ผู้รักษาสุดแกร่ง – ตอนที่ 442 ใครเป็นไอ้กระจอก

เหล่าเพื่อน ๆ ต่างพากันแอบหัวเราะ พวกเขาเองก็รู้สึกว่าฉินจุนหัวโบราณเกินไปจริง ๆ คนอื่นเขาพากันออกไปเต้น มีแต่เขาคนเดียวที่นั่งดื่มเหล้าอยู่ตรงนี้

“คนพวกนี้อะนะ เป็นตัวอย่างของพวกผู้ชายเนิร์ด ๆ ติดเกม พวกนี้นอนอยู่แต่ในบ้านอะรู้จักปะ?เป็นพวกนักเลงคีย์บอร์ดเก่งแต่ในเน็ต แต่พอเจอตัวเป็น ๆ ไม่กล้าทำอะไรสักอย่าง”

“ใช่ ๆ ครั้งก่อนฉันเคยไปเดตกันคนแบบนี้ เราไปเจอกันที่ผับ แล้วมีพวกอันธพาลมาลวนลามฉัน เขากลับทำเป็นมองไม่เห็น ทำเอาฉันโมโหมาก ๆ เลยล่ะ!”

“เห้อคนประเภทนี้เนี่ยนะ ควรอยู่เป็นโสดไปจนตาย ถ้าหาแฟนได้นี่ถือว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์เลยล่ะ!”

“……”

ความประทับใจของทุกคนที่มีต่อฉินจุนแย่ลงทันที เดิมที่ก็คิดว่าเขาเป็นแค่ไอ้กระจอกอยู่แล้ว ยิ่งมาเจอเรื่องเล่าของผู้ชายที่ไปนัดบอดเจอแบบนั้นด้วย ทุกคนก็คิดว่าฉินจุนเป็นคนแบบนั้นเหมือนกันขึ้นมาทันที

เฉินเค่อเอ๋อร์เองก็รู้สึกว่าฉินจุนซื่อบื้อไปหน่อย แต่ว่าเธอก็ไม่ได้อะไร เพราะถึงยังไงเขาก็เป็นพี่เขย

พี่สาวของเธอเป็นพวกเด็กเรียน ซื่อ ๆ อยู่แต่ในกฎระเบียบ คนแบบเธอหาแฟนก็คงเป็นพวกซื่อ ๆ เหมือนกัน มันก็สมเหตุสมผล

ขณะที่ทุกคนกำลังดื่มเหล้าและพูดคุยกันนั้น จู่ ๆ ก็มีชายหนุ่มสี่ห้าคนร่างกายเต็มไปด้วยรอยสักเดินเข้ามา

ในมือของพวกเขาถือขวดเหล้าอยู่ แต่ละคนท่าทางดูน่ากลัว ชายหนุ่มเดินเข้ามาตรงหน้าพร้อมกันจ้องหน้าพานถิงถิงแล้วเอ่ย

“นังตัวดี เมื่อกี้แกเป็นคนถีบฉันใช่ไหม?”

พานถิงถิงหันกลับไปมอง พอเห็นคนมากมายขนาดนี้ เธอก็ออกอาการตื่นตระหนกทันที

“ใครกัน นายพูดอะไร ฉันไม่เข้าใจ ฉันไม่รู้จักนายด้วยซ้ำ”

ชายหนุ่มคนนั้นหัวเราะอย่างน่ากลัว “ไม่รู้จักฉัน?งั้นกูจะทำให้มึงรู้จักกูเอง!”

พูดจบชายหนุ่มก็เอาขวดเหล้าเขวี้ยงลงบนโต๊ะอย่างแรง

เพล้งง ขวดเหล้าแตกกระจายไปครึ่งหนึ่ง ส่วนอีกครึ่งยังอยู่ในมือ

เศษแก้วแตกเต็มบนโต๊ะ บางส่วนก็กระเด็นไปใส่คนที่อยู่ตรงนั้น ทำเอาทุกคนต่างหวาดกลัวขึ้นมาทันที

เพราะถึงยังไงพวกเธอก็ยังเป็นแค่นักเรียน ยังเรียนมหาลัยอยู่เลย คนที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจริง ๆ มีแค่ฉินจุนกับเกาจื่อเหวิน

ไม่มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน สีหน้าเริ่มแย่ลง

โดยเฉพาะพานถิงถิง เธออดไม่ได้ที่จะก้าวถอยหลังไปจับแขนของเกาจื่อเหวิน

ชายหนุ่มเห็นแบบนั้นก็เดินถือขวดเหล้าที่แตกเหลือครึ่งเดียวเดินไปตรงหน้าสองคนนั้น แล้วชี้หน้าเกาจื่อเหวินพร้อมเอ่ยถาม

“มึงเป็นผัวนังนี่ใช่ไหม?จะออกหน้าแทนมันใช่ไหม?”

พูดไปชายที่มีรอยสักเหล่านั้นก็เดินเข้ามาล้อม ถ้าพูดกันไม่รู้เรื่องอาจโดนรุมซ้อมได้เลย

สีหน้าของเกาจื่อเหวินเปลี่ยนไปทันที รีบสลัดมือของพานถิงถิงออกแล้วก้าวถอยหลัง

“ไม่ใช่ ไม่ใช่ครับ พวกเราเป็นแค่เพื่อนกันเฉย ๆ !”

