับธนาคารขนาดใหญ่
พนักงานหญิงหน้าซีด มองไปที่ผู้จัดการแล้วพูดว่า
“ผู้จัดการเทียน หากเราเอามันทั้งหมด … เราคงมีไม่เพียงพอ!”
ผู้จัดการเทียนตกตะลึงครู่หนึ่ง “อะไรนะ ไม่พอ เธอกำลังพูดถึงอะไร เธอรู้มั้ยว่าเรามีเงินในคลังมากแค่ไหน?”
ธนาคารขนาดใหญ่มักมีสินค้าคงคลังจำนวนมาก
พนักงานหญิงดูน่าเกลียดมาก “ผู้จัดการ คุณเห็นมั้ย? เรามีเงินในคลังไม่เพียงพอ”
ผู้จัดการเทียนเดินไปที่คอมพิวเตอร์ เหลือบมองที่ยอดเงินในธนาคารของฉินจุน ดวงตาของเขาเบิกกว้างทันที
“อะไรนะ?!”
ผู้จัดการเทียนตกตะลึงเมื่อมองดูตัวเลขที่ยาวเหยียด เขาไม่สามารถนับมันได้อีกต่อไป
“มันเป็นความผิดพลาดหรือไม่ มันเป็นข้อผิดพลาดของระบบหรือไม่”
พนักงานหญิงพูดไม่ออก “ผู้จัดการ นี่คือคอมพิวเตอร์ของธนาคารของเรา จะเกิดข้อผิดพลาดได้ยังไงคะ?”
ด้วยเงินจำนวนมหาศาล เจ้าหน้าที่หญิงจึงตัดสินใจไม่ได้ เธอจึงรีบหยิบโทรศัพท์ และโทรหาประธาน
“หัวหน้าจ้าว? มีบางอย่างเกิดขึ้นกับธนาคาร มาที่นี่หน่อยครับ!”
ไม่นานก็มีชายสวมแว่นมาจากข้างนอก นั่นคือนายจ้าว
หัวหน้าธนาคารจ้าวเข้ามาอย่างเงียบ ๆ “เกิดอะไรขึ้น?”
พนักงานสาวพูด
“หัวหน้าคะ สุภาพบุรุษท่านนี้ต้องการนัดถอนเงิน และรับเงินในบัตรทั้งหมด”
หัวหน้าจ้าวขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้น นัดหมายก็นัดสิ เอะอะทำไม!”
พนักงานหญิงดูเขินอายเล็กน้อย “หัวหน้าคะ ดูเครื่องชั่งสิ …”
นายจ้าวเหลือบมองคอมพิวเตอร์ ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปในทันใด
“อ๋อ นี่ VIP คนไหนล่ะ?”
พนักงานหญิงชี้ไปที่ฉินจุนซึ่งนั่งอยู่นอกตู้กระจก
หัวหน้าจ้าววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ยืนอยู่ต่อหน้าฉินจุน และยื่นมือออกมาพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า
“สวัสดีครับท่าน ผมคือจ้าวกุยเถียน หัวหน้าธนาคารครับ”
ฉินจุนไม่ได้มองเขา นั่งบนเก้าอี้ แตะนิ้วบนเคาน์เตอร์หินอ่อนเป็นจังหวะ แล้วพูดเบา ๆ
“ฉันไม่สนใจที่จะรู้จักนาย เราไปถอนเงินกันเถอะ”
จ้าวกุยเถียนดูแข็งทื่อ และพูดอย่างเขินอาย
“ท่านครับ เราไม่รู้ว่าท่านโกรธเคืองตรงไหน ถ้าเอาเงินทั้งหมดออกไป ธนาคารของเราจะล้มละลาย รบกวนให้ความร่วมมือด้วยนะครับ”
พอเอาเงินสดในสต๊อกออกหมด ห่วงโซ่ทุนของธนาคารก็พัง ใคร ๆ ก็ออมเงินได้ ถ้ามีคนมาถอนเงินแล้วถอนเงินไม่ได้นั่นมันจะไม่เกิดเรื่องเหรอ?
จ้าวกุยเถียนไม่สามารถแบกรับความรับผิดชอบนี้ได้
ฉินจุนเยาะเย้ย “ไม่ต้องพูดถึงมีความผิด”
หลังจากพูดเสร็จ ฉินจุนก็ชี้ไปที่ผู้จัดการเทียน
“ไล่เขาออก ฉันมองดูแล้วไม่ชอบ”