เกาจื่อเหวินพูดจบก็รีบถอยห่างจากพานถิงถิง ทำท่าทางเหมือนไม่รู้จักกับเธอ

พานถิงถิงช็อกไปเลย “ไอ้เกาจื่อเหวิน!แกพูดอะไรของแก!แกไม่รู้จักฉันงั้นเหรอ?แกกล้าดีนักก็พูดออกมาอีกสิ!”

เกาจื่อเหวินหันหน้าไปอีกทาง ทำเป็นไม่รู้จักเธอ

สีหน้าของพานถิงถิงย่ำแย่สุด ๆ คิดไม่ถึงเลยว่าแค่ไอ้พวกนังเลงไม่กี่คนก็ทำไอ้เกาจื่อเหวินกลัวจนกลายเป็นแบบนี้!

เมื่อกี้พวกเธอเพิ่งเยาะเย้ยว่าฉินจุนเป็นพวกไม่ได้เรื่อง บอกว่าเป็นพวกเด็กเนิร์ด เจอพวกนักเลงหน่อยก็ถอยหัวหดแล้ว

ตอนนี้เป็นไง แฟนเธอต่างหากที่เป็นไอ้พวกกระจอกแบบนั้น แบบนี้มันตบหน้าเธอเองชัด ๆ !

ขณะที่ชายหนุ่มคนนั้นกำลังต้อนพานถิงถิงให้จนมุม พานถิงถิงที่มีสีหน้าย่ำแย่จู่ ๆ เธอก็คิดอะไรขึ้นมาได้ เธอชี้ไปที่เฉินเค่อเอ๋อร์

“แกดูนั่ง หล่อนสวยกว่าฉันอีก แถมยังสดใหม่กว่าฉัน เธอยังไม่เคยมาก่อน ฉันน่ะผ่านมาโชกโชนแล้ว แกไปเล่นยัยนั่นดีกว่า!”

พอพานถิงถิงพูดแบบนั้น เหล่าชายหนุ่มก็มุ่งความสนใจไปที่เฉินเค่อเอ๋อร์ ทันใดนั้นดวงตาของพวกเขาก็เปล่งประกายทันที

มันเป็นเรื่องจริง เฉินเค่อเอ๋อร์นั้นสวยกว่าพานถิงถิงมาก แถมยังมีออร่ามากกว่า

ชายหนุ่มหัวเราะอย่างเย็นชา “ไม่ต้องห่วง พวกฉันมีเยอะขนาดนี้แบ่งกันไม่พอหรอก ยังไงพวกเธอก็หนีไปไม่รอด!”

เป็นอย่างที่พานถิงถิงพูด ไม่ว่าจะรูปร่างหน้าตาหรือออร่า เฉินเค่อเอ๋อร์นั้นอยู่เหนือทุกด้าน

ที่ชายหนุ่มมาหาพานถิงถิงก็เป็นเพราะต้องการแก้แค้นล้วน ๆ ในเมื่อเป็นการแก้แค้นเขาให้พวกลูกน้องแก้แค้นแทนก็ได้

เขาอยากจะลองของดีกว่า นั่นก็คือเฉินเค่อเอ๋อร์

ทั้งโต๊ะนี้มีแต่นักศึกษามหาลัย ไม่ต้องกลัวเลยด้วยซ้ำว่าจะเกิดเรื่องอะไร พวกนักเรียนจะมีแบ็คอัพที่ไหนกัน?ต่อให้ใช้กำลังข่มขืนพวกเธอ มากสุดก็แค่ให้เงินก็จบเรื่องแล้ว

ชายหนุ่มคนนั้นเดินมาตรงหน้าของเฉินเค่อเอ๋อร์ ก่อนจะมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ใบหน้าฉายแววชั่วร้าย

“น้องสาวจ้ะ เธอจะไปกับฉันดี ๆ หรือว่าจะให้ฉันบังคับอุ้มเธอไป?”

สีหน้าของเฉินเค่อเอ๋อร์เปลี่ยนไป “ไอ้สารเลว ถุ้ย!”

เฉินเค่อเอ๋อร์ถุยน้ำลายใส่ชายหนุ่ม แต่ชายหนุ่มคนนั้นนอกจากไม่โกรธแล้ว กลับยิ่งรู้สึกตื่นเต้น

“โอ้โห เร้าใจดีว่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันล่ะชอบแบบนี้ หวังว่าตอนที่อยู่บนเตียงเธอจะเร้าใจแบบนี้นะ!”

พูดจบชายหนุ่มคนนั้นก็จะลงมือทันที

แต่ทว่า ฉินจุนดึงตัวเฉินเค่อเอ๋อร์ไว้ด้านหลัง ก่อนจะมองหน้าชายหนุ่มคนนั้นพร้อมกับเอ่ยอย่างเย็นชา

“ถ้าแกจะทำอะไรพานถิงถิงฉันไม่ยุ่ง แต่ถ้าทำเธอ ไม่ได้”

ชายหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากัน มองหน้าฉินจุนพร้อมกับหัวเราะอย่างเย็นชา “มึงมาเสือกเสนอหน้าอะไรวะอยากรับแทนเหรอ?เคยได้ยินชื่อพี่เหมาของพวกกูไหม?”

ฉินจุนยิ้มอย่างเย็นชา “ไอ้กระจอกอย่างพวกแก ไม่มีค่าอะไรให้ฉันต้องเคยได้ยิน”

ชายหนุ่มหรี่ตา ก่อนจะเขวี้ยงขวดเหล้าในมือใส่โต๊ะ!

เพล้งง ขวดแก้วแตกกระจายทันที บนโต๊ะเต็มไปด้วยเศษแก้วแตก ชายหนุ่มกัดฟันกรอดพร้อมกับแววตาน่ากลัว

“กูเป็นไอ้กระจอก?มึงแน่ใจ?”

พอเห็นแววตาข่มขู่ของชายหนุ่มคนนั้น ฉินจุนก็เพียงแค่ยิ้มบาง ๆ

จากนั้นใช้มือกวาดเศษแก้วบนโต๊ะเอามากำไว้ในมือ

สีหน้าของเฉินเค่อเอ๋อร์เปลี่ยนไปทันที “พี่……พี่ฉิน!คุณระวัง!”

ทุกคนต่างพากันชะงัก พวกเขามองดูอย่างไม่เข้าใจว่าฉินจุนจะทำอะไร จึงมองดูอยู่ที่ด้านข้างด้วยความแปลกใจ

เห็นเพียงฉินจุนกำมือแน่น!

แกร่บ!

ทุกคนต่างพากันตื่นเต้น!

นั่นมันเศษแก้วแตกทั้งนั้นเลยนะ มือเขาไม่เป็นอะไรเลยเหรอ?

แต่ทว่าพอฉินจุนค่อย ๆ คลายมือที่บีบต่อหน้าทุกคน

สิ่งที่ไหลออกมาจากกำมือคือ เศษทรายละเอียด

เศษแก้วถูกฉินจุนบดด้วยมือเปล่าจนกลายเป็นทรายละเอียด!

เศษแก้วทั้งหมด พอถูกฉินจุนกำอย่างแรง ทั้งหมดก็กลายเป็นเม็ดทรายละเอียด

ชายหนุ่มและคนอื่น ๆ ต่างสีหน้าเปลี่ยนไปพวกเขาออกอาการช็อกทันที

นี่มันความสามารถอะไรกัน!

เศษแก้วแตกละเอียดที่แหลมคมขนาดนั้น พออยู่ในมือของฉินจุนเหมือนเป็นพี่แค่คุกกี้นิ้ม ๆ แถมยังถูกบีบจนแตกละเอียด

เหล่าชายหนุ่มพวกนั้นจึงไม่กล้าทำอะไรวู่วาม ถ้าสามารถทำได้ถึงขนาดนี้ จะเป็นคนธรรมดาได้ยังไง?

“ขอถามหน่อยครับ ลูกพี่เป็นพวกใครเหรอครับ?”

ชายหนุ่มในขณะนี้ร่างกายเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อเย็น รู้สึกมีลางสังหรณ์ไม่ดีสักเท่าไหร่

ฉินจุนเองก็เบื่อที่จะพูดจาไร้สาระกับคนพวกนี้ “เหลยหงกับเหล่าฉวน นายรู้จักคนไหน?”

สีหน้าของชายหนุ่มเปลี่ยนไปทันที ขาทั้งสองขาของเขาออกอาการสั่น

จะพี่หงหรือพี่ฉวนเขาก็ไม่รู้จักทั้งนั้น ไม่ใช่เพราะว่าคนทั้งคู่ไม่มีชื่อเสียง แต่เป็นเพราะเขาไม่มีคุณสมบัติพอที่จะได้รู้จัก!

ไม่คิดเลยว่าฉินจุนจะกล้าพูดชื่อเต็ม ๆ ของเหลยหงและเหล่าฉวน อีกอย่างการเรียกชื่อแบบนี้ก็ไม่เหมือนใคร

คนอื่นถ้าจะเรียกเหลยหง ต้องเรียกว่าพี่หง คนส่วนใหญ่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชื่อเต็ม ๆ ของพี่หงนั้นชื่อว่าอะไร

แต่ว่าฉินจุนคนนี้พูดชื่อเต็มของเหลยหงออกมา ดูก็รู้ว่าต้องเป็นคนใน

ชายหนุ่มตื่นตระหนกขึ้นมาทันที เขารีบเอ่ย

“ขอโทษนะครับพี่ ผมนี่มันไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร พวกพี่ ๆ เต็มที่เลยนะครับ วันนี้ผมเลี้ยงเอง เดี๋ยวผมออกไปสั่งผลไม้ให้พี่เองครับ!”

หลังจากพูดจบชายหนุ่มก็พาลูกน้องคนอื่น ๆ วิ่งไปที่เคาท์เตอร์บาร์ทันที

Comment

Options

not work with dark mode
Reset